Chapter 580: น้ำสีน้ำเงิน

Chapter 580: น้ำสีน้ำเงิน

เจียงลู่ฉีกำลังจะกลับขึ้นไปบนรถทัวร์ เมื่อหลี่ยู่ซินเปิดประตูขึ้นและกระโดดลงมา “พี่เจียงคะ ให้ฉันตรวจสอบพวกมันก่อน”

“คุณหลี่ ควรต้องระมัดระวังโรคระบาดไว้ให้ดีนะ” เซียงซัวไฮ่รีบพูด หลังจากได้ยินคำขอของเธอ

ถึงแม้ว่าพวกเธอจะเป็นคู่แข่งด้านความรักกัน เซียงซัวไฮ่กังวลกับหลี่ยู่ซิน ปกติแล้ว เมื่อคนอื่นได้ยินเกี่ยวกับโรคระบาดนี้ พวกเขาจะวิ่งหนีกันไปให้เร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้

“ขอบคุณนะ คุณเซียง ฉันค่อนข้างเก่งกาจในการจัดการกับเรื่องพวกนี้ ฉันจะระวังตัวไว้ให้ดี” หลี่ยู่ซินยิ้มและเดินตรงไปหาศพทั้งสอง

“เอ่อ…” เซียงซัวไฮ่มองไปที่เจียงลู่ฉี แต่เขาส่ายหัวและพูด “เธอไม่ต้องกังวลหรอก ยู่ซินจัดการเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้”

ในขณะที่เจียงลู่ฉีอธิบาย หลี่ยู่ซินที่อยู่ห่างจากศพออกไปประมาณ 2.5เมตร เธอยกมือขวาของเธอขึ้น และใบมีดเรืองแสงปรากฏขึ้นบนมือของเธอ

“ใบมีดผ่าตัด?” เซียงซัวไฮ่ตกตะลึง หลังจากที่เห็น เธอสงสัยว่าความสามารถพิเศษของหลี่ยู่ซินคืออะไร หลังจากนั้น ภาพที่น่ามหัศจรรย์ปรากฏขึ้นอีกครั้งหนึ่ง ศพทั้งสองต่างยกขึ้นและเตียงสองเตียงปรากฏขึ้นเบื้องล่างของมัน หลังจากนั้น ตะเกียงที่ไม่มีเงาก็โผล่ขึ้น รวมทั้งชุดป้องกันและถุงมือของเธอได้เปลี่ยนไป

“ความสามารถพิเศษนี่มันอะไรกัน?” เซียงซัวไฮ่ถามออกมา เธอพึ่งจะเคยพบเจอความสามารถพิเศษแบบนี้

ถึงแม้ว่าหลี่ยู่ซินจะรักษาเซียงซัวไฮ่ไป เธอคิดว่าหลี่ยู่ซินเป็นแค่หมอธรรมดาทั่วไป เซียงซัวไฮ่อาจจะพบกับความสามารถพิเศษที่แปลกประหลาดมาหลายคน แต่เธอกลับพบว่ามันไม่เท่ากันกับสิ่งที่เกิดต่อหน้าเธอ เธอไม่เคยคาดคิดเลยว่าความสามารถของหลี่ยู่ซินจะทรงพลังจนถึงสร้างอุปกรณ์ผ่าตัดและเครื่องป้องกันได้แบบนี้ มันเท่ห์มาก!

“นี่คือความสามารถรักษายู่ซิน เธอสามารถใช้พลังจิตของเธอลงไปร่างกายของผู้ป่วย คอยตรวจสอบการเปลี่ยนแปลงทุกอย่าง รวมทั้งการสร้างอุปกรณ์การแพทย์ขึ้นมาจากความคิดของเธอได้” เจียงลู่ฉีอธิบาย

ในความเป็นจริงแล้ว แม้แต่เจียงลู่ฉีแล้วยังประหลาดใจเล็กน้อย เขารู้ดีถึงความสามารถของเธอ แต่นี่คือครั้งแรกที่เขาเห็นเธอแสดงออกมาถึงขั้นนี้ เขายังตกตะลึงและพึงพอใจกับการพัฒนาของหลี่ยู่ซินมาก

