เขาพยายามลูบไล้มัน สั่งให้มันเปิด แม้กระทั่งเลียมัน แต่ไม่ว่ายังไงสร้อยก็ยังไม่ตอบสนอง หลังจากผ่านไปหลายนาทีหยวนก็ตัดสินใจล้มเลิกความพยายามจะเปิดสร้อยคอ

“ถ้าจะซับซ้อนขนาดนี้ทำไมเธอไม่บอกวิธีใช้ด้วยหล่ะเสี่ยวฮัว!!” เขาถอนหายใจ

ทันใดนั้นเหมือนสวรรค์จะได้ยินเสียงเขา แผ่นดินก็สั่นสะท้าน

……………

เสียงกระทบกันของโลหะและเสียงตะโกนใส่กันดังก้องไปทั่วทั้งป่า

“เอานี่ไปกินซะ!! คอลลิ่งซอร์ดสไตร์!! ไอ้ชาติชั่ว”

“เคริทติ้งเดรท!!”

ตู้ม!!!! เสียงระเบิดดังขึ้นจากระยะไกลทำให้หยวนสะดุ้ง เกิดอะไรขึ้น? เมื่อกี้มันอะไรกันมีคนขว้างระเบิดงั้นหรอ

ชิ้ง!! เสียงโลหะกระทบกันดังขึ้นอีกครั้งเกิดเป็นคลื่นอากาศลอยมาถึงหยวนจนทำให้เขาเกือบปลิว

“ปีศาจเหมงลี่! ถ้าวันนี้เจ้าไม่ตายอย่าเรียกข้าว่า ซานเฉวกาง!!”

“อาฮ่าฮ่าฮ่า! พวกปรมาจารย์ครึ่งๆกลางๆอย่างเจ้าคิดหรือว่าจะฆ่าข้าได้ ข้าจะคงอยู่ตลอดไปส่วนเจ้าเจ้าโง่ไปลงนรกซะ!!!”

ชิ้ง ชิ้ง ชิ้ง!!!!

ระลอกคลื่นการปะทะกันของดาบมองเห็นได้ชัดเจน ทำเอาหยวนเสียวสันหลังทุกครั้งที่ปะทะ

“มันคือการปะทะกันของทั้งสองจนทำให้เกิดคลื่นขนาดนี้เชียวหรือ?” หยวนพูด “ว่าแต่การมาสู้กันในสวนบ้านคนอื่นมันถูกแล้วหรือ?”

ไม่ช้าทั้งสองก็สู้กันจนมาถึงจุดที่หยวนยืน แต่ทั้งสองนั้นสู้กันอยู่กลางอากาศ คนนึงมีผมยาวสีแดง ส่วนอีกคนเป็นผมยาวสีดำ พวกเขาบินไปมาและปะทะดาบกันอย่างต่อเนื่อง

“พวกนั้นบินได้เหมือนเอลเดอร์ซังเลยหนิ!!” หยวนนึกไปถึงตอนเริ่มเกมที่มีชายชราลอยอยู่บันดาบกลางอากาศ

การต่อสู้ดำเนินไปหลายนาทีโดยไม่มีฝ่ายใดได้เปรียบ ดูเหมือนจะเป็นคู่ต่อสู้ที่สูสีพอควร

แต่เมื่อเขาใกล้หยวนแล้วคลื่นปะทะนั้นก็ยิ่งทวีความรุนแรงขึ้น จนหยวนเริ่มรู้สึกว่าร่างกายจะทนไม่ไหว

“ตายซะเถอะ! เจ็ดดาบปะทะปฐพี!!!”

“อาฮ่าๆๆ ช่างอ่อนแอ เจ้ายังอ่อนหัด ดาบอาบเลือดฟาดฟัน!!”

