ตอนที่ 21 โรงพยาบาลมหัศจรรย์คงมีทางออกนะ
“ตอนนี้ ฉันคิดว่านายควรบอกสิ่งที่นายกลัวทั้งหมดให้ฉันฟังดีกว่า”
หลังจากจัดการวีลแชร์นั้นจนสิ้นซาก ผมก็ใช้สีหน้าจนปัญญามองไปทางเดล
“อย่าบอกฉันนะว่าครั้งหน้าเกิดนายเห็นวิญญาณลอยอยู่บนฟ้าแล้วนายจะสลบไปเลย”
“ตลกแล้ว! ไม่มีเรื่องแบบนั้นหรอก!”
เดลปฏิเสธเสียงดัง
“ฉันแค่รู้สึกกลัวสิ่งที่มองไม่เห็นเท่านั้นเอง! แล้วมันก็เป็นเพราะ...เพราะพี่สาวบ้านั่นของฉัน! เธอข่มขวัญฉันมาตั้งแต่เด็ก จนฉันแทบจะเป็นโรคประสาทอยู่แล้ว!”
“เวทของนายก็ใช้มองดูได้นี่?”
“แต่ว่า...”
เดลทึ้งผมอย่างดิ้นรนอยู่ชั่วขณะ แล้วพูดต่อไป
“ก็ได้ ยังไงซะขอแค่ฝ่ายตรงข้ามเป็นสิ่งที่มองเห็นได้ก็ไม่มีปัญหา อย่างอื่นฉันก็ไม่สนอีก”
“...”
ส่งสายตาดูถูกเขาอยู่สักพัก ผมก็ส่ายศีรษะอย่างจนปัญญา
“เอาล่ะ ทิ้งเรื่องนี้ไปก่อนเถอะ คำถามคือพวกเรา...อยู่ที่ไหน?”
“ที่ไหน...”
เดลมองรอบๆ หนึ่งหน
“ไม่รู้สิ”
“...ฉันขอร้องให้นายไม่ใช้น้ำเสียงสบายใจแบบนี้พูดออกมาได้ไหม”
“แล้วให้พูดยังไงล่ะ?”
“นายควรพูดว่า ‘ฉันมันโง่ ขอโทษที’”
“ทำไมเอาแต่ด่าฉันล่ะ! นายอย่าบอกฉันนะว่าเมื่อกี้นายไม่ได้หนี!”
ผมกลอกตาพลางมองไปที่เขา
“นายโง่รึเปล่า? เลเวลของอีกฝ่ายสูงกว่าฉันนี่? คิดว่าฉันโม้รึไง!”
“...ใช่แล้ว เมื่อก่อนฉันไม่เคยบอกนายใช่ไหม? ว่าเลเวลของมอนสเตอร์ที่นี่แตกต่างจากเลเวลของคน”
“เอ๊ะ?”
“เหมือนกับมอนสเตอร์ตัวเมื่อกี้ ขอแค่มันมีเลเวลไม่ต่างจากนายเกินหนึ่งเท่าตัว นายก็สามารถใช้สกิลค่อยๆ จัดการมันได้”
จริงเหรอ? ฉันสามารถกำจัดมอนสเตอร์ตัวเมื่อกี้ได้งั้นเหรอ?
“นายยังจัดการไอ้นั่นไม่ได้ในครั้งเดียวเลย แล้วฉันจะจัดการได้ยังไง!”
“หรือตอนนายเล่นเกม RPG นายตีมอนสเตอร์ได้ในครั้งเดียวเหรอ?”
จะว่าไปก็ถูก...
“ยิ่งกว่านั้น AI ของมอนสเตอร์พวกนั้นก็เกือบเป็นศูนย์ นายรู้จักการ Crown Control1 ไหม? รู้จักการ kite2 ไหม? รู้จักการ Block ไหม? ถ้ารู้เรื่องพวกนี้นายก็รู้ว่าควรทำยังไง”
“แล้วก็การ Aggro3 อีก แต่ว่าต่อไปนายมาดึงไว้จะดีกว่า”
“อย่าแม้แต่จะคิดเชียว”
รู้อยู่แล้วว่าเขาจะพูดแบบนี้ ทว่า ในเมื่อสามารถดึงมอนสเตอร์แล้วตีได้ งั้นก็ไม่ใช่ปัญหาใหญ่ ประเด็นคือไม่รู้ศัตรูแบบไหนจะปรากฏตัว ถ้าเป็นแบบนี้ ก็ไม่มีทางคาดเดาวิธีการต่อสู้ที่สอดคล้องกันได้แน่นอน
“ไม่ว่ายังไง เรื่องที่พวกเราต้องทำตอนนี้ก็คือรีบหาทางไปชั้นต่อไป ตอนก่อนมานายได้ของอะไรไหม? รู้สึกว่าของที่ได้เมื่อกี้ไม่มีประโยชน์เลยว่าไหม?”
