Ep.718 - เรื่องเป็นไปไม่ได้

3/4

Ep.718 - เรื่องเป็นไปไม่ได้

แต่อย่างไรเสีย ซาบาห์เป็นถึงเลเวล A เขาตอบสนองได้อย่างรวดเร็ว สามารถตระหนักได้ทันทีว่านี่คืออบิลิตี้มืด!

ดังนั้นไม่รอช้า เร่งเร้าอบิลิตี้โลหะของตนในทันที  กระจายมันออกไปรอบๆเพื่อปัดเป่าความมืดมิด

ด้วยการลงมือฉับไว ทำให้ซาบาห์สามารถเรียกคืนการรับรู้กลับมา แต่มันสายเกินไปแล้ว!

รังสีใบมีดอันน่าหวาดกลัว สะท้อนออกมาจากความมืดมิด

และซาบาห์มิอาจหลบเลี่ยง!

“เทคนิคกายโลหะ!”

ฉะนั้นตัวเลือกสุดท้ายคือต้องทานรับกับมันสักตั้ง!

ด้วยสมรรถภาพทางกายภาพของซาบาห์ ผสานไปกับความแข็งแกร่งของรูนโลหะ ต่อให้เป็นอาวุธรูนสีทองในระดับจักรพรรดิ ก็ไม่สามารถทำร้ายเขาได้!

บังเอิญที่มีดของฉินเฟิงไม่ใช่มีดธรรมดา

แต่เป็นอาวุธระดับเทวะ!

ใบมีดสาดแสงสว่างวาบ ซาบาห์เกร็งร่างตน พยายามลดทอนความรุนแรงจากการโจมตี

อย่างไรก็ตาม ไม่นานซาบาห์ก็ค้นพบว่า ใบมีดมิได้สับมายังร่างตน หากแต่จงใจเบี่ยงไปอีกทาง แล้วตวัดลงบนแขนเขา

ฉัวะ!

ใบมีดเฉือนผ่าน สะบั้นแขนซาบาห์ขาดจากกันทันที

คมมีดนี้เร็วเกินไป ช่วงเวลาที่ถูกโจมตี ซาบาห์ไม่ทันรู้สึกเจ็บปวดใดๆ แต่เมื่อมองย้อนกลับไป ก็พบว่าแขนของเขาหายไปแล้ว ยิ่งไปกว่านั้น บนแขน ยังปรากฏลักษณะของรอยแตกร้าวนับไม่ถ้วน

เดิมแขนที่ถูกตัดออกเป็นแค่ส่วนเล็กๆ แต่คาดว่าเป็นเพราะอานุภาพของมัน ส่งผลให้อำนาจทำลายลุกลามมาถึงข้อศอก จนเกิดปฏิกิริยาแตกเป็นเสี่ยงๆ!

ซาบาห์ทราบได้ทันที ว่าอาวุธชิ้นนี้คงมีส่วนผสมของเหล็กพันกระแส!

กระทั่งสมบัติเช่นนี้ ไม่คาดคิดเลยว่าอีกฝ่ายก็มีในครอบครอง

ช่วงเวลานี้ ซาบาห์ไม่บังเกิดความละโมบอีกต่อไป ในใจเขาหลงเหลือเพียงความหวาดกลัวเท่านั้น

“อ๊าาาา”

ความเจ็บปวดแล่นแปล๊บมาถึงศีรษะของซาบาห์ แต่เสียงโหยหวนน่าเวทนาดังขึ้นเพียงช่วงจังหวะเดียว เจ้าตัวกัดฟันดีดตัวถอยหลังไปทันที พร้อมระดมรูนโลหะ สั่งการพวกมันให้สร้างแขนเหล็กขึ้นแทนที่ เพื่อป้องกันไม่ให้เลือดไหลมากไปกว่านี้

แต่กระนั้น ตัวเชื่อมมิติที่เขาถือไว้ในมือ  และอุปกรณ์รูนมิติ มันได้หายไปแล้ว!