มันเห็นได้เด่นชัดว่าสมาชิกทั้งหมดของเขาต่างกำลังวิวัฒนาการ แม่และปู่ของหลี่ยู่ซินต่างเป็นนักวิทยาศาสตร์ ด้วยเหตุนี้ เธอจึงสนใจเกี่ยวกับด้านการแพทย์และด้านวิทยาศาสตร์ เมื่อเธอยังเด็ก เธอได้อ่านหนังสือมานับไม่ถ้วน รวมทั้งพบเจอกับอุปกรณ์การแพทย์มาอย่างมากมาย มันจึงเป็นเรื่องธรรมชาติที่เธอจะสร้างพวกมันขึ้นมา นอกจากนี้แล้ว เธอสามารถที่จะใช้พลังจิตของเธอวัดอัตราการเต้นหัวใจและสิ่งอย่างอื่นได้ จากมุมมองของคนอื่นแล้ว หลี่ยู่ซินก็เทียบได้กับโรงพยาบาลใหญ่เลย

หลี่ยู่ซินเดินเข้าไปหาหญิงติดเชื้อ หลังจากนั้นเธอส่งพลังจิตเข้าไปในเส้นเลือดของหญิงติดเชื้อ เธอนั้นตรวจสอบทุกเซลล์และเนื้อเยื่อทั้งหมด เพียงเวลาไม่นาน เธอพบความผิดปกติ

เธอครุ่นคิดอยู่สักพักหนึ่ง หลังจากนั้นเธอก็ยกมือขึ้น และเข็มฉีดยาก็โผล่ขึ้น เข็มฉีดยานั้นโปร่งแสงจนเหมือนกับทำมาจากกระจก มันดูดีและมีเสน่ห์มาก ยังไงก็ตาม เข็มของมันยาวกว่ายี่สิบเซนติเมตร ซึ่งมันทำให้คนที่หัวใจกล้าแกร่งยังหวั่นกลัว เซียงซัวไฮ่พูดไม่ออก เมื่อเธอจินตนาการถึงตอนที่เธอโดนเข็มฉีดยานั่นแทง

หลี่ยู่ซินที่ถือเข็มฉีดยามองไปที่หญิงติดเชื้อที่ถูกพลิกตัวกลับในหัวของเธอ ต่อจากนั้น หลี่ยู่ซินแทงเข็มลงไปใจกลางหลังของหญิงติดเชื้อ! เข็มของเข็มฉีดยานั้นแทงระหว่างกระดูกหลังที่สองและสาม หลังจากนั้น พลังจิตของหลี่ยู่ซิแพร่กระจายไปทั่วร่างกายของหญิงสาว และเธอค่อยดึงเข็มฉีดยาออกมา เมื่อเธอดึงเข็มฉีดยาออกมา น้ำสีน้ำเงินปรากฏขึ้นในเข็มฉีดยา น้ำสีเงินดูส่องประกายสีน้ำเงิน

“มันคืออะไรกัน?” เซียงซัวไฮ่ถามอย่างประหลาดใจ

หลี่ยู่ซินใช้เวลาไม่ถึงสิบนาทีในการดึงน้ำสีน้ำเงินนี้ออกมา เซียงซัวไฮ่บอกได้ว่าน้ำสีน้ำเงินนี้มันพิเศษมาก

“มันเป็นต้นกำเนิดของเชื้อโรค” หลี่ยู่ซินตอบกลับ ในขณะที่เช็ดเหงื่อที่หน้าของเธอ เธอได้ใช้พลังของเธอไปมาก

“ต้นกำเนิดของเชื้อโรค? มันเป็นไวรัส?” เซียงซัวไฮ่ถามอีกครั้งหนึ่ง

“ไม่ใช่” หลี่ยู่ซินส่ายหัว เธอใช้อุปกรณ์ในการวิเคราะห์ด้วยตัวของเธอเอง ดังนั้นเธอสามารถที่จะตรวจสอบได้แม้กระทั่งไวรัส

“แบคทีเรีย? หรือปรสิต?” เจียงลู่ฉีถาม

“ไม่ใช่ทั้งคู่ค่ะ” หลี่ยู่ซินตอบ “มันเป็นน้ำที่ซับซ้อนและบริสุทธิ์ ซึ่งมันเป็นตัวแปลหลักในการเปลี่ยนแปลงในร่างกายของพวกมัน”

