บทที่ 386-387 : คนที่ถูกใช้ เถามัดแม่ของมัน
ใบหน้าที่หล่อเหลาของหยางเจี้ยนฮัวมีรอยยิ้มจาง ๆ และน่ารังเกียจ “ฉันเกือบจะฆ่าได้แล้ว” เขากล่าว “แต่จู่ๆ หยวนเถียนชิงก็ปรากฏตัวขึ้น ฉันไม่สามารถฆ่าคนเหล่านั้นได้ทั้งหมดเมื่อเขาอยู่ที่นั่น” หลงยู่ไป๋ดึงแขนของหยางเจี้ยนฮัวออกไป จากนั้นถอยหลังเพื่อหันหลังเดินไปที่โต๊ะทำงานของเขา หยางเจี้ยนฮัวรู้สึกไม่พ...
