EP 197 แผนการหาเงินครั้งใหม่!
EP 197 แผนการหาเงินครั้งใหม่!
By loop
ณ ตอนเย็น.
อพาร์ตเมนต์ของดงซูบิน ดงซูบินและ ฉูหยวนกำลังเฉลิมฉลองในห้องนั่งเล่น
“นี่คือความสำเร็จในการประมูลของเรา! ไชโย!”
“ไชโย! ฉูหยวนเธออย่าดื่มมากไปนะ”
"ทุกอย่างปกติดี. วันนี้ฉันมีความสุข…ที่นี่…กินเยอะขึ้น”
หลังจากดื่มและอาหารไปสองสามรอบดงซูบินก็นอนบนโซฟาขณะที่รอให้ ฉูหยวนล้างจานให้เสร็จ หลังจากที่เธอทำความสะอาดจานเสร็จแล้วดงซูบินก็ตบตักเขาส่งสัญญาณให้ฉูหยวนนั่งลง ถ้าเป็นวันอื่น ๆ ฉูหยวนจะไม่สนใจเขาเลย แต่วันนี้เธอเอาแต่จ้องเขาและนั่งบนตักของเขาหลังจากถอดผ้ากันเปื้อนแล้ว ดงซูบินกอดเอวของเธอและถาม “บริษัท ทำการเคลียร์บัญชีแล้วหรือยัง? เราทำเงินจากการประมูลได้เท่าไหร่? ตอนนี้ บริษัท น่าจะมีเงินอย่างน้อย 5 ล้าน?”
ฉูหยวนรีบพูดตอบโต้ดงซูบิน และหัวเราะ "5 ล้าน? มันน้อยเกินไป”
“…แล้วราคาเท่าไหร่” “เงินจากกิ๊บหยกและโสมป่าเกือบ 5 ล้านและด้วยค่าคอมมิชชั่นจากสิ้นรายการอื่น ๆ รวมหลังหักภาษีแล้วประมาณ 9 ล้านหยวน แม้ว่าจะไม่ถึง 9 ล้าน แต่ก็ไม่ต่ำกว่า 8.5 ล้าน” ฉูหยวนยิ้ม “ถ้าเรารวมทรัพย์สินทางกายภาพของ บริษัท บริษัท ของเราก็มีมูลค่า 10 ล้าน” ดงซูบินเองก็มีความสุขมาก “ตอนนี้เราเป็นเศรษฐีคนใหม่แล้วหรือ”ฉูหยวน พยักหน้า “รู้สึกเหมือนฝัน” ดงซูบินฉวยโอกาสฉูหยวนตบก้นของเธอ “มันเจ็บไหม? ถ้าเป็นเช่นนั้นเธอก็ไม่ได้ฝันไป”
“เล่นอะไรแพลงๆนายกล้าเล่นอย่างงี้กับคนที่แก่กว่าได้ยังไงกัน!” ฉูหยวน ให้ดงซูบินจ้องมองขณะที่เธอถูก้นของเธอ “อย่าคิดว่าฉันไม่กล้าตีนายนะ!”
“เธอหยุดพูดได้ไหมว่าจะตีฉัน เธอไม่เคยตีฉันเลยสักครั้ง” ดงซูบินหัวเราะและจับมือฉูหยวน ขณะที่เธอพยายามจะตีเขา “ตกลง…ฉันขอโทษ…ฉันขอโทษ…โอ้ฉันไม่ได้ขอให้เธอซื้อรถให้ใช้ไหม? เธอซื้อรถมาหรือยัง”
ฉูหยวนยืนพิงดงซูบิน “ฉันเพิ่งได้รับป้ายทะเบียน”
“โอ้ฉันลืมไปว่ามันยากที่จะหาป้ายทะเบียนรถในปักกิ่ง เอ๊ะเธอมีป้ายทะเบียนแล้วหรอ? เธอโชคดีมากๆเลย”
“ฉันใช้บัตรประจำตัวของแม่และญาติเพื่อเพิ่มโอกาสในการอขป้ายทะเบียน ฉันได้รับมันหลังจากเสนอเรื่องไปสองครั้ง” การจราจรของปักกิ่งเป็นเรื่องที่น่าปวดหัวอย่างมากสำหรับบรรดาผู้นำและกระทรวงที่เกี่ยวข้องก็กำหนดนโยบายนี้ขึ้นมา ผู้คนในปักกิ่งสามารถซื้อรถยนต์ได้ แต่ต้องจับฉลากเพื่อรับป้ายทะเบียน หากไม่มีป้ายทะเบียนรถจะไม่สามารถขับบนถนนได้ บางครั้งการรอป้ายทะเบียนเป็นเวลา 5 ถึง 6 เดือน
"แล้วรออะไรอยู่ล่ะ? ไปซื้อรถกันเถอะ”
“จะรีบไปไหน”