“อะไรนะ? มันดูเหมือนกับน้ำวิวัฒนาการเลย” เจียงลู่ฉีพูด “แต่มันไม่สมเหตุสมผลเลย เซียงพูดว่ามันเป็นโรคระบาด ตั้งแต่ที่มันเป็นโรคระบาดแล้ว มันน่าจะติดต่อนะ มันจะกลายเป็นน้ำวิวัฒนาการได้ยังไง…”

“ทุกสิ่งทุกอย่างในโลกนี้เป็นไปได้ค่ะ” หลี่ยู่ซินพูด “ฉันเดาว่ามันไม่ใช่น้ำธรรมดา มันน่าจะพิเศษ...มันอาจจะมีชีวิตด้วย บางที…”

เจียงลู่ฉีตกใจ “น้ำมีชีวิต? น้ำมันจะมีชีวิตได้ยังไง?”

ถึงแม้ว่าแมงกะพรุนและแมงกะพรุนหนัง จะมี 98% ของร่างกายมันทำมาจากน้ำ ยังไงก็ตาม เมื่อพวกมันถูกดึงออกมา พวกมันยังคงมีส่วนที่แข็ง ยกเว้นว่าพระอาทิตย์จะเปลี่ยนมันกลายเป็นกองน้ำ แต่น้ำสีน้ำเงินของหลี่ยู่ซินพูดที่ดึงออกมา กลับกลายเป็นน้ำที่มีชีวิตที่ไม่เคยพบเห็นมาก่อนบนโลกมนุษย์

“ถ้ามันเป็นสิ่งมีชีวิตรูปแบบน้ำแล้ว มันไม่ใช่เรื่องน่าประหลาดใจเลยที่จะมันแพร่กระจายได้ สำหรับคนติดเชื้อที่ล่าซอมบี้และกลืนกินนิวเคลียสสัตว์กลายพันธุ์ มันอาจจะเป็นเพราะว่า มันเห็นว่านิวเคลียสกลายพันธุ์เป็นอาหารของพวกมัน” หลี่ยู่ซินเดา

เจียงลู่ฉีพยักหน้า หลังจากที่ได้ยินการเดาของหลี่ยู่ซิน หลังจากนั้น หลี่ยู่ซินก็เอาขวดแก้วออกมาและใส่น้ำสีน้ำเงิน หลังจากนั้น เธอก็ทำแบบเดิมกับตัวผู้

แต่ตอนที่หลี่ยู่ซินกำลังจะใส่น้ำสีน้ำเงินลงไปในขวดที่สอง ภาพที่น่าตกใจก็เกิดขึ้น ตัวนุ่มปุกปุยน่ารักโผล่ขึ้นมาด้านหลังเธอ มันจับไปที่ขวดและเปิดออก และกลืนมันลงไป

“หลัวหลัว ทำอะไรของเธอกัน?” หลี่ยู่ซินตะโกน

ไม่มีใครคาดคิดว่าหลัวหลัวจะกินของแปลกประหลาดเช่นนี้ เจียงลู่ฉีตกตะลึงและกังวลว่าหลัวหลัวจะติดเชื้อ

เมื่อเจียงลู่ฉีตะโกนออกมา หลัวหลัวลูบไปที่พุงอันอวบอ้วนของมัน มันแลบลิ้นออกมาเลียริมฝีปาก หลังจากนั้น ดวงตากลมโตของมันจ้องลงไปที่ขวดที่สอง มันแสดงให้เห็นว่ามันต้องการต่อ!

“พี่เจียงคะ นี่มัน…” หลี่ยู่ซินพูดไม่ออก ที่จริงแล้ว เธอต้องการที่จะศึกษาสิ่งมีชีวิตนี้

“ตั้งแต่ที่มันกินไปแล้ว การที่มันจะกินไปมากกว่านี้ ก็คงไม่แย่ไปกว่านี้หรอก” เจียงลู่ฉีตอบกลับ เขาโบกมือไปอย่างช่วยไม่ได้

ในความคิดของเจียงลู่ฉี หลัวหลัวเป็นเจ้าตัวตะกละ แน่นอนว่าเขารู้ดีว่า สิ่งที่เจ้าหลัวหลัวกิน มันเป็นสิ่งที่ดี ตั้งแต่ที่น้ำสีน้ำเงินมันกินได้ มันก็น่าจะโอเคดี นอกจากนี้แล้ว หลี่ยู่ซินยังอยู่ที่นี่ ถ้ามันเกิดเรื่องเลวร้ายขึ้น มันก็จะได้รับการช่วยเหลือได้ทันเวลา