ตอนที่ 304 เลิกเกลียดฉันได้หรือยัง?

นั่นคือการแสดงของเธอ แต่ลินดาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกกลัวการเผชิญหน้ากันแบบนี้

การได้เห็นรอยยิ้มที่แสนหวานของเฉียวอันซิน ทำให้เฉียวเมียนเมียนรู้สึกขยะแขยงเช่นกัน เธอไม่สนใจที่จะซ่อนความรังเกียจไว้ในใจและพูดออกมาอย่างเย็นชาว่า

“เฉียวอันซิน ขอร้องล่ะต่อไปอย่าเรียกฉันว่าพี่สาวอีก เราไม่จำเป็นต้องเล่นละครต่อกัน จะเรียกก็เรียกชื่อฉันก็พอ”

“ฉันล่ะรู้สึกขยะแขยงทุกครั้งที่ได้ยิน เธอจะพูดแบบนี้ให้มันได้อะไร และที่แย่กว่านั้น ตอนนี้ซูเจ๋อก็ไม่ได้ยิน อีกอย่าง ที่นี่ไม่มีใครเขาชื่นชมการแสดงของเธอหรอก ไม่จำเป็นต้องทุ่มเทขนาดนี้ก็ได้”

เธอพูดทุกคำออกไปอย่างใจร้าย

ไม่จำเป็นต้องแสร้งปั้นหน้ากับเฉียวอันซิน

เจียงหลัวลี่รู้สึกดีมากที่ได้ยินเช่นนั้น เธอเกือบจะยกนิ้วให้กับเฉียวเมียนเมียนตรงนี้แล้ว

เพื่อนรักของเธอทำได้ยอดเยี่ยมมาก

เธอไม่ได้ใช้คำหยาบคายแม้แต่คำเดียวกับเฉียวอันซิน เพื่อทำให้เธอโกรธจนหน้าซีด

ดอกลิลลี่ที่ก้านเน่าสมควรได้รับการปฏิบัติเช่นนี้แล้วล่ะ

“พี่สาว...พี่...” เฉียวอันซินหน้าเสีย แต่เธอไม่ต้องการให้ภาพลักษณ์ของตัวเองต้องเสียหาย

ด้วยเพราะมีคนอื่น ๆ อยู่มากมายในล็อบบี้

อีกทั้งตัวเธอเองก็เป็นถึงดาราผู้มีชื่อเสียง

ทุกการเคลื่อนไหวของเธอ มักจะถูกจับจ้องจากสายตานับไม่ถ้วน

ภาพลักษณ์ของเธอจะมัวหมองหากเธอไม่ดูแลตัวเอง

“ไม่ ไม่ ไม่” เฉียวเมียนเมียนใช้นิ้วชี้ไปที่ใบหน้าของเธอ โดยไม่สนใจความโกรธที่ฉายออกมาจากแววตา

เธอยิ้มและพูดว่า “เฉียวอันซิน ฉันบอกเธอไปแล้วว่า ฉันรู้สึกขยะแขยงเมื่อเธอพูดกับฉันแบบนี้ ได้โปรดอย่าทำให้ฉันรู้สึกขยะแขยงไปมากกว่านี้เลย”

“แค่เรียกชื่อฉันก็พอ ยังไงก็ตาม ฉันไม่มีน้องสาวไร้ยางอายอย่างเธอ”

“กะ-แก...” การแสดงออกของเฉียวอันซินบิดเบี้ยว ขณะที่เธอเดือดดาลด้วยความโกรธ

เธอยกมือขึ้นราวกับจะตบหน้าเฉียวเมียนเมียน

“อันซิน” ลินดาเตือนเธออย่างเงียบ ๆ

“รักษาภาพลักษณ์ของเธอด้วย มีคนกำลังเฝ้าดูอยู่ อย่าตกหลุมพรางของเธอ”

เฉียวอันซินตกตะลึงเมื่อเธอเงยหน้าขึ้นมอง และพบว่ามีคนมองมาในทิศทางของเธอ

หนึ่งในนั้นคือศัตรูตัวฉกาจของเธอ

เธอหดแขนกลับอย่างรวดเร็ว

แต่ความโกรธที่ฉายออกมาจากแววตาเธอยังคงอยู่

เธอจ้องมองไปที่เฉียวเมียนเมียนและกัดฟันแน่น ขณะที่เธอลดเสียงลง

“เฉียวเมียนเมียน แกจะมากไปแล้วนะ”

“ในที่สุด” เฉียวเมียนเมียนหันไปพูดกับเจียงหลัวลี่ อย่างไม่เป็นทางการว่า

“ในที่สุดเธอก็เข้าใจในสิ่งที่ฉันพยายามจะบอกเธอแล้ว ขอบคุณพระเจ้าที่ฉันไม่ต้องรู้สึกระคายหูอีกต่อไป ไม่อย่างนั้นอาหารเย็นที่กินไปเมื่อคืนคงจะออกมากองที่พื้นซะเดี๋ยวนี้”

เจียงหลัวลี่รู้สึกลิงโลดที่ครั้งที่ได้พูดดูถูกเฉียวอันซิน และเมื่อถึงจุดนี้เธอก็พยักหน้ารับอย่างเห็นด้วย

“อืม ถึงฉันจะขยะแขยง แต่ก็ไม่อยากใส่ใจ ไม่น่าล่ะ รู้สึกเหมือนได้กลิ่นฉุนในตอนนี้ กลิ่นเหมือนจิ้งจอกยังไงก็ไม่รู้”

เฉียวอันซินเป็นดารายอดนิยมในตอนนี้ และเพิ่งเปิดตัวว่าคบหากับซูเจ๋ออย่างเป็นทางการ เธอจึงได้รับทุกสิ่งที่เธอต้องการ

และเป็นคนใจร้อนมากกว่าที่เคยเป็น

ทุกคนที่อยู่รอบตัวเธอต่างพากันชื่นชมและติดตามเธอ

เธอถูกทำให้อับอายเช่นนี้ครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่กันนะ?

มันแย่พอที่เฉียวเมียนเมียนดูถูกเธอเช่นนี้

แต่เจียงหลัวลี่มีสิทธิอะไรที่จะทำเช่นเดียวกัน?

เธอกำลังบ้าคลั่ง

แต่ในสภาพแวดล้อมเช่นนี้ เธอไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากต้องกล้ำกลืนความโกรธลงไป

ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความโกรธที่เธอเก็บกดไว้ เป็นภาพที่เธอพร้อมจะถลกหนังเจียงหลัวลี่ออกมาเสียตรงนี้อย่างไรอย่างนั้น