Ep.676 - รางวัลอันน่าตกใจ

1/5

Ep.676 - รางวัลอันน่าตกใจ

【ภารกิจล่าค่าหัวสิบอันดับแห่งทะเลนรก : เขมือบฟ้า  : รางวัล 50 ล้านล้าน!】

ในฐานะสิ่งมีชีวิตอันน่าหวาดกลัวแห่งทะเลนรก หนึ่งในสัตว์ดุร้ายทั้งสิบที่ความก่อหายนะทั้งลมฝน รางวัลนำจับของเขมือบฟ้า จึงมีค่าหัวมากถึง 50 ล้านล้าน!

เงินพวกนี้ แท้จริงแล้วเป็นรางวัลที่ตงหยาง ซึ่งเป็นจ้าวพรมแดนตะวันออก ร่วมลงขันกับเลเวล A คนอื่นๆ ประกาศนำจับสู่สาธารณะ แต่น่าเสียดายที่แม้หลายปีผ่านมา กลับไม่มีใครต้องการเงินและรับภารกิจล่าหัวนี้เลย

ท่ามกลางท้องทะเลอันกว้างใหญ่  เขมือบฟ้า , ร้อยกรงเล็บ , ปีศาจขุนเขา และสัตว์ยักษ์ตนอื่นๆ ล้วนเป็นการดำรงอยู่ที่สร้างความประหวั่นแก่ผู้คน

เดิมทีคิดว่าภารกิจดังกล่าว คงไม่มีทางเป็นไปได้ที่จะทำสำเร็จ!

แต่ตอนนี้ ภารกิจที่ว่ามีคนบรรลุแล้วจริงๆ

ข่าวอันน่าตื่นตะลึงนี้ ถูกถ่ายทอดไปยังเมืองตงไห่

กระทั่งตงหยาง ยังถึงขั้นกวาดงานวุ่นวายตรงหน้าทิ้งไป มุ่งสมาธิมาสนใจกับข่าวนี้

ตงหยางก็เหมือนกับซางฮัน มีทั้งงานทั้งภารกิจวุ่นวายทุกวัน ถึงแม้เขาจะมีทีมเลขากลุ่มใหญ่คอยช่วยเหลือก็ตาม แต่เจ้าตัวก็ยังมีเรื่องให้ต้องจัดการด้วยตัวเองอีกมากอยู่ดี

แน่นอน สิ่งที่เขาแตกต่างกับซางฮันก็คือ ตงหยางใช้เวลาในการฝึกยุทธน้อยมาก ยิ่งนานวันยิ่งน้อยลงเรื่อยๆ เพราะเขาอายุมากแล้ว เขาสัมผัสได้ว่าตนเปรียบดั่งน้ำมันในตะเกียงไฟใกล้มอดดับ ดังนั้นต่อให้คิดตั้งใจฝึกฝนเพิ่มเติม มันก็ไม่ส่งผลใดๆ

ด้วยเหตุนี้ ที่เขาทำเลยมีเพียงการรักษาเลเวลของตนเอง ป้องกันแค่ไม่ให้มันถดถอย และนำเวลาที่มากขึ้นไปจัดการกับสิ่งต่างๆให้มากกว่าเดิม

ส่วนความเป็นห่วงเป็นใยฉินเฟิง ตงหยางย่อมไม่ใส่ใจเขาเท่ากับซางฮัน

ก็นอกจากเรื่องจ้างวานแล้วฉินเฟิงยังมีอะไรดีอีก? อีกฝ่ายเป็นคนของภูมิภาคเหนือ เป็นคนที่ตงหยางใช้เงินจำนวนมากเพื่อติดต่อ แต่ทั้งหมดก็เพื่อให้มาทำงานแทนตนเองเท่านั้น

อย่างไรก็ตาม ตอนนี้ทัศนคติของเขาที่มีต่อฉินเฟิงต้องเปลี่ยนไป!

