Chapter 11: เจ้าชายเป็นนักล่าแม่มด -2 (ส่วนที่ 1)
ซอมบี้ศักดิ์สิทธิ์นับสิบตัวปรากฎขึ้นเบื้องหน้าฉัน
ไหล่ของซอมบี้ที่พึ่งถูกอัญเชิญขึ้นมาใหม่ตกไปด้านหน้า พวกมันเงยศีรษะขึ้นมาเล็กน้อยแล้วจับภาพที่อยู่รอบตัว จากนั้น ขากรรไกรของพวกมันก็อ้าออกมากว้างหลังจากที่เห็นซอมบี้หมี
ปากของพวกมันแต่ละตัวกว้างมากจนทำให้กระดูกกรามของพวกมันเคลื่อนจริงๆและแก้มของพวกมันก็เกือบจะฉีกออกมาแล้วด้วย และจากนั้นเอง...
ฮึ่มมม!!
เหมือนกับว่าเสียงสวดเมื่อครู่ก่อนเป็นแค่เรื่องโกหก พวกมันส่งเสียงร้องออกมาน่ากลัวกว่าอันเดทปกติซะอีก กล้ามเนื้อของพวกมันบิดเบี้ยวและขยับไปมา เส้นเลือดขยายตัวขึ้นตรงฝ่าเท้าที่พวกมันกดลงไปที่พื้น
ซอมบี้ศักดิ์สิทธิ์สิบตัวกำลังอยู่ในท่าพร้อมตะครุบ จากนั้นพวกมันก็พุ่งตัวออกไปด้วยการถีบพื้น พวกมันทะลวงการป้องกันของหมีด้วยความเร็วอันน่าประทับใจ
พวกมันฉีกกระชากขนกับหนังของหมีอย่างรวดเร็วและรุนแรงด้วยเล็บอันคมกริบของพวกมัน
โฮก??
ซอมบี้หมีมีทีท่าสับสน หนังบนร่างของมันที่ได้รับความเสียหายเริ่มถูกละลาย
โฮกกกกก!!
ซอมบี้ศักดิ์สิทธิ์อ้าปากออกมากว้างแล้วเข้าตะครุบซอมบี้หมี พวกมันกัดและฉีกเจ้าสัตว์ประหลาดตัวนี้ไปทีละนิด หนังหนาๆของมันถูกกัดทะลุในขณะที่กล้ามเนื้อเน่าๆของมันเริ่มยืดออกเหมือนกับชีสที่กำลังละลายก่อนที่จะขาดออกจากกันในที่สุด
ซอมบี้ศักดิ์สิทธิ์สิบตัวฉีกกระชากและกัดกินหมีอันเดทอย่างไม่ลดละ เจ้าสัตว์ประหลาดตัวใหญ่คำรามโหยหวนออกมาทุกครั้งที่เสียงเคี้ยวและเสียงฉีกกระชากดังก้องในถ้ำ ร่างกายอันใหญ่ตัวของมันเริ่มไม่มั่นคงและมันก็เริ่มมองหาทางหนี
“ได้ผลแฮะ”
ฉันยิ้มออกมาเล็กน้อย ฉันเริ่มเชื่อแล้วว่าฉันอาจจะสามารถรอดไปจากอุปสรรคนี้ได้
ไม่ใช่แค่ซอมบี้ศักดิ์สิทธิ์พวกนี้จะมีความเร็วและพลังบุกที่เพิ่มขึ้น แต่ความแข็งแกร่งทางร่างกายของพวกมันยังอยู่คนละระดับกับตัวอื่นๆด้วย นอกจากนี้จากที่ฉันเห็นความสามารถในการโจมตีของพวกมันยังสูงกว่าซอมบี้ทั่วๆไปอีก
ใช่แล้ว นี่คือคำตอบที่ถูกต้อง สมกับเป็นอาชีพเนโครแมนเซอร์จริงๆ การเล่นเกมส์โดยเน้นจำนวนเข้าว่าคือวิธีที่ดีที่สุด
หนังสัตว์ประหลาดหรือเกมส์ RPG ทั่วๆไปก็เคยแสดงสิ่งนี้ให้เห็นแล้วไม่ใช่หรอ? ความสกปรกของตัวละครห้าคนหรือมากกว่าที่รุมกินโต๊ะสัตว์ประหลาดที่เป็นบอส!
เกมส์เน้นจำนวนไม่ได้สนใจว่าคุณจะเป็นพวกเหนือมนุษย์รึเปล่า นี่แหล่ะคือเหตุผล....!