แรงปะทะครั้งนี้แรงกว่าครั้งก่อนๆ หลายเท่าตัว

อั๊ก!! หยวนไม่สามารถทนแรงดันได้อีกต่อไป เขาไอออกมาพร้อมเลือดเต็มปาก “ชักเริ่มไม่ดีแล้วสิ” หยวนเช็ดเลือดออกจากปากตัวเอง

“เลือดนี่รสชาติอย่างกับเหล็ก...” หยวนกำลังทรมานจากความเจ็บปวดและรสชาติที่เหมือนจริงจนทำให้เขาลืมไปชั่วครู่ว่ามันเป็นแค่เกม

“ดาบเก้าปฐพี!!”

“เลือดปีศาจ!!!”

ตู้ม!!!!! การปะทะกันครั้งนี้ทำให้ต้นไม้ถึงกับล้มลง ก้อนเมฆบนท้องฟ้าเปิดออก แรงกระทบที่หยวนอีกรอบจนทำให้เขาหมดสติ

“ฮ่าๆๆ ซานเฉวกางเป็นอะไรไปไหนบอกว่าจะฆ่าข้าไม่ใช่หรอ” ปีศาจเริ่มหัวเราะเมื่อเห็นอีกฝ่ายแขนขาด “ศิษย์หลักของนิกาย ‘โปรพาวซอร์ด’ มีน้ำยาเท่านี้เองหรอ เจ้านั้นไม่ได้ต่างจากหญิงสาวคนก่อนเลย”

“ข้าจะฆ่าแก!!!!!” ซานเฉวกางคำรามพร้อมดวงตาที่เปลี่ยนเป็นสีแดงฉาน ค่าการฝึกฝนเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว

“นั่นมันอะไรหน่ะ!” ปีศาจรู้สึกตกใจ “แก แกพัฒนาขึ้นระหว่างต่อสู้งั้นหรอ!”

“ข้าจะล้างแค้นให้ศึษย์น้องของข้า จะต้องฆ่าแกให้ได้ ไม่ว่าจะต้องเสียแขนและขาทั้งสี่ไปก็ตาม!” ดวงตาและจมูกของเขาเริ่มมีเลือดไหลออกมา และเส้นเลือดก็ปรากฏขึ้นทั่วร่างกาย

“เธอคงไม่ได้บังเอิญเป็นคนรักของแกหรอกนะ! ข้าจะบอกอะไรดีๆให้แกฟังก่อนตาย ร่างกายของเธอหน่ะช่างสมบูรณ์แบบซะจริงนะน่าเสียดายเธอรีบชิงฆ่าตัวตายเร็วไปหน่อย หมดสนุกกันพอดี”

“เหมงลี่ !!! ไปลงนรกซะ!!!” ดาบด้ามจับสีน้ำเงินของซานเฉวกางเปล่งแสงสีน้ำเงินรอบดาบและใบหน้าเครียดแค้น ทะยานขึ้นเหนือเมฆ

“ใบมีดตัดวิญญาณ!!”

“แน่จริงก็เข้ามาล้มข้าให้ได้สิ แกมันปรมาจารย์จอมปลอม !!” ผมสีแดงของเหมยลี่เปร่งประกายพร้อมตาที่สีแดงราวกับไฟนรก

“ไฟนรก!!!”

ทันใดนั้นก่อนทั้งสองฝ่ายจะเข้าปะทะกันก็ปรากฏร่างกายเด็กสาวในชุดคลุมสีแดงขึ้นระหว่างพวกเขาในมือถือสร้อยคอที่เต็มไปด้วยเลือด

“รู้หรือไม่ว่าพวกเจ้าจะโดนลงโทษอย่างไรหากเข้ามาสร้างความวุ่นวายในที่ของผู้อื่น?” เด็กสาวตัวเล็กโบกแขนเสื้อ เหมยลี่และซานเฉวกางรู้สึกเหมือนถูกจัดพลังฉี ไม่สามารถบินหรือใช่ท่าอะไรได้จึงล่วงลงกับพื้น

