ตอนที่ 20 เมืองวิญญาณ (อ่านฟรี)

ตอนที่ 20 เมืองวิญญาณ

หลังจากวิ่งกันอยู่ราวครั่งชั่วโมง หยวนและเสี่ยวฮัวก็พบกับกำแพงเมือง

<คุณได้ค้นพบเมืองวิญญาณ>

“สถานที่แห่งนี้ดูเหมือนจะมีชื่อว่า เมืองวิญญาณนะ” หยวนกล่าวหลังอ่านข้อความที่แจ้งเตือน

“เมืองวิญญาณเป็นหนึ่งในสี่เมืองใหญ่ของทวีปตะวันออก มีอิทธิพลเป็นอันดับที่ 3” เสี่ยวฮัวรีบอธิบาย

“แล้วเราจะรออะไรหล่ะเข้าไปกันเถอะ!” หยวนและเสี่ยวฮัวมุ่งไปยังประตูเมือง

“พวกเขากำลังทำอะไร” หยวนถามเมื่อมองไปที่ลูกแก้วในมือของยามเฝ้าประตู

“มันมีไว้แจ้งเตือนหรือตรวจพวกอาชญากร พี่หยวนไม่ต้องกังวล” หยวนพยักหน้า

ไม่กี่นาทีต่อมาพวกเขาก็เดินมาถึงบริเวณที่ยามยืนอยู่

“ค่าเข้า 1 เหรียญต่อ 1 คน” ยามกล่าว

“เอ่อ… เสี่ยวฮัวเธอมีเงินใช่ไหม” หยวนไม่มีเงินสักแดงเขามองเธอด้วยสีหน้าอึดอัดใจเล็กน้อยที่ต้องขอเงินเด็ก

ถึงอย่างนั้น เสี่ยวฮัวก็ส่ายหัว

“เป็นบ้าอะไรกันอยากเข้าเมืองแต่ไม่มีเงิน พวกเจ้าเป็นขอทานมาจากไหนกัน” ทหารยามเยาะเย้ยเมื่อรู้ว่าพวกเขาไม่มีเงินติดตัว

“ถ้าไม่มีเงินก็ให้เข้าไม่ได้” ทหารยามกล่าวอีกครั้ง

“ออกไปให้พ้น! มีคนต่อแถวอยู่”

หยวนถอนหายใจและเตรียมที่จะเดินจากไป ก่อนที่เขาจะก้าวออกไปก็มีเสียงคนที่อยู่ด้านหลังพูดขึ้น

“ถ้าเจ้าต้องการข้าช่วยเจ้าจ่ายค่าเข้าชมเมืองให้ได้”

หยวนหันไปมองเห็นหญิงสาวหน้าตาน่ารักคนนึงสวมเสื้อคลุมเนื้อผ้าดี

“ถ้าไม่รบกวนจนเกินไป……” หยวนพูดด้วยใบหน้าเขินอาย

“ท่านหญิงไม่ควรไปยุ่งกับขอทานสองคนนี้…” ชายชราที่ยืนอยู่ข้างๆพึมพำข้างหูของเธอโดยที่เขาไม่รู้ว่าประสาทสัมผัสของหยวนนั้นดีมากและได้ยินเสียงที่ชายแก่นั้นกระซิบกระซาบ

“………” อย่างไรก็ตามหยวนตัดสินใจที่จะเพิกเฉยต่อคำพูดของชายชรา

“ในฐานะของทายาตตระกูลซวน ฉันจะเพิกเฉยต่อ คนที่ต้องการความช่วยเหลือได้อย่างไรในเมื่อมันเป็นเพียงเงินแค่ 2 เหรียญเท่านั้น” หญิงสาวส่ายหัวไปมาเพราะผิดหวังต่อคำพูดของชายชรา

“ขอโทษทีนะจ๊ะ อ่ะนี่จ่ะรวมของสองคนนั้นด้วย” เธอยื่นเหรียญสี่เหรียญให้กับทหารยาม

หลังจากนั้นทหารยามก็เหลือบมองและหยิบลูกแก้วขึ้นมา “วางมือบนนี้” ยามกล่าว

ไม่กี่วินาทีต่อมาลูกแก้วก็เปล่งสีเขียว

“เจ้า ผ่านได้”

เมื่อผ่านการตรวจสอบครบทุกคนหยวนก็โค้งคำนับขอบคุณหญิงสาวดังกล่าว “ขอบคุณมาก แม้ว่ามันจะไม่มากอะไรแต่ช่วยรับสิ่งนี้ไว้แทนคำขอบคุณด้วย” หยวนหยิบแกนมอนสเตอร์ขึ้นมา

“น่ะน่ะนี่… มันแกนกลางวานรโลหิตหนิ มันมากเกินไปสำหรับสองเหรียญข้าขอปฏิเสธ” หญิงสาวกล่าว

วานรโลหิตเป็นมอนสเตอร์วิญญาณฝึกหัดระดับที่ 8 โดยปกติแล้วแกนกลางของมันถ้านำไปขายในตลาดจะได้ราคาอยู่ที่ประมาณ 100 เหรียญทอง ถ้าเธอรับมันจะทำให้เธอรู้สึกผิดต่อหยวน

