EP 195 แม่ของฉูหยวนจับได้แล้ว!

EP 195 แม่ของฉูหยวนจับได้แล้ว!

By loop

นี้ก็เป็นเวลาเกือบ 20.30 น. ตอนนี้ดงซูบินเดินทางออกจากบ้านประมูลหยวนเต๋อแล้ว

ดงซูบินเองได้ขับรถเอ็มพีวีของเขามุ่งเดินทางเหนือและโทรหาฉูหยวนทันที “สวัสดีนี้เบอร์ของฉูหยวนหรือเปล่า?”

ฉูหยวนเองก็ตอบด้วยเสียงที่ดูเหนื่อยล้า “…. ฮะใช่แล้ว?”

ดงซูบินเริ่มค่อยๆพูดช้าๆ “ช่วงนี้เธอนอนเร็วจัง? แสดงว่าสองสามวันที่ผ่านมาเธอทำงานหนักมากๆเลยสินะ”

ฉูหยวนเธอหาวออกมาและบอกให้ดงซูบินรอเธอสักพักหนึ่ง  ดงซูบินได้ยินเสียงฝีเท้าของเธอในรองเท้าแตะ “เมื่อวานฉันตื่นตั้งแต่ตี 5 และยุ่งอยู่กับนิทรรศการก่อนการเริ่มการจัดการประมูล การประมูลครั้งแรกของบริษัทเราจะจัดขึ้นในวันมะรืนนี้และมีงานมากมายที่ต้องทำ โอ้ซูบินนายจะกลับมาเมื่อไหร่กัน? ฉันเองก็รู้นายเองก็กำลังมีงานยุ่ง ถ้านายกลับมาไม่ได้ก็ไม่เป็นไร ฉันจะจัดการที่นี้ให้เอง”

ดงซูบินรับทราบ "ตอนนี้เธออยู่ที่บ้านแล้วหรอ?"

"ใช่."

“ถนนเหอผิงเหนือใช่ไหม?”

“ใช่นายถามทำไม” “ไม่มีอะไร. เอ่อ…ฉันต้องไปแล้ว บาย.” ดงซูบินต้องการทำให้เธอประหลาดใจและไม่ได้บอกเธอว่าเขาอยู่ที่ไหน ตอนนี้ทักษะการขับรถของดงซูบินนั้นดีขึ้นมาก แต่เขาก็ยังต้องระมัดระวังในการขับรถตอนกลางคืนอยู่ดี ประมาณครึ่งชั่วโมงต่อมาเขาขับรถเข้าไปในที่ดินเล็ก ๆ ที่ถนนเหอผิงเหนือ และจอดรถของเขา เขาวางแผนที่จะทำให้ฉูหยวน ตกใจโดยเข้าไปในห้องนอนของเธอและค้างคืนที่บ้านของเธอ อย่างไรก็ตามมันไม่ปลอดภัยที่จะเก็บโสมป่าที่เหลืออยู่ในรถของเขาและเขาก็นำทั้งหมดกลับไปที่ห้องของเขา ก่อนที่ดงซูบินจะเดินทางไปยังเทศมณฑลไท่เหยียนเขาจ่ายค่าเช่าล่วงหน้าหลายเดือนสำหรับอพาร์ทเมนต์ของเขาเนื่องจากเขาต้องการมีที่พักเมื่อเขากลับไปปักกิ่ง

เป็นเวลา 2 เดือนแล้วที่เขากลับมาที่ยูนิต แต่อพาร์ทเมนต์ของเขาสะอาดสะอ้าน

ที่บ้านไม่มีจุดฝุ่นเลย

ห้องของดงซูบินได้กลิ่นน้ำหอมปรับอากาศและเขาก็ประหลาดใจ นอกจากแม่ของเขาแล้วมีเพียง ฉูหยวนเท่านั้นที่มีกุญแจไปยังอพาร์ตเมนต์ของเขาและเธอต้องทำความสะอาดห้องให้เขาด้วย ‘เฮ้อ…ถ้าฉันมีแต่งงานจริงๆฉันก็อยากจะได้คู่ชีวิตที่หมือนกับฉูหยวน เธอจะดูแลฉันอย่างดีและฉันไม่ต้องกังวลกับการใช้ชีวิตเลย ดงซูบินวางกล่องโสมป่าและออกเดินทางอีกสองครั้งเพื่อนำทุกอย่างขึ้นจากรถ

ดงซูบินมองไปที่นาฬิกาของเขาและหยิบโสมป่าอายุ 10 ปีขึ้นมาเพื่อแสดงฉูหยวน เขาหยิบกุญแจของฉูหยวน ออกมาและปิดไฟของอพาร์ทเมนต์ของเขาก่อนจะปิดประตูด้านหลังเขาอย่างนุ่มนวล เขาเดินไปที่ห้องของฉูหยวน และเปิดประตูและประตูหลักอย่างนุ่มนวล

มันมืดในอพาร์ตเมนต์ของฉูหยวน และเขาได้กลิ่นของเธอ

ดงซูบินหายใจเข้าลึก ๆ ในความมืด ตาของเขาไม่ชินกับความมืดและมองเห็นได้ไม่ชัด

เขาพิงกำแพงและวางกล่องโสมป่าไว้ในห้องนั่งเล่นแล้วเดินไปที่ห้องนอนของฉูหยวน เขาเอาหูพิงประตูและได้ยินเสียงหายใจแผ่วเบาฉูหยวน น่าจะหลับแล้วและดงซูบินหัวเราะกับตัวเองขณะที่เขาค่อยๆเปิดประตู ห้องนอนมีผ้าม่านหนาและมืดกว่าห้องนั่งเล่น ผ่านแสงจันทร์จาง ๆ ที่ส่องจากหน้าต่างห้องนั่งเล่น ดงซูบินแทบจะมองไม่เห็น ฉูหยวนนอนหลับอยู่ในชุดราตรีลูกไม้ของเธอ

ดงซูบินปิดประตูตามหลังเขาและเข้าหาเธออย่างกระตือรือร้น

ดงซูบินคิดถึงเรื่องนี้มาสองเดือนแล้วเขาก็กระโจนลงบนเตียงและกอดฉูหยวน “ฉูหยวนของฉัน…”

“หือ?” ฉูหยวนตื่นขึ้นมาอย่างงัวเงีย

มือของดงซูบินอยู่ใต้ชุดนอนของเธอแล้ว “ฮิฮิเธอคิดถึงฉันไหม? คงไม่คิดมาก่อนสินะที่จะเจอกับฉัน?”

ในที่สุดฉูหยวนก็ลืมตาขึ้นและมองไปที่ดงซูบินก่อนที่เธอจะตกใจ “ซูบิน?!”

ดงซูบินหัวเราะ “มา…ฉันจะทำให้เธอรู้สึกดีเอง”

ในที่สุดดวงตาของ ดงซูบินก็ชินกับความมืดและเห็นฉูหยว มองใบหน้าของเธอที่ตกใจและอายในทันที "ทำไมเธอถึงอยู่ที่นี่?"

ดงซูบินตอบกลับด้วยถ่อยคำที่หื่นกระหาย “ฉันมาที่นี่เพื่อทำให้เธอรู้สึกดี…เป็นอะไรหรือเปล่า”

ทันใดนั้นผู้หญิงคนหนึ่งถามอย่างเคร่งเครียด "เธอพยายามจะทำอะไร? อา?!"

ดงซูบินกระโดดขึ้นและมองไปที่อีกด้านของเตียง เป็นแม่ของฉูหยวน และเธอก็ลุกขึ้นนั่งจ้องมองเขา หลังจากนั้นไม่กี่วินาทีเธอก็หันมาจ้องที่ลูกสาวของเธอ

เวรล่ะ! ทำไมแม่ของฉูหยวนถึงมาอยู่ที่นี้ได้?!

ดงซูบินเองก็รู้ว่าแม่ของฉูหยวนชอบแวะมาเที่ยวหาฉูหยวนอยู่บ่อยครั้ง แต่เธอแทบจะไม่ได้ค้างคืนที่นี่ เขานึกถึงบทสนทนาของเขากับฉูหยวน ก่อนหน้านี้และเธอขอให้เธอรอสักครู่ก่อนที่จะพูดกับเขา เป็นเพราะแม่ของเธออยู่ใกล้ ๆ จึงไม่สะดวกที่จะคุยโทรศัพท์ดงซูบินถึงกับพูดไม่ออก…เขากำลังมีความสัมพันธ์กับลูกสาวของเธอและถูกจับได้คาหนังคาเขาว่ากำลังจะเล่นจ้ำจี้กัน! ไม่มีอะไรน่าอายไปกว่านี้อีกแล้ว!