“เจ้าเป็น....ใคร?” เหมยลี่ถามขณะนอนราบลงกับพื้นด้วยความเจ็บปวด

สำหรับ ซานเฉวกาง ทำได้เพียงนอนและจ้องไปทางสาวน้อยด้วยท่าทีที่ตกใจมาก

“ข้าไปทำอะไรให้เจ้าไปพอใจ! ตอบข้าที!” เหมงลี่ตะโกนอีกครั้งหลังจากไม่ได้รับคำตอบ

อย่างไรก็ตามเด็กหญิงร่างเล็กเธอไม่ได้สนใจ และ เดินลงจากอากาศไปบริเวณต้นไม้ที่มี ร่างที่นอนแน่นิ่งของหยวนอยู่

“เจ้าขยะนั่นมันมัวแต่ดูการต่อสู้ของข้าจนโดนลูกหลง..” เหมงลี่รู้ว่าหยวนเฝ้าดูการต่อสู้อยู่แต่เขาอ่อนแอเดินจึงไม่ได้สนใจ เช่นเดียวกับ ซานเฉวกาง

แต่เมื่อเห็นร่างของเขาเด็กหญิงถึงกับมือสั่น เธอคุกเข่าและใช้ผ้าเช็ดเลือดที่ปากของเขา “โทษที่ทำร้ายเขา… คือประหาร..” เธอลุกขึ้นหันไปมองทั้งสองด้วยสายตาของนักฆ่า

“ดาบแยกสวรรค์!!!” ทันใดนั้นพื้นดินสั้นสะท้าน ท้องฟ้ามืดสลัวเกือบเท่ากลางคืน และดาบที่ทำจากแสงสีทองก็ปรากฏขึ้นในมือของเด็กสาว

“ดาบแยกสวรรค์งั้นหรอ?!!!! เป็นไปไม่ได้ท่านมาทำอะไรที่สวรรค์ชั้นล่างแบบนี้!” ซานเฉวกางจำเทคนิคนั้นได้ ห้วใจเขาเต้นเร็วจนเกือบช็อก

เธอไม่ได้สนใจคำถาม และฟันดาบลง ขณะนั้นเหมือนท้องฟ้ากำลังถูกแยกเป็น 2 ซีก

ตู้ม!!!!! แผ่นดินไหวไปทั้งทวีปทำเอา พวกชำนาญการต่อสู้ทั้งหลายตกใจกันทั่วทุกแห่ง

หยวนค่อยๆลืมตาตื่น เขาตกใจมากเมื่อเห็นแผ่นดินแยกออกจากกันมองไปจนสุดลุกหูลูกตายังไม่สามารถจะมองเห็นจุดจบของรอยแยกนั้นได้

“บ้าไปแล้วเจ้าพวกสองคนนั้นทำให้เกิดรอยแยกนี่หรอ?!!” หลังของเขาชุ่มไปด้วยเหงื่อเมื่อเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น. เขาไม่เคยคิดว่าจะมีใครทำอะไรแบบนี้ได้มาก่อน

ทันใดนั้นหยวนก็สะดุ้ง เขาค่อยๆเงยหน้าขึ้นขณะที่รู้สึกว่าเขากำลังนอนอยู่บนตักนุ่มๆ ของเด็กสาวตัวเล็ก

“เสี่ยวฮัว!!!” เขารู้สึกประหลาดใจอย่างมาก “บาดเจ็บตรงไหนหรือเปล่า” หยวนรู้สึกโล่งใจที่เห็นเธอไม่ได้รับบาดเจ็บ

จู่ๆเสี่ยวฮัวก็ขยับหัวเขากลับท่าเดิม “นายท่านอย่าขยับมากดีกว่าตอนนี้นายท่านบาดเจ็บอยู่”

“เอ๋?” หยวนตกใจ “เมื่อกี้เธอเรียกฉันว่าไงนะ นี่พวกเราเล่นเกมอะไรกันอยู่เนี่ย?!”

“นี่ไม่ใช่เกมนะเสี่ยวฮัวยอมรับพี่หยวนเป็นนายท่านแล้ว” เธอแสดงสร้อยคอที่เต็มไปด้วยเลือดด้วยสีหน้าจริงจัง

“นั่นสร้อยที่เธอให้พี่หนิ โอ้วว นั่นหมายถึงใช้สร้อยนี่อัญเชิญเธอออกมางั้นหรอ………งั้นเธอก็เป็นภูตรับใช้?”

