Modifier Chapter 155-156
Modifier Chapter 155
"ฉันมีพลังสัมผัส ตราบใดที่มีซอมบี้เข้ามาใกล้ ฉันจะรู้ได้ทันทีและเห็นตำแหน่งของมัน"
จากนั้นสายตาของหลี่กวงก็จ้องมองไปที่เด็กสาวอีกครั้งและยิ้ม"สาวน้อย เธอชื่ออะไร?"
"ยี่หยู่เซว่"
"เป็นชื่อที่ดีมากๆ"หลี่กวงยิ้มอย่างมีความหมาย
ผู้หญิงไม่ได้สนใจอะไรเลย เธอพูดเพียงว่า"มีอาหารอีกไหม?"
"พวกเราทั้งสามไม่มีอาหารมากพอจะแบ่งให้พวกคุณ"
หลินเฟยรู้โดยทันทีว่าเธอหมายถึงอะไร ดังนั้นเขาจึงตอบว่า"ฉันรู้ เรามีอาหารเป็นของตัวเอง"
ตาของหลี่กวงเบิกกว้างอีกครั้งเมื่อเขาได้ยินสิ่งนี้
เมื่อหลินเฟยและเด็กสาวไม่ได้มองมาที่เขา มุมปากของเขาก็ค่อยๆยกยิ้มอย่างเย็นชา
"ฉันชื่อจ้าวหมิง"
จ้าวหมิงพูด"ความสามารถของฉันคือ นักแม่นปืน สำหรับมือปืน ไม่ว่าศัตรูจะอยู่ไกลแค่ไหนฉันก็สามารถโจมตีมันได้อย่างแม่นยำ"
"โครตเทพ."
หลินเฟยพูดชม"ความสามารถนี้อาจเรียกได้ว่าไร้พ่ายแล้ว"
มันเป็นเรื่องจริง.
ไม่ว่าเขาจะมีพลังอะไร เขาจะยกย่องมัน
"นี่คือพรสวรรค์"จ้าวหมิงรู้สึกภูมิใจเล็กน้อยและพูดว่า"ฉันไม่อาจเรียนรู้มันได้"
"คุณไม่มีความสามารถ งั้นก็ทำตามเราอย่างเชื่อฟังและฟังคำสั่งของเรา"
หลินเฟยพยักหน้า
ท้ายที่สุด เขาก็เป็นคนมาใหม่และยังไม่คุ้นเคย.
ทั้งกลุ่มเดินไปได้ไม่นาน
หลี่หวงจงใจเดินไปด้านหลัง ดวงตาของเขาจ้องไปที่แผ่นหลังเรียวของเด็กสาว ดวงตาของเขาเบิกกว้างขึ้นขณะที่เขาลอบเลียริมฝีปากของเขาเป็นครั้งคราว.
ตั้งแต่แรกเห็น ที่เขามองยี่หยู่เซว่.
เหตุผลหลักที่เขายอมให้หลินเฟยเข้ามาเพราะยี่หยู่เซว่ที่อยู่ข้างหลินเฟยคือเหตุผลหลัก
ผู้หญิงข้างๆนั้นเธอขี้เหร่เกินไป.
หลี่หวงไม่ได้เห็นสาวงามมานานแล้ว