"ไปกันเถอะ. เราไม่มีอะไรจะทำต่อไปและฉันสามารถให้คำแนะนำแก่เธอได้ ฉันจะกลับไปที่เทศมณฑลหยางไท่ ในวันพรุ่งนี้”
ฉูหยวนมองไปที่ดงซูบิน“จะถึงวันหยุดวันแรงงานเร็ว ๆ นี้ เธอไม่ได้อยู่ในปักกิ่งเหรอ”
ดงซูบินหัวเราะ “วันแรงงานมีวันหยุด แต่ในรปภ. ไม่มีวันหยุด แม้ว่าจะเป็นวันปีใหม่ตรุษจีนและมีภารกิจเร่งด่วนฉันก็ยังต้องกลับไปที่สำนักแม้ว่าจะเป็นช่วงกลางดึกก็ตาม แต่ถ้าไม่มีภารกิจฉันจะใช้วันหยุดที่นี่กับเธอ” ดงซูบินเองก็รู้สึกกังวลหากมีอะไรเกิดขึ้นในพื้นที่ภายใต้เขตอำนาจการตัดสินใจของเขา
หลังจากลงไปถึงชั้นล่างดงซูบินละฉูหยวนก็ขึ้นรถเอ็มพีวี ของเขา
ฉูหยวนถามอย่างกังวล “นายดื่มก่อนหน้านี้ เดินไปกันเถอะอย่าขับรถเลย”
ดงซูบินตอบทันที “ฉันดื่มเบียร์ไม่กี่แก้ว ทุกอย่างปกติดี.”
“จะเกิดอะไรขึ้นถ้านายประสบอุบัติเหตุขึ้นมา”ฉูหยวนั้นดื่มแอลกอฮอล์ได้เก่งกว่าดงซูบิน “ให้ฉันขับรถ ย้ายไปที่ที่นั่งผู้โดยสาร”
ดงซูบินคิดสักพักและไม่ปฏิเสธข้อเสนอของฉูหยวน
ฉูหยวนแทบจะไม่ได้ขับรถและหลังจากทำความคุ้นเคยกับรถแล้วเธอก็ขับรถออกจากละแวกนั้น “รถคันนี้ดีมากเลยที่เดียว ภายนอกดีและยังขับดีมาก นี่เป็นรถของสำนักงานนายหรือเปล่า”
ดงซูบินพยักหน้า “ฉันยืมมาจากสำนักงานนะ”
“นายขับรถป้ายทะเบียนต่างประเทศเข้าวงแหวนรอบ 4 ได้ไหม”
“แย่ที่สุดฉันก็แค่โดนปรับ” เมื่อดงซูบินขบรถเข้าไปในปักกิ่งเพื่อรับบรรจุภัณฑ์สำหรับโสมของเขาเขาถูกตำรวจจราจรสั่งหยุดสองครั้ง แต่เขาแสดงบัตรผ่านงานของเขาให้ตำรวจจราจรเขาได้รับอนุญาตให้ไป พวกเขาทั้งหมดมาจากกระทรวงเดียวกันและตำรวจจราจรจะไม่ต้องการมีปัญหากับเขาอย่างแน่นอน
สะพานตะวันออกร้านขายรถยนต์ 4S
ดงซูบินและ ฉูหยวน ถามพนักงานและรู้ว่าร้านจะปิดเวลา 20.00 น.
หลังจากเดินไปรอบ ๆ ร้าน ฉูหยวนก็พักสายตาของเธอด้วยรถฮอนด้าเอ็มพีวี เธอถามพนักงานขายเกี่ยวกับรายละเอียดของรถคันนี้และถาม ดงซูบิน“ซูบินไปดูรถรุ่นโอดิสซีย์ของฮอนด้า กันเถอะ ราคาสมเหตุสมผลประมาณ 200,000 หยวนและสเปคดี มันดีพอ ๆ กับเอ็มพีวีที่นายขับและเป็นรถ 7 ที่นั่ง จะสะดวกในการใช้งาน”
ตงซู่ปิงส่ายหัว “รถคันนี้ใหญ่เกินไป เธอดูไม่ดีถ้าเธอขับรถคันนี้”
ฉูหยวนตอบกลับทันที่ “โอดิสซีย์คันนี้เตี้ยกว่ารถของคุณและมีดีไซน์ที่โฉบเฉี่ยว”
ดงซูบินไม่ตอบกลับและหันไปหาพนักงานขาย “รถเบนซ์อยู่ไหน? พาเราไปดูหน่อย”
“มันอยู่ชั้นบน เชิญทางนี้ครับ” พนักงานขายเดินอยู่ข้างหน้าและพาพวกเขาไป
ฉูหยวนจ้องมองไปที่ดงซูบิน “รถเบนซ์ผลิตในประเทศ? แม้แต่ซีคลาส ที่ถูกที่สุดก็มีราคาประมาณ 300,000 หยวน ถ้าเราเลือกแพ็คเกจสูงสุดก็จะอยู่ที่เกือบ 400,000 หยวนมันแพงเกินไปไหม.”
