ตอนที่ 19 นักรบวิญญาณ (อ่านฟรี)

ตอนที่ 19 นักรบวิญญาณ

ขณะที่พวกเขากำลังเดินทางไกลออกไปจากนิกายดาบบิน เสี่ยวฮัวเริ่มจะคิดกับตัวเองว่า “เพียงเวลาไม่กี่วันพี่หยวนกลายเป็นผู้ฝึกฝนที่ต่อกรกับพวกนักรบวิญญาณได้แม้ว่าจะอยู่ในฐานะวิญญาณฝึกหัดก็ตาม การเติบโตขนาดนี้เป็นเรื่องที่แปลกใหม่ไม่เคยมีใครพูดถึงมาก่อน ราวกับว่าเขาเป็นจักรพรรดิดาบกลับชาติมาเกิด”

“นอกจากการเดินไปรอบๆอย่างไร้จุดหมายหาแกนกลางมอนสเตอร์แล้วยังมีอะไรให้ทำอีกไหม”

“พี่หยวนยังเป็นวิญญาณฝึกหัดระดับ9 อยู่ เขาขะต้องบรรลุวิชชาเสียก่อนถึงจะพัฒนาขึ้นเป็นนักรบวิญญาณได้”

เสี่ยวฮัวมองไปที่หยวนแล้วพูดขึ้น “พี่หยวน แล้วพี่อยากจะทำอะไรหล่ะ การแกนกางมอนสเตอร์เพื่อเติมพลังฉีแล้วเต็ม จากนั้นมันจะไม่สามารถเติบฉีได้อีก เว้นแต่พี่จะต้องกลายเป็นนักรบวิญญาณเสียก่อน”

“แล้วนักรบวิญญาณที่ว่านี่ต้องทำอย่างไรบ้างหล่ะ” เขาถามเธอ

“ในการเป็นนักรบวิญญาณนั้นจะต้องบรรลุวิชชาเสียก่อน พี่จะรู้ได้เองเมื่อไปถึงจุดสูงสุดของอาณาจักรนักรบวิญญาณ การจะบรรลุหรือไม่นั้นขึ้นกับพรสวรรค์และโชคชะตา”

“เธอหมายถึงอะไร” หยวนสงสัย

“แม้ว่าคนส่วนใหญ่จะเกิดมาพร้อมความสามารถในการฝึกฝน แต่ศักยภาพของพวกเขาจะถูกลิขิตเอาไว้แต่แรก เช่น พี่หยวนอาจไปถึงจุดสูงสุดของอาณาจักรนักรบวิญญาณได้อย่างง่ายได้แต่ถ้าไม่บรรลุวิชชาก็จบเห่ ก็ยังคงอยู่ในสภาพวิญญาณฝึกหัดตลอดไป”

“ที่กล่าวมานั้นแม้ว่ามันจะหาได้ยากแต่ไม่ใช่ว่าจะไม่มีโอกาสเกิดขึ้น แต่ก็ยังมีสมบัติบางชิ้นที่ถ้าหาพบ ก็สามารถช่วยให้พวกเขาลิขิตชะตาของตัวเองใหม่ได้” แม้เธอจะไม่ได้พูด. แต่จริงๆแล้วเสี่ยวฮัวก็มีสมบัติพวกนั้นอยู่ไม่มา หากหยวนพบชะตากรรมที่เลวร้ายนั่น เธอก็จะช่วยเขาให้พ้นจากชะตากรรมนั่นอยู่ดี

หยวนมองไปที่ค่าการฝึกฝนของเขาทันทีที่เสียงหัวพูด

1,519,395/3,840,000

“กินแกนมอนสเตอร์เข้าไปอีกสักสามแกนก็คงเพียงพอ” หยวนคิด

ทันใดนั้นเขาก้รู้สึกตื่นเต้นกับการบรรลุวิชชาที่ว่านั่น เขาจึงโยนแกนมอนสเตอร์เข้าปากรวดเดียว

