บทที่ 240 – เสียยา
บทที่ 240 – เสียยา ฝนเลือดกระจายในช่วงเช้าที่สดใส ฝนโลหิตตกลงมาบนเทือกเขาและพระพุทธรูปมากมาย เลือดบางส่วนไหลลงบนใบหน้าของพวกเขาและทำให้ดูเหมือนว่าพระพุทธเจ้ากำลังร้องไห้ ในวินาทีถัดมาการฉายภาพพระสีทองก็ลืมตาขึ้นและจ้องมองไปที่หลี่เซียนเต่าด้วยความตกใจ “ เจ้า…เจ้าสมควรตาย ! ” วัดต้าหลินที่เบื้องบน เก...
