ตอนที่ 16 การต่อสู้ที่บ้าคลั่ง (อ่านฟรี)

ตอนที่ 16 การต่อสู้ที่บ้าคลั่ง

“ข้าไม่รู้ว่าแกโผล่ออกมาจากรูไหน แต่นี่ถือเป็นการเตือนครั้งสุดท้าย” เหรินฟู่เฉินปลดดาบข้างตัว ออร่ารอบๆตัวเขากำลังเปลี่ยนไป

หยวนมองมายังเหรินด้วยรอยยิ้ม แทนที่จะกังวลเพราะนี่เป็นการต่อสู้กับคนครั้งแรกของเขา แต่เขากลับพบว่าสถานการณ์ตอนนี้มันน่าสนุกอย่างเหลือเชื่อ

“อยากสู้ใช่ไหม งั้นมาสู้กัน ฉันก็อยากจะลองกับอย่างอื่นที่ไม่ใช่มอนสเตอร์สักครั้งเหมือนกัน!!” หยวนดึงดาบออกมา

เมื่อเหรินฟู่เห็นหยวนกำลังเปร่งออร่าและชักดาบที่คมของเขาออกมา ดวงตาของเขาก็เบิกกว้างด้วยความตกใจ

“ดาบระดับวิญาญาณ คุณภาพชั้นยอดซะด้วย เขามีอาวุธที่ยอดเยี่ยมจริงๆ”

แม้ว่าดาบของหยวนจะอยู่ในระดับต่ำสุดแต่มันแข็งแกร่งกว่าดาบที่ไม่มีระดับอย่างคนละเรื่องยิ่งมีคุณภาพยอดเยี่ยมด้วยแล้วนั่นเป็นสิ่งหายากที่แม้แต่อันดับ 14 ของนิกายดาบบินอย่างเหรินนั้นยังไม่มีครอบครอง

ตอนนี้เหรินไม่ได้มีท่าทีนิ่งเหมือนก่อนหน้าเมื่อเขาเห็นดาบ เขาเสียเปรียบตั้งแต่แต่ต้นอาวุธของเขาอยู่เพียงระดับกลางเทียบกันอย่างกับเอากิ่งไม้ไปสู้กับดาบ

“จะนิ่งทำไม หรือถ้ากลัวจนไม่กล้าสู้ก็พูดออกมา”  หยวนกล่าวเมื่อเห็นเขานิ่งไปครู่หนึ่ง

“ไม่! ข้ายังได้เปรียบหมอนั่นในแง่ฐานการฝึกฝนเจ้าหมอนี่เป็นเพียงวิญญาณฝึกหัดระดับเก้า เราเป็นถึงนักรบวิญญาณระดับ 5 ไม่มีทางแพ้เพียงเพราะดาบนั่นหรอก!”

หยวนที่มีดาบคุณภาพสูงแต่ฐานการฝึกฝนต่ำนั้นทำให้เขาไม่สามารถดึงประสิทธิภาพของอาวุธออกมาได้อย่างที่สุดกลับกันมันเป็นการเพิ่มภาระให้เขามากขึ้นเสียอีก

“ถ้าเจ้ามอบดาบนั่นให้ข้า ข้าจะถือว่าเรื่องนี้ไม่เคยเกิดขึ้น และจะยอมปล่อยเจ้าโมโจวไป ข้อเสนอนี้เป็นยังไงบ้าง”

ก่อนเขาจะเอ่ยปากพุดเสี่ยวฮัวก็ชิงพูดขึ้นก่อน “พี่หยวนข้อเสนอนั่นไม่เลวเลยนะ แม้ว่าพี่จะเคยสู้กับมอนสเตอร์ที่เก่งกาจแต่นั่นมันคนละเรื่องกับการต่อสู้มนุษย์คนอื่นนะ”

หยวนพยักหน้าแต่เขายังคงยกดาบขึ้นในท่าทางที่ไม่พอใจ เขาไม่ได้ตั้งใจเลี่ยงการต่อสู้เพราะคิดว่านี่เป็นเพียงเหตุการณ์ในเกม

“ดีงั้นค่อยหยิบมันขึ้นมาจากศพเจ้าก็แล้วกัน!”

