ตอนที่ 288 ไม่ชอบงั้นเหรอ?

เธอรู้สึกว่าท่านผู้หญิงเหมาอาวุโส พูดเช่นนี้โดยมีจุดประสงค์เพื่อช่วยเฉียวเมียนเมียน แต่ถึงจะเป็นอย่างนั้นเธอจะพูดอะไรได้ล่ะ?

ท่านผู้หญิงเหมาอาวุโสปฏิบัติต่อเธอเป็นอย่างดีตลอดหลายปีที่ผ่านมา และแทบจะไม่ทำในสิ่งที่ยากลำบากสำหรับเธอ แต่เธอยังคงมีความเกรงกลัวต่อแม่สามีของเธอคนนี้อยู่มาก

เธอไม่สามารถใกล้ชิดและรักใคร่กับท่านผู้หญิงเหมาอาวุโสได้เหมือนเฉียวเมียนเมียนเป็นได้

เธอมักจะใส่ใจในสถานที่ของเธอในครอบครัว เธอรู้สึกว่าในฐานะลูกสะใภ้ควรรักษาระยะห่างที่น่านับถือจากแม่สามีที่เป็นหัวหน้าครอบครัว

“คุณย่าซุปชามนี้เหมาะกับท่านนะคะ”

เฉียวเมียนเมียนรู้สึกตกใจเล็กน้อยกับบทสนทนาของท่านผู้หญิงเหมาคนปัจจุบันและท่านผู้หญิงเหมาอาวุโส

เธอเงยหน้าขึ้นมองเหมาเยซื่อ ด้วยความประหลาดใจที่ฉายผ่านแววตาของเธอ

เธอคิดเสมอว่าเขาดูแลเธอดีขนาดนี้ เพราะเขาเคยชินกับการทำแบบนี้มาตลอดชีวิต

แต่...

เธอเพิ่งรู้ว่าแม้แต่ท่านผู้หญิงเหมาอาวุโสและท่านผู้หญิงเหมาคนปัจจุบันก็ยังไม่เคยได้รับการดูแลเช่นนี้จากเขามาก่อน

การเป็นสมาชิกใหม่ของครอบครัวและเป็นคนเดียวที่ได้รับการปรนนิบัติด้วยวิธีนี้ไม่ใช่เรื่องดี

มันอาจทำให้เธอถูกไม่พอใจได้

เฉียวเมียนเมียนจึงรีบนำชามไปให้ท่านผู้หญิงเหมาอาวุโสแล้วพูดอย่างไพเราะว่า

“คุณย่าเป็นหัวหน้าครอบครัว ควรได้ดื่มก่อนค่ะ”

ท่านผู้หญิงเหมาอาวุโสตกใจเล็กน้อยในตอนแรก แต่เธอก็ยิ้มกว้างอย่างรวดเร็ว

“หลานสะใภ้ของฉันเป็นผู้หญิงที่ดีมาก!”

เธอตบมือเฉียวเมียนเมียนที่เธอจับอยู่และไม่สามารถหยุดยิ้มได้

“แก ต้องหัดเรียนรู้จากเมียนเมียนบ้างนะ!” ท่านผู้หญิงชราหันไปพูดกับเหมาเยซื่อ

“เป็นเรื่องดีกว่าเสมอที่จะมีผู้หญิงที่รู้จักยกย่องคนอื่น เธอและพ่อของเธอนี่เหมือนกันจริง ๆ”

เหมาเยซื่อยิ้มแต่ไม่ปฏิเสธ

เขารู้ว่าท่านผู้หญิงเหมาอาวุโสแค่ทำให้เขาสนุกและไม่ได้ตั้งใจต่อว่าเขาอย่างจริงจัง

แน่นอนว่าเธอไม่มีทางทำแบบนั้นจริง ๆ หรอก

เห็นได้ชัดจากการที่ท่านผู้หญิงเหมาอาวุโสยอมปล่อยมือจากมือของเฉียวเมียนเมียน เหมาเยซือก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มให้กับฉากนี้เช่นกัน

เขารู้ว่าคุณย่าของเขาต้องชอบเธอมากแน่นอน

นอกจากนั้น ภรรยาของเขาก็สวยมาก คุณย่าจะไม่ชอบได้ยังไง

หลังจากมอบซุปแก่ท่านผู้หญิงอาวุโสแล้ว เฉียวเมียนเมียนก็ต้องทำเช่นเดียวกันกับท่านผู้หญิงเหมาคนปัจจุบันด้วยเช่นกัน

เธอตักซุปไก่ใส่ชามแล้วยืนให้กับท่านผู้หญิงเหมา พูดด้วยความไม่สบายใจและลำบากใจว่า

“...คุณแม่คะ ซุปค่ะ”

ท่านผู้หญิงเหมาคนปัจจุบันเงยหน้าขึ้นมองเธอ แล้วมองไปที่ซุป เธอไม่ได้รับในทันที

เฉียวเมียนเมียนรอสักครู่และเงยหน้าขึ้นมองด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย

เธอได้พบกับดวงตาที่เย็นชาของคุณผู้หญิงเหมา

แต่วินาทีต่อมาความเย็นชานั้นก็จางหายไป

มันรวดเร็วมากจนเฉียวเมียนเมียน สงสัยว่าเธอตาฝาดไปหรือเปล่า?

เฉียวเมียนเมียนอยู่ในตำแหน่งนั้นเป็นเวลาหนึ่งนาที และคุณผู้หญิงเหมาก็ยังไม่ได้รับชามจากมือของเธอ

“แม่ครับ”

เหมาเยซื่อขมวดคิ้วเล็กน้อย “เมียนเมียนตักซุปให้แม่ แม่ไม่ทานเหรอ หรือว่าแม่ไม่ชอบ?”

เขาลุกขึ้นไปหยิบชามซุปวางตรงหน้าท่านผู้หญิงเหมาโดยตรง

“หรือว่าอยากให้ผมทำแทน ไม่ดีกว่าเหรอที่ลูกสะใภ้ของแม่กำลังกตัญญูต่อแม่”

ด้วยเหตุนี้เขาจึงจับมือเฉียวเมียนเมียนและให้เธอนั่งลง

คุณผู้หญิงเหมากำลังไตร่ตรองอะไรบางอย่าง