ทันใดนั้นเองซอมบี้หมีก็ยกอุ้งมือของมันขึ้นมาแล้วฟาดลงมาใส่ซอมบี้ศักดิ์สิทธิ์
ผัวะ!!
มาพร้อมกับเสียงที่สั่นสะเทือนเป็นวงกว้าง ร่างกายท่อนบนของซอมบี้ศักดิ์สิทธิ์สองตัวถูกฉีกครึ่ง แล้วพวกมันก็กระเด็นไปกระแทกกับกำแพงหินของถ้ำ
ฉันตัวแข็งทื่อในทันที ฉันมองไปทางซอมบี้ที่โดนซัดไปกระแทกกับกำแพงก่อนที่จะมองกลับมาที่ซอมบี้หมี
เจ้าสิ่งมีชีวิตตัวใหญ่ฟาดอุ้งมือของมันลงมาอีกครั้ง
อุ้งมือที่ทั้งกว้างและหนักของมันกระแทกลงมาและฉีกกระชากร่างของซอมบี้ศักดิ์สิทธิ์ที่สิ้นหวังเหมือนกับเศษผ้าที่ชำรุด
และด้วยเหตุนี้เอง ในขณะที่ซอมบี้กำลังค่อยๆแทะหมีอันเดทอย่างสุดความสามารถของพวกมัน สิ่งที่เป็นอันตรายก็เหวี่ยงทั้งร่างของพวกมันอัดใส่ กำแพงหิน
ตูม!!
ซอมบี้ศักดิ์สิทธิ์สามตัวที่กำลังเกาะหมีแน่นถูกขยี้จนแบนแล้วถูกเหวี่ยงกระเด็นไปในชั่วพริบตา
บางทีตอนนี้มันคงจะรำคาญเกินกว่าที่จะมามัวสนใจแล้ว เพราะซอมบี้หมีเมินตัวที่เหลือที่ยังคงเกาะร่างของมัน แล้วเริ่มเดินตรงมาหาฉัน
ฉันทำได้แค่จ้องมองสัตว์ประหลาดที่กำลังใกล้เข้ามาด้วยความสับสน
“...ฉันคงจบเห่แล้วหล่ะ”
ฉันนึกไม่ถึงเลยว่าเจ้าสิ่งนี้จะแข็งแกร่งขนาดนี้ ฉันหมายถึง มันไม่ดูเก่งเกินไปหน่อยหรอต่อให้เป็นซอมบี้หมีก็เถอะ!?
แต่ไม่ว่ายังไง ฉันก็จำเป็นต้องออกไปจากที่แห่งนี้ ไอ้เจ้านี่มันไม่ใช่สิ่งที่ฉันสามารถสู้ตรงๆได้เลย
“ฉันเริ่มหนีน่าจะดีกว่า....!”
ดวงตาของหมีถลึงกว้างอย่างฉับพลันก่อนที่มันจะก้มตัวลงอย่างรวดเร็ว เหมือนกับสปริงดีด มันพุ่งเข้ามาหลังจากที่ถีบพื้น แม้ว่ามันจะมีร่างกายที่ใหญ่โตและหนักหน่วง แต่มันน่าจะเป็นนักล่าที่เร็วที่สุดแล้วเมื่อได้เห็นความสามารถในการพุ่งมาข้างหน้าของมัน
กรงเล็บที่ทั้งใหญ่และยาวจนฉันเกือบจะมองผิดเป็นเคียวยมทูตได้เหวี่ยงเข้าใส่ฉันอย่างว่องไว
เวรเอ๊บ....!
ฉันมอบพรให้พลั่วในทันที ฉันพยายามยกอาวุธเพียงหนึ่งเดียวของฉันขึ้นเพื่อป้องกันตัว แต่อุ้งมือหมีก็ได้ฟาดเข้าใส่ฉันจนร่างของฉันกระเด็นไปด้านข้าง
ผลั่กก!!
มือของฉันปวดไปหมด ไม่สิ เดี๋ยวก่อนนะมันรู้สึกเหมือนกับว่าแรงกระแทกนี้คล้ายกับจะทำให้กระดูกของฉันโผล่ออกมาจากที่ของมันมากกว่า
“อึ้ก....!”
เสียงร้องสั้นๆเล็ดรอดออกมาจากริมฝีปากของฉัน ดูเหมือนว่าสติที่หลงเหลืออยู่ใกล้จะจากฉันไปหมดแล้ว การโจมตีเมื่อสักครู่นี้ มันรุนแรงพอที่จะทำลายพลั่วของฉันและฉีกร่างของฉันจนขาดครึ่ง
อย่างไรก็ตาม...