ชายที่แข็งแกร่ง สมควรได้รับความเคารพจากทุกคน

ไม่ต้องกล่าวถึงความสำเร็จอันงดงามของฉินเฟิง ไม่ว่าใครได้ฟังก็ตกตะลึง

แทบจะในทันทีที่ได้รับข่าว เหอเจี๋ยก็ได้รับข้อความจากตงหยาง

“ผู้การฉิน จ้าวพรมแดนตงขอเชิญคุณไปยังเมืองตงไห่ ด้วยความสำเร็จของคุณในครั้งนี้ คงมีงานเลี้ยงฉลองครั้งใหญ่เกิดขึ้นแน่นอน!” เหอเจี๋ยกล่าวด้วยความตื่นเต้น

เหอเจี๋ยได้รับหน้าที่คอยช่วยเหลือฉินเฟิง เวลานี้เมื่อฉินเฟิงทำผลงานได้ดี เธอย่อมได้รับชื่อเสียงไปด้วย ส่วนเรื่องรางวัล เธอก็ได้รับมันเช่นกัน

ฉินเฟิงก็พอจะทราบ ว่าการสังหารเขมือบฟ้าของตน มันสามารถสร้างผลกระทบต่อเมืองตงไห่ ต่อทะเลนรกให้เกิดการเปลี่ยนแปลงได้เลย

ดังนั้นที่ตงหยางต้องการพบปะตน ถือว่าเป็นเรื่องเข้าใจได้

“ตกลง แต่ขอเวลาก่อนสักครึ่งวัน ผมมีเรื่องต้องจัดการกับเขมือบฟ้า”

“อา ไม่มีปัญหา ฉันจะบอกจ้าวพรมแดนให้เอง”

เหอเจี๋ยติดต่อกับตงหยาง ถ่ายทอดคำกล่าวฉินเฟิงออกไป

“ท่านจ้าวพรมแดน ผู้การฉินบอกว่าเขาขอเวลาครึ่งวันแล้วจะเดินทางไป เขาให้เหตุผลว่าต้องจัดการกับเขมือบฟ้าก่อน เขมือบฟ้าตอนนี้เป็นหุ่นเชิดแห่งความตาย เขาเลยไม่สามารถออกไปได้ไกล เพราะจะหลุดพ้นจากระยะพลังสมาธิ”

เขมือบฟ้าเป็นสัตว์ทะเล หากขึ้นฝั่ง จะไม่มีแรงดันของน้ำทะเลคอยยกตัว ในกรณีนี้มีแนวโน้มจะทำให้โครงกระดูกทั้งหมดเกิดความเสียหาย

ต้องทราบนะว่า ปัจจุบันหุ่นเชิดแห่งความตายเขมือบฟ้า ได้กลายเป็นอาวุธเทวะแห่งท้องทะเลไปแล้ว!

ตงหยางขบคิดเกี่ยวกับมัน จัดแจงโต๊ะที่ไม่เป็นระเบียบ เอ่ยปากกล่าวว่า “บอกฉินเฟิงว่าห้ามชำแหละเขมือบฟ้า มูลค่าของหุ่นเชิดแห่งความตายตัวนี้มหาศาลเกินไป ยังใช้ต่อสู้ได้ บอกเขาว่าอีกสองชั่วโมงจากนี้ ฉันจะไปหาเขาเอง”

“อา!” เห็นได้ชัดว่าเหอเจี๋ยตกใจกับการตัดสินใจของตงหยาง แต่เธอเร่งตั้งสติ พยักหน้าอย่างรวดเร็ว “น้อมรับคำสั่งท่านจ้าวพรมแดน!”

ระหว่างทั้งสองกำลังสนทนากัน เมื่อมีความจำเป็น ฉินเฟิงไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากบังคับเขมือบฟ้าตรงไปยังท่าเทียบเรือ

น้ำยิ่งตื้นยิ่งเผยโฉมร่างอันมหึมาของมัน ที่ปลดปล่อยแรงกดดันอันน่าหวาดกลัว ชวนให้ผู้คนผวา ทุกครั้งที่กระดูกทิ่มแทงก้นทะเล มันสามารถก้าวมาได้ไกลกว่าร้อยเมตร

“อึก!”

