ตอนที่ 11 สมบัติประเมิณค่ามิได้ (อ่านฟรี)

ตอนที่ 11 สมบัติประเมิณค่ามิได้

เสี่ยวฮัวมองด้วยสายตาครุ่นคิด “ค่าฝึกฝนของพี่หยวนก่อนหน้านั้นเพียงผู้ฝึกฝนวิญญาณฝึกหัดระดับที่ 7 ก่อนจะกินแกนของเจ้ากบหยกเข้าไป ถ้าเป็นการดูดซึมปกติแล้วไม่น่าจะไปได้ถึงระดับที่ 8ได้ อย่างมากก็แค่ครึ่งทาง นอกจากร่างกายจะไม่ระเบิดแล้ว ยังพัฒนาขึ้นอีก …เสี่ยวฮัวไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้มาก่อน”

“บางทีอาจจะเกี่ยวข้องกับร่างกายของฉัน” หยวนกล่าว

“ร่างกายของพี่หยวน?”

“มันเรียกว่ากายกลั่นสวรรค์” เขาพูดขึ้นโดยหวังว่าเธอจะรู้อะไรบ้างเกี่ยวกับสิ่งนี้

อย่างไรก็ตาม เสี่ยวฮัวได้แต่เอียงหัวของเธอ “กายกลั่นสวรรค์ ไม่เคยได้ยินมาก่อน…”

“อย่างไรก็ตามหากสงสัยเกี่ยวกับเรื่องนี้ เราควรหาแกนมอนสเตอร์เพิ่มเพื่อทดลองเพิ่มเติม”

“อือ…” จู่ๆหยวนก็หยิบเหรียญที่เทพธิดาให้ไว้ออกมา “แล้วเธอรู้ไหมว่าสิ่งนี้มีไว้เพื่ออะไร”

ดวงตาของเสี่ยวฮัวเบิกกว้างด้วยความตกใจเมื่อเห็นเหรียญหยกในมือเขา “หยกวิญญาณโบราณ! แถมใหญ่มาก!” เธออุทานเสียงดัง “พี่หยวนไปเอาของพรรณนี้มาจากไหนกัน!”

“เทพธิดามอบให้ฉัน แต่ไม่รู้ว่าเธอนั้นชื่ออะไร” หยวนเริ่มสงสัยเมื่อเห็นเธอตกใจราวกับฟ้าจะถล่มลงมา

“นี่คือหยกวิญญาณโบราณคล้ายแกนมอนสเตอร์ แต่บรรจุฉีจำนวนมากเอาไว้ แม้หยกหลวงวิญญาณที่มีคุณภาพต่ำที่สุดยังมีขนาดเท่าก้อนกรวดยังมีค่ามากในสวรรค์ชั้นสูง แต่ของพี่หยวนขนาดเท่าฝ่ามือ ถ้าเข้าใจไม่ผิดสิ่งนี้มีคุณภาพสูงกว่า หยกหลวงวิญญาณ อยู่สามระดับ มันสามารถปลุกพลัง…ไม่สิอาจเปลี่ยนสายเลือดได้เลย”

การปรากฏตัวของหยกวิญญาณทำเอาเสี่ยวฮัวสั่นไปทั่งตัวไม่เป็นตัวของตัวเอง

“ฮืม…… ถ้างั้นฉันก็ใช้มันได้เหมือนที่ใช้แกนกลางมอนสเตอร์งั้นสิ” หยวนเลียริมฝีปากของเขาเมื่อจำได้ว่าแกนของมอนสเตอร์รสชาติหวานเพียงใด “ฉันสักเริ่มสนใจแล้วสิว่าตัวเองจะพัฒนาขึ้นแค่ไหนเมื่อกินมันเข้าไป”

เสี่ยวฮัวเกือบหัวใจวายเมื่อได้ยินสิ่งที่เขาพูดและรีบดึงมือเขา “อย่านะ!! แม้ว่าร่างกายของพี่หยวนจะพิเศษเพียงใด แต่ต้องระเบิดตายแน่ๆถ้ากินเข้าไป แม้จักรพรรดิวิญญาณยังไม่กล้าดูดซึมเจ้าสิ่งนี้เข้าไปเลย!”

หยวนหัวเราะเบาๆ เมื่อเห็นใบหน้าเธอ “เย็นไว้เสี่ยวฮัวฉันล้อเล่น ฉันจะไม่ทำอะไรกับมันจนกว่าจะได้พบเทพธิดาผู้เป็นเจ้าของอีกครั้ง เพื่อถามเธอว่าทำไมมอบของแบบนี้ให้ฉัน”

“เพื่อจะมีของสิ่งนี้ไว้ครอบครองเธอคนนั้นต้องเป็นคนจากสวรรค์ชั้นสูงสุดแน่นอน!”