ซาบาห์เข้าใจและตระหนักถึงวิธีการรับมือต่อเหล็กพันกระแสได้อย่างรวดเร็ว ทว่าก็ทำได้เพียงปัดป้องการตัดเฉือนจากมีดกษัตริย์คราม แต่ไม่สามารถหลบหนีไปได้

ระหว่างนั้นเอง ท่ามกลางความมืดมิด ด้วยแสงไฟที่ลุกไหม้บนมีดกษัตริย์คราม ทำให้ซาบาห์เห็นร่างของฉินเฟิงอีกครั้ง

“บ้าน่า แกเข้ามาได้ยังไงกัน!”

ป้อมปราการเหล็กแห่งนี้ คืออบิลิตี้ป้องกันที่แข็งแกร่งที่สุด แต่แกร่งสุดที่ว่ามันสำหรับภายนอกเท่านั้น ตอนนี้ฉินเฟิงอยู่ข้างใน นั่นเท่ากับว่าทั้งสองถูกขังอยู่ที่นี่ ไม่มีใครสามารถหนีไปได้

แต่ประเด็นนี้ทำให้เกิดความรู้สึกยังไงน่ะหรือ สำหรับซาบาห์แล้ว นี่ไม่ต่างจากการชักนำความตายมาสู่ตนเอง

“แกเข้ามาได้ยังไงกัน? เมื่อกี้แกเพ่งสมาธิปลดปล่อยอบิลิตี้อยู่ชัดๆ!”

“นี่มันเป็นไปไม่ได้!” ซาบาห์คำรามเล็ดลอดผ่านไรฟัน

“ไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้!”

ด้วยประสบการณ์ในชีวิตก่อนของฉินเฟิง เขาย่อมทราบดี ว่าหากเกิดกรณีที่ซาบาห์ไม่สามารถเอาชนะได้ อีกฝ่ายย่อมหาจังหวะและหลบหนีไปแน่ๆ

นี่เองคือจุดที่รับมือยากที่สุดของซาบาห์ อีกฝ่ายมักจากไปโดยเริ่มจากสร้างป้อมปราการเหล็ก จากนั้นบดขยี้ตัวเชื่อมมิติ อาศัยจุดนี้ ทำให้ซาบาห์ได้รับการขนานนามว่าแม้ไม่ใช่เลเวล A ที่สามารถโจมตีได้รุนแรงที่สุด หากแต่ได้รับชื่อเสียงว่ายากที่จะสังหารที่สุด

ด้วยเหตุนี้ เมื่อฝ่ายตรงข้ามคิดใช้ทริคกลโกงที่เพิ่งกล่าวมา ยามผนังเหล็กหนาปิดกั้นมุมมองสายตาของซาบาห์ สบโอกาสที่ว่านั่น ฉินเฟิงใช้ออกด้วยอบิลิตี้มืดกลบซ่อนกลิ่นอายเขา

ซาบาห์เลยเห็นแค่ว่าฉินเฟิงกำลังปลดปล่อยเทคนิคเพลิงบรรจบ แต่ไม่ได้ล็อคพลังสมาธิลงบนร่างฉินเฟิง ช่วงเวลาที่วิสัยทัศน์ของเขาถูกปิดกั้น ฉินเฟิงปลดปล่อยอบิลิตี้มืด ไล่ตามเข้าไปในเขตแดนโลหะ ก้าวมาอยู่ในอาคารเหล็กของซาบาห์

เมื่อป้อมปราการเหล็กปิดตายลง แสงโดยรอบริบหรี่ การซ่อนของฉินเฟิง ก็ยิ่งง่ายขึ้น!

ชนิดที่ว่า ต่อให้เขาซ่อนตัวอยู่ในเงาของซาบาห์ อีกฝ่ายก็ยังไม่รู้สึกตัว!

หลังได้ทำการดูดซับแก่นอบิลิตี้ธาตุมืดของเขมือบฟ้า อำนาจมืดของฉินเฟิงทรงพลังมากขึ้น ตราบใดที่เขาคิดซ่อนตัว ย่อมไม่มีใครสามารถหาพบ!