ตัวอักษรรูนที่สลักเอาไว้บนพลั่วกำลังส่องแสงสลัวๆออกมา
[เปิดใช้ออร่าศักดิ์สิทธิ์]
[อุปกรณ์ของคุณได้รับการเสริมพลังเป็นการชั่วคราว]
อะไรนะ? ออร่าศักดิ์สิทธิ์... นี่กำลังพูดถึงอะไรอยู่เนี่ย?
ดวงตาของฉันแทบจะถลนออกจากเบ้าหลังจากที่ได้ยินข้อความที่ดังก้องในหัวของฉัน
พลั่วไม่ได้พัง แต่ว่า ฉันสัมผัสได้ถึงความสั่นไหวในมือของฉัน ด้ามของพลั่วนั้นให้ความรู้สึกอุ่นใจมากขึ้นในมือของฉัน ในอีกด้านนึง กรงเล็บที่ดูอันตรายของซอมบี้หมีได้เกิดรอยแตกขนาดใหญ่ขึ้นก่อนที่จะแตกเป็นชิ้นๆ
แน่นอน มันไม่ได้เหมือนกับว่าฉันสามารถกันแรงกระแทกได้ทั้งหมด
ฉันป้องกันการโจมตีเอาไว้ได้ แต่ฉันก็ยังจบลงที่การถูกกระแทกเข้ากับกำแพงหินของถ้ำ จนเกือบจะเหมือนลูกบอลที่ถูกรีดลมออกจนแฟบ ฉันอาเจียนออกมาเป็นเลือดในขณะที่ความเจ็บปวดนั้นสามารถเทียบได้กับการที่ทั่วทั้งร่างของฉันกำลังฉีกขาดออกจากกัน
อะไรกัน? นี่ฉันรอดมาได้หรอ?
ฉันเหลือบมองพลั่ว ตัวอักษรรูนที่กำลังส่องแสงอยู่ค่อยๆดับไป มันอะไรกันอีกหล่ะเนี่ย? ข้อความบอกว่า [ออร่าศักดิ์สิทธิ์] ไม่ใช่รึไง?
ของพวกนี้ไม่ได้อยู่ในชุดสกิลที่จัดเอาไว้ให้ในเกมส์
เดี๋ยวนะ ตอนนี้มันไม่ใช่เวลามากังวลเรื่องพวกนี้ไม่ใช่หรอ?
ฉันใช้พลั่วป้องกันการโจมตีเอาไว้ได้ แต่ความเจ็บปวดที่รุนแรงและน่าสยดสยองจากข้างในตัวฉันทำให้ฉันเริ่มสงสัยว่าอวัยวะภายในทั้งหมดของฉันถูกทำลายไปแล้วรึเปล่า
“อั๊ก-อึ๊ก-อึ๊กก..”
ฉันครวญครางออกมาด้วยความเจ็บปวดโดยไม่ได้ตั้งใจ สายตาของฉันมองกลับไปที่ตรงหน้าฉัน ในตอนนั้นเองฉันก็ได้ยินเสียงเท้าที่หนักหน่วงของซอมบี้หมีกำลังเดินตรงมาหาฉัน
ขืนเป็นแบบนี้ต่อไป ฉันได้ตายแน่ๆ
ฉันพยายามจะใช้พลั่วประคองร่างของตัวเองให้ยืนขึ้น แต่ฉันก็ล้มฟุบลงไปกับพื้นอีกครั้งในตอนที่พยายามทำเช่นนั้น
อา....ฉันคงจบสิ้นแล้วจริงๆสินะ
ฉันเรียกกำลังที่ขาของฉันไม่ได้อีกแล้ว
“ซวยชะมัด ถ้าแค่สกิลอาชีพของฉันสูงกว่านี้หล่ะก็นะ!”
อย่างน้อยฉันก็ควรจะนั่งสมาธิอย่างจริงจังและพยายามดูดซับความศักดิ์สิทธิ์ให้มากกว่านี้ในตอนที่ยังอยู่ในโบสถ์ ถ้าฉันทำแบบนั้นหล่ะก็ ฉันน่าจะมีโอกาสโค่นซอมบี้หมีด้วยเกมส์เน้นจำนวนจริงๆ
หมีเปลี่ยนไปเดินด้วยสี่ขา บางทีมันคงรู้ตัวแล้วว่าเป้าหมายไม่สามารถหนีไปไหนได้แล้ว แถมมันยังดูผ่อนคลายขึ้นด้วย ไม่นานนักเจ้าสิ่งมีชีวิตตัวนี้ก็มาหยุดอยู่ใกล้ๆกับตำแหน่งของฉันแล้วมันก็มองลงมาที่ฉัน และที่มุมปากของมันก็กำลังโค้งขึ้น
อั๊ก นี่มันเข้าขั้นซวยสุดๆแล้ว....
