ตอนที่ 3 ก้าวแรกสู่การเป็นผู้ฝึกฝน (อ่านฟรี)
ตอนที่ 3 ก้าวแรกสู่การเป็นผู้ฝึกฝน
“เป็นอะไรไปพี่หยวน”เสี่ยวฮัวถามเมื่อเห็นเขามองดูบนท้องฟ้าแล้วทำหน้างุนงง
“อ้อก็ประกาศนั่น...” เขาชี้ไปบนท้องฟ้า
“ฉันไม่เห็นอะไรบนนั้นเลยนะ”เธอพูด
“หือเธอมองไม่เห็นข้อความข้างบนท้องฟ้างั้นหรอ”
เธอส่ายหัวส่ายหัวนั่นทำให้หยวนตระหนักได้ว่าเอ็นพีซี จะไม่เห็นข้อความการแจ้งเตือนของเกม
<ศิลปะลับแห่งสวรรค์>
<อันดับ : พระเจ้า>
ระดับความเชี่ยวชาญ : 1
รายละเอียด : ศิลปะลับแห่งสวรรค์แบ่งออกเป็นเก้าขั้นในแต่ละขั้นจะสามารถปลดล็อคความสามารถใหม่
<ศิลปะลับแห่งสวรรค์ลำดับที่ 1 : คอนซูมมิ่งเฮเวนเทคนิคอล(การใช้เทคนิคสวรรค์) >
<อันดับ : พระเจ้า>
ระดับความเชี่ยวชาญ : 1
รายละเอียด: ดูดซับ 5 ฉีต่อวินาที จะเปิดใช้งานเมื่อนั่งท่าดอกบัว
......
“เสี่ยวฮัวฉีคืออะไรงั้นหรอ” หยวนตัดสินใจถามเธอเพราะเชื่อว่าเธอน่าจะรู้เกี่ยวกับโลกนี้ดีกว่า
“ฉีคือแก่นแท้ของโลกใบนี้ เป็นสิ่งที่จำเป็นต่อการฝึกฝน”
“การฝึกฝน ชายชราในตอนแรกก้พูดอะไรทำนองนี้. งั้นฉันจะลองดูหน่อย” เค้าหลับตาและรองนั่งพานดอกบัวเพื่อเปิดใช้ทักษะ
<คุณได้เริ่มทำการฝึกฝนครั้งแรกเพื่อปลดล็อคค่าประสบการณ์ฉี>
5/5,000
10/5,000
15/5,000
ค่าประสบการณ์ฉีของเขาเพิ่มขึ้นทีละห้าต่อวินาทีที่ทำการฝึกฝนนอกจากนี้ทักษะใหม่ที่เขาได้รับการใช้เทคนิคสวรรค์ทำให้การหายใจของเขาสงบและเป็นธรรมชาติราวกับว่าการหายใจนั้นผ่านทุกอณูของเค้า
ภายในเวลาไม่กี่นาทีหยวนก็รู้สึกได้ถึงความเย็นที่ระเบิดออกมาจากภายในร่างกายราวกับว่าถูกโยนลงในสระน้ำเย็นในวันที่อากาศร้อน
<คุณประสบความสำเร็จในการทำลายโซ่ตรวนและเลื่อนขั้นเป็นวิญญาณฝึกหัด!>
<ค่าสถานะทั้งหมดเพิ่มขึ้น 100>
“ฉันแค่ต้องนั่งท่านี้เพื่อให้แข็งแกร่งขึ้นมันจะน่าเบื่อขนาดไหนเนี่ย” หยวนเผลอคิดในใจ“แต่มันก็รู้สึกดีเหมือนกันนะอย่างกับว่าได้แช่ตัวในอ่างออนเซ็นอย่างนั้นแหละ”
ชื่อ : หยวน
คัลติเวชั่น(การฝึกฝน) : วิญญาณฝึกหัดระดับแรก
เลกาซี่(มรดก) : ไม่มี
สายเลือด : ไม่มี
ร่างกาย : กายกลั่นสวรรค์
ความแข็งแกร่งกายภาพ : 134
ความแข็งแกร่งจิตใจ : 375
พลังวิญญาณ : 1,310
การป้องกันกายภาพ : 110
การป้องกันจิตใจ : 1,221
“ดีใจด้วยนะพี่หยวนได้เป็นผู้ฝึกฝนแล้ว!!!”เสี่ยวฮัวพูดพลางยิ้มไป
“ทั้งหมดเป็นเพราะเธอเสี่ยวฮัวฉันจะไม่ลืมเลย”
