ตอนที่ 308 ให้เธอ โดยที่เธอไม่ต้องเหนื่อยทำอะไร

​​​​​​​“ประธานเหมาหมายถึงบ้านพักของตระกูลเฉียวใช่ไหมครับ?”

“ใช่”

เว่ยเจิ้งกล่าวอย่างสุภาพว่า

“เกือบจะได้เรื่องแล้วครับ ผมส่งคนไปเจรจากับตระกูลเฉียวแล้ว ให้มูลค่าค่อนข้างดี แต่ทางนั้นดูเหมือนจะไม่มีแนวโน้มที่จะขาย”

“พวกเขาบอกว่ามันเป็นบ้านและทรัพย์สินของพวกเขา และฮวงจุ้ยที่นั่นดีสำหรับพวกเขา พวกเขาไม่เต็มใจที่จะขาย ไม่ว่าจะให้ราคาสักเท่าไหร่ก็ตาม”

“ตามที่ท่านประธานได้กล่าวไว้ครับ หากวิธีปกติไม่ได้ผล ก็ใช้วิธีอื่นก็ได้นี่ ทำให้เฉียวหรูไห่ มีปัญหาซะ เขาจะได้ไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากขายบ้านเพื่อแก้ปัญหา”

“อืม คุณทำได้ดีนี่ จำไว้ว่าไม่ว่าจะทำอะไรก็ตาม คุณต้องทำให้วิลล่านั้นมาอยู่ในมือของเราให้ได้”

เหมาเยซื่อหรี่ตาลงในขณะที่เขานึกถึงวิธีที่ตระกูลเฉียวปฏิบัติต่อเฉียวเมียนเมียน

เขาไม่มีความสนใจในวิลล่านั้น

เขายืนกรานที่จะได้มันเพียงเพราะเฉียวเมียนเมียน

มีบางอย่างที่เธอให้ความสำคัญกับอาหารหลังนั้น

ตราบเท่าที่เธอเห็นคุณค่าและต้องการมัน เขาจะนำสิ่งนั้นมาให้เธอ โดยที่เธอไม่ต้องเหนื่อยทำอะไรเลย

เขากำลังทำให้เธอเช่นนี้เสมอ

แต่แน่นอนว่าเมื่อคนหนึ่งรัก อีกคนจริง ๆ เขาก็ยินดีที่จะให้เธอได้ทุกอย่าง ตามที่เธอต้องการ

เขาสามารถมอบหัวใจทั้งหมดของเขาให้เธอได้

“คุณไปได้แล้ว”

เหมาเยซื่อโบกมือให้เขาอีกครั้ง

“ครับ ท่านประธาน”

เว่ยเจิ้งเพิ่งหันกลับมาเมื่อเขาได้ยินเจ้านายของเขาเรียกเขาอีกครั้ง

เขาหันกลับมาเผชิญหน้ากับเขาอีกครั้ง

“ประธานเหมามีสิ่งใดต้องการเพิ่มเติมอีกไหมครับ”

เหมาเยซื่อกำลังมองไปที่โทรศัพท์มือถือของเขา และอยู่ในความคิดของตนเอง

“ของขวัญแสดงความยินดีที่เหมาะสมควรจะเป็นอะไรดี”

“อา?” เว่ยเจิ้งตะลึงเล็กน้อย

เขาเพิ่งเข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นหลังจากนั้นไม่กี่วินาที

เขาเดาและถามอย่างไม่แน่ใจว่า

“ประธานเหมา คุณกำลังคิดจะมอบของขวัญให้คุณผู้หญิงใช่หรือเปล่าครับ?”

มีเพียงคุณผู้หญิงเท่านั้น ที่จะทำให้ประธานเหมาพยายามอย่างมากในบางสิ่งเช่นนี้

เขาเคยให้เลขานุการหญิงเป็นผู้จัดการเรื่องของขวัญ ไม่ว่าจะเป็นของขวัญอะไร ให้ใครก็ตาม

เขาเคยใส่ใจถามเรื่องนี้เป็นการส่วนตัวเสียเมื่อไหร่กัน?

เหมาเยซื่อพูดอย่างเงียบ ๆ “อืม”

“ท่านประธาน คุณกำลังคิดที่จะให้ของขวัญแสดงความยินดีกับคุณผู้หญิงที่เธอประสบความสำเร็จในการออดิชั่นใช่ไหมครับ”

“ใช่”

“ผู้หญิงส่วนใหญ่ชอบดอกไม้ หรือเครื่องประดับ แต่แน่นอนที่สุด คือคุณมอบสิ่งที่เธอชอบให้กับคุณผู้หญิง นั่นเป็นเรื่องส่วนตัวแล้วสินะครับ”

เหมาเยซื่อขมวดคิ้ว “สิ่งที่เธอชอบ?”

“ครับ ทำไมคุณไม่ลองถามเธอดูครับ”

**

เฉียวเมียนเมียนและเจียงหลัวลี่ เรียกแท็กซี่ที่ทางเข้าโรงแรม และมุ่งหน้าไปที่ร้านอาหาร

เหมาเยซื่อเคยพาเธอไปที่นั่นครั้งหนึ่ง

เธอได้รับข้อความของเขาทันทีที่พวกเขาเข้าไปในรถแท็กซี่

เหมาเยซื่อ : [อืม ผมว่างพอดี ส่งที่อยู่มาให้ผมสิ ผมจะออกไปหา]

เฉียวเมียนเมียน ยิ้มและตอบทันที : [ร้านอาหารที่เราเคยมาด้วยกันค่ะ นอกจากนี้ฉันมีข่าวดีจะบอกคุณด้วยล่ะ ฉันผ่านการออดิชั่นแล้ว!ฉันกำลังไปทานข้าวกับหลัวหลัว วันนี้ฉันจะเลี้ยงพวกคุณเอง!]

เหมาเยซื่อ : [เจียงหลัวลี่อยู่กับคุณด้วยเหรอ?]

เฉียวเมียนเมียนดูเหมือนจะรู้สึกได้ถึงความไม่พอใจบางอย่างในข้อความของเขา

เธอเดาได้ว่าทำไม และรู้สึกขบขันเล็กน้อย เธอตอบไปว่า : [หลัวหลัวไม่ใช่คนนอกสักหน่อย ยิ่งไปกว่านั้น ครั้งนี้ฉันเป็นหนี้เธอล่ะ เธอเป็นคนหยิบยื่นโอกาสในการออดิชั่นให้กับฉัน ฉันต้องขอบคุณเธอเป็นอย่างมาก]