ผู้ใช้พลังเลเวล C กลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก

ผู้ใช้พลังเลเวล B เมื่อเห็นฉากนี้ แม้พวกเขาจะทราบว่านี่คือเทคนิคควบคุมศพ แย่ก็ยังอดรู้สึกขนลุกไม่ได้

“มัวยืนบื้อกันอยู่ทำไม? รีบไปได้แล้วก่อนจะสลบ!” เลเวล B สั่งการอย่างรีบร้อน

แต่ไม่รู้ว่าเพราะตึงเครียดเกินไป หรือเกิดอาการหลอน ส่งผลให้เลเวล C คนหนึ่ง เผลอกดยิงกระสุนปืนใหญ่ออกไป

ฟิ้ววว

กระสุนปืนใหญ่พุ่างแหวกอากาศขึ้นบนท้องฟ้า ย้อยลงเป็นเส้นโค้ง ตกลงบนศีรษะของเขมือบฟ้าพอดิบพอดี

แน่นอน เนื่องจากหัวเขมือบฟ้าใหญ่เกินไป ตำแหน่งที่กระสุนนัดนี้ตกลง เลยอยู่ห่างจากฉินเฟิงและคนอื่นๆกว่า 100 เมตร

ฉินเฟิงไม่แม้จะกระดิกนิ้ว เขาเฝ้ามองไปยังกระสุนที่กำลังยิงเข้าหาฟันของเขมือบฟ้า และตูม!

กระสุนปืนใหญ่เกิดการระเบิดทันที เสียงนั้นคล้ายกระเทือนจิตใจของผู้ใช้พลังทุกคน ส่งผลให้พวกเขาสะดุ้งตกใจ

“บ้าเอ๊ย ใครยิงปืนใหญ่ออกไปวะ?”

“แกกล้ายิงมันออกไปได้ยังไง!”

“มีคนกล้าล่วงเกินเจ้าสิ่งนั้นจริงหรือ จะงี่เง่าเกินไปแล้ว”

ทุกคนเริ่มบังเกิดความวิตกกังวล เพราะความผิดพลาดเพียงครั้งเดียว อาจนำมาซึ่งการสังหารหมู่

หมอกและควันที่ฟุ้งกระจายค่อยๆจางหายไป เมื่อโครงกระดูกใหญ่ปรากฏขึ้นอีกครั้ง ผู้คนก็พบว่า แท้จริงแล้วกระสุนปืนใหญ่ไม่แม้จะทิ้งรอยดำไว้บนฟันของมัน

ช่วงเวลานี้ ภายในเรือดำน้ำที่เผลอลั่นกระสุนไป เลเวล B รีบเปิดประตูออกมา เร่งส่งเสียงผ่านกำลังภายใน “นี่เป็นการเข้าใจผิด เข้าใจผิดเท่านั้น! ผู้ใต้บังคับบัญชาของฉันแค่ตกใจกลัวจนโง่งม มือมันลั่น แค่ลั่นไปเอง!”

ชายคนนี้ร้องตะโกนอย่างสิ้นหวัง ถึงขั้นคิดเอ่ยปากสาบานเพื่อพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของเขา

แน่นอน ว่าหลังจากเรื่องนี้จบลง เลเวล C ที่มือลั่นคนนั้น คงไม่พ้นถูกจับไปถลกหนัง

“ไม่เป็นไร ผมรู้ว่ามันเป็นเรื่องเข้าใจผิด”

“อา ช่างน่าขายหน้าซะจริง”

“ผมเข้าใจ”

ฉินเฟิงปลอบผู้ใช้พลังให้สบายใจ สุดท้ายตัดสินใจไม่ขึ้นฝั่ง แต่ของให้จางเกิงช่วยจัดการหาพื้นที่สักจุดไว้เทียบท่าของเขมือบฟ้าแก่เขา ตรงขอบๆก็ยังดี