“งั้นเรามาเล่นต่อกันเถอะ!” เธอยืนขึ้นพร้อมถือลูกบอลและพร้อมจะโยนหยวนยิ้มอย่างข่มขืนแต่เค้าก็ไม่ได้ปฏิเสธที่จะเล่นกับเธอต่อแต่น่าแปลกใจเมื่อเขายืนขึ้นความเหนื่อยล้าทั้งหมดที่เพิ่งเกิดขึ้นมาคู่ก็หายเป็นปลิดทิ้งเขาฟื้นพลังที่อ่อนล้าทั้งหมดของเขาอย่างเต็มที่ในชั่วครู่ที่ข่าวกลายเป็นผู้ฝึกฝน ทั้งสองเริ่มเล่นกันอีกครั้งแต่ความเร็วของบอลนั้นต่างจากเดิมมาก
ในขณะเดียวกันทั้งโลกกำลังวุ่นวายกับประกาศซึ่งเป็นครั้งแรกของเกม บริษัทที่ร่ำรวยและมีอำนาจในโลกจริงเริ่มมองหาเพื่อนผู้เล่นที่ชื่อหยวน ด้วยความหวังที่จะพบตัวตนจริงของเขา อย่างไรก็ตามนี่เป็นงานที่แทบจะเป็นไปไม่ได้เลยเนื่องจากเกมนี้มีวิธีการจัดการกับความเป็นส่วนตัวของผู้เล่นแตกต่างจากเกมอื่นๆที่สามารถดูชื่อผู้เล่นได้อย่างรวดเร็ว ในคัลติเวอร์ชั่นออนไลน์ไม่มีฟังชั่นแบบนั้นไม่มีใครสามารถมองเห็นชื่อตัวละครแม้ว่าจะเป็นเพื่อนกันก็ตาม
หลังจากใช้เวลาและทรัพยากรมากมายในการค้นหาหยวนผู้เล่นก็เริ่มตระหนักได้ว่ามันไม่ใช่เรื่องง่ายเว้นแต่หยวนจะเปิดเผยตัวเองด้วยความเต็มใจแค่นี้ก็เพียงพอที่จะทำให้ผู้เล่นเหล่านี้ล้มเลิกความพยายามตามหา
ในอินเตอร์เน็ตสภาเกมข่าวหนังสือพิมพ์และผู้คนเริ่มเสนอเงินจริงสำหรับข้อมูลเกี่ยวกับหยวนบางคนยอมจ่ายหลาย พันดอลลาห์เพื่อให้เขาเปิดเผยตัวตน นี่ไม่ใช่เรื่องเกินจริงที่จะกล่าวว่านักเล่นเกมมืออาชีพระดับแนวหน้านั้นมีผู้คนให้ความสนใจไม่ต่างจากคนดังระดับโลก. ซึ่งในความเป็นจริงผู้เล่นมืออาชีพบางคนมีรายได้เจ็ดหลักทุกเดือนจากการโฆษณาเพียงอย่างเดียว จริงๆแล้วนักเล่นเกมทั่วไปก็สามารถสร้างรายได้แทบจะมากกว่าคนที่ทำงานปกติด้วยซ้ำด้วยการขายไอเทมในเกม
นอกจากนี้มีรายงานของปีที่แล้วว่าประชากรอย่างน้อยครึ่งหนึ่งของโลกจริงที่เป็นผู้เล่นเกมเสมือนจริงทุกคนในโลกปัจจุบันหันมาสนใจเกมเสมือนจริงมากขึ้นและมีแนวโน้มจะเพิ่มขึ้นเรื่อยเรื่อย
ตัดภาพมาที่หยวน หลังจากขว้างบอลเป็นเวลาสอง 3 ชั่วโมงโดยไม่เสียเหงื่อจู่จู่หยวนก็หยุด
“เป็นอะไรหรือเปล่าพี่ชายเหนื่อยอีกแล้วหรอ” เสี่ยวฮัวถาม
“น้องสาวของฉันกำลังเรียกหา ถึงเวลาอาหารเย็นแล้ว” เขากล่าว
“พี่ชายจะไปแล้วหรอ?” สีหน้าของเธอดูเศร้าขึ้นมาทันที เมื่อได้ยินว่าเขาจะจากไปเธอรู้สึกไม่เต็มใจที่จะปล่อยเขาไปเพราะกลัวว่าเค้าจะไม่กลับมาอีกแล้ว
“อย่าทิ้งเสี่ยวฮัวไว้คนเดียวนะ!” เธอรีบพูดจนน้ำตาคลอเป้า
“พี่ชายจะกลับมาเล่นด้วยนะพี่ชายสัญญา” หยวนลูบหัวเธอด้วยรอยยิ้ม
“......พี่ชายสัญญา?”
