ตอนที่ 321 ฉันต้องการให้ขอโทษต่อหน้าสาธารณชน
ไม่ว่าเธอจะทำอะไร เธอก็จะไม่สามารถเปลี่ยนบทบาทของเธอในฐานะ ‘คู่แข่งในด้านความรัก’ ในสายตาของเซินโย่วไปได้
ทัศนคติของเซินโย่วที่มีต่อเธอก็จะไม่เปลี่ยนแปลงเช่นกัน
น้องชายของเธอคนนี้เป็นสิ่งล้ำค่าของเฉียวเมียนเมียน
ไม่อย่างนั้นเธอคงไม่ตกลงแต่งงานกับเหมาเยซื่อ เพราะต้องการให้เฉียวเฉินได้รับการผ่าตัดหรอก
น้องชายที่เธอยกย่องมากที่สุดได้รับการดูถูกอย่างมากจากเซินโย่ว ไม่แปลกที่เธอจะเสียความเยือกเย็นของตัวเองไป
เธอยิ้มอย่างเย็นชาและตอบกลับความคิดเห็นของเจียงหลัวลี่
“ถูกต้อง นี่คือคุณหนูตระกูลเซิน เพราะครอบครัวเซินมีพื้นฐานทางวัฒนธรรมบางอย่าง ฉันละคาดหวังว่าอย่างน้อย ๆ ลูกหลานของพวกเขาจะได้รับความเคารพและมีเหตุผล”
“แต่เมื่อมองไปที่กิริยามารยาทของคุณเซินแล้ว ก็ทำให้ฉันตกใจมาก”
เจียงหลัวลี่ดูเหมือนจะมีความคิดที่ลึกซึ้งในขณะที่เธอกล่าวว่า
“บางคนคิดว่าพวกเขาดีกว่าคนอื่นเพียงเพราะครอบครัวของพวกเขามีฐานะดีและใคร ๆ ก็มองพวกเขาเพื่อธุรกิจ”
“แต่เธอไม่รู้หรอกว่าเธอดูตลกแค่ไหน ฮ่า ชื่อเสียงของวงศ์ตระกูลอะไรนั่น ฉันไม่รู้หรอกนะว่าเธอดีขนาดไหน แต่ว่าเฉินเฉินของเราไม่สนใจอะไรพวกนั้นหรอก และฉันคิดว่าน้องสาวของคุณมาตามตื๊อเฉินเฉินของเราก่อน”
เธอเลียนแบบท่าทางก่อนหน้านี้ของเซินโย่วที่ดูหมิ่นและเยาะเย้ยผู้อื่น
“บางคนตาบอด หูหนวก ยืนยันที่จะบิดเบือนข้อเท็จจริง ใครเห็นบ้างละว่าเฉินเฉินตามรังควรน้องสาวของคุณ”
ท่าทีของเซินโย่วมืดลง
เจียงหลัวลี่ไม่ได้พูดเสียงเบาเลยสักหน่อย
หลายคนจึงหันกลับมา เมื่อพวกเขาได้ยินเธอพูดถึงเซินโย่ว
บางคนรู้จักเซินโย่ว และเริ่มพูดคุยกันเป็นการส่วนตัว
เซินโย่วต้องดูภาพลักษณ์ของเธอในตอนนี้ และไม่สามารถใช้คำพูดที่รุนแรงเท่ากันในการตอบโต้ได้ เธอพยายามข่มความโกรธขณะที่พูดว่า
“คุณเฉียว สิ่งที่เกิดขึ้นมันเป็นความเข้าใจผิด ฉันด่วนสรุปก่อนที่จะเข้าใจเรื่องทั้งหมดและว่าร้ายให้กับน้องชายของคุณ ฉันต้องขอโทษสำหรับเรื่องนี้ด้วย”
มีคนหันมามองเธอมากขึ้น
เซินโย่วไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากขอโทษ แม้ว่าเธอจะไม่พอใจ
เธอต้องรักษาภาพลักษณ์ของเธอในฐานะคุณหนูเซิน ที่สง่างาม ไม่มีเรื่องพิพากกับใครในที่สาธารณะ
แต่เฉียวเมียนเมียนไม่ยอมรับในคำขอโทษนั้น
เธอหัวเราะเยาะ
“คุณเซินใช้คำพูดที่รุนแรงเช่นนี้เพื่อดูถูกน้องชายของฉัน คุณคิดว่าคุณสามารถปัดมันออกไปได้โดยบอกว่าเป็นเรื่องเข้าใจผิดอย่างนั้นเหรอ?”
เซินโย่วขมวดคิ้วเมื่อเธอเห็นว่าเฉียวเมียนเมียนไม่ยอมจบ
“แล้ว คุณต้องการอะไร”
เฉียวเมียนเมียนมองไปที่เธอโดยตรง
“คุณเซิน ทำให้น้องชายของฉันต้องอับอายและทุกคนที่นี่ก็ได้ยิน ดังนั้นฉันต้องการให้คุณเซินขอโทษต่อสาธารณะด้วยค่ะ”
เธอชี้ไปที่เวทีเปียโนแล้วพูดว่า
“มีไมโครโฟนอยู่ที่นั่น ถ้าคุณเซินจริงใจที่จะขอโทษ โปรดแสดงความคิดเห็นบนเวทีด้วย”
ดวงตาของเซินโย่วเบิกกว้างราวกับว่าหวั่นไหว
“คุณต้องการให้ฉันขอโทษบนเวทีอย่างงั้นเหรอ?”
“ใช่ค่ะ”
เฉียวเมียนเมียนฟังดูกล้าแสดงออกและไม่มีที่ว่างสำหรับการเจรจาต่อรอง
“ขึ้นไปบนเวทีและขอโทษน้องชายของฉัน พูดว่าคุณทำร้ายเขาและขอโทษเขาโดยตรง”
“การขอโทษแบบนี้ถือเป็นความจริงใจนะคะ”
เซินโย่วกำหมัดแน่น
“เฉียวเมียนเมียน อย่าให้มันมากนัก”
“มากเกินไปเหรอ?”
เฉียวเมียนเมียนยิ้มเยาะ
“ฉันไม่คิดว่าจะมากเกินไปอะไรเลย เมื่อดูวิธีที่คุณหนูเซินพูดกับน้องชายของฉันด้วยคำหยาบคายเหล่านั้นสิ ทำไมคุณไม่บอกว่าตัวคุณนั่นแหละมากเกินไป”