แล้วค่อยให้โกวก๋วนตามมาปรับปรุงในภายหลัง นอกจากนี้ยังสามารถใช้เป็นสถานที่ในการบรรทุกสินค้าอีกด้วย

จางเกิงย่อมไม่ปฏิเสธ ขณะเดียวกันผู้ใช้พลังคนอื่นๆก็ไม่ขัดขวางอะไร บางคนถึงขั้นกลัวว่าจะสร้างความขุ่นเคืองแก่ฉินเฟิง

ไม่นาน หุ่นเชิดแห่งความตายเขมือบฟ้าของฉินเฟิง ก็ได้ครอบครองพื้นที่ใหญ่จุดหนึ่ง และสามารถอยู่อย่างสงบได้เสียที

อย่างไรก็ตาม กลิ่นอายที่มันส่งออกมา ทำให้พื้นที่กว้างของเขา ไม่มีใครกล้าอยู่ต่อ ทั้งหมดย้ายออกไป ไม่มีใครกล้าเข้ามา

สำหรับเรื่องนี้ เป็นเรื่องที่ฉินเฟิงควบคุมไม่ได้ เลยไม่ได้ว่าอะไร

จากนั้น ช่องว่างมิติบนท้องฟ้าเริ่มเปิดออก เรือเหาะเฟิงหลีปรากฏขึ้นอีกครั้ง โกวก๋วนนำลูกน้องลงจากเรือ

พร้อมกับวัสดุติดไม้ติดมือจำนวนมาก

ฉินเฟิงกำลังจะพาหยูหยางเต๋าขึ้นไปบนเรือเหาะ ส่วนเหอเจี๋ยเร่งแจ้งการตัดสินใจของตงหยาง

“เข้าใจแล้ว ผมจะไปพบจ้าวพรมแดนตงในภายหลัง ตอนนี้ผมมีบางสิ่งต้องจัดการ ขอตัวก่อน”

“อา! ทราบแล้ว ฉันเข้าใจว่าผู้การฉินคงยุ่ง!”

เหอเจี๋ยมองตามแผ่นหลังของฉินเฟิงที่กำลังจากไป เมื่อเห็นเขาไกลห่าง ก็บังเกิดความรู้สึกหนึ่งผุดขึ้นมา คล้ายกับว่าทั้งสองคนไม่ได้มาจากโลกเดียวกัน

การดำรงอยู่เช่นฉินเฟิง คนเช่นเธอคงทำได้เพียงแหงนมอง มิอาจครอบครองได้

บนเรือเหาะ ฉินเฟิงไม่สนใจความคิดของเหอเจี๋ย มีคนมากมายถูกเขาทิ้งเอาไว้เบื้องหลัง และคนเราสมควรมองไปข้างหน้า ต่อสู้อย่างหนักเพื่อพัฒนาต่อไป คิดแบบนี้ย่อมดีกว่ามองย้อนกลับไปยังคนข้างหลัง แล้วสร้างความมั่นใจปลอมๆแก่ตนเอง

อีกอย่าง ฉินเฟิงมีเรื่องมากมายต้องจัดการในตอนนี้

“โกวก๋วน นี่คือหยูหยางเต๋า ผู้ใช้อบิลิตี้เลเวล B เขาได้เข้าร่วมกลุ่มเฟิงหลีของเราแล้ว หลังจากนี้ เขาคือผู้รับผิดชอบธุรกิจของเมืองตงไห่ จะประจำการที่นี่ ดำรงตำแหน่งเป็นผู้จัดการสาขาเมืองตงไห่ของกลุ่มเฟิงหลี!”

“ผู้จัดการหยู นี่คือโกวก๋วน ผู้จัดการแผนกพัฒนา มีประสบการณ์สูงในด้านการวิจัย ภารกิจพัฒนาผลิตภัณฑ์ที่จะขายในเมืองตงไห่ในอนาคต ทั้งหมดเป็นความรับผิดชอบของเขา”