อัจฉริยะข้ามยุทธภพออนไลน์ ตอนที่ 5 บทลงโทษของความตาย [อ่านฟรี]
“อรุณสวัสดิ์พี่ชาย”
“เช้าแล้วหรอ”
“ทานอาหารเช้ากันเถอะ”
หยูรู่พูดพร้อมกับวางชามซุปไว้บนโต๊ะปรับระดับบนเตียง
“หยูรู่ พี่ขอให้เธอช่วยอะไรหน่อยได้มั้ย”
หยวนถามขณะที่เขาได้รับการดูแลเหมือนคนไข้ในโรงพยาบาล
“อะไรหรอคะพี่?”
“คืนนี้พี่อยากฟังพวกเทพนิยายบ้าง”
คำพูดของหยวนทำให้หยูรู่ตกตะลึง เธอไม่ได้คาดหวังว่าพี่ชายจะขอแบบนี้
“ทำไมต้องเป็นเทพนิยายด้วยละ”
เธอถามด้วยน้ำเสียงเป็นกังวล กลัวว่าความเจ็บป่วยอาจจะทำให้จิตใจของเขาสับสน
“พี่มีเพื่อนในเกม และเธอเป็น NPC พี่สัญญาว่าจะเล่าเรื่องอื่นๆให้เธอฟังมากกว่านี้” หยวนอธิบาย
“พี่กำลังเล่าเรื่องให้ NPC ฟังอย่างนั้นหรอ พี่กำลังทำอะไรอยู่หรอ??”
หยูรู่ถอนหายใจ
“อย่าปล่อยให้ความคิดที่ว่าพวกเขาเป็นแค่ NPC หลอกพวกเรา พวกเขาไม่ได้ไม่มีค่ากับเวลาของพวกเรา พวกเขาเคลื่อนไหว มีความคิด ตอบโต้ และพูดเหมือนกับผู้เล่นจริงๆ พวกเราไม่สามารถแยกเขาได้เลยว่าเป็นผู้เล่นหรือเป็น NPC ยกเว้นแค่เราจะถามพวกเขา”
“โอเค แต่อย่าทำอะไรแปลกๆ กับเธอได้ไหม?”
“แปลก? ทำไม? พี่จะทำอะไรแปลกๆละ” หยวนถาม
“พี่ไม่เคยได้ยินหรอ มีพวกนิสัยเสียมากมายที่ถูกฆ่า เนื่องจากไปจับบางส่วนของ NPC อย่างไม่เหมาะสม บทลงโทษสำหรับการตายของเกมนี้รุนแรงมาก ที่หนูได้ยินมานะ”
“พวกคลั่ง NPC หรือเปล่า สามารถทำแบบนั้นในเกมนี้ได้ด้วยหรอ?”
หยวนเลิกคิ้วด้วยความประหลาดใจ เป็นเกมที่ลึกซึ้งจริงๆ!
“อ๊ะ! พี่กำลังคิดจะทำอะไรในทางที่ผิดใช่ไหม!? อย่าแม้แต่จะคิดเรื่องนี้นะพี่ชาย หนูห้ามไม่ให้พี่ทำแบบนั้น ในฐานะน้องสาวของพี่”
“คำพูดพวกนี้จะใช้ได้ก็ต่อเมื่อ เธออายุมากกว่าพี่ไม่ใช่หรอ” เขายิ้ม
“งั้น...งั้นหนูจะเลิกดูแลพี่แล้ว!”
“นี่ เธอคิดว่าพี่ของเธอเป็นพวกนิสัยเสีย ชอบแตะต้อง NPC รึไง พี่ก็มีศีลธรรมนะ”
หยวนถอนหายใจและพูดต่อไป
“ยังไงก็ตามเรื่องที่หลังจากโดนฆ่าแล้วจะเป็นยังไงต่อหรอ จะเกิดอะไรขึ้นถ้าเราตายในเกมนี้” หยวนสนใจเรื่องนี้มากกว่าพวกนิสัยเสียในเกม
“จากข้อมูลของผู้เสียชีวิต บางคนไม่สามารถฝึกพลังได้อีก หลังความตาม ในขณะที่บางคนสูญเสียฐานในการฝึกฝนไปทั้งหมด ทำให้ต้องเริ่มต้นใหม่ตั้งแต่ต้น”
หยวนครุ่นคิด
“โดยพื้นฐานแล้ว หากต้องเริ่มใหม่ตั้งแต่ต้น นั่นเป็นเรื่องที่รุนแรงมากสำหรับเกมๆ หนึ่ง”
“นอกจากนี้บางคนได้พยายามซื้อคอนโซลใหม่ เพื่อเริ่มต้นใหม่แล้ว แต่เดาว่ายังไงพวกเขาก็ยังคงปรากฎตัวในเกมด้วยตัวละครเดียวกันอยู่ดี”
“ดังนั้น ไม่ว่ายังไงทุกๆคนก็จะมีแต่ตัวละครเดียวงั้นหรอ?”
หยวนไม่สามารถเข้าใจแรงจูงใจของผู้สร้างเกมที่สร้างระบบพวกนี้ขึ้นมา มันเหมือนกับว่าพวกเขาต้องการให้มนุษย์ได้เข้าไปอยู่ในโลกอื่นด้วยชีวิตที่สมจริงที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้
“อ่า...พี่ชาย ถึงเวลาที่หนูต้องไปโรงเรียนแล้วนะ หนูจะไปหาหนังสือเกี่ยวกับพวกเทพนิยายให้ระหว่างทางกลับบ้านละกัน” หยูรู่พูดก่อนจะออกไป
“ขอบคุณนะ”
“เสี่ยวฮัวไม่ได้อยู่ที่นี่งั้นหรอ...”
หยวนมองไปรอบๆ เพื่อหาร่างกายเล็กๆของเสี่ยวฮัว แต่ก็ไม่พบ
“เธอคงกลับบ้านไปแล้วสินะ”
เขาตัดสินใจนั่งลง และฝึกฝนเพื่อรอเธอ วินาทีกลายเป็นนาที กลายเป็นชั่วโมง จนกระทั่งถึงเวลากลางคืน หยวนนั่งอยู่ที่นั่นเหมือนรูปปั้นหิน และไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปเร็วมาก
<10,000/10,000>
<คุณได้ดูดซับฉีเพียงพอสำหรับการพัฒนา>
<คุณกลายเป็นผู้ฝึกวิญญาณระดับสองแล้ว>
<ค่าสถานะทั้งหมด +150>
<10,005/20,000>
<20,000/20,000>
<คุณได้ดูดซับฉีเพียงพอสำหรับการพัฒนา>
<คุณกลายเป็นผู้ฝึกวิญญาณระดับสามแล้ว>
<ค่าสถานะทั้งหมด +200>
<20,005/40,000>
<40,000/40,000>
<คุณได้ดูดซับฉีเพียงพอสำหรับการพัฒนา>
<คุณกลายเป็นผู้ฝึกวิญญาณระดับสี่แล้ว>
<ค่าสถานะทั้งหมด +250>
<80,000/80,000>
<คุณได้ดูดซับฉีเพียงพอสำหรับการพัฒนา>
<คุณกลายเป็นผู้ฝึกวิญญาณระดับห้าแล้ว>
<ค่าสถานะทั้งหมด +300>
<148,550/160,000>
หยวนไม่หยุดฝึกพลังเลยจนถึงช่วงเวลาอาหารเย็น
“เราเล่นเกมไม่ได้อีกแล้วในวันนี้ แต่ไม่เป็นไร อย่างน้อยตอนนี้ก็มีเรื่องที่ไว้ใช้พูดคุยกับเสี่ยวฮัวอีกเรื่องก่อนที่เจอกันในครั้งต่อไป”
หยวนจ้องมองท้องฟ้ายามค่ำคืนอีกไม่นาน ก่อนจะออกจากระบบไป
หลังจากป้อนอาหารให้หยวน และทำความสะอาดแล้ว หยูรู่ก็เริ่มอ่านเรื่องเทพนิยายต่างๆให้เขาฟัง เหมือนแม่ที่เล่านิทานให้ลูกฟังก่อนนอน แต่เสียงของเธอยังเด็กเกินไปที่จะฟังดูเหมือนแม่แท้ๆ
“หนูเล่าเป็นยังไงบ้าง” หยูรู่ถามด้วยน้ำเสียงทะเล้น
“มันแปลกๆ...”