ดงซูบินหัวเราะ “ทำไมเราต้องซื้อซีคลาส? อย่างน้อยเราก็ต้องได้เอสคลาสแล้ว”
ฉูหยวนบีบก้นของดงซูบิน"นายเมาหรือเปล่าเนี่ย? เราไม่จำเป็นต้องซื้อรถราคาแพงขนาดนั้น!”
ดงซูบินผลักมือฉูหยวน ออกจากก้นของเขา “ตอนนี้เรามีเงินแล้วและเราต้องใช้มัน เราสามารถมันใหม่ได้ในอนาคต นอกจากนี้ บริษัท ของเรามีมูลค่าเกือบ 10 ล้านในขณะนี้และมีเงินสดสภาพคล่องเพียงพอ ตอนนี้เราจะไม่ประสบปัญหากระแสเงินสดและไม่ใช่เรื่องใหญ่ที่จะใช้เงิน 1 ล้าน เธอเป็นเจ้าของบริษัทบ้านประมูลหยวนเต๋อ และเธอต้องมีภาพลักษณ์ที่น่าดึงดูด ผู้คนจะหัวเราะเยาะ เธอถ้าเธออยู่ในเจ้าของบริษัทแต่กับขับรถโอดิสซีย์”
ฉูหยวนเริ่มบ่น “แต่รถเบนมันซ์แพงเกินไป แล้ว ออดี้ล่ะ? ออดี้ A6 หรือ A4 ก็พอแล้ว”
ดงซูปินปฏิเสธ “ฉันต้องการเมอซิเดดเบนซ์และเธอต้องฟังฉัน ฮ่า ๆ ฉันก็อยากจะขับมันตอนที่เธอไม่ได้ใช้มัน”
ฉูหยวนรู้สึกไม่พอใจเล็กน้อยที่ดงซูบินใช้จ่ายเงินแบบสุลุ่ยสุร่ายเช่นนี้
เมื่อพวกเขาไปถึงชั้นบนดวงตาของ ฉูหยวนก็จับจ้องไปที่เมอร์ซิเดดเบนซ์ ที่จัดแสดง เธอวิ่งไปที่รถและเดินหนีดงซูบิน ด้วยตัวเอง การออกแบบภายนอกของรถยนต์เมอร์ซิเดดเบนซ์ นั้นน่าดึงดูดมาก ในท้ายที่สุด ฉูหยวนได้เลือกเมอร์ซิเดดเบนซ์เอสคลาส สีเงิน, S350L, CGI, 3.5L, เกียร์อัตโนมัติ 7 สปีด, 306 แรงมา, 4 ประตู 5 ที่นั่ง ราคาขายปลีกของรถคันนี้คือ 1.3 ล้านหยวน
ดงซูบินมองไปที่ฉูหยวน “เธอชอบโมเดลนี้ไหม?”
ฉูหยวนถอนหายใจและไม่พูดอะไรสักคำ
ดงซูบินดึงเธอออกมา “ความหมายของการถอนหายใจนั้นคืออะไร? เธอชอบสิ่งนี้หรือป่าว?”
ฉูหยวนชอบโมเดลนี้ แต่เธอคิดว่ามันแพงเกินไปและไม่อยากเสียเงินที่หามาได้ใช้กับเรื่องพวกนี้
ดงซูบินข้าใจจากการแสดงออกทางสีหน้าของฉูหยวนและเรียกพนักงานขายมา “มี S350L ให้เราทดลองขับไหม”
"ผมต้องขอโทษด้วย. เราไม่มี S350L เหลืออยู่เลย”
ดงซูบินคิดสักพัก "ตกลง. เราจะไม่ทดลองขับรถคันนี้ วันนี้ฉันขับรถกลับได้ไหม”
พนักงานขายตะลึง “เรามีรถใหม่เอี่ยมอยู่ในโกดังของเรา แต่ฉันกลัวว่าวันนี้คุณจะขับรถกลับไม่ได้ เร็วที่สุดคือวันมะรืนนี้”
"ตกลง. เราจะซื้อโมเดลนี้”
“ซูบิน!” ฉูหยวนแสดงสีหน้าที่โกรธจัดออกมา
ดงซูบิน จับมือเธอ “ฉันบอกว่ารถคันนี้เป็นของขวัญให้เธอไม่ใช่เหรอ?เธอต้องรับมันไว้” เนื่องจากดงซูบินรู้ว่า ฉูหยวนชอบรุ่น S350L นี้เขาจึงตัดสินใจซื้อให้เธอ นี่เป็นรถที่ดีและ ดงซูบินก็ชอบมันมากเช่นกัน
22.00 น.