“คุณป้าผม…ผม…” ดงซูบินไม่รู้จะอธิบายเรื่องนี้อย่างไรดี

แม่ของฉูหยวนลุกจากเตียงและตะโกน “ทั้งสองคนไปที่ห้องนั่งเล่นเดี๋ยวนี้!”

ฉูหยวนจ้องไปที่ดงซูบิน และบีบต้นขาของเขาอย่างแรง "รู้สึกดี?! แล้วที่นี้เราจะทำยังไงกันดี?!”

ดงซูบินถูจมูกของเขาอย่างประหม่า ทันใดนั้นเขาก็จำได้ว่าเขายังมีพลังย้อนกลับอยู่ แต่เขาตัดสินใจที่จะไม่ใช้มัน เขาเองก็ไม่ได้เก็บพลังพิเศษของเขาเอาไว้ก่อนหน้านี้ อีกทั้งเขาเองก็จำเป็นต้องใช้พลังย้อนกลับในระหว่างการประมูลเพื่อเพิ่มราคาเสนอสำหรับสินค้าที่เขาจะเอาไปประมูลอีกด้วย

ฉูหยวนเห็นดงซูบิน และ ฉูหยวน เดินออกจากห้องนอนอย่างช้าๆและถาม "บอกแม่มา! เกิดอะไรขึ้นระหว่างเธอทั้งสองคน”

ใบหน้าของฉูหยวนเปลี่ยนเป็นสีแดง

ดงซูบินกระแอมในลำคอ แต่ไม่ได้พูดอะไร

แม่ของฉูหยวนถามด้วยความโกรธ “ทั้งสองคนมีอะไรกันแล้วใช่ไหม?”

“อ่า…แม่…แม่กำลังพูดถึงอะไร” ฉูหยวนพยายามปฏิเสธ “ไม่…”

แม่ของฉูหยวนชี้ไปที่ดงซูบิน และถาม “ถ้าอย่างนั้นบอกแม่มาสิว่าซูบินจะทำให้ลูกรู้สึกดีได้อย่างไร? อา? เขาหมายถึงอะไร” เธอเห็นทั้งสองเก็บตัวเงียบและถามอีกครั้ง “ทั้งสองคนมีอะไรกันแล้วจริงๆใช่ไหม!?”

ฉูหยวนพยายามปิดหน้าของเธอและตอบกลับ “ใช่…”

“ทั้งสองคน! ทั้งสอง! ฉันอยากจะบ้าตาย” แม่ของฉูหยวนโกรธมาจนพูดอะไรไม่ออกเลย ไม่ใช่เพราะเธอดูถูกดงซูบิน หลังจากที่เธอได้ยินว่าซูบิน กลายเป็นรองหัวหน้าสำนักงานความปลอดภัยสาธารณะของมณฑลเธอรู้สึกว่าเขาจะมีอนาคตที่สดใส แม้ว่าลูกสาวของเธอจะอายุมากกว่าเขาหลายปี แต่เธอก็ยังรับได้ แต่เธอโกรธมากเพราะพวกเขาพยายามซ่อนความสัมพันธ์ลับๆนี้จากเธอ!

ดงซูบินรู้ว่าเขาต้องพูดอะไรบางอย่าง “คุณป้า…เออๆ…เป็นแบบนี้…”

ฉูหยวนเองก็ค่อนข้างจริงจังกับความสัมพันธ์นี้ “ตอนนี้เรากำลังออกเดทกันอยู่ เราจัดการเรื่องนี้ได้”

แม่ของฉูหยวนเริ่มคำราม “ฉันเป็นแม่ของเธอ! ฉันจะปล่อยให้เธอทำทุกอย่างที่เธอต้องการได้อย่างไร!”

