ตอนที่ 22 : โดนปาหินจนตาย
“บราโว่!” คนที่ตะโกนพร้อมปรบมือออกมาเสียงดังที่สุดก็คืออาจารย์ เขาไม่เคยเจอนักศึกษาที่ยังเรียนไม่จบพูดได้ยอดเยี่ยมขนาดนี้มาก่อน! นี่มันแทบจะอยู่ระดับเดียวกับพวกมืออาชีพด้วยซ้ำ! ขณะที่เขากำลังชื่นชนความสามารถของเบ็น นักเรียนโดยรอบต่างปรบมือให้เพราะเหตุผลที่ต่างกันออกไป พวกเขารู้สึกบางอย่าง
คำพูดพวกนั้นสะท้อนใจของพวกเขา มันช่วยสร้างความคิดและกำลังใจ ทั้งยังช่วยกระตุ้นอารมณ์ส่วนลึกรวมถึงแรงบันดาลใจ ทำให้พวกเขาหวนมาคิดในแง่มุมต่างๆในชีวิตของพวกเขาใหม่ มันกินใจพวกเขาเป็นอย่างมาก!
บนถนนที่เต็มไปด้วยความวุ่นวายของเมืองนิวยอร์ก กว่าจะพบสิ่งที่ทำให้พวกเขารู้สึกได้ขนาดนี้มันยากขนาดไหนกัน? มันหายากกันสักแค่ไหน? ในระหว่างในช่วงเวลาของโลกที่หมุนไป พระอาทิตย์ขึ้นและพระอาทิตย์ตกถูกบดบังด้วยตึกสีเทาสูงเฉียดฟ้า มันเป็นความรู้สึกที่ทำให้พวกเขารู้สึกเบิกบาน มันทำให้โลกใบนี้มีสีสันที่งดงาม! และทำให้ชีวิตของพวกเขามีคุณค่า!
หลายต่อหลายคนย้ายมาที่นิวยอร์กเพราะสิ่งนี้! เพราะชื่นชนศิลปะและวัฒนธรรมของเมืองนี้อย่างนั้นเหรอ? หรือเพราะต้องการความสัมพันธ์ที่แน้นแฟ้นหรือการตกหลุมรักใครสักคน? พวกเขามาเพื่อเผชิญหน้ากับสิ่งต่างๆ! เพื่อสัมผัสถึงความพิเศษ!
พวกเขาคิดว่ามันเป็นสถานที่ที่มีความเป็นไปได้ไม่สิ้นสุด
เบ็นเองก็อ้าปากค้างเช่นกัน! ผลตอบรับนั้นดีอย่างน่าเหลือเชื่อ! เขาไม่เคยพูดปราศัยต่อหน้าผู้คนจำนวนมาก่อนต่อให้ค่าสถานะของเขาเพิ่มขึ้นมาแต่เขาก็ไม่รู้ว่ามันจะเป็นยังไง
ถึงแม้ว่าการสนทนาของเขาจะขึ้นมาเป็น 5 และเมื่อผสานเข้ากับค่าเสน่ห์ระดับ 7 พร้อมกับการเตรียมตัวที่จะพูด หัวข้อเรื่องที่เขาใช้ และออกมาเป็นผลลัพธ์ที่น่าตกตะลึง แต่มันก็สมเหตุสมผล ระดับ 7 คืออะไรงั้นเหรอ? ระบบได้กล่าวไว้เองว่าระดับ 7 นั้นคือระดับเดียวกับเหล่ามืออาชีพ นั่นหมายความว่าเบ็นมีศักยภาพมากพอที่จะทำอาชีพเกี่ยวกับการพูด ทว่านี่มันก็แค่การสัมมนาอาทิตย์เดียวสำหรับนักศึกษาเท่านั้น
ความแตกต่างระหว่างการมีความคาดหวังเพียงเล็กน้อยกับการที่มี่ความสามารถโดดเด่นนั้นแตกต่างกันอย่างมาก! และนี่คือผลลัพธ์! มันต่างทำให้ทุกคนต่างประหลาดใจ! มีใครคาดหวังกับมันมาก่อนไหม?
เสียงปรบมือเริ่มลดลง พวกเขาแต่ละคนเริ่มหันหน้าจากที่มองเบ็นอยู่ก็หันไปมองแซคลี...
ทุกคนต่างคิดขึ้นในใจว่า ‘ไม่ใช่ว่าหมอนี่กำลังแข่งกับเบ็นอยู่เหรอ?’
…
เสียงที่เหลือเพียงอย่างเดียวในห้องนี้คือเสียงกัดฟันของแซคลี
ทุกคนที่นี่ต่างก็รู้ว่าเบ็นเป็นเพียงเด็กปีหนึ่งเท่านั้น ในขณะที่แซคลีเรียนจบแล้วและเป็นผู้ช่วยอาจารย์ แต่เมื่อเปรียบเทียบระหว่างการพูดของเขาและของเบ็นแล้ว...มันไม่มีค่าพอให้เอ่ยถึง!
ใบหน้าของแซคลีซีดลง เขามีความรู้สึกแย่ๆราวกับการลงโทษกำลังจะมาถึง
นักศึกษาทุกคนต่างมีท่าทีประหลาดราวกับว่าพวกเขากำลังสาดความคิดมาทางแซคลีเหมือนกับสาดก้อนหินมาทางเขา
‘นี่เขาคิดจะสู้ด้วยการพูดปราศัยที่น่าเบื่ออย่างการรักษาความปลอดภัยของชาติจริงๆงั้นเหรอ?’
การพูดปราศัยอันทรงพลังของแซคลีกลายเป็นการโม้ที่น่าเบื่อหน่าย!
‘เขาพูดก่อนเพื่อให้พวกเราได้เรียนรู้จากเขาสินะ? ทำไมพวกเราต้องเรียนรู้จากเรื่องโง่ๆนั่นด้วย?’
แซคลีจากเป็นนักพูดที่ดีที่สุดก็กลายมาเป็นเศษขยะ!
‘เจ้าหมอนี่เป็นผู้ช่วยอาจารย์สินะ? เขาไม่สามารถเอาชนะเด็กใหม่ได้ด้วยซ้ำ นี่เขาแอบไปขู่บังคับใครมาเพื่อตำแหน่งนี้รึเปล่า?’
แซคลีถูกสงสัยว่าเป็นพวกทำเรื่องผิดกฎหมาย!
นี่มันไม่ใช่ความผิดของเขาที่ทำให้เขาต้องทุกทรมาณจากการเปรียบเทียบ เบ็นนั้นโดดเด่นเกินไปต่างหาก!
ทุกสายตาจับจ้องไปที่แซคลี การจ้องมองโดยรอบเหมือนกับการขว้างระเบิดใส่ ‘อาทิตย์ก่อนเบ็นยังพูดติดอ่างอยู่ด้วยซ้ำ แต่ตอนนี้เขาสามารถพูดสร้างแรงบันดาลใจได้ออกมาอย่างยอดเยี่ยม เขาจำเป็นต้องพยายามอย่างหนักแน่ๆ แล้วนายทำอะไรอยู่ล่ะ?’
…
สิ่งที่แย่ที่สุดก็คือเจ้าหลุมสกปรกที่แซคลีถูกฝังจนถึงคอนี่...เขาเป็นคนขุดมันด้วยตัวเอง! ทำไมทุกคนรู้เกี่ยวกับการพนันของพวกเขากัน? นั่นก็เพราะเขาขอให้คนช่วยกระจายข่าวให้!
มันไม่ใช่การปล่อยหินให้ล่วงใส่เท้าตัวเอง! แต่มันเป็นการยื่นหินให้ฝูงชนเพื่อให้เขวี้ยงมาใส่เขาจนตายต่างหาก!
ใบหน้าของแซคลีกลายเป็นน่าเกลียด เขาไม่สามารถทนการจ้องมองของพวกนักศึกษาพวกนี้ได้อีกต่อไป เขาจึงหันไปมองมิยูกิ
ท่าทางใจดีและสุภาพของมิยูกิหายไปเหลือเพียงอารมณ์ที่ไม่ได้เห็นบ่อยนัก ‘อย่ามองมาทางนี้นะไอ้สวะ!’
‘เดทของฉันนนน!’ แผนการทั้งหมดของแซคลีระเหยกลายเป็นกลุ่มควัน! เขาใช้เงินทั้งหมดของเขาไปกับชุดใหม่แล้ว!
‘ไม่สิ ฉันยังมีหวังอยู่!’ แซคลีเหลือความหวังอยู่อีกอย่าง เขาทำงานเป็นผู้ช่วยอาจารย์มาเป็นเวลานาน นี่มันก็แค่การพนันเล็กๆในการสัมมนาของนักศึกษา บางทีอาจารย์อาจจะตัดสินให้เขาชนะเพื่อรักษาหน้าเขาไว้ก็ได้ แซคลีสวมรอยยิ้มกว้างและมองที่อาจารย์ของเขาด้วยความหวัง
อาจารย์ของเขากระแอมขึ้นมา “เบ็นเป็นคนที่พูดได้ยอดเยี่ยมที่สุดในวันนี้”
‘เกิดอะไรขึ้นในความสัมพันธ์ระหว่างเพื่อนร่วมงานของพวกเรากัน?!?’ แซคลีหมดแรงและพิงไปกับเก้าอี้
จริงๆอาจารย์เองก็ไม่ค่อยพอใจอยู่แล้วที่ผู้ช่วยอาจารย์ไปท้านักศึกษาแบบนั้น เขาจะไม่มีทางลดทอนคุณค่าของตัวเขาเพียงเพื่อช่วยเหลือคนของเขา แซคลีนั้นทำตัวเอง
เนื่องจากเขาต้องการที่จะลื่นไหลเหมือนกับงูพิษ ตอนนี้เขาก็ได้เลื้อยไปตามดินเรียบร้อยแล้ว!