“ซาบาห์ เรื่องคราวนี้ที่พันธมิตรวู้ดแลนด์ร้องขอกำลังเสริม ไม่ว่าแกจะร่วมมือกับพวกเขาหรือไม่ แต่หลังจากที่แกตายไปแล้ว จงอย่าได้ลืมเลือนที่จะแก้แค้นพวกมันในนรก!” ฉินเฟิงกล่าวเยาะหยันด้วยรอยยิ้มเย็นชา

ซาบาห์คำราม “อย่าคิดว่าแค่กุมความได้เปรียบในตอนนี้ แล้วแกจะชนะ! เพราะเมื่อแกเข้ามาในป้อมปราการเหล็กของฉันแล้ว นั่นหมายความว่าฉันมีวิธีมากมายที่สามารถใช้กำจัดแก!”

สิ้นเสียง ซาบาห์พลันฉีกยิ้มน่าหวาดกลัว คล้ายกับว่าฉินเฟิงตงหลุมพรางของมัน

วินาทีต่อมา เหนือศีรษะของฉินเฟิง ปรากฏขวานด้ามใหญ่ตวัดสับลงมา

ใบมีดของมันน่าหวาดกลัวมาก สาดประกายระยิบระยับเย็นเยียบ ทุ่มน้ำหนักมหาศาลของตนลงมาในทิศทางเดียว ยังไม่พอ นี่เป็นแค่คมขวานแรกเท่านั้น เหนือศีรษะฉินเฟิง แท้จริงแล้วยังปรากฏคมขวานสาดประกายสะท้อนเข้ามาในสายตาอีกมากมาย และทั้งหมดร่วงตกลงมาจากเบื้องบน

เมื่ออยู่ในที่แคบๆ กับดักคมขวานเหล่านี้ ถือว่าเป็นอะไรที่ร้ายกาจ น่าหวาดกลัวเป็นที่สุด

แต่ฉินเฟิงในเวลานี้ กลับยิ้มหยัน เอ่ยปากว่า “วางกับดักคนอื่น แต่ลืมคิดไปรึเปล่าว่าคนอื่นก็วางกับดักแกได้เช่นกัน ไม่เชื่อหรอ? ลองเงยหน้าขึ้นดูสิ”

วินาทีนั้นซาบาห์พลันแข็งค้าง จู่ๆบังเกิดความรู้สึกว่าลมหายใจขาดห้วง กระตุกหน้าเสยขึ้นอย่างรวดเร็ว และพบว่าเหนือศีรษะตน ปรากฏเมฆดำทะมึนกำลังกดทับลงมา

แต่ในความเป็นจริงแล้ว หากได้ลองเพ่งมองดูดีๆ จะพบว่ามันคือดอกไม้สีหมึกขนาดใหญ่

กลีบดอกไม้สีหมึกร่วงโรยลง กลีบดอกแรกตกลงเหนือหัวของซาบาห์ ซาบาห์ไม่ทันได้หลบเลี่ยง ติดเชื้อร้ายจากมัน

ในพริบตา ร่างกายที่เคยแข็งแกร่งของซาบาห์กลายเป็นซูบผอม ใบหน้าที่เรียบเนียนบัดนี้เต็มไปด้วยริ้วรอย เริ่มหย่อนยานและเหี่ยวย่น

พละกำลังคล้ายถูกระบาย สลายออกไป ความอ่อนแอและวัยชรา ปรากฏขึ้นบนร่างของซาบาห์

“นี่มันอะไรกัน?” ซาบาห์ร้องอุทาน แต่ตอนนี้กลีบดอกไม้ร่วงโรยไม่ต่างจากขนนก มันปกคลุมทั้งร่างของซาบาห์

ทั้งคนทั้งร่างของซาบาห์คล้ายถูกเร่งเวลา จากวัยรุ่งโรจน์ของชีวิต ก้าวเข้าสู่วัยชราในเวลาไม่กี่ลมหายใจ กลายเป็นแก่หงำเหงือก

“นี่มันเทคนิคธาตุมืด!”

