ตอนที่ 249 โย่วโย่วกลับมาที่จีนแล้ว

ริมฝีปากบางเซ็กซี่ของชายคนนั้นโค้งขึ้นด้วยรอยยิ้มที่พึงพอใจ เขาพูดด้วยน้ำเสียงสนุกสนานว่า “ทำแบบนี้ต่อไปในอนาคตด้วยนะ ถ้าเขารบกวนคุณอีก ก็แค่บอกให้เขาหลีกไป”

“ถ้าเขายังเกาะแกะกับคุณอย่างไร้ยางอาย และไม่ยอมจากไป ก็แค่มาบอกผม ผมจะให้คนไปหักขาเขาซะ”

เฉียวเมียนเมียนพูดไม่ออก

หักขาเหรอ ไม่รุนแรงเกินไปหน่อยหรือ?

แต่เธอรู้สึกเหมือนว่าเขาคิดมากเกินไป

ทำไมซูเจ๋อถึงจะมายึดติดกับเธออย่างไร้ยางอาย?

ตอนนี้เขาอยู่กับเฉียวอันซิน และไม่ได้สนใจแฟนเก่าของเขาเลย

เฉียวเฉินนั่งอยู่ด้านหน้าอยากจะตะโกนออกไปว่า ‘พี่เขยทรงพลังและมีอำนาจมากที่สุด’

เขารู้สึกว่าตอนนี้สามารถมั่นใจได้เลย

เขาไม่ต้องกังวลว่าพี่สาวของเขาจะถูกรังแกอีกต่อไปแล้ว

ด้วยพี่เขยที่น่ายำเกรงขนาดนี้ เธอจะต้องกลัวอะไรอีก

พี่เขยเอาอกเอาใจพี่สาวมากทั้งยังร่ำรวยและมีอำนาจ เขาดูแลน้องสาวได้ดีกว่าแน่นอน

เขาจะไม่ปล่อยให้ใครรังแกเธอ

........

เหมาเยซื่อรับโทรศัพท์ระหว่างทางที่อยู่บนถนน

คนที่โทรมานั่นก็คือ คุณผู้หญิงเหมา

“อาซื่อ วันนี้เป็นวันหยุด จะไม่กลับบ้าหน่อยเหรอ? อาทิตย์ก่อนลูกก็ไม่ได้กลับบ้านทีหนึ่งแล้ว คุณย่าของลูกถามหานะ เธอคงจะคิดถึงลูกมาก” น้ำเสียงของคุณผู้หญิงเหมาฟังดูอ่อนเยาว์ อันที่จริงแล้วเธอยังไม่แก่มากนัก เธอมีอายุเพียงสี่สิบเศษในปีนี้

เธอแต่งงานก่อนวัยกับพ่อของเหมาเยซื่อ, เหมาหยุนเฉิง เมื่อถึงอายุที่สามารถแต่งงานได้ตามกฎหมาย

เหมาเยซื่อมองลงไปที่หญิงสาวที่นอนอยู่ในอ้อมแขนของเขาอย่างเชื่อฟังและลังเล เขาส่งเสียง “ครับ” เบา ๆ กับคนที่อยู่ด้านหนึ่งของโทรศัพท์

แต่คุณผู้หญิงเหมาดูจะไม่พอใจนัก “ลูกหมายความว่ายังไง? ลูกจะกลับมาใช่ไหม? คืนนี้จะมีแขกมาที่บ้าน ถ้าลูกไม่มีธุระสำคัญอะไร ควรจะกลับมาจะดีกว่านะ”

“แขกเหรอ” เหมาเยซื่อเลิกคิ้ว “แขกอะไรครับ?”

“โย่วโย่วกลับมาที่จีนแล้ว อย่าบอกนะว่าลูกไม่รู้” เสียงของคุณผู้หญิงเหมาอ่อนโยนลงเมื่อพูดถึงเซินโย่ว

“เด็กคนนี้กตัญญูมาก เธอเพิ่งกลับมาที่จีน ก็มาหาเราเลย เธอนำของฝากมาให้เราตั้งเยอะเลยล่ะ”

“แม่ไม่ได้ให้ความรักเธอมาหลายปีแล้ว จะดีมากเลยนะ ถ้าได้เธอมาเป็นลูกสาวของแม่ ถ้ามีลูกสาวที่เอาใจใส่เช่นนี้ แม่รู้สึกว่าจะมีชีวิตอยู่ต่อไปได้อีก 20ปี ไม่เหมือนแกที่คอยให้ฉันเป็นห่วงมาตั้งแต่เด็ก ตอนนี้ก็ยังทำให้แม่ต้องห่วงอยู่เลย”

คุณผู้หญิงเหมาบ่นอุบ “แกก็อายุ 30 แล้ว ยังไม่มีคู่ครอง เห็นไหมเพื่อนสมัยเด็กของแก เซียวหยานเขาเปลี่ยนคู่ครั้งแล้วครั้งเล่า ทำไมแกถึงไม่มีความสามารถแบบเขาบ้าง”

เหมาเยซื่อฟังอย่างไม่แสดงอาการ ขณะที่ถูกคุณผู้หญิงเหมาบ่นเขา

หลังจากที่เธอพูดจบ เขาก็ตอบอย่างแผ่วเบาว่า “เขามีความรักไม่มั่นคงแบบนั้น ไม่ถือว่าเป็นเรื่องดีตรงไหน”

“เขาก็ยังดีกว่าแก!”

คุณผู้หญิงเหมาฟังแล้ว ก็โกรธมากที่เอ่ยถึงเรื่องนี้ “อย่างน้อยเขาก็ปกติไม่เหมือนแก มีเพียงโย่วโย่วที่อยู่เคียงข้างแกมาตั้งแต่เด็ก แกรู้จักผู้หญิงคนไหนอีกบ้างล่ะหะ? โย่วโย่วเป็นเด็กดี ฉันก็เห็นด้วยถ้าแกจะอยู่ด้วยกันกับเธอ แต่แกดันบอกว่าเห็นเธอเป็นเพียงน้องสาวเท่านั้นซะได้”

“ฉันแนะนำผู้หญิงดี ๆ ให้แกตั้งมากมาย แกก็ไม่สนใจพวกเธอเลยด้วยซ้ำ แกจะทำให้ฉันวิตกกังวลจนตายใช่ไหมหะ? ชีวิตนี้แม่จะได้เห็นแกแต่งงานและมีลูกไหมล่ะหะ?”

ท่าทีของเหมาเยซื่อหม่นหมอง ขณะที่เขาฟังน้ำเสียงที่โกรธเกรี้ยวของผู้เป็นแม่