“เสี่ยวฮัว เอ้านี่!”

“???”

“!!!”

วิญญาณของเธอแทบออกจากร่าง จู่ๆหยวนก็โยนหยกใส่เธอ เธอเกือบรับไว้ไม่ทันและมองเขาด้วยสีหน้างุนงง

“พี่หยวน…?”

“มันจะดีกว่าหากเธอเป็นคนเก็บไว้ เธอสามารถปกป้องมันได้” เขากล่าว

“เสี่ยวฮัวถือของมีค่าขนาดนี้ไม่ได้!” เธอปฏิเสธขณะที่ส่ายหัวและมือสั่น

หยวนขมวดคิ้ว “ถ้าเธอไม่ถือมันไว้แล้วใครจะเป็นผู้ถือเล่า ในโลกอันกว้างใหญ่ใบนี้ฉันเป็นคนอ่อนแอแค่ไหนเธอน่าจะรู้ดี แต่หากจะให้ปัญหาที่เถียงกันไม่จบนี้ จบลง ฉันเพียงแค่ทิ้งมันไปถึงแม้มันจะมีค่ามากเท่าใดก็ตาม”

เสี่ยวฮัวพยักหน้าจริงจัง “เข้าใจแล้ว เสี่ยวฮัวจะปกป้องของสิ่งนี้ด้วยชีวิต!”

“ผิดแล้ว!” หยวนพูดเสียงดัง “ไม่ว่าหยกชิ้นนี้จะมีค่ามากเพียงใดมันก็เป็นเพียงวัตถุเท่านั้นชีวิตนั้นมีค่ากว่ามาก”

“แต่…”

“นี่เป็นคำสั่ง!” หยวนยืนกรานหนักแน่น ในโลกแห่งนี้ไม่มีสิ่งใดมีค่ากว่าชีวิตของเสี่ยวฮัวแล้ว

“…เสี่ยวฮัวรับทราบ!” เธอพยักหน้าก่อนจะเก็บหยกชิ้นนี้เข้ากระเป๋าของเธอ เมื่อหยกวิญญาณถูกเก็บเข้ากระเป๋าแล้วบรรยากาศอันหนักอึ้งก่อนหน้านี้ก็ค่อยๆจางไป

“ฉันไม่สามารถรู้เกี่ยวกับเทพธิดาที่ให้หยกนี่มาเพิ่มเติมได้เลยหรือ …ช่างโชคร้ายเหลือเกิน” หยวนตัดพ้อในใจ

“เราจะได้รับแกนมอนสเตอร์เพิ่มได้จากไหน” หยวนพูดขณะที่ดาบยังอยู่ในมือของเขาดาบที่อาบเลือดที่ยังสดๆร้อนๆหลังสู้กับกบหยก

“มอนสเตอร์ที่มีระดับ วิญญาณฝึกหัดระดับ 7 ขึ้นไปจะมีโอกาสดรอปแกนมอนสเตอร์” เธอกล่าว

“มัวลีรออะไรเล่า ไปกัน!!”

เสี่ยวฮัวเริ่มนำทางหยวนไปรอบๆเพื่อหามอนสเตอร์ ด้วยค่าการฝึกฝนที่สูงของเธอการหามอนสเตอร์นั้นเป็นเรื่องง่ายดายสำหรับเธอในรัศมีหนึ่งพันเมตร

“มีมอนสเตอร์ระดับกลางทางทิศเหนือ 200 เมตร”

มอนสเตอร์ระดับต่ำ หมายถึง ระดับ 1-3

มอนสเตอร์ระดับกลาง หมายถึง ระดับ 4-6

มอนสเตอร์ระดับสูง หมายถึง ระดับ 7-9

“เอ๊ะ! มอนสเตอร์ระดับ 7 ขึ้นไปจึงจะดรอปแกนกลางไม่ใช่หรือ”

“พี่หยวนไม่ว่าจะมีความสามารถอย่างไรหรือเทคนิคจะดีเพียงไหนหากไม่มีประสบการณ์ก็ยังนับว่าอ่อนแออยู่”

“ก็จริงของเธอ…” หยวนพยักหน้า ดังนั้นทั้งสองจึงเริ่มจัดการมอนสเตอร์ทุกตัวที่ขวางหน้าพวกเขา เป็นโชคร้ายของมอนสเตอร์พวกนั้นที่ดันอยู่ผิดที่ผิดทาง

…………