ดวงตาของซาบาห์กลายเป็นพร่ามัว มองดูฉินเฟิงเหมือนเพิ่งเข้าใจอะไรบางอย่าง

การสูญเสียประสาทสัมผัสทั้งห้าในตอนแรก ยังพอคาดเดาได้ว่าเกิดผลกระทบของอุปกรณ์บางอย่าง แต่เมื่อถึงจุดนี้ เมื่อดอกไม้แห่งการทำลายล้างปรากฏขึ้น ซาบาห์ค่อยทราบถึงความจริง

ว่าที่แท้ ฉินเฟิงก็คือผู้ใช้อบิลิตี้มืด!

“… สัตว์ประหลาด …”

ซาบาห์คล้ายต้องการจะพูดอะไรออกมาอีก แต่น่าเสียดายที่กลีบดอกไม้นับไม่ถ้วนห่อหุ้มเขาไว้โดยสิ้นเชิง แปรสภาพเขาให้กลายเป็นโครงกระดูกสูงใหญ่ ก่อนร่วงกราวลงพื้นดังโครมใหญ่

ช่วงเวลานี้ คมขวานที่อยู่เหนือศีรษะของฉินเฟิง เมื่อปะทะเข้ากับโล่ปราณกำลังภายในของเขา มันก็ไม่อาจสะบั้นลงต่อได้อีก ประกอบกับการตายของซาบาห์ ทำให้คมโลหะเหล่านั้น พังทลายลงทันที

นอกจากนี้  ป้อมปราการเหล็กที่ล้อมรอบ ปัจจุบันไม่ต่างจากปราสาททราย มันสลายปลิวไปตามสายลม

ภายในปราการเหล็ก แสงอาทิตย์สาดทอลงมา ปัดเป่าความมืดมิดภายใน และเมื่ออบิลิตี้เหล่านี้สลายไป ผู้คนภายนอกก็สามารถเห็นถึงฉากภายใน

“อา! ฉินเฟิงนี่นาย …” กระทั่งซื่อฉิงยังรู้สึกตะลึงเล็กน้อย แต่ก็ไม่มากเกินไปยามมองเห็นคนตรงหน้า

ในขณะที่คนอื่นๆ ทุกสายตาล้วนเบิกกว้างจนแทบถลน ไม่ทราบว่าฉินเฟิงไปอยู่ในป้อมปราการเหล็กนั่นได้อย่างไร

ยังไม่พอ หากอีกฝ่ายปรากฏกายขึ้นข้างใน เช่นนั้นแล้วซาบาห์เล่า?

ไม่นาน พวกเขาก็สังเกตเห็น ว่ามีอุปกรณ์รูนมิติอย่างน้อย 14 - 15 ชิ้น อยู่ในมือของฉินเฟิง

พร้อมกับโครงกระดูกร่างใหญ่ที่กองอยู่กับพื้น แม้ชุดรบจะดูชำรุดหมดสภาพ หากแต่ประกายสีทองจางๆที่เกิดขึ้นจากอุปกรณ์รูนยังคงเด่นชัด

และนั่นคือเสื้อผ้าของซาบาห์

“เขา เขา … เขาฆ่าซาบาห์ เขาสามารถฆ่าซาบาห์ได้!”

“ฟู่ววว!”

“โอ้สวรรค์ เขาทำได้อย่างไรกัน”

“เลเวล B สังหารเลเวล A …”

ประกายของความไม่อยากจะเชื่อและคาดไม่ถึง ต่างตรึงอยู่บนร่างของฉินเฟิง

ทว่า ณ ที่นี่ มีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่มีอารมณ์แตกต่างออกไป เขาไม่รู้สึกทึ่ง แต่อยากจะร้องไห้!

--มิใช่ใครอื่น เป็นเนโบ!