ตอนที่ 10 ธรรมชาติ มหัศจรรย์ (อ่านฟรี)

ตอนที่ 10 ธรรมชาติ มหัศจรรย์

กบหยกยังคงไม่เคลื่อนไหว มันกำลังมึนงงอยู่ว่าเด็กหญิงรูปร่างดูไม่น่ามีพิษมีภัย หลบการโจมตีของมันได้อย่างง่ายดาย ทางเสี่ยวฮัวไม่ได้สนใจเจ้ากบยักแม้แต่น้อย

หยวนเดินไปข้างหน้าด้วยท่าทีสงบนิ่งสายตาเขาจ้องมองไปที่เจ้ากบหยกตัวนั้น แม้ว่าเขาไม่เคยต่อสู้มาก่อน แต่ในตอนนี้เขากลับรู้สึกนิ่งอย่างประหลาดราวกับว่าการต่อสู้นั้นเป็นเรื่องธรรมดา

“แค่ต่อยตีกับคนอื่นฉันยังไม่เคย ไม่ต้องพูดถึงดาบเลย ชีวิตส่วนใหญ่ก็ได้แต่นอนอยู่บนเตียง ในโลกใบนี้ฉันขยับแขนขาได้ตามใจชอบ มันทำให้รู้สึกว่าฉันทำได้ทุกอย่างหลังจากนี้ รวมถึงเอาชนะแกด้วย!” ทันใดนั้นหยวนก็พุ่งหากบยักษ์ด้วยความเร็วสูง สูงเกินมนุษย์ธรรมดาจะทำแบบนั้นได้

“มองดู จดจำ เรียนรู้ ทำให้สำเร็จ” การต่อสู้ของคัลติเวเตอร์ทั้งสองก่อนหน้านี้ ปรากฏขึ้นในหัวของเขา จากนั้นมือของเขาก็เริ่มขยับตาม

ฟัน!!! ดาบในมือของเขาเฉือนเข้าเนื้อกบอย่างง่ายดาย เลือดไหลพุ่งจากท้องของมัน กบหยกกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดทำให้มันต้องกระโดดไปมา

เสี่ยวฮัวตาโต “ดูจะทื่อไปหน่อยเหมือนมือสมัครเล่น ... แต่นั่นเป็นเทคนิคดาบแน่นอน!”

หยวนไม่ได้ไล่กวดเจ้ากบหยก แต่มองไปที่ดาบของเขาด้วยสีหน้าไม่พอใจ “ชิ ก็ขยับตัวเหมือนหมอนั่นแล้วนิ แต่เหมือนจะมีบางอย่างไม่ถูกต้อง…”

“เราเคลื่อนไหวตามหมอนั่นแทบจะทุกท่วงท่าแต่ กลับมีบางอย่างขาดหายไป หรือบางทีอาจจะเป็น…ฉี?”

ราวกับว่าหยวนคิดอะไรดีๆได้เขายิ้มออกมาและจ้องไปที่เจ้ากบ “ถึงฆาตซะแล้วเจ้ากบเอ๋ย” เขาพูดขึ้นด้วยความมั่นใจชี้ดาบของเขาไปที่กบหยก

กบหยกเริ่มสับสน มนุษย์ที่มีท่าทีอ่อนแอเพียงแค่จับดาบก็เปลี่ยนเป็นคนละคน ทั้งการจ้องมองท่าทีที่แสดงออกแล้วความเย่อหยิ่ง นั่นมันเป็นเพราะเหตุใด

แม้กระทั่งเสี่ยวฮัวเองก็ยังงุนงงกับท่าทีที่เปลี่ยนไปของเขา ราวกับเขาตายจากร่างมนุษย์และเกิดใหม่เป็นเทพนักดาบที่เข้าใจวรยุทธอย่างลึกซึ้ง! นั่นรวมไปถึงออร่าที่เปร่งออกจากตัวเขาเองด้วย

หยวนพุ่งเข้าหากบยักษ์ทันที พร้อมดาบในมือที่เปล่งประกายแสงสีแดง

“ดาบอาบโลหิต!”