เหรินยกดาบขึ้นสูงพร้อมกับพุ่งเข้าหาหยวนด้วยความเร็ว

“สามดาบฟาดฟัน!” เหริญโจมตีต่อเนื่องสามครั้งด้วยความเร็วในพริบตาเดียว

หยวนไม่ได้ตกใจแต่อย่างใด เขานิ่งและมองดูการโจมตีราวกับกำลังวิเคราะห์มันอยู่ เขาสกัดดาบทั้งสามรอบเอาไว้ได้ด้วยการขยับเพียงครั้งเดียว

“อะไรกัน!” เหรินร้องออกมาด้วยความประหลาดใจการโจมตีของเขาถูกสกัดได้โดยสมบูรณ์

ถึงอย่างนั้นหยวนก็กระเด็นออกมาเล็กน้อยด้วยพลังของเหรินนั้นยังเหนือกว่าเขาอยู่ห้าระดับ

“สุดยอด…” หยวนมองไปที่มือสั่นเทาของเขาพร้อมกับยิ้มออกมา

“ความรู้สึกน่าเบื่อเหล่านี้กำลังลดลง…… ช่างเป็นความรุ้สึกที่ยอดเยี่ยม” ร่างกายในชีวิตจริงของหยวนนั้น ไม่สามารถรับความรู้สึกได้ แต่ตอนนี้เป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกกลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง

“เขาบ้าไปแล้วหรอ?” เหรินมองไปที่ใบหน้าของหยวนแล้วคิดในใจ

“มากกว่านี้อีก มาเถอะมาสู้กัน!!” คราวยี้หยวนเป็นคนเริ่ม

“พี่หยวนเป็นพวกบ้าการต่อสู้หรือเนี่ย” เสี่ยวฮัวคิดในใจ

“ดาบตัดโลหิต!!!” ทันใดนั้นคมดาบสีแดงเปร่งประกาย รังสีอาฆาตแผ่กระจายไปทั่ว

“!?!?!?!?!?!?”  เหรินฟู่แทบคลั่งเมื่อรู้ว่า หยวนใช้วิชาดาบระดับโลกได้

“เป็นไปไม่ได้! เจ้าเป็นเพียงพวกวิญญาณฝึกหัด ใช้วิชาระดับโลกได้ไงกัน!!” เขาอ้าปากค้างด้วยความตกใจและยกดาบขึ้นป้องกัน

ในขณะที่ดาบพวกเขาปะทะกันเหรินฟู่รู้สึกราวกับว่ามีภูเขากำลังกดทับเขาทั้งลูก ทันใดนั้นก็เกินรอยแยกที่ดาบของเขา

“ไม่ดีแล้วขืนเป็นแบบนี้มันทำรายอาวุธเราเละแน่”

“ช่วยข้าสิ!” ทันใดนั้นเขาก็ร้องให้ศิษย์สำนักเดียวกันข้างๆช่วย จากนั้นหมอนั่นก็ชักดาบและพุ่งเข้ามาด้วยความเร็วสูง

“ท่านหยวนระวัง!!” โมโจวไม่สามารถเข้าไปช่วยได้ทันเขาจึงตะโกนเพื่อเตือนหยวน

หยวนไม่แม้แต่จะหันไปมอง เขาเหวี่ยงดาบต่อผลักเหรินกระเด็นไปหลายเมตร

เมื่อเหรินหันกลับไปก็เห็นเขากำลังปะทะดาบกับอีกศิษย์คนที่สองอยู่

“ดาบตัดโลหิต!!” เขาเปิดใช้งานทักษะอย่างต่อเนื่อง เหวี่ยงดาบด้วยความรวดเร็ว ทำเอาคู่ต่อสู้ประหลาดใจและไม่ทันตั้งตัว. แสงโค้งสีแดงฟาดลงที่แขนของเขา

“อ้าาาาาาาาาา แขนข้าาาาา!!!แขนของข้า!!!!” ศิษย์คนที่สองล้มลงกับพื้นและเอามือกุมข้าวขวาของลำตัว

“อ๊ะ……”

หยวนตอบสนองด้วยสัญชาตญาณล้วนๆ และไม่ได้ตั้งใจจะทำเกินไปขนาดนั้น แม้มันจะทำให้เขารู้สึกแย่ภายหลังก็ตาม

……………