ฉูหยวนถอนหายใจ “แม่ ถึงแม้ว่าซูบินจะอายุน้อยกว่าหนู แต่เราก็ไม่ได้อายุห่างกันขนาดนั้น และเรากลัวว่าแม่จะไม่อนุญาตให้เราคบกัน…”

“แม่ไม่ได้ถามเรื่องนี้!” แม่ของฉูหยวนจ้องไปที่เธอ “ทำไมคทั้งสองคนไม่บอกให้ฉันรู้ว่าทั้งสองกำลังเดทกันอยู่ล่ะ? อา? แล้วรู้ได้อย่างไร ว่าแม่จะไม่อนุญาต?”

ฉูหยวนตะลึง "แม่เห็นด้วย?"

แม่ของฉูหยวนมองออกไปโดยไม่สนใจคำถามของเธอ

ฉูหยวนนิ่งไปในทันทีและเดินไปนั่งข้างแม่ของเธอ เธอจับมือแม่ “แม่หนูเคยบอกแม่ว่า บริษัท ประมูลตั้งขึ้นโดยหุ้นส่วนและหนูก่อนหน้านี้ นั้นมันไม่ใช่ความจริง ซูบินนั้นแหละเป็นคนที่ให้ทุนหนู เขาสนใจของเก่าและเก็บสมบัติมาได้มากมายเช่นสร้อยมุกเหรียญโบราณเครื่องประดับหยกโบราณ ฯลฯ บริษัท เป็นของเขาและถ้าไม่มีเขา หนูก็น่าจะยังตกงานอยู่”

แม่ของฉูหยวนตกใจ “นี้ลูกพูดจริงหรอเนี่ย”

ฉูหยวนตอบ "ใช่. ซูบินไม่เพียง แต่มีอนาคตในวงการราชการ แต่เขายังทำธุรกิจได้ดีอีกด้วย บางครั้งหนูก็รู้สึกว่าตัวเองไม่ดีพอสำหรับเขา”

แม่ของฉูหยวนถาม “ซูบินสนับสนุนทุกเท่าไร?”

ฉูหยวน ตอบ “หลายล้านหยวนเลย”

แม่ของฉูหยวนเองถึงกับพูดไม่ออก เธอเป็นพวกหัวสูงและอยากให้ลูกสาวคบกับคนที่ร่ำรวยมาโดยตลอด นี้คือวิธีที่ลูกสาวของเธอจะมีชีวิตที่ดี แม้ว่าการเป็นข้าราชการจะเป็นอาชีพที่มั่นคง แต่เธอก็เคยได้ยินมามากเกี่ยวกับอันตรายของการอยู่ในภาครัฐ นั่นเป็นเหตุผลที่เธอไม่คิดว่า ดงซูบินจะเหมาะกับลูกสาวของเธอในอดีต แต่ตอนนี้ถ้า ดงซูบินสามารถทำเงินได้มากขนาดนั้นล่ะก็…”

ดงซูบินมองไปที่แม่ของฉูหยวน แล้วรีบเดินไปที่โต๊ะและนำโสมป่ามากล่องหนึ่ง “คุณป้านี่เป็นของขวัญสำหรับคุณป้าครับ”

แม่ของฉูหยวน หยิบมันขึ้นมาและเปิดมัน “โสม?”

ฉูหยวนก็ประหลาดใจเช่นกัน “เอ๊ะ? โสมป่า? โสมอายุ 10 ปี?”

โสมป่า? แม่ของฉูหยวนเคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อนหน้านี้และว่ากันว่ามีค่ามากกว่าทองคำ โสมป่าอายุ 10 ปีน่าจะมีมูลค่าอย่างน้อยสองสามพัน เธอมองไปที่กล่องและการรับรอง นี่มันโสมป่าอายุ 10 ปีจริงๆ! เธอไม่เคยได้รับของขวัญราคาแพงขนาดนี้มาก่อนในชีวิต “ซูบินเธอ…เธอหาเงินได้เยอะขนาดนั้นจริงๆหรอ”

ดงซูบินรู้ว่านี่ไม่ใช่เวลาที่จะถ่อมตัว "ใช่. ผมทำเงินได้หลายล้านที่ได้จากการทำเหมืองหินเลือดไก่”