เขาถึงกับหน้าถอดสีสบถออกมา “เสียหัว……นี่เธอ”

“พี่ไม่ยอมรับเสี่ยวฮัวงั้นหรอ?” สีหน้าเธอเศร้า “เสียหัวเป็นเด็กไม่ดีงั้นหรอ?”

“ไม่ใช่แบบนั้น… พี่ชอบเธอมาก แต่…การที่ให้เธอมาเป็นภูตคอยรับใช้นั้นมันมากเกินไป เพราะมันจะทำให้เกิดการเข้าใจผิดเอาได้ง่ายๆหน่ะสิ”

“เข้าใจผิดงั้นหรอ แต่เสี่ยวฮัวไม่เห็นจะสนใจเลย”

“แต่ฉันสนหน่ะสิ!!” หยวนคิดในหัว

หลังจากหยวนเงียบไปครู่นึง “พี่หยวน”

“ฮะ?” เสี่ยวฮัวมองเขาด้วยสีหน้างงงวย

“ตราบใดที่เธอเรียกฉันว่าพี่หยวนปกติ จะได้ไม่มีใครเข้าใจผิด” เขาอธิบายให้เธอฟัง

“ถ้าอย่างนั้น…” ดวงตาเธอเป็นประกาย “พี่หยวนน”

ทันใดนั้นเธอก็พุ่งเขากอดเขาและยิ้มด้วยความดีใจ

<คุณตอบรับภูตรับใช้เสี่ยวฮัวเป็นภูตรับใช้ของคุณแล้ว>

ชื่อ : เสี่ยวฮัว

อันดับภูตรับใช้ : พระเจ้า

เจ้าของ : หยวน

คัลติเวชั่น : ราชาวิญญาณระดับที่ 3

ร่างกาย : ร่างหมอกสีม่วง

<ศิลปะลับแห่งสวรรค์>

<อันดับ : พระเจ้า>

<ระดับความเชี่ยวชาญ : 4>

…

<ศิลปะลับแห่งสวรรค์ลำดับที่ 1 : การใช้เทคนิคสวรรค์ >

<อันดับ : พระเจ้า>

<ระดับความเชี่ยวชาญ : 5>

……

<ศิลปะลับแห่งสวรรค์ลำดับที่ 2 : ดาบแยกสวรรค์ >

<อันดับ : พระเจ้า>

<ระดับความเชี่ยวชาญ : 4>

……

<ศิลปะลับแห่งสวรรค์ลำดับที่ 3 : ขอบเขตสวรรค์ >

<อันดับ : พระเจ้า>

<ระดับความเชี่ยวชาญ : 2>

……

<ศิลปะลับแห่งสวรรค์ลำดับที่ 4 : เทคนิคปิดผนึกสวรรค์ >

<อันดับ : พระเจ้า>

<ระดับความเชี่ยวชาญ : 1>

……

<บิน>

<อันดับ : โลก>

……

<สัมผัสดีเลิศ>

<อันดับ : สวรรค์>

……

<ความกระจ่าง ฉี>

<อันดับ : โลก>

……

<หมอกสีม่วง>

<อันดับ : พระเจ้า >

………

<ยินดีด้วย! ผู้เล่นหยวนได้รับภูตรับใช้ระดับพระเจ้าคนแรกของโลก!>

เมื่อประกาศดังขึ้นผู้คนแห่กันตะโกนร้องด้วยความตกใจผู้เล่นหยวนเป็นพวกบีตเตอร์!! (พวกโกง)

เจ้าหยวนมันเป็นสิบแปดมงกุฎเป็นข่าวลือที่ลามไปไกลและไวยังกับไฟป่า

0 0 โหวต

Article Rating

0 Comments

Inline Feedbacks

ดูความคิดเห็นทั้งหมด