ตอนที่ 24 พบกับสามคนที่แข็งแกร่งที่สุดในสถาบันครั้งแรก
“หุบเขาน้ำแข็งสองเท่า! อุกกาบาตน้ำแข็ง!”
วงเวทสองวงปรากฏขึ้นใต้เท้าของหุ่นยนต์ จากนั้น ก้อนน้ำแข็งก็แผ่ออกราวกับดอกไม้บาน
และในขณะเดียวกัน วงเวทนั้นก็ล้อมมันจากทุกทิศทาง จากนั้น ห่ากระสุนสีน้ำเงินก็ปะทะลงบนตัวมัน
ความรู้สึกที่ท่าทั้งหมดโจมตีโดนนี่มันสุดยอดจริงๆ...แต่น่าเสียดายถ้าความเสียหายสูงขึ้นอีกนิดนึงก็คงดี
-324 -343 และ -344...
ถึงแม้จำนวนครั้งของ HP ที่ลดนั้นดูเหมือนจะมาก แต่เทียบกับ HP แปดล้านของมันแล้ว แทบไม่มีค่าให้พูดถึงเลย!
ทำไมถึงมีมอนสเตอร์แบบนี้! ต่ำช้าไปแล้ว! HP เยอะสุดๆ!
ยิ่งไปกว่านั้นการโจมตีของผมเป็นธาตุน้ำแข็ง ไม่มีผลต่อไอ้ตัวนี่เลย!
ว่าไปแล้ว เมื่อกี้ผมยังลองอัญเชิญดาบอัศวินสีครามด้วย ผลสุดท้ายกลับถูกมันหักอย่างง่ายดาย!
หักแล้ว! อาวุธต่อสู้ระยะประชิดที่แข็งแกร่งที่สุดของผม ถูกตัดขาดราวกับเศษกระดาษ!
และสิ่งที่แย่กว่านั้นคือ การโจมตีเมื่อกี้นี้ผลาญมานาทั้งหมดของผมจนไม่เหลือแล้ว ถึงแม้ว่ามานากำลังฟื้นฟู 1 หน่วยต่อวินาที แต่ถ้าไม่หาที่นั่งลง ความเร็วในการฟื้นฟูนี้คงทำผมเป็นบ้าแน่นอน!
แล้วยังรู้สึกว่าพลังกายของตัวเองยิ่งผ่านไปยิ่งอ่อนแอลง ถ้าเป็นเป็นแบบนี้ต่อไป คนที่ล้มลงไปก่อนคงเป็นผมอย่างไม่ต้องสงสัย!
อ๊าอ๊าอ๊า แย่มาก มันเป็นตัวอะไรกันแน่เนี่ย ทำไมต้องไล่ตามผมด้วย
ผมแค่อยากหาของมีประโยชน์จากในกองขยะพวกนั้น ผลคือเจ้านี่กลับโผล่ออกมาจากกองขยะนั้น!
หุ่นยนต์แกช่างรู้บุญคุณซะจริง ถึงจะเป็นแบบนั้นแกก็ไม่ต้องกระตือรือร้นนักก็ได้?
ไม่ต้องกอดฉันหรอก รีบกลับบ้านไปซะเถอะ!
น่าเสียดายที่เจ้าสิ่งนี้ไม่เข้าใจคำอธิบายของผมเลย และวิ่งไล่ตามผมแบบนี้มาเกือบยี่สิบนาทีแล้ว!
เจ้าสิ่งนี้ใช้อะไรเป็นพลังงานกันแน่ ลอยอยู่กลางอากาศก็แล้ว ทำไมเคลื่อนไหวนานขนาดนี้แล้วยังไม่เหนื่อยอีก!
ใช่แล้ว ระยะห่างของผมกับเจ้าตัวนี้สั้นลงแล้วไม่ใช่เหรอ? ทำไมรู้สึกเหมือนกับว่า...ความเร็วของผมเริ่มช้าลงแล้วล่ะ? พระเจ้าช่วย! น่ากลัวเกินไปแล้ว! ช่วยด้วย!