โสมป่าอายุ 10 ปี

ฉูหยวนยังพูดถึงดงซูบินต่อไปว่า “ซูบินเป็นคนที่ค้นพบเหมือง แม้แต่ผู้เชี่ยวชาญในพื้นที่ก็ยังบอกว่าของหนูว่ามันเป็นเหมืองที่ตายแล้วและจะไม่มีหินเลือดไก่เหลือแล้ว แต่ซูบินเองไม่คิดอย่างงั้นและเช่าเหมืองนั้นมัร ในระหว่างการระเบิดครั้งแรกมีการพบหินมูลค่าไม่กี่แสนแต่เราพบหินมูลค่าสูงมากมายหลังจากขุดลึกลงไป”

ในที่สุดแม่ของฉูหยวนก็เชื่อพวกเขา

ฉูหยวนมองไปที่แม่ของเธอ “แม่จะไม่มีใครมีความสามารถเท่าซูบินแล้ว แม่ยังไม่พอใจอยู่ไหม อายุเราต่างกันไม่มากและยิ่งไปกว่านั้นเราเพิ่งคบกันและไม่ได้แต่งงาน โปรดอย่าให้เราเลิกคบกันเลย”

แม่ของฉูหยวนไม่มีอะไรจะพูดอีก ดงซูบินเป็นข้าราชการและมีฐานะร่ำรวย เพียงเท่านี้เธอก็พอใจมากแล้ว

“แม่จะคุยเรื่องนี้กับพ่อของลูกก่อน” แม่ของฉูหยวน กล่าว

ดงซูบิน รู้แล้วว่าแม่ของฉูหยวนนั้นอนุญาตกับความสัมพันธ์ของดงซูบินกับฉูหยวนแล้ว  “คุณป้าการปรุงโสมป่านี้จะทำให้สูญเสียสรรพคุณทางยา คุณป้าควรทานโสมดิบชิ้นเล็ก ๆ เป็นเรื่องที่อาจพูดเกินจริงเล็กน้อยที่จะบอกว่ามันจะยืดอายุขัยของคุณป้าได้ และยังมีคุณสมบัติในการต่อต้านริ้วรอยด้วย ถ้าคุณป้ารับของขวัญชิ้นนี้แล้ว เอ่อ…. ผม…ผมจะไม่รบกวนคุณป้าแล้ว ผมจะกลับไปเดี๋ยวนี้”

ฉูหยวน กล่าว “แม่กลับไปนอนกันเถอะ”

แม่ของฉูหยวน วางโสมป่าไว้บนโต๊ะกาแฟและมองไปที่ลูกสาวของเธอ “หยุดเสแสร้งได้แล้ว! ลูกต้องการนอนกับซูบินที่นี้ไม่ใช่หรือยังไง!”

ฉูหยวนโต้กลับ “แม่กำลังพูดถึงอะไร”

แม่ของฉูหยวน ยืนขึ้นและกลับไปที่ห้องนอน “แม่กำลังจะไปนอนและจะไม่ยุ่งกับเรื่องของทั้งสองคนแล้ว” ปัง เธอปิดประตูดังปัง

ดงซูบิน พึมพำ “เอ้อ…ฉูหยวนแม่ของเธอพูดขนาดนั้นแล้ว อย่างงั้นก็ไปที่ห้องของฉันเลยไหม”

ฉูหยวนจ้องมองเขา “นายมันงี่เง่า! หยุดคิดเรื่องพวกนี้ก่อนได้ไหม นายอยากจะโดนฉันตีหรือยังไงกัน?” เธอหยุดชั่วขณะและมองไปที่ประตูห้องนอนของเธอ หลังจากนั้นเธอก็เดิมตามดงซูบินกลับไปที่อพาร์ตเมนต์ของเขา แม้ว่าจะเป็นเรื่องน่าอายและเนื่องจากแม่ของเธอรู้เกี่ยวกับความสัมพันธ์ของพวกเขาในตอนนี้ แต่เธอก็รู้สึกว่าเธอควรจะเริ่มบ้างเช่นกัน นอกจากนี้เธอไม่ได้เห็นดงซูบิน มาสองเดือนแล้วและเธอก็คิดถึงเขา