“ไม่ต้องห่วงหรอกฉันใช้มันไม่ได้แล้วหล่ะอีกอย่างก็เก็บมันได้ระหว่างทางด้วย” หยวนเข้าใจว่าทำไมเธอถึงปฏิเสธ แต่ยังไงคงต้องพยายามให้เธอยอมรับมัน

หญิงสาวมองไปที่หน้าซื่อๆของหยวนและแกนมอนสเตอร์ที่แวววาว ทำให้เธอกลืนน้ำลาย

“ในเมื่อเจ้าดึงดันแบบนั้นข้าก็จะรับเอาไว้เป็นน้ำใจ…” เธอรับแกนวานรโลหิตด้วยมือที่สั่นเทา

เมื่อเธอรับไป หยวนก็หันไปพูดกับเสี่ยวฮัว “ไปกันเถอะ”

“เดี๋ยวก่อน! เจ้ามีนามว่าอะไร ข้าชื่อซวนหวู่ฮั่น”

“เรียกว่าหยวนก็ได้” เขาตอบ

“ขอบคุณ หยวน! หากต้องการความช่วยเหลือตามหาฉันและครอบครัวได้ที่เมืองสปริงนะ” จากนั้นซวนหวู่ฮั่นก็มอบเหรียญที่ทำจากโลหะประทับตราว่าซวนให้

หยวนรับเหรียญนั้นไว้อย่างไม่ได้คิดอะไรมาก

<ซวนหวู่ฮั่นถูกเพิ่มไปในความสัมพันธ์ของคุณ>

<ซวนหวู่ฮั่นเพิ่มความสัมพันธ์เป็น คนรู้จัก>

“งั้นไว้พบกันใหม่” หยวนพูดพร้อมเดินจากไป

เมื่อเขาจากไป ชายชราก็พูดขึ้นอีกครั้ง “ท่านหญิงการให้เหรียญประจำตระกูลคนแปลกหน้ามันจะไม่เหมาะนะขอรับ”

“เด็กหนุ่มคนนั้น แม้อายุยังน้อย แต่ก็มีออร่าที่น่าเกรงขามอยู่น่าจะเป็นผู้ฝึกฝนที่มาจากตระกูลใหญ่ ผูกมิตรไว้อาจเป็นประโยชน์แก่ตระกูลเราในภายภาคหน้า รวมถึงนิสัยที่ซื่อสัตย์ของเขาอีก ข้าชอบคนอย่างเขา”

“เมื่อกี้เจ้าไม่เห็นหรือเขาส่งแกนมอนสเตอร์มูลค่ากว่าร้อยเหรียญโดยไม่คิดหน้าคิดหลังเพียงเพราะอยากตอบแทนเงินสองเหรียญที่ข้าให้เขาไป”

“ทำไมเขาถึงทำแบบนั้นหล่ะ เขากำลังทดสอบผู้อื่นอยู่หรือเปล่า”

ซวนส่ายหัวพูดต่อ “ยิ่งมีอำนาจมากเท่าไหร่ของที่มีค่ายิ่งมีมูลค่าน้อยลงเช่นเดียวกับปู่ของข้า คนอย่างเราไม่อาจเข้าใจได้”

“ท่านกำลังจะบอกว่าเด็กนั่น มีพลังพอๆกับปู่ของท่านซึ่งเป็นผู้ฝึกฝนวิญญาณระดับมาสเตอร์งั้นรึ”

“ก็อาจจะ นั่นเป็นเพียงการคาดเดาเท่านั้น” เธอกล่าว “ไปกันเถอะเดี๋ยวจะพลาดการประมูลไม่อยากจะโดนท่านพ่อท่านแม่ดุเอาอีก”

ในขณะเดียวกันหยวนและเสี่ยวฮัวก็พากันเดินไปรอบๆเมืองอย่างไร้จุดหมาย

“เสี่ยวฮัวฉันว่าเราต้องหาเงินสักหน่อยแล้วหล่ะ เอาแกนมอนสเตอร์ไปขายกันไหมมันดูมีค่ามากทีเดียว”

“อื้อ เรามีอยู่ 4 อัน อันละร้อย น่าจะเพียงพอสำหรับเงินใช้สอย”

“คำถามคือจะเอาไปขายได้ที่ไหนหล่ะ”

“ไปที่ลานประมูลกันเถอะแม้จะใช้เวลาสักหน่อย แต่ผลตอบแทนน่าจะคุ้มค่าที่สุด ถ้าไปร้านค้าแกน

มอนสเตอร์อาจจะโดนกดราคาได้” เสี่ยวฮัวพูด

“ลานประมูลงั้นหรือ น่าสนใจ”

“เมืองใหญ่ๆปกติจะจัดการประมูลกันทุกสัปดาห์ เมืองนี้ใหญ่ติดหนึ่งในสี่คงมีแน่ๆเดี๋ยวลองถามดูรอบๆ”

“ถ้าใช้เวลาไม่นานฉันจะขายมันที่ลานประมูล แต่ถ้าต้องรอเป็นอาทิตย์ขอไปขายที่ร้านค้าดีกว่า”

หลังจากตัดสินใจหยวนก็เริ่มถามไถ่คนในเมืองเพื่อไปยังลานประมูล

…………