ตอนที่ 284 การเพิกเฉย
“ผมขอโทษที่รัก ผมขอโทษ ยกโทษให้ผมนะ.”
ผู้ชายที่เอาชนะความหึงหวงจะสูญเสียความมีเหตุมีผลในบางครั้ง และทำสิ่งที่แปลกประหลาดที่สุด
“ผมแค่อิจฉาซูเจ๋อมากเกินไป ผมรู้ว่าคุณและเขาไม่เคยกลับมาอยู่ด้วยกัน คุณเป็นภรรยาของผมตอนนี้ ผมไม่ควรอิจฉาผู้ชายที่ไม่ได้มายุ่งกับคุณ”
ตอนนี้เขาเผยความในใจของเขาให้เธอรู้
“แต่ความคิดที่ว่าเขารู้จักคุณมานานกว่าผม 10 ปี และเขายังมีความทรงจำมากมายในช่วงเวลานั้น...ผมคิดว่ามันยากนะที่จะไม่ใส่ใจกับมัน”
เข่าไม่สามารถใจกว้างขนาดนั้น
เว้นแต่เขาจะไม่มีความรู้สึกต่อเธอ
เฉียวเมียนเมียนยังคงพิงหน้าอกเขา เธอได้ยินเสียงหัวใจและเสียงของเขาในครั้งเดียว เธอรู้สึกดีขึ้นมาหลังจากได้ยินคำอธิบายของเขา
เขาไม่ได้แสดงออกโดยตรงว่าเขาหึงเพราะเขาเป็นห่วงเธอมากเกินไป
แต่คำเหล่านี้ก็เพียงพอแล้ว
ดังที่เจียงหลัวลี่บอก เขารู้เสียใจและโกรธมากนั่นเป็นเพราะเขาชอบเธอมากเท่านั้นเอง
และถ้าเป็นเช่นนั้น..
คำพูดของเธอก็เกินไปจริง ๆ
“ฉันขอโทษค่ะ.” เธอเงยหน้าขึ้นมองเขาอย่างขอโทษ
“เหมาเยซื่อคะ ฉันขอโทษ ฉันไม่ควรพูดในสิ่งที่ฉันพูดเมื่อกี้เลย ฉันจะไม่พูดแบบนั้นอีกแล้ว อย่าโกรธอีกต่อไปเลยนะ โอเคไหม?”
“ผมไม่โกรธแล้วล่ะ”
เหมาเยซื่อมองลงมาและเอามือกุมใบหน้าของเธอ แล้วลูบดวงตาที่บวมของเธอ
“ผมจะทนโกรธคุณได้ยังไง อันที่จริง ผมมาถึงที่นี่แล้ว ตอนที่คุณส่งข้อความมา”
“ที่รัก แค่คิดว่าคุณอาจจะยังเสียใจ และร้องไห้ ก็ทำให้ผมเจ็บ”
เขาจะทนได้อย่างไรที่จะปล่อยให้เธออยู่คนเดียว?
เมื่อครู่ที่ผ่านมา เขาคิดที่จะไม่สนใจเอสักสองสามวัน
แต่เขาไม่สามารถจัดการได้เลยแม้แต่ชั่วโมงเดียว
เขากำลังดูเอกสารของเขา แต่จิตใจของเขากลับหมกมุ่นอยู่กับเธอ
เขาไม่เคยคิดเลยว่าสักวันเขาจะกลายเป็นแบบนี้ได้ เพราะผู้หญิงคนเดียว
เฉียวเมียนเมียนกะพริบตา และมองเขา
“ตอนที่ฉันส่งข้อความถึงคุณ คุณกำลังมาหาฉันเหรอคะ”
“อืม” เหมาเยซื่อพยักหน้า
“ที่รัก คุณไม่คิดเหรอว่าใจเราสามารถสื่อถึงกันได้”
เธอพึมพำออกมา “แต่ทำไม”
เขาไม่ได้โกรธเธอหรอกเหรอ?
เขาจะมาตามหาเธอทำไม
เหมาเยซื่อรู้ว่าเธอกำลังถามอะไร และลูบใบหน้าของเธอ
“ที่รัก ผมทนไม่ได้”
เสียงของชายคนนั้นต่ำและเกือบจะเป็นเสียงที่น่าเห็นอกเห็นใจ
“การเพิกเฉยต่อคุณ ทำให้ผมเจ็บมากกว่าที่ทำให้คุณเจ็บเสียอีก มันเป็นการลงโทษตัวเอง”
“เราคืนดีกันได้ไหม?”
เขาทรมานตัวเองแบบนี้ต่อไปไม่ได้แล้ว
“เอาเป็นว่า ไม่มีเรื่องนี้เกิดขึ้น เราจะไม่ทะเลาะกันอีกแล้วใช่ไหม อย่ายกเอาซูเจ๋อขึ้นมาอีก ไม่ว่าคุณจะมีความรู้สึกต่อเขา ผมจะไม่โกรธคุณอีกต่อไป”
“คุณสามารถชอบเขาต่อไปได้ ถ้าคุณยังลืมเขาไม่ได้ เรายังอยู่กันอีกนาน ผมจะทำดีกับคุณ เพื่อให้ได้เป็นคนเดียวในใจคุณ”
“ฉันไม่รู้สึกอะไรกับเขาอีกต่อไปแล้วค่ะ”
เฉียวเมียนเมียนไม่รู้สึกเสียใจกับเรื่องนี้อีกต่อไปแล้ว เธอพูดอย่างใจเย็นว่า
“ตั้งแต่ที่เขาทรยศฉันไปคบหากับเฉียวอันซิน เขาก็ตายไปจากใจฉันแล้วค่ะ”