……

อพาร์ตเมนต์ของดงซูบิน

เมื่อพวกเขาปิดประตูดงซูบินก็อุ้มฉูหยวนขึ้นมา “แม่ของเราเห็นด้วยกับความสัมพันธ์ของเราและเราไม่จำเป็นต้องปิดบังอีกต่อไป”

“ว่าไงแม่เรา! หยุดพูดแบบนี้!” ฉูหยวนบีบแขนของดงซูบิน “พ่อแม่ของฉันยังไม่เห็นด้วยและแม้ว่าพวกเขาจะเห็นด้วย แต่ฉันก็ยังไม่ตัดสินใจ ฉันไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากบอกว่าเรากำลังเดทกันก่อนหน้านี้” ฉูหยวนมักจะอายมากที่จะพูดความในใจของเธอ เมื่อเธอพูดแบบนี้เธอก็กอดดงซูบินไว้แน่นและยังจูบหน้าผากเขาอีกด้วย

ดงซูบินถาม “เธอยังไม่พร้อมหรอ?”

ฉูหยวนหัวเราะ “ฉันมีงานของมากมายที่จะต้องทำในตอนนี้เป็นเพราะนายและถ้าเราอยู่ด้วยกันฉันจะไม่มีประโยชน์และอาจเป็นภาระให้นายด้วยซ้ำ ฉันไม่ชอบความรู้สึกที่ต้องพึ่งพานายมากเกินไป”

“เธอคิดมากเกินไป”

“ไม่ต้องพูดถึงเรื่องนั้นเลย” ฉูหยวนรู้สึกถึงมือภายใต้เสื้อผ้าของเธอ "หยุดนะ! ฉันต้องการที่จะบอกนายบางเรื่อง."

ดงซูบินยังคงสัมผัสเธอ "บอกฉันมาได้เลย."

ฉูหยวนดึงมือของดงซูบินออกจากเสื้อผ้าของเธอและตีเขา “ทันใดนั้นฉันก็จำได้ว่าฉันต้องแจ้งข่าวดีให้นายรู้ ตอนที่ฉันเห็นนายเอาโสมป่าออกมา ประมาณ 2 ทุ่มมีคนจาก บริษัท โทรมาบอกฉันว่ามีคนอยากประมูลโสมป่าอายุ 100 ปีสองต้น นายรู้มูลค่าของโสมป่าเหล่านี้หรือเปล่า? 10,000 หยวนต่อกรัม! อาจเรียกได้ถึง 1.2 ล้านในการประมูลของเรา ดังนั้นฉันจึงตัดสินใจที่จะให้โสมป่าเหล่านั้นเป็นดาวเด่นในการประมูลของเรา ลูกค้ารายนั้นดูเหมือนจะรีบใช้เงินมากๆและต้องการเข้าร่วมการประมูลในวันมะรืนนี้ บางทีเขาอาจต้องการเงินก็ได้”

ดงซูบินหัวเราะ “เขาอาจไม่ต้องการเงินขนาดนั้นหรอก”

"นายรู้ได้อย่างไร?" ฉูหยวนมองไปที่เขา “ใครจะสนใจว่าลูกค้าคิดอย่างไร เราโชคดีที่เขาเลือก บริษัท ของเราและนี่เป็นโอกาสสำหรับเรา ฉันได้ขอให้เจ้าหน้าที่ของเราโปรโมตออนไลน์ใยตอนนี้”

ดงซูบินหัวเราะ “แน่นอนว่านี่เป็นโอกาสสำหรับเรา ถ้าไม่เช่นนั้นฉันจะไม่นำโสมออกประมูลที่ บริษัท ของเราหรอก”

ฉูหยวนตะลึง “นายหมายถึงอะไร”

"เธอคิดอย่างไรล่ะ?" ดงซูบินจับมือฉูหยวนแล้วเดินไปที่โต๊ะกาแฟ เขาชี้ไปที่ใต้โต๊ะ “ดูนี่คืออะไร”

มีโสมป่าประมาณ 20 กล่อง !!