<เปิดใช้งานกายกลั่นสวรรค์>

<900,500 ฉี ได้รับการดูดซึมจากแกนมอนสเตอร์ วานรโลหิต>

<895,415 ฉี ได้รับการดูดซึมจากแกนมอนสเตอร์ หมาป่าแวมไพร์>

<730,650 ฉี ได้รับการดูดซึมจากแกนมอนสเตอร์ หมีโฉด>

3,840,000/3,840,000

<คุณได้ดูดซับฉีเพียงพอสำหรับการพัฒนา>

<เนื่องจากประสบการณ์ฉีของคุณเต็มแล้ว คุณจะไม่สามารถรับพลังฉีเพิ่มเติมหด้อีกจนกว่าจะไปถึงดินแดนถัดไป>

การแจ้งเตือนหายไปสองสามวินาที

<การรับรู้เพิ่มเติม ของคุณพัฒนาเป็น การรับรู้ขั้นสูง>

<คุณได้เรียนรู้การเพิ่มความแข็งแกร่ง>

<สถานะทั้งหมด +1,000>

……

<การรับรู้ขั้นสูง>

<ระดับ : มนุษย์>

<รายละเอียดเพิ่มเติม : เพิ่มประสิทธิภาพการทำงานของระบบประสาทสัมผัสทั้งหมดอย่างถาวะ ไม่ต้องเปิดใช้งาน>

<การเพิ่มความแข็งแกร่ง>

<ระดับ : ไม่ระบุ>

<รายละเอียดเพิ่มเติม : ช่วยเพิ่มความแข็งแกร่งและลิมิตความเหนื่อยล้าอย่างมาก>

เมื่อหยวนเข้าสู่อาณาจักรวิญญาณที่เสี่ยวฮัวพูดถึง เขาก็รู้สึกได้ถึงพลังที่หลั่งไหลไปทั่วร่างกาย ราวกับว่าขนาดของร่างกายกำลังเพิ่มขึ้นแม้ว่าจะไม่ได้มีการเปลี่ยนแปลงภายนอกแต่อย่างใด

“……” เสี่ยวฮัวมองหยวนด้วยดวงตาที่เบิกกว้างราวกับไข่ไก่สองฟองบนใบหน้า (0.0)

“พะ…พะ พี่ หย…หยวนน” เธอไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่เห็น แม้ว่าการก้าวข้ามเป็นนักรบวิญญาณนั้นไม่ได้สำคัญอะไรกับเธอแม้แต่น้อยและอาจจะถูกเธอมองข้ามไปง่ายๆ แต่หยวนกลับพัฒนาเป็นนักรบวิญญาณโดยไม่ต้องบรรลุวิชชาใดๆ แม้ในสวรรค์ชั้นสูงเหตุการณ์นี้ก็ไม่เคยมีปรากฏ

“พี่หยวน!! พี่ทำอะไรลงไปหน่ะ!” เธอถามด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ

“ฉันหรอ? ฉันไม่ได้ทำอะไรเลยนะ พอพลังฉีเพียงพอ ฉันก็กลายเป็นนักรบวิญญาณเฉยเลย” หยวนตอบด้วยน้ำเสียงผิดหวัง เขาอย่างจะรู้ว่า บรรลุวิชชานั้นเป็นแบบไหน

“ไม่น่าเชื่อ……” เสี่ยวฮัวเอ่ยด้วยความตกใจ ชายผู้นี้ขนาดในนรกยังต้องเรียกเขาว่าอัจฉริยะเลย