ช่าา!! กบหยกกระโดดถอยหลังโดยสัญชาตญาณ แต่การเคลื่อนไหวของมันนั้นช้าเกินไปมากเมื่อเทียบกับหยวน

มันถูกฟันด้วยดาบเข้าอย่างจังร่างของมันขาดครึ่งอวัยวะและเลือดกระเด็นไปทุกทิศทาง

<คุณได้เรียนรู้ ดาบอาบโลหิต>

…

<ดาบอาบโลหิต>

<ระดับ:โลก>

<ระดับความเชี่ยวชาญ : 1>

<รายละเอียด: ใช้พลังงาน 900 ฉี ควงดาบเพื่อเปิดใช้งาน เทคนิคจากนิกายเลือด>

…

<ยินดีด้วย! ผู้เล่นหยวนเป็นผู้เล่นคนแรกที่ได้เรียนรู้ทักษะระดับโลก>

<ยินดีด้วย! ผู้เล่นหยวนเป็นผู้เล่นคนแรกที่สังหาร อีไลท์บอส : กบหยก>

หลังจากกบหยกตายเสียวห้วก็ถามขึ้น “พี่ชายไปเรียนเทคนิคแบบนั้นมาจากที่ไหน”

ออร่ารอบๆตัวหยวนค่อยๆจางทันทีที่ได้นินเสียงของเสี่ยวฮัว “หืม? โอ้ นั่นเป็นเทคนิคของเพื่อนผมแดงคนนั้นที่ต่อสู้บนท้องฟ้ายังไงหล่ะ” เขาพูด

ดวงตาของเสี่ยวฮัวเป็นประกายขึ้นมาทันที “ไม่แปลกที่พี่หยวนสามารถเข้าใจศิลปะลับแห่งสวรรค์ได้ในเวลาอันสั้น…” เธอพึมพำ

“จะอย่างไรก็เถอะ ฉันรู้สึกว่าฉันแข็งแกร่งขึ้นจากการต่อสู้เมื่อครู่ แถมยังรู้สึกดีอีกด้วยที่ได้ใช้ร่างกายในลักษณะนี้ไม่เคยรู้เลยว่ามันจะสนุกแบบนี้!” หยวนหัวเราะ “บางทีฉันอาจจะมีพรสวรรค์ในด้านการต่อสู้ก็ได้ฮ่าๆ!”

“ไม่ต้องสงสัยพี่หยวนเป็นอัจฉริยะของจริง!” เสี่ยวฮัวพยักหน้าด้วยใบหน้าจริงจัง

“หยุดเถอะ… เธอกำลังยอพี่จนจะบินได้อยู่แล้ว”

“เสี่ยวฮัวพูดจริงหาได้ประจบสอพลอ ความสามารถในการเรียนรู้ของพี่หยวนไม่มีให้เห็นแม้ในสวรรค์ชั้นสูงไม่นับประสาอะไรกับสวรรค์ชั้นร่างนี่”

“ที่พี่ชนะได้ง่ายดายนั่นก็เพราะดาบที่เธอมอบให้นั่นแหล่ะ”

“ถ้าพี่หยวนแข็งแกร่งขึ้นเสี่ยวฮัวจะมอบอาวุธที่ทรงพลังกว่านี่ให้”

“เธอยังมีอุปกรณ์ที่ดีกว่านี้อีกงั้นหรือ? เป็นร้านค้าอาวุธเดินได้หรือยังไง”

“ใช่ แต่พี่หยวนยังไม่แกร่งพอที่ใช้มันโดยไม่ระเบิดตาย”

“ระ……ระเบิดงั้นหรอ” หยวนถึงกับพูดเสียงสั่น “เธอล้อเล่นใช่ไหม”

