HO บทที่ 53 สัญญา

ตามเมืองแต่ละเมืองใน Haven Online จะมี NPC นักล่าสมบัติประจำอยู่ในแต่ละเมืองราว ๆ สองสามคน แม้คนจะไม่นิยมเล่นอาชีพนี้เท่าไหร่แต่ผู้เล่นส่วนใหญ่จะไปหาพวกเขาเพื่อไปใช้บริการกู้คืนแผนที่ที่พวกเขาพบเจอ

ซินหยารู้ว่า NPC พวกนั้นอยู่ที่ไหน เขาตรงไปที่ตลาดใจกลางเมือง

ถึงแม้ว่าจะมีโรงประมูลอยู่แล้วแต่ในเมืองก็มีพื้นที่ที่ผู้เล่นสามารถไปตั้งร้านค้า แผงลอยได้ โดยพวกเขาสามารถเลือกที่จะเช่าหรือซื้อที่เพื่อตั้งร้านได้หรือจะซื้อรถเข็นเพื่อขายของได้ นอกจากนี้ยังสามารถตั้งตู้ขายขายอัติโนมัติเพื่อวางจำหน่ายของเล็ก ๆ น้อย ๆ ได้ซึ่ง NPC  พวกนั้นมักจะมาตั้งร้านขายของกันที่นี่

ที่ตลาดนั้นเต็มไปด้วยผู้คนเดินจับจ่ายซื้อของอยู่เสมอ เนื่องจากที่ตลาดกินพื้นที่กว้างมาก เขาและเว่ยเลยตัดสินใจแยกกันเพื่อตามหา NPC

ในระหว่างที่ซินหยากำลังเดินเบียดเสียดผู้คนอยู่ เขากำลังคิดว่าจะหา NPC ได้ที่ไหน จู่ ๆเขาก็ได้เสียงของชายคนหนึ่งที่กำลังเรียกลูกค้า

“เร่เข้ามา เร่เข้ามา มาดูลูกแก้วคริสตัลและอัญมณีที่หายากพวกนี้สิ หากสนใจตัวไหนสามารถสอบถามได้จ้า”

ซินหยาจำไอเทมพวกนี้ได้ มันเป้นไอเทมที่พบได้ตามดันเจี้ยนสมบัติเท่านั้น เขาได้เหลือบไปมองคนขายก็พบว่าเขาเป็นเอลฟ์ผิวแทน เขามีไหล่กว้าง หน้าอกล่ำสัน ร่างกายเปล่งประกายด้วยเหงื่อ

เพียงมองแค่แวบเดียวซินหยาก็รู้ได้ในทันทีว่าเขาคือ NPC นักล่าสมบัติ

ซินหยากำลังจะเข้าไป NPC  เขาเหลือบไปเห็นเว่ยที่อยู่ไม่ไกล เขาเลยไปดึงแขนเสื้อของเธอ “มานี่ ฉันเจอเขาแล้ว”

เมื่อพวกเขาเดินไปถึงร้านของเอลฟ์ตนนั้น ซินหยาเห็นว่าตัวเอลฟ์นั้นถูกล้อมรอบไปด้วยกลุ่มเด็กผู้หญิงที่คอยบันทึกภาพของเขา ซินหยาได้กลอกตามองบนอย่างเซ็ง ๆ เขาหันไปมองเว่ยและพบว่าเธอหน้าแดงและแอบมองเอลฟ์ตนนั้นอย่างเขิน ๆ

“ฉันอยากจะถ่ายรูปเขาจัง” เว่ยพึมพำเบา ๆ

ซินหยาได้หันไปมองอย่างไม่อยากจะเห็นสายตาตัวเอง ‘นี่เธอก็เอากับเขาด้วยเหรอ?’