ถึงแม้ไม่ได้กุญแจนี้ก็ไม่เป็นไร ผมแค่ไม่อยากถูกแยกชิ้นส่วน! กลายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย...ถึงแม้ว่าจะกลายเป็นผลึกแก้วหายไป แต่เอฟเฟกต์แบบนั้นก็คงไม่ดีแน่นอน
ไม่สิ น่าจะเห็นสภาพตัวเองถูกตัด! แค่คิดก็รู้สึกทรมานแล้ว!
เครื่องในและสิ่งต่างๆ ไหลโครกออกมาทั้งหมด ร่วงลงบนพื้นดังแผละ ทั้งยังมีเลือดที่สาดไปทั่วทุกแห่ง…ถึงจะหั่นคู่ต่อสู้เป็นชิ้นส่วนในเกมอยู่หลายครั้ง แต่แค่นึกถึงตัวเองจะกลายเป็นแบบนั้นแล้ว...
ผมออกเกมได้ไหม? ผมไม่เล่นแล้ว...
และขณะที่ผมคิดเช่นนี้ หุ่นยนต์ตัวนั้นก็พลันเบรกหยุดกะทันหัน ถึงแม้ผมยังคงวิ่งอยู่ แต่ผมหันศีรษะกลับไปมองเล็กน้อย
ไม่มองยังดีซะกว่า หันกลับไปมอง เจ้านั่นก็ยกแขนทั้งหมดขึ้นมา แล้วเล็งมาที่ผม
เสียงดังขึ้นต่อเนื่อง เลื่อยทั้งแปดหมุนคว้างกลางอากาศด้วยความเร็วสูงแล้วบินมาทางผม!
“ปราสาทน้ำแข็ง!”
จิ๊...ไม่มีปฏิกิริยาอย่างที่คิด? มานาเพิ่งจะฟื้นฟูได้ 70 กว่าหน่วยเอง...ไม่ได้การแล้ว...
“อัญเชิญดาบน้ำแข็ง!”
ผมชักดาบที่ขโมยมาจากคนชุดดำคนนั้นออกมา เสริมด้วยเวทดาบน้ำแข็ง ดาบเวทสีครามก็ปรากฏในมือ คุกเข่าลงกับพื้น หลบอยู่ข้างหลังดาบ
เลื่อยไฟฟ้าเฉือนผ่านผิวหนังผม เพียงแค่นี้ HP ก็เริ่มลดลงทันที จากนั้น...ก็สัมผัสได้ว่าของในมือพลันคลายออก ดาบน้ำแข็งถูกเลื่อยไฟฟ้าที่ลอยเข้ามาตัดแล้ว จากนั้นก็ทะลุผ่านร่างกายผม
ไม่ต้องสงสัยเลย HP ของผมร่วงหล่นไปทันที ทุกสิ่งตรงหน้ากลายเป็นสีเทา ร่างกายก็ล้มลงไป
ตายไปแบบนี้...อย่างน้อยก็ไม่ถูกแยกส่วน...ฮ่าฮ่าฮ่า...
ดูจากความรู้สึกเจ็บปวด...เลื่อยไฟฟ้าคงทะลุผ่านตัวของผมจนเป็นรู แต่ไม่ได้ตัดจนขาด
ทว่า...
เจ้านั่นดูเหมือนจะค่อยๆ เดินเข้ามา จากนั้นก็ยิงเลื่อยไฟฟ้าตัวใหม่ออกมาจากในข้อมือ
เฮ้ยๆๆ...นี่มันเกินไปหน่อยไหม? ศพก็ไม่เว้นเหรอ?
ผมรีบหลับตา ถึงแม้ว่าจะตายแล้ว ผมก็ไม่อยากเห็นฉากตัวเองถูกหั่นอยู่ดี มันคงเหลือเงาทิ้งไว้ในใจแน่นอน
ทว่า ผมกลั้นหายใจอยู่นานก็ไม่รู้สึกถึงการโจมตีของอีกฝ่าย ผมจึงลืมตาด้วยความสงสัย ก็เห็นรัศมีสีเขียวทะลุลงมาจากฟากฟ้า จากนั้น โลกที่เดิมเป็นสีเทาก็กลายเป็นมีสีสันในทันใด และผมก็มองเห็น HP ผมฟื้นฟูขึ้นมาหนึ่งในสาม!