ห้องนอนของอพาร์ทเมนต์ของดงซูบิน
ฉูหยวนกำลังหอบและเหนื่อยล้าขณะที่เธอนอนบนดงซูบิน "ขอบคุณ."
ดงซูบินคลุมร่างที่เปลือยเปล่าของพวกเขาทั้งสองด้วยผ้าห่มของเขา “มีอะไรจะขอบคุณฉันบ้าง”
“ขอบคุณที่มอบรถคันนั้นให้ฉัน ฉันรักมัน.”
“ฉันรู้แล้ว สายตาของเธอจับจ้องไปที่รถคันนั้นก่อนหน้านี้”
ฉูหยวนหัวเราะ “เรื่องไร้สาระ ตาของฉันไม่ได้มองไปที่มันสักหน่อย!”
ดงซูบินกอดเธอและจูบที่หน้าผากของเธอ “ดีใจที่ได้รู้ว่าเธอชอบมัน หลังจากจัดการเรื่องเอกสารเสร็จและเธอจะได้รถในวันมะรืนให้ฉันขับให้”
“แต่มันแพงเกินไป มันราคาตั้ง 1 ล้านหยวนเลยนะ”
“เดียวในอนาคตเราจะหาเงินจำนวนมาได้” ดงซูบินกล่าว “โอ้เธอไม่จำเป็นต้องโอนเงินเป็นค่าโสมป่าและกิ๊บหยกขาวให้ฉัน ฉันไม่จำเป็นต้องใช้เงินอยู่แล้ว ถ้าฉันต้องการฉันจะถามเธอเกี่ยวกับเรื่องนี้ เธอสามารถใช้เงินในการดำเนินงานของ บริษัท และเตรียมพร้อมสำหรับการประมูลครั้งต่อไปของเรา”
"ตกลง. เราควรเริ่มเตรียมการสำหรับการประมูลฤดูใบไม้ผลิในเดือนหน้า”
ดงซูบินถาม “เรากำลังจะจัดการประมูลฤดูใบไม้ผลิด้วยอย่างงั้นหรอ”
“เรายังไม่ดังพอ แต่ฉันกำลังคิดหาวิธีต่างๆ หากเราไม่จัดการประมูลขนาดใหญ่ผู้คนอาจดูถูก บริษัท ของเรา”
“จากนั้นเริ่มจัดการเลย การประมูลในวันนี้ทำให้ชื่อเสียงของเราเพิ่มขึ้นและเธอสามารถลองรวบรวมสินค้ามูลๆแพงบางส่วนได้ในขณะนี้”
“ฉันไม่มีของล้ำค่าสำหรับการประมูลและการประมูลขนาดใหญ่เช่นการประมูลฤดูใบ้ไม้ผลิ ต้องการแหล่งท่องเที่ยวหลัก ไม่มีใครสนใจของสะสมเล็ก ๆ น้อย ๆ”
ดงซูบินก็รู้สึกเช่นนี้เช่นกัน ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะจัดการประมูลขนาดใหญ่
“ซูบิน” ฉูหยวน ก็จำอะไรบางอย่างได้ “นายรู้เกี่ยวกับคริสตัลและนายรู้หรือไม่ว่าในเหมืองมีหินเลือดไก่ นายรู้เรื่องหินหยกไหม? ราคาของหยกคริสตัลนั้นสูงมาก หยกน้ำแข็งหนึ่งชิ้นสามารถสร้างเงินได้เป็นแสน หากนายได้หยกน้ำแข็งสักสองสามชิ้นเราจะไม่มีปัญหาในการประมูลฤดูใบไม้ผลิ”
ดงซูบินรู้เรื่องหยกด้วยอบ่างงั้นหรอ?
แน่นอน! เขาเป็นผู้เชี่ยวชาญ!
ดงซูบินตอบอย่างมีความสุข "เป็นความคิดที่ดี. ถ้านายไม่เตือนฉัน ฉันก็ลืมเรื่องการพนันหินหยกไปแล้ว แต่ฉันต้องไปทำงานและมีหินหยกจำนวน จำกัด ในปักกิ่งลู่อิ้ว อยู่ไกลเกินไปและฉันไม่สามารถบินข้ามได้…อืม…. ฉูหยวน เธอขอให้พนักงานของนายซื้อหินหยกที่ยังไม่ได้เจียระไนคืนจากลู่อ้ว ได้อย่างไรและเราจะตัดหินที่ฉันเลือกและขายส่วนที่เหลือ แม้ว่าจะมีการขาดทุนก็จะไม่สูง เธอคิดอย่างไร?"
"ตกลง! ลงมือทำกันเถอะ!"