“ไม่เหมือนอาวุธไร้เกรด อาวุธระดับวิญญาณนั้นอยู่เหนือกว่าอาวุธนั้นมีสติสัมปชัญญะเป็นของตนเองหากผู้ใช้อ่อนแอ อาวุธบางชิ้นที่คิดจะฆ่าผู้ใช้นั้นก็มีอยู่ ขึ้นอยู่กับบุคลิคของมัน” เสี่ยวฮัวอธิบาย

“นั่นมันอันตรายเกินไปแล้ว อาวุธประเภทไหนกันที่คิดจะทำร้ายเจ้าของที่อ่อนแอ” เขาบ่นพึมพำ

“อาวุธ สัตว์ประหลาด หรือแม้แต่อาวุธ ถ้ามันแข็งแกร่งก็เป็นธรรมดาที่พวกมันจะครอบครองผู้อ่อนแอ”

“งั้นฉันคงปลอดภัยเมื่อมีเธอเสี่ยวฮัว”

“หนูแข็งแกร่งแค่ที่สวรรค์ชั้นร่างเท่านั้น เมื่อไปเทียบกับชั้นบนๆแล้วหนูไม่ต่างจากมดตัวนึง”

“แค่มด?” ขนาดมดยังทำลายภูเขาทั้งลูกได้ เจ้าพวกนั้นมีพลังขนาดไหนไม่อาจจินตนาการได้เลย

ทันใดนั้นเสี่ยวฮัวก็เดือนไปที่ซากศพของกบหยก

“เธอจะไปไหนหน่ะ?” หยวนเดินตาม

“เมื่อมอนสเตอร์ตายบางตัวจะดรอปแกนกลางของพวกมัน” เสี่ยวฮัวยื่นแขนมั้งสองข้างเข้าไปในซากกบหยกโดยไม่มีท่าทีขยะแขยงใดๆ ไม่นานก็มี คริสตัลเล็กๆออกมา “แกนมอนสเตอร์นั้นเป็นส่วนสำคัญที่จะช่วยให้คัลติเวเตอร์นั้นฝึกฝนได้ง่ายขึ้นโดยด้านในมีฉีอัดแน่นอยู่”. เธอยื่นมันให้หยวน

“แล้วเธอหล่ะไม่จำเป็นต้องเติบโตงั้นหรอ” เขาถาม

“ฉีในสัตว์พวกนี้น้อยเกินไปสำหรับเสี่ยวฮัว พี่หยวนรับไว้เถอะ

หยวนพยักหน้าและยัดเข้าปากอย่างไม่ลังเล “รสชาติเหมือนขนม”

“อ๊ะ! พี่หยวน!” เสี่ยวฮัวตะโกนเสียงดัง

“งั่มๆ หืม มีอะไยหยอ”

“แกนมอนเตอร์ไม่ได้มีไว้กลืนแบบนั้นรีคายออกมาเร็วเข้า!!”

เมื่อหยวนเห็นใบหน้าตื่นตระหนกของเธอทำให้เขาก็ตื่นตระหนกเช่นกันแต่มันละลายในปากทันทีเมื่อสัมผัสกับลิ้นและเขากลืนลงท้องไปเรียบร้อยแล้ว

“ฉันกลืน…… ไปเรียบร้อยแล้ว” หยวนพูดด้วยเสียงกระด้าง “จะเป็นยังไงหากกินมันเข้าไป”

เสี่ยวฮัวเข่าทรุด “แกนมอนส์เตอร์มีพลังฝึกฝนเป็นของตนเอง ใครที่พยายามจะกลืนมันเข้าไปในครั้งเดียวจะต้องระเบิดตาย”

“ระเบิดอีกแล้วหรอ!!” หยวนตกใจจนกรามแทบหลุด

ทันใดนั้น

<เปิดใช้งานกายกลั่นสวรรค์>

<1,280,000 ฉี ได้รับการขัดเกลาจากมอนสเตอร์กบหยก>

<คุณได้รับการฝึกฝนฉีเพียงพอแล้ว>

<คุณมาถึงวิญญาณฝึกหัดระดับ 8 >

<สถานะทั้งหมด +450>

……