ผมเปิดช่องเก็บของ ไอเทมของผมข้างในน้อยจนน่าปวดหัว
เขี้ยวหมาป่า ฟันเลื่อยฉีกสารพัดสิ่ง แล้วก็วิญญาณอันเศร้าโศก ของพวกนี้ดูยังไงก็เป็นของที่ใช้เอามาทำเป็นอุปกรณ์หรือเครื่องมือ แถมยังไม่มีราคาขายอีก ตัดสินมูลค่าของไอเทมพวกนี้ไม่ได้เลย
“อันที่จริงของพวกนั้นมีประโยชน์ ก่อนอื่นเลย เขี้ยวหมาป่าอันนั้นเป็นวัตถุดิบระดับสูงสำหรับสร้างอาวุธ หนึ่งซี่สามารถสวมใส่คุณสมบัติฉีกขาดให้กับอาวุธได้ แต่สำหรับวิญญาณอันเศร้าโศก น่าจะเป็นของด้านเล่นแร่แปรธาตุ ฉันก็ไม่แน่ใจ”
“เวทมนตร์กับการเล่นแร่แปรธาตุไม่เกี่ยวกันเหรอ?”
“แน่นอน เวทมนตร์กับการเล่นแร่แปรธาตุของโลกนี้แบ่งเป็นสองอาชีพ ถึงฉันก็ไม่รู้ว่าทำไม แต่ว่า นักเวทกับนักเล่นแร่แปรธาตุรู้สึกจะไม่ลงรอยกันเท่าไหร่”
“น่าจะเป็นเรื่องดราม่าสินะ?”
“น่าจะนะ”
หลังจากเปลี่ยนเชื้อเพลิงใหม่ให้ตะเกียงแล้ว พวกเราจึงเริ่มสำรวจต่อ
ทว่า พวกเราที่ไม่รู้ทางข้างหน้าจำเป็นต้องวิเคราะห์ดันเจี้ยนก่อน แล้วค่อยตัดสินใจอีก
โรงพยาบาลใต้แสงไฟที่สั่นไหวให้ความรู้สึกที่ไม่ดีกับผมจริงๆ ถ้าเป็นเกมจริงๆ เหมือนกับ Silent hixx ผมก็ยังรับได้ แต่ว่า ตอนนี้เป็นแรงกดดันของการเข้าไปอยู่ในสถานการณ์จริงซึ่งเป็นสิ่งที่เกมให้ไม่ได้เลย ความมืดมิดและความไม่รู้นั้น น่าขนลุกขนพองซะจริงๆ
แล้วก็รูปแบบของโรงพยาบาลยังแปลกประหลาดอีก แม้แต่ห้องสักห้องก็ไม่มี นี่มันโครงสร้างเป็นแบบไหนกันแน่เนี่ย?
หรือว่าที่จริงโครงสร้างที่นี่ไม่เกี่ยวข้องกับโรงพยาบาลเลย? แค่เพราะความรู้สึกแรกของพวกเราทำให้รู้สึกว่าที่นี่เป็นโรงพยาบาล แต่ที่จริงที่นี่แค่เหมือนโรงพยาบาลเท่านั้น?
“ฟีล มาดูนี่สิ”
ได้ยินเสียงของเดล ผมจึงรีบวิ่งเข้าไป หลังจากมองเห็นสิ่งที่เขาชี้ ผมจึงพบว่าผมคิดมากไปจริงๆ
ด้านบนมีข้อความภาษาจีนเขียนว่า ‘ทางออกฉุกเฉิน’ ชี้ไปทางด้านขวา
“เจ้านี่อ่านว่าอะไร?”
“อ่านว่าอะไร? ทางออกฉุกเฉินไง!”
“ทางออกฉุกเฉิน? แต่ทำไมฉันรู้สึกว่าฉันอ่านไม่ออก...”
“เพราะฉันเข้าใจภาษาจีนไง อันที่จริงฉันก็แปลกใจว่าโลกนี้ใช้ภาษาอะไรกันแน่ เหมือนพอฉันมาถึงโลกนี้ก็เป็นภาษาเลย”
“ภาษาจีน...เอาเถอะ บางทีฉันกับนายคงจะมาจากคนละประเทศกัน แต่ในเมื่อนายอ่านออกก็ดีแล้ว ถ้าอย่างนั้นก็แปลว่าพวกเราควรไปทางนี้ใช่ไหม?”
“ใช่แล้ว”
ดูเหมือนก่อนหน้านี้จะมืดเกินไปเลยมองไม่เห็น แต่ตอนนี้เห็นแล้วก็ไม่มีปัญหา
...
นี่เป็นโรงพยาบาลที่ไหนของจีนที่ทะลุเข้ามากันล่ะเนี่ย? กลายเป็นดันเจี้ยนไปซะแล้ว...
ขณะผมคิดแบบนี้ เสียงโลหะกระทบกันก็ดังขึ้นมา เงยศีรษะขึ้น วีลแชร์สองคันก็กำลังคืบคลานเข้ามาอย่างช้าๆ...
อืม ผมหาคำอธิบายพวกมันที่ดีกว่าคำว่า ‘คืบคลาน’ ไปไม่ได้อีกแล้ว
“เดล?”
เดลหมดสติอยู่กับที่ไปแล้วอย่างที่คิด เอาเถอะ ตอนนี้ถึงคราวผมแล้ว
การเก็บเลเวลครั้งแรกของการเข้าสู่โลกใบนี้!
1 เรียกย่อๆ ว่าการ CC คือการลดประสิทธิภาพของศัตรู ตัวอย่างเช่น ทำให้ศัตรูวิ่งช้าลง ติดสถานะมึนงง ใช้สกิลไม่ได้ เป็นต้น
2 คือการรักษาระยะห่างกับศัตรูไม่ให้ศัตรูเข้าใกล้ ยกตัวอย่างเช่นการโจมตีแล้วถอยเมื่อศัตรูเข้ามา
3 คือการดึงดูดความโกรธของมอนสเตอร์