“ถ้าพี่ชายผิดสัญญาพี่ชายจะเกินเข็ม 10,000 เล่ม!” เขาพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
“โอเค... งั้นเสี่ยวฮัวจะรอพี่หยวนอยู่ที่นี่” เธอนั่งที่ต้นไม้ต้นเดิมและหลับตาลงพักผ่อน
“ออกจากระบบ!” สายตาของหยวนเริ่มพล่ามัวความรู้สึกอบอุ่นที่แขนและขาของเขาค่อยค่อยจางหายไป
“พี่ชายเกมเป็นยังไงบ้าง” เสียงน้องสาวของเค้าดังก้องอยู่ข้างข้าง
“มันก็สนุกนะ” เค้าแสดงรอยยิ้มที่อ่อนโยนแต่ลึกๆแล้วเค้าไม่เต็มใจที่จะออกจากโลกที่สดใสและมีสีสันซึ่งตรงข้ามกับโลกที่เค้าอยู่ตอนนี้ร่างกายที่มีช่างไร้ประโยชน์เสียเหลือเกิน
“วันนี้มีอะไรทานหรอ?” เขาถามเธอทั้งๆที่รู้คำตอบอยู่แล้ว
“ซุปไก่!” หยวนยิ้มอย่างขมขื่น เขาไม่ได้กินอะไรเลยนอกจากซุปไก่ในช่วงเวลาสองสามปีที่ผ่านมา
“ที่นี้ให้ฉันช่วยพยุงพี่ขึ้นนะ” เธอถอดหมวกกันน็อกออกจากศีรษะของหยวนและปรับร่างกายของหยวนให้อยู่ในท่านั่ง เธอเริ่มป้อนซุปอุ่นๆให้เขาด้วยช้อน “พูดร้อนไปไหม”
“โอเคแล้ว...” ห้องเงียบลงมีเพียงเสียงซดน้ำซุปของหยวน. หลังจากหยวนทานเสร็จเรียบร้อย เธอก็จัดเขาให้อยู่ในท่านอน.
“เดี๋ยวฉันจะกลับมาเช็ดตัวให้นะ” เธอกล่าว
คู่ต่อมาเธอกลับมาที่ห้องพร้อมผ้าเช็ดตัวและถังใส่น้ำอุ่นพร้อมเสื้อผ้าใหม่
“ขอโทษนะพี่”เธอพูดก่อนจะถอดเสื้อผ้าของเขา
“หยูรุ....”
“มีอะไรคะ”
“พี่ขอโทษนะ”
“........”
ห้องเงียบลงทันที
“พูดอะไรของพี่น่ะ” เธอพูดพลางหัวเราะเบาๆเพื่อทำลายความเงียบ
“พี่รู้นะแต่......” คำพูดของเขาถูกขัดจังหวะด้วยผ้าขนหนูอุ่นอุ่นที่กดลงบนใบหน้า
“พี่ไม่ต้องห่วงฉันหรอกพี่ชายเมื่อรักษาพี่จนหายดีแล้ววันนึงพี่ต้องตอบแทนฉันแน่”
“อืม.....” ความรู้สึกของหยวนตอนนี้ไม่สามารถอธิบายเป็นคำพูดได้
“จะมีวันนั้นจริงๆใช่ไหม”เขาพึมพำ
“เยี่ยมตอนนี้พี่สะอาดหมดจดแล้วทุกซอกทุกมุมไม่เว้นแม้แต่ของเล็กของน้อยฮ่าๆ” หยูรุ. หัวเราะอย่างเขินอาย
“เดี๋ยวเถอะ! เจ้าตัวแสบอย่าเล่นกับร่างกายของพี่แบบนี้นะ”
“พูดเรื่องอะไรของพี่น่ะไม่เห็นจะรู้เรื่องเลย”
“อย่ามาทำไก๋” เสียงหัวเราะของทั้งคู่ดังไปทั้งห้อง
“หยูรุขอบคุณนะวันนึงพี่ต้องตอบแทนเธอแน่นอนพี่สัญญา”. จู่ๆ หยวนก็พูดขึ้นเมื่อยูรุสวมเสื้อผ้าให้เขาเสร็จ
“เมื่อถึงเวลานั้นฉันจะไม่เกรงใจแล้วนะ”
“เรียบร้อยแล้วพี่ชายเดี๋ยวฉันจะมาหาใหม่ตอนเช้านะ”
“เออเธอช่วยสวมหมวกกันน็อกให้พี่ก่อนจะไปได้ไหม?”
“พี่จะเล่นต่อหรอไม่นอนหรอคืนนี้”
“เกมนี้เมื่อเข้าเล่นก็ถือว่าร่างกายได้พักผ่อนเสมือนการหลับแล้วนะเธอรู้ใช่ไหม?”
“แล้วฉันจะทำยังไง ถ้าพี่ติดเกม แค่คืนนี้แล้วกันนะตกลงไหม?”
“อื้อ”
• ••••••••••
เกมสตาร์ท !!!
“พี่หยวนพี่กลับมาแล้วจริงๆ!” เสี่ยวฮัวลุกขึ้นทันทีด้วยเสียหน้าที่มีความสุข เมื่อเห็นหยวนปรากฎตัวออกมาอย่างกับผี
“ก็สัญญาเอาไว้แล้วนี่นะ” เค้าลูบหัวเธออีกครั้ง
“ทีนี้อยากจะทำอะไรต่อ”เค้าถาม
“เล่นเกมโยนบอล!” เธอตอบยังไม่ลังเล
“ฉันคิดไม่ผิดจริงๆ”เค้าตอบพร้อมพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม