ตอนที่ 264 เธอจะไม่หันหลังกลับ

หลานชายของเธอแต่งงาน มีภรรยาแล้ว

เธอไม่คิดว่าจะเป็นการดีถ้า เซินโย่วยังคงชอบหลานชายของเธออยู่

ดังนั้นท่านผู้หญิงชราจึงพูดอ้อม ๆ แบบนี้ ตอนนี้เหมาเยซื่อเป็นผู้ชายที่แต่งงานแล้ว เธอควรหลีกเลี่ยงความแคลงใจนั้น

เซินโย่วฉลาดและเข้าใจความหมายของเธอโดยธรรมชาติ

ท่าทีของเธอเปลี่ยนไปหลายครั้ง จากที่ได้ยินเรื่องนี้

ท่านผู้หญิงเหมาคนเก่าพูดกับเธอด้วยความตั้งใจดี

แต่สำหรับเซินโย่ว คำพูดของเธอกลับทำให้เธอสะดุด

เธอฟังไม่ออกแม้แต่คำเดียว

เธอไม่คิดว่าท่านผู้หญิงเหมาคนเก่าหวังดีกับเธอ ในทางตรงกันข้ามเธอรู้สึกว่าท่านผู้หญิงเหมาคนเก่าลำเอียงเกินไปแล้ว

พวกเขาทุกคนต่างรู้ว่าเธอเติบโตมาพร้อมกับเหมาเยซื่อ และคิดว่าเธอจะแต่งงานกับเขาในอนาคต

ทุกคนคิดว่าพวกเขาจะเป็นคู่ที่ดีที่สุด

ทำไมเธอต้องถอยออกไปตอนนี้ด้วยล่ะ?

เพราะตอนนี้เหมาเยซื่อแต่งงานแล้วงั้นหรือ?

แต่คุณผู้หญิงเหมาคนปัจจุบันได้บอกเองนี่ว่า แต่งก็ได้ ก็หย่าได้

ไม่มีสิ่งใดเป็นนิรันดร์

นอกจากนี้เธอไม่คิดว่าการแต่งงานของเหมาเยซื่อและเฉียวเมียนเมียนจะอยู่ได้นาน

พวกเขาอยู่กันคนโลก แตกต่างกันถึงเพียงนั้น จะอยู่ด้วยกันได้อย่างไร

แม้ว่าตอนนี้ความสัมพันธ์ของพวกเขาจะยังดีอยู่ แต่มันก็เป็นเพียงความรู้สึกที่ดีเพียงชั่วขณะ

หลังจากผ่านช่วงเวลาเข้าใหม่ปลามันไปแล้ว จะอยู่ได้อีกกี่วันกัน?

ดังนั้นเธอจะไม่ถอยออกไป

เธอรอได้

เธอเชื่อว่าพวกเขาจะหย่าร้างกันอย่างมากในหนึ่งปี

แต่มันเป็นเวลาเพียงหนึ่งปี เธอสามารถรอได้

“ย่าเหมาคะ ฉันเข้าใจแล้วค่ะ” เซินโย่วดูเหมือนจะเชื่อฟังและมีสติสัมปชัญญะอยู่พร้อมกับตัว ทั้งที่จิตใจเธอคิดเรื่องตรงกันข้าม แต่ยังสามารถพูดออกมาเช่นนี้ได้

“ฉันเข้าใจว่า คุณย่าหมายความว่าอะไร ไม่ต้องกังวลไปหรอกค่ะ อาซื่อแต่งงานแล้ว ฉันรู้ลิมิตของตัวเองดีคะ จะไม่รบกวนเขากับเมียนเมียนเด็ดขาดค่ะ”

“เด็กดี” ท่านผู้หญิงเหมาคนเก่ากล่าวด้วยความโล่งใจ

“ฉันรู้ว่าเธอเป็นคนมีเหตุผล”

.....

หลังจากส่งท่านผู้หญิงกลับเข้าไปที่ห้องของเธอ เซินโย่วก็ลงไปยังชั้นล่าง

เธอเห็นสาวใช้คนหนึ่งเดินเข้ามาพร้อมกับชามน้ำสีดำ ระหว่างทางเธอถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น “นี่คืออะไร? เธอจะนำมันไปที่ไหน?”

เซินโย่วแวะเวียนมาที่บ้านตระกูลเหมาอยู่บ่อยครั้ง

ก่อนการแต่งงานของเหมาเยซื่อ คนรับใช้ของครอบครัวเหมา มองว่าเธอเป็นนายหญิงในอนาคต

แม้ว่าเหมาเยซื่อจะแต่งงานแล้ว แต่พวกเขาก็ยังสุภาพกับเธอ

แม้ว่าเธอจะไม่ใช่เจ้านายหญิง แต่เธอยังก็คงเป็น คุณหนูเซิน

ดังนั้นสาวใช้จึงตอบด้วยความเคารพในทันที

“คุณเซิน นี่คือน้ำตาลทรายแดงต้มค่ะ”

“น้ำตาลทรายแดงต้มเหรอ?”

เซินโย่วตกใจ “ทำไปทำไม”

“นายน้อยบอกให้พวกเราต้มให้กับคุณผู้หญิงของเขา เมื่อเขาพาคุณผู้หญิงกลับมาด้วยค่ะ ถ้วยนี้เป็นของคุณผู้หญิงค่ะ” สาวใช้ยิ้มและไม่ทันได้สังเกตเห็นใบหน้าของเซินโย่วที่ร่วงหล่น

“วิธีนี้จะช่วยบรรเทาอาการปวดประจำเดือนสำหรับผู้หญิง”

“ค่ะ” สาวใช้พูดด้วยรอยยิ้ม

“ฉันไม่รู้ว่าก่อนเลยจริง ๆ ว่านายน้อยของเราเป็นคนเอาใจใส่ และมีน้ำใจขนาดนี้ เขาเป็นคนดีจริง ๆ สำหรับคุณผู้หญิงของเขาแล้ว เขาไม่เพียงแต่บอกให้เราทำน้ำตาลทรายแดงต้มล่วงหน้า เขายังสั่งให้ในครัวปรุงอาหารอ่อน ๆ ไว้ด้วย คงเป็นเพราะคุณผู้หญิงมีประจำเดือนและไม่สามารถทานอาหารรสจัดได้”

“ฉันคิดว่าคุณชายไม่ใช่คนที่จะอ่อนโยนกับผู้หญิงเสียอีก แต่ฉันเห็นเขาอุ้มคุณผู้หญิงของเขาขึ้นบันได แล้วยังโน้มตัวเข้าใกล้เพื่อกระซิบคุยกับเธอด้วยค่ะ คุณชายเขาจ้องมองคุณผู้หญิงของเขาด้วยสายตาที่อ่อนโยนด้วยค่ะ”่

แม่บ้านเห็นความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองคน จึงพูดคุยกัน