ฉันเห็นสีหน้าของสิ่งมีชีวิตตัวนี้และตอนนี้ก็ตระหนักได้ว่าเนโครแมนเซอร์นิรนามนั้นกำลังยุ่งอยู่กับการควบคุมเจ้าอันเดทตัวนี้อยู่ ไอ้สารเลวนั้นต้องเฝ้ามองทุกอย่างผ่านดวงตาของเจ้าสัตว์ประหลาดนี้มาโดยตลอดแน่ๆ
ถ้างั้นก็แสดงว่า....ผู้หญิงที่ถูกลักพาตัวไปนั้นเป็นแค่เหยื่อล่อจริงๆสินะ?
ไม่ต้องถามอัจฉริยะก็พอจะคิดออกว่าผู้หญิงคนนั้นน่าจะตายไปแล้ว อีกฝ่ายน่าจะแค่อยากแสดงให้เห็นว่าผู้หญิงคนนั้นถูกลักพาตัวไปทั้งที่ยังมีชีวิตอยู่ ถึงยังไง การไว้ชีวิตก็ไม่ได้มีประโยชน์กับเนโครแมนเซอร์เท่าไหร่นัก
ถ้าเธอยังมีชีวิตอยู่ อย่างมากที่สุดเธอก็น่าจะจบลงที่การกลายเป็นหนูทดลอง หรือไม่ เธอก็ถูกฆ่าและถูกเปลี่ยนเป็นอันเดทไปแล้ว เพื่อใช้เป็นเครื่องมือในการหลอกล่อชาวบ้านที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวมาเป็นเหยื่อเพิ่มอีก
แผนการที่เจ้าเล่ห์และชั้นต่ำแบบนี้ ช่างสมกับเป็นเนโครแมนเซอร์จริงๆ
ซอมบี้หมีอ้าปากออกมากว้าง
นี่มันเรื่องไร้สาระอะไรกันเนี่ย? ฉันไม่มั่นใจด้วยซ้ำว่านี่คือการกลับมาเกิดใหม่หรือการสิงร่าง แต่ตัวฉันที่นี่ กำลังจะจบสิ้นแล้วหลังจากที่ใช้ชีวิตในที่แห่งนี้มาแค่สามเดือน
โถ่ โถ่ ท่านไกอา! ถ้าท่านเฝ้าดูอยู่ ก็ช่วยชายผู้น่าสงสารสักครั้งนึงไม่ได้หรอ? ฉันหมายถึง ท่านเป็นเทพีใช่ไหมหล่ะ? แถมยังเป็นเทพีแห่งความรักและความเมตตาด้วยถูกไหม
ในแง่นี้ ท่านก็น่าจะแสดงความรักและความเมตตาด้วยการช่วยฉันใช่ไหม?
หลานชายที่น่ารักของจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์กำลังจะถูกฆ่านะ นี่ท่านจะปล่อยให้มันเกิดขึ้นจริงๆหรอ?
เรื่องไร้สาระทุกรูปแบบกำลังผุดขึ้นมาในหัวของฉัน ซึ่งการที่เป็นแบบนี้ฉันควรจะโทษความกลัวตายของตัวเอง
หน้าของฉันซีดสนิทและฉันก็จบลงที่การพึมพำความคิดที่กำลังผุดขึ้นมาในหัวของฉันออกมา “ให้ตายเถอะ มันไม่มีทางที่ฉันจะถูกช่วยด้วยการภาวนาโง่ๆแบบนี้อยู่แล้ว....”
โฮกกกกก!
ซอมบี้หมีอ้าปากกว้างกำลังจะเขมือบฉัน แต่ในตอนนั้นเอง....
แต่ในตอนนั้นเอง ฉันก็ได้เห็นมัน
ฉันเห็นอะไรขาวๆพุ่งมาจากข้างหลังซอมบี้หมี
ไม่สิ เดี๋ยวนะ นั่นมันคนไม่ใช่หรอ....!?
ยิ่งไปกว่านั้น นั่นเด็กผู้หญิงใช่ไหม!?
นอกจากนี้เธอยังถือมีดทำครัวอยู่ด้วย