“อะไรนะ ได้เลย! งั้นคราวหน้าพี่จะอ่านเองก็ได้นะ!”
“อา! พี่ขอโทษหยูรู่ พี่แค่ล้อเล่นเองน้า”
หยวนรีบแก้ตัว
“เสียงของเธอช่างเหมือนเสียงของสวรรค์จนพี่คิดว่าเธอเป็นนางฟ้าจริงๆเลย”
หยูรู่หน้าแดง
“มันน่าอายที่ต้องอ่านเรื่องเด็กๆ พวกนี้ออกมาดังๆนะ พี่รู้มั้ย”
แล้วเธอก็พูดต่อว่า
“หนูจะจำหนี้บุญคุณนี้ไว้ พี่ติดหนี้หนูแล้วนะ”
“ได้ พี่ให้เธอได้แม้กระทั่งชีวิตของพี่เลย ดังนั้นหาเทพนิยายมาให้พี่อีกสองสามเรื่องได้ไหม”
“…”
“หยูรู่”
หยวนเรียกหาเธอหลังจากที่เขาไม่ได้รับคำตอบ
“พี่ชายอย่าพูดแบบนั้นอีกเลยนะ”
หยูรู่กล่าวด้วยสีหน้าจริงจัง น้ำเสียงของเธอค่อนข้างเศร้า
หยวนรู้ตัวทันทีว่าเขาคาดคั้นหยูรู่เกินไป
“พี่ขอโทษนะ” หยวนรีบขอโทษเธอทันที
“ถ้าพี่เข้าใจหนูก็ไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ...”
หยูรู่โน้มตัวลงข้างๆเขา เพื่อปิดไฟ
“พี่ชายมันดึกแล้ว พี่ควรนอนได้แล้วนะ”
“โอเค ฝันดีนะ”
“ฝันดีค่ะพี่ชาย”
ภายในห้องของเธอ หยูรู่เล่นอินเทอร์เน็ตบนโทรศัพท์ของเธอสักพัก ก่อนที่จะนอนหลับเหมือนเช่นเคย
“ผู้เล่นหยวนคนนี้ลึกลับ และน่าแปลกใจมาก ในเวลาเพียงสองวันนับตั้งแต่เปิดตัวเกมมา เขาสามารถกลายเป็นผู้เล่นคนแรกที่ได้รับทักษะระดับเทพ และทำภารกิจลับที่ถูกซ่อนไว้ได้สำเร็จ เขาเป็นมนุษย์จริงๆงั้นหรอ?”
แม้จะไม่สามารถเล่นเกมได้อย่างต่อเนื่อง เพราะงานจากโรงเรียนของเธอ และเธอต้องดูแลหยวนไปด้วย แต่เธอก็ยังคงติดตามข้อมูลใหม่ล่าสุดเกี่ยวกับเกม ดังนั้นเมื่อถึงเวลาที่เธอจะเล่น เธอก็จะไม่รู้สึกว่าเข้ามาเล่นช้าจนเกินไป
“ในตอนที่ผู้เล่นหยวนคนนี้ได้ทักษะระดับเทพและทำภารกิจลับที่ถูกซ่อนไว้สำเร็จ พี่ชายของฉันกำลังเล่นกับ NPC เด็กคนนึงหรอ”
เธอยิ้มอย่างขมขื่นกับความคิดนั้น
“ว้าวค่าหัวของเขาเพิ่มขึ้นเป็น 5 ล้านแล้ว!!”
ดวงตาของหยูรู่เบิกกว้างในความพยายาม และเงินที่คนอื่นๆ เต็มใจจะทุ่มเทเพื่อค้นหาผู้เล่นคนนี้
“ชื่อเสียงมากมาย...น่าอิจฉาจริงๆเลย...”
เธอปิดโทรศัพท์และหลับตา
“พี่เหมือนกัน...จะมีความหวังที่พี่ของฉันจะได้เป็นแบบนี้บ้างไหมนะ”
หยูรู่ถอนหายใจก่อนจะหลับไปอย่างช้าๆ