แต่เขาก็เข้าใจเธอดี เนื่องจากเธอยังเป็นผู้เล่นใหม่ มันเป็นปกติที่พวกเขาอาจจะหลงรูปลักษณ์ของตัวละครในเกม หากเป็นคนที่เล่นเกมมานานอย่างเขาจะรู้สึกเฉย ๆ กับคนหล่อ คนสวยมากมายในเกมนี้

ซินหยาได้เดินเข้าไปและทักเอลฟ์ตนนั้น โดยไม่สนใจเหล่าสาว ๆ กับเว่ยที่กำลังน้ำลายไหลอยู่ “เออ ขอโทษนะครับ”

เมื่อได้ยินเสียงทักของซินหยา เอลฟ์ตนนั้นก็ใจดีที่มีลูกค้าเข้ามา เขาได้เผยรอยยิ้มต้อนรับขึ้นมาทันที

“สวัสดีครับ มีสินค้าตัวไหนที่ลูกค้าต้องการมั้ยครับ”

“พอดี ฉันสงสัยว่าคุณเป็นนักล่าสมบัติใช่มั้ย” ซินหยาถาม

“ใช่ครับ คุณต้องการให้ผมช่วยอะไรรึเปล่าครับ”

ซินหยาได้โชว์ในเอลฟ์ดูและกล่าวว่า “ช่วยกู้คืนแผนทที่ให้ฉันหน่อยได้มั้ย”

“ถ้าคุณจ่ายด้วยราคาที่เหมาะสม ผมอาจจะช่วยคุณได้” เอฟล์ตอบกลับด้วยท่าทางเจ้าเล่ห์

ซินหยารู้ว่าพวกนักล่าสมบัติเป็นคนยังไง แม้พวกเขาจะเป็น NPC แต่พวกเขาก็โลภและชอบเงินมาก นั่นจึงเหตุผลที่ต้องทำสัญญาก่อนที่จะใช้บริการกับ NPC พวกนี้

เนื่องจากในช่วงที่การออกล่าดันเจี้ยนสมบัติเป็นที่นิยม มีผู้เล่นหลายเข้ามาให้ NPC มาช่วยกู้คืนแผนที่ หากพวกเขาไม่ได้ทำสัญญาก่อนและแผนที่ที่นำมากู้คืนนั้นได้กลายเป็นแผนที่ระดับสูง NPC ก็จะหนีหายไปพร้อมกับแผนที่ของพวกเขา

“ไม่มีปัญหา คุณต้องการเท่าไหร่” ซินหยาถาม

“10เหรียญเงิน” เอลฟ์กล่าวด้วยรอยยิ้ม

“นั่นมันมากเกินไปแล้ว!!” เว่ยโวยวายทันทีที่ได้ยินราคา แม้ว่าเอลฟ์จะหล่อล่ำแฮนซัมแค่ไหนแต่เธอก็ไม่ยอมให้เขาโกงเพื่อนของเธอ

“ไม่เป็นไร เว่ย” ซินหยาได้ปรามเธอ

จากนั้นเอลฟ์ได้พยายามจะเพื่มเงินแต่ซินหยาไม่หลงกลเขา

“เอาล่ะมาทำสัญญากันเถอะ”

เมื่อได้ยินอย่างนั้นทำให้รอยยิ้มของเอลฟ์ได้หายไปทันที เขาได้ลุกขึ้นไปปิดร้าน จากนั้นเขาก็เดินมาหาซินหยา “ดูเหมือนเธอจะรู้มากกว่าที่คิดนะเจ้าหนู ก็ได้รีบ ๆ ทำสัญญากัน”

ซินหยายกมือซ้ายขึ้นมา ส่วนเอลฟ์ได้ยกซ้ายมาจับมือซินหยา จากนั้นทั้งสองก็พูดขึ้นพร้อมกัน

“ข้าจะทำตามข้อตกลงที่กำหนดไว้ หากีใครทำลายสัญญา คน ๆ นั้นจะถูกลงโทษด้วยการสูญเสียสมบัติทั้งหมดที่มี”

จากนั้นก็มีแสงส่องขึ้นรอบตัวพวกเขา ทำให้คนที่ผ่านไปผ่านมาต่างหันไปมองอย่างงุนงง พวกเขาไม่รู้ว่าชายทั้งสองกำลังทำอะไรอยู่

“สัญญาก็ได้ทำแล้ว” ซินหยากล่าว “งั้นต่อไปคุณก็ช่วยกู้คืนแผนที่ให้ฉันทีนะ”