ขณะที่เสี่ยวฮัวกำลังตะลึงกับความสำเร็จของหยวน เขาก็เปิดค่าสถานะของตนขึ้นมา

ชื่อ : หยวน

คัลติเวชั่น(การฝึกฝน) : นักรบวิญญาณระดับ 1

เลกาซี่(มรดก) : ไม่มี

สายเลือด : ไม่มี

ร่างกาย : กายกลั่นสวรรค์

ความแข็งแกร่งกายภาพ : 3,734

ความแข็งแกร่งจิตใจ : 3,975

พลังวิญญาณ : 4,910

การป้องกันกายภาพ : 3,710

การป้องกันจิตใจ : 4,821

ประสบการณ์ฉี : 3,846,000/38,460,000

“38 ล้าน!! บ้าไปแล้วระดับต่อไปต้องใช้ฉีถึง 38 ล้านเลยหรอ มันจะบ้ากันไปใหญ่แล้ว” หยวนกำลังเวียนหัวเนื่องจากเลือดสูบฉีดอย่างรุนแรง ตัวเลขนี้ต้องการฝึกฝนเป็นระยะเวลาที่สุดจะยาวนาน

“เอาหล่ะได้! จะกินแกนมอนสเตอร์ที่เหลือให้หมดเลย” หยวนดีงแกนมอนสเตอร์ขึ้นมาโยนเข้าปากพร้อมกัน

อีกเรื่องที่ทำให้เขาต้องตะลึงอีกรอบ

<เนื่องจากคุณดูดซึมแกนมอนสเตอร์ที่ไม่เหมาะสมกับฐานฝึกฝน การดูดซึมลดลง90%>

<88,000 ฉี ได้รับการดูดซึมจากแกนมอนสเตอร์ วานรโลหิต>

<82,500 ฉี ได้รับการดูดซึมจากแกนมอนสเตอร์ หมาป่าแวมไพร์>

<70,500 ฉี ได้รับการดูดซึมจากแกนมอนสเตอร์ หมีโฉด>

<85,000 ฉี ได้รับการดูดซึมจากแกนมอนสเตอร์ หมาป่าแวมไพร์>

<65,000 ฉี ได้รับการดูดซึมจากแกนมอนสเตอร์ พรายผมยาว>

<66,700 ฉี ได้รับการดูดซึม……>

<54,650 ฉี ได้รับการดูดซึม……>

ค่าประสบการณ์ฉี : 4,500,000/38,460,000

“นี่มันบ้าอะไรอีกเนี่ย! ทำไมฉีพวกนี้ถึงน้อยขนาดนี้เนี่ย” คำถามของเขาถูกตอบโดยเสี่ยวฮัวในอึดใจต่อมา

“พี่หยวนเป็นนักรบวิญญาณจะต้องใช้แกนกลางของมอนสเตอร์ระดับนักรบวิญญาณ ถ้าต่ำกว่านั้นแทบจะไม่มีผลอะไรเลย”

“ไม่เห็นสมเหตุสมผลเลย”

“การดำรงอยู่ของพี่หยวนก็ไม่สมเหตสมผลเช่นกัน…” เสี่ยวฮัวถอนหายใจ

หลังจากเงียบและครุ่นคิดอยู่นาน หยวนก็คิดได้ว่ามันสมเหตสมผลแล้วเพื่อป้องกันไม่ให้พวกระดับสูงใช้ประโยชน์จากผู้อ่อนแอมากเกินไป และบังคับให้ต้องล่ามอนสเตอร์ที่แข็งแกร่งเท่าหรือมากกว่าตนเท่านั้น

“นี่เป็นช่วงเวลาที่ดีที่จะพักผ่อนจากการฝึกฝนเสียหน่อย ชักเริ่มเบื่อการล่าสัตว์ซะแล้วสิ” เขาคิดในใจ

“เสี่ยวฮัวพาไปยังเมืองที่ใกล้ที่สุดหน่อยเราจะได้คุยกันแบบเบาสมองสักหน่อย”

“10 กิโลจากนี่ จะวิ่งไปไหม?”

“เอาสิ!” จากนั้นทั้งสองก็เริ่มวิ่งไปยังเมืองที่ใกล้ที่สุด

…………