ฉูหยวนตกตะลึงและเปิดกล่องอย่างรวดเร็ว “30 ปี? นี่คือ 40 ปี? มี 65 ปี? ซูบิน! นายได้โสมพวกนี้มาจากไหนกัน” ฉูหยวนถึงกับตกใจและตระหนักว่าเกิดอะไรขึ้น เธอจ้องมองเขา “อย่าบอกนะว่านายเป็นคนที่เอาโสมสองกล่องนั้นมาประมูลที่ บริษัท ของเรา”

ดงซูบินตอบ "เธอคิดอย่างไร? เธอคิดว่า บริษัท ของเรามีชื่อเสียงมากพอที่จะดึงดูดลูกค้าชั้นดีขนาดนั้นได้จริงๆหรอๆ”

“ฉันรู้แล้ว!” ฉูหยวนตบแขนของดงซูบิน เบา ๆ "บอกฉันมา! นายไปเอาโสมเหล่านั้นมาจากไหน?!”

“ฮ่าฮ่า…ฉันได้ไปเจอภาพสีน้ำมันเมื่อสองสามวันก่อนและจำใบโสมป่าในภาพนั้นได้ หลังจากนั้นฉันก็ถามศิลปินว่าสถานที่แห่งนี้ตั้งอยู่ที่ไหนและฉันก็ไปตามหามันในภูเขา เอ่อ…อย่าถามฉันว่าทำไมได้โสมป่ามาจากเมืองเหอเป่ยเพราะฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ฉันพบโสมป่าเหล่านั้นและขุดขึ้นมา หลังจากนั้นฉันก็พบโรงงานในปักกิ่งเพื่อทำบรรจุภัณฑ์และได้รับหมายเลขซีเรียลสำหรับสิ่งเหล่านี้”

“โชคดีมาก! ทำไมนายถึงโชคดีเช่นนี้?”

ดงซูบินหัวเราะ “เธอมันคิดว่ามันง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ? อันที่จริงแล้วโสมเหล่านี้เกือบจะตกอยู่ในมือของคนอื่นแล้ว”นั้นอาจจะเป็นโชคไม่ดีของดงซูบิน หากไม่มีพลังย้อนกลับเขาอาจจะไม่ได้รับเงินแม้แต่สตางค์เดียวและตอนนี้จงจินซองก็คงจะกระโดดด้วยความสุข

ฉูหยวนหายใจเข้าลึก ๆ “นายจะทำยังไงกับของพวกนี้?”

ดงซูบินคิดสักพัก “ฉันจะทิ้งสิ่งเหล่านี้ไว้กับเธอ แต่ฉันจะเก็บโสมคุณภาพดีไว้เป็นของขวัญในอนาคต เธอสามารถใส่กล่องสำเอาไปประมูลได้เป็นครั้งคราว สำหรับ 10 ปีหรือ 20 ปีเธอสามารถกินมันได้และมันอาจจะช่วยให้เธอสวยขึ้นไปอีกก็ได้”

ฉูหยวนจะไม่ทนที่จะกินโสม เหล่านี้ “ฉันจะเก็บโสมพวกนี้ไว้ในที่ปลอดภัยของ บริษัท ในวันพรุ่งนี้ ที่นั่นปลอดภัยกว่า”

“ที่จริงแล้วมูลค่าทั้งหมดของโสมเหล่านี้ไม่เทียบไม่ได้กับโสมอายุ 100 ปี ดังนั้นอย่ากังวลกับโสมพวกนี้เลย” หลังจากพูดสิ่งเหล่านี้ ดงซูบินก็ยิ้มแก้มปริ “เอ่อ…ฉันเพิ่งมีส่วนร่วมสำคัญกับ บริษัท ของเรา เธอไม่คิดว่าฉันควรได้รับรางวัลเหรอ?”

ฉูหยวนหัวเราะ “ฉันรู้ว่านายช่วยบริษัทของเราไว้ นายต้องการรางวัลอะไร”

ดงซูบินโน้มตัวไปข้างหน้าและกระซิบที่หูของเธอ “ต่อมาเมื่อเราอยู่บนเตียงเธอต้องเชื่อฟังฉันและทำทุกอย่างที่ฉันบอกคุณ ตกลง?”

ฉูหยวนหน้าแดงและยกมือขึ้น “นายอยากถูกเฆี่ยน? ฮะ? !”

“ฉันเองก็จะบอกว่าอยากมากๆ!” ดงซูบินอุ้มเธอขึ้นและเข้าไปในห้องนอน ...