ตอนที่ 298 เธอไม่ใช่พี่สาวของฉัน!

เธอคิดว่าชีวิตการทำงานของเธอจะง่ายขึ้นมาก เมื่อต้องดูแลศิลปินเพียงคนเดียว

ใครจะรู้ว่าเฉียวอันซินตั้งใจและเรียกร้องมาก การดูปฏิบัติต่อเธอ เหมือนเป็นผู้ช่วยที่เธอเรียกใช้ และเธอก็เรียกโดยไม่มีความเคารพเลย

ลินดาไม่เคยต้องรับมือการกับปฏิบัติอย่างนี้มาก่อน

แม้แต่ศิลปินที่ได้รับความนิยมมากกว่าเฉียวเมียนเมียน ก็ไม่เคยเห็นว่าเธอไม่สำคัญขนาดนี้

ถ้าไม่ใช่เพราะความสัมพันธ์ของเฉียวอันซินกับซูเจ๋อ เอก็คงไม่กลืนความทุกข์นี้ลงไปเช่นนี้หรอก

“ฉันรู้ไง ว่านังตัวดี เฉียวเมียนเมียนกำลังจะไปออดิชั่นรายการใหม่ของไป่ซู่”

ท่าทีของเฉียวอันซินมืดมนลง

“ไม่น่าแปลกใจที่หล่อนปฏิเสธข้อเสนอในการรับบทสตั๊นท์ให้กับฉัน หล่อนกำลังหมายตาบทนั้นอยู่ล่ะสิ”

“หล่อนเป็นแค่นักแสดงเดินแบบที่ไม่มีประสบการณ์อื่น ๆ และเธอกล้าที่จะลองรับบทนี้เหรอ? เธอรู้หรือไม่ว่าเธอมีค่าอะไร”

เฉียวอันซินไม่ชอบละครแนวอาร์ต ๆ แบบนี้ แต่เธอรู้ว่าไป่ซู่มีชื่อเสียงมากแค่ไหนในแวดวงนี้

เธอรู้สึกว่าถูกคุกคาม เพราะเธอรู้จักไป่ซู่ในฐานะผู้กำกับและเขาชอบดูแลนักแสดงหน้าใหม่

เนื่องจากไป่ซู่ไม่สนใจระดับชื่อเสียงในปัจจุบันของนักแสดงหญิง ยัยผู้หญิงขายตัวนั้นก็อาจมีโอกาสได้รับบทในเรื่องนี้

ท้ายที่สุดแล้วเธอก็ดูสวยและสามารถยั่วยวนผู้ชายได้

เมื่อเธอคนนี้มีโอกาสแสดงใบหน้าของเธอ...

ไม่ เธอต้องหาวิธีป้องกันสิ่งนั้น

เธอไม่อาจปล่อยให้เฉียวเมียนเมียนมีโอกาสที่จะมีชื่อเสียงได้

“พี่สาวของคุณกำลังออดิชั่นบทของไป่ซู่ใช่ไหม” ลินดาตกใจที่ได้ยินเช่นนั้น

“เธอไม่ใช่พี่สาวของฉัน!”

เฉียวอันซินดูเหมือนแมวที่ถูกเหยียบหาง เธอเสียสติและพูดว่า

“อีตัวแบบนั้นจะเป็นพี่สาวของฉันได้ยังไง หล่อนและฉันไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกัน”

เช่นเดียวกับที่ลินดาคิดว่าเธอพูดแบบนั้นเพราะเธอรังเกียจเฉียวเมียนเมียน เธอก็พูดอย่างโกรธ ๆ ว่า “เธอเป็นแค่เด็กกำพร้า ไอ้คนที่ไม่มีพ่อมีแม่ไม่เหมาะที่จะเป็นพี่สาวของฉัน!”

แล้วถ้าหล่อนพรากซูเจ๋อไปจากเธอล่ะ?

เด็กกำพร้านั่นก็ไม่สมควรที่จะได้แต่งงานกับตระกูลซูอยู่ดี

เธอเป็นลูกสาวคนแรกของตระกูลเฉียวแทน

เด็กกำพร้าคนนั้นจะทำดีกว่าเธอในชีวิตนี้ได้อย่างไร?

สิ่งที่เธอมีตอนนี้เป็นของเธอโดยชอบธรรมตั้งแต่ต้น

ลินดาตะลึง

เฉียวอันซินไม่เคยพูดถึงเรื่องนี้มาก่อน

เฉียวเมียนเมียน...ไม่ใช่ลูกแท้ ๆ ของครอบครัวเฉียวอย่างงั้นเหรอ?

หลังจากนั้นไม่นานก็ไม่แน่แปลกใจ

พี่น้องตระกูลเฉียวไม่ได้มีอะไรคล้ายกันเลย

อันที่จริงพวกเขาไม่ได้คล้ายคลึงเลยไม่ว่าในแง่มุมใด ๆ

เธอเก็บความประหลาดใจไว้ข้างในขณะที่ไม่กล้าจะถามออกไป

“แล้วน้องชายของคุณ....”

ลินดามีความเข้าใจเกี่ยวกับครอบครัวของเฉียวอันซินบ้าง หลังจากเข้ามาเป็นผู้จัดการส่วนตัวของเธอเมื่อสองปีก่อน

เธอรู้ว่าความสัมพันธ์ของเธอกับเฉียวเมียนเมียนและเฉียวเฉินไม่ได้ดีเลย

“เธอหมายถึงเฉียวเฉินที่ป่วยนั่นใช่ไหม?”

เฉียวอันซินเต็มไปด้วยความรังเกียจเมื่อเธอพูดถึงเขา

“เขากับเฉียวเมียนเมียนเหมือนกัน พวกเขาเป็นเด็กที่รับมาเลี้ยงจากสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้า”

ลินดาเดาอย่างนั้น

ไม่น่าแปลกใจที่ได้ยินข่าวนี้

เธอคิดอยู่พักหนึ่งแล้วจึงถามว่า “เฉียวเมียนเมียนและเฉียวเฉินไม่ใช่พี่น้องกันจริง ๆ ด้วยใช่ไหม?”

พวกเขาดูไม่เหมือนกันเลย

“ไม่ใช่”

เฉียวอันซินไม่เห็นว่าจะเป็นการไม่เหมาะสมอะไรตรงไหนที่จะเปิดเผยความลับเหล่านี้ทั้งหมดที่เธอเก็บไว้เป็นเวลาหลายปี ในความเป็นจริงเธอรู้สึกดีกับมัน

“พวกเขาทั้งคู่มาจากสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้าและเป็นลูกบุญธรรมของครอบครัวเฉียว เมื่อพวกเขาอายุได้ประมาณหนึ่งขวบ”