หลังจากแสงสีเขียว เส้นสีแดงก็กวาดผ่านเหนือผม ทั้งหมดตกลงบนตัวหุ่นยนต์อย่างแม่นยำ หลังจากโจมตีเป็นชุด ตัวหุ่นยนต์ก็เริ่มเป็นสีแดง การเคลื่อนไหวค่อนข้างช้าลง
การโจมตีเมื่อครู่มีประสิทธิภาพอย่างยิ่ง HP ของหุ่นยนต์จากเดิมที่มีเจ็ดล้านกว่าลดลงเหลือหนึ่งล้านกว่าแล้ว ถึงแม้จำนวนที่เหลืออยู่ยังคงเยอะมาก ทว่า HP ที่หายไปกลับมากยิ่งกว่า
“สลายไปซะ! ตัดบัวขาวแห่งบาปกรรม!”
เงาร่างสีขาวกะพริบข้างตัวผม วินาทีต่อมา หุ่นยนต์ตัวนั้นก็แตกกลายเป็นสองส่วนไปแล้ว จากนั้นจึงล้มลงไปทางด้านหนึ่ง
หุ่นยนต์แผนกทำความสะอาดรุ่นทดลองรุ่นสามถูกกำจัดโดยผู้ไม่ได้เป็นสมาชิกทีม ได้รับค่าประสบการณ์ 1,000 ได้รับเงิน 0 ได้รับไอเทม : แก่นชีวิตเครื่องจักร x1
แม้ว่าได้รับของไม่มาก ทว่า...
“เท่สุดๆ...”
สกิลที่ตัดคนอื่นได้ในพริบตาเดียวแบบนี้เป็นหนึ่งในสกิลที่ผมชอบที่สุด เห็นคนอื่นใช้ในระยะประชิดแบบนี้มันเท่มากจริงๆ! ถ้าสามารถใช้เองได้ก็คงดี
คนที่ใช้สกิลนี้เหมือนกับได้ยินคำพูดของผม หันหน้ามองมาที่ผม พ่นลมคำหนึ่ง แล้วพิงกำแพง
ผมสั้นสีขาว ชุดเกราะทั้งตัวปล่อยแสงสีขาวออกมา แสดงความผ่าเผยจางๆ ออกมาเป็นครั้งคราว ใบหน้าอันไร้ความรู้สึกราวกับผลึกสีขาว ทั่วทั้งร่างให้กลิ่นอายของสาวสวยแบบภูเขาน้ำแข็ง
“เฮ้ย เด็กน้อย ถ้าเจ้าลงเสน่ห์พี่ยูบริลก็เท่ากับรนหาที่ตายแล้ว”
ได้ยินเสียง ผมจึงสังเกตเห็นว่ามีคนอีกสองคนยืนอยู่ข้างผม
คนหนึ่งมีรูปร่างเตี้ย แต่กลับผูกผมทวินเทลสีทองยาวเหยียด บนหลังยังแบกเป้ที่มีขนาดใหญ่กว่าตัวเธอหลายเท่า ผมไม่เคยเห็นเสื้อผ้าสีเขียวบนตัวเธอมาก่อน มันดูเหมือนเอาเสื้อคลุมยาวมาห่อเอาไว้ บอกไม่ได้ว่าเป็นเสื้อคลุมยาวหรือชุดรัดรูป แต่ก็หาเครื่องแต่งกายที่เหมาะสมมาเปรียบเทียบไม่ได้อยู่ดี ไม่รู้จริงๆ ว่าคนที่ออกแบบชุดนี้คิดอะไรอยู่
ต่างจากสาวสวยภูเขาน้ำแข็ง ใบหน้าของเด็กสาวคนนี้เต็มไปด้วยรอยยิ้มอันบริสุทธิ์ เห็นแล้วทำให้เกิดความรู้สึกน่าหยิก
เสียดายที่ผมไม่ใช่โลลิคอน1 ไม่งั้นคงลงมือไปนานแล้ว
นอกจากนั้นยังมีเด็กสาวผมสีชมพูถือไม้เท้าคนหนึ่ง ใบหน้าดูยิ้มแย้มแต่กลับไม่พูดจา ชุดคลุมยาวบนตัวเป็นสีแดง รูปแบบดูคล้ายกับของเดล
ยูบริล แซงต์ พาลาดินแสง เลเวล 26 นักบุญ ผู้ศรัทธา พาลาดินแสง นักบุญผู้เคร่งครัดศาสนา นักเรียนสถาบันเวทมนตร์เกรย์ หนึ่งในสามผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในสถาบัน
ลาน่า โฟร์ไนท์ นักเล่นแร่แปรธาตุลม เลเวล 23 ความดี ผู้หลอกลวง ผู้ค้าขายอุปกรณ์ นักเรียนสถาบันเวทมนตร์เกรย์ หนึ่งในสามผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในสถาบัน
เคห์ลานี เรดลีฟ เนโครแมนเซอร์(Necromancer)ไฟ เลเวล 30 ชั่วร้าย ผู้หลบซ่อน ผู้ส่งมอบความตาย นักฆ่านับหมื่น ผู้ถูกประกาศจับ นักเรียนสถาบันเวทมนตร์เกรย์ หนึ่งในสามผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในสถาบัน
เมื่อเพ่งมองชื่อบนศีรษะสามคนนี้ แย่แล้ว ที่แท้ก็เป็นสามผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในสถาบันเวทมนตร์!
พาลาดินคนนั้นเป็น tank2 ใช่ไหม? แล้วก็นักเวทที่เป็นตัว damage3 รวมกับนักเล่นแร่แปรธาตุที่เป็น support นี่เป็นคอมโบที่เหมาะสมกับการเก็บดันเจี้ยนเลย
ทว่า…มันดูเหมือนไม่ใช่ปัญหาที่ใหญ่ที่สุด นักบุญผู้เคร่งครัดศาสนาอะไรนั่น ผู้ค้าขายอุปกรณ์อะไรนั่น แล้วยังมีผู้หลอกลวงอะไรนั่นต่างก็ดูอ่อนแอทั้งนั้น แล้วอันสุดท้ายมันคืออะไร! เนโครแมนเซอร์เหรอ? ชั่วร้าย? ผู้หลบซ่อน? ผู้ส่งมอบความตาย? ผู้ถูกประกาศจับ? นักฆ่านับหมื่น? นี่มันอะไรกันเนี่ย! แน่ใจนะว่าเธอเป็นนักเรียน?
เส้นผมสีชมพูตัดออกมาจะเป็นสีดำไหมนะ? ยัยนี่ยังมองผมด้วยรอยยิ้ม ทั่วทั้งตัวผมกลับเต็มไปด้วยความรู้สึกของวิกฤติ!
“ขอบคุณรุ่นพี่ยูบริล รุ่นพี่ลาน่า แล้วก็รุ่นพี่เคห์ลานีที่ช่วยเหลือผม...”
สรุปแล้วก็คือ ต้องขอบคุณไว้ก่อน
“เอ๊ะ? เจ้ารู้ชื่อของพวกเราด้วย แต่ว่าคนนั้นไม่ใช่เคห์ลานีหรอกนะ นางชื่อฟาลัน”
ลาน่าชี้ที่เคห์ลานีแล้วพูด
“อ่า...ขออภัยด้วย ผมจำผิดไป ฮ่าฮ่าฮ่า...”
ทว่า ดูเหมือนไม่ใช่แค่บอกว่าจำผิดแล้วจะหลอกลวงให้เรื่องราวผ่านไปได้ เคห์ลานีเดินเข้ามาอยู่ข้างผมอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็จับมือของผมแล้วดึงไป
“เรื่องเล็กน่า”
ใบหน้าของอีกฝ่ายยังคงสวมรอยยิ้มไว้
“มาคุยกันสักหน่อยไหม?”
แต่ทำไมผมรู้สึกอันตรายล่ะ?
ไม่ ควรบอกว่าอันตรายมากแน่ๆ...
1 เป็นคำที่ใช้เรียกกลุ่มคนที่มีอาการ โลลิตาคอมเพล็กซ์ (Lolita complex) หมายถึง ผู้ชายที่มีความรู้สึกสเน่หาและรักใคร่เด็กสาวที่มีอายุน้อยกว่าตน
2 คนที่ทำหน้าที่รับความเสียหายจากฝ่ายตรงข้ามในเกม RPG
3 คนที่ทำหน้าที่สร้างความเสียหายให้ฝ่ายตรงข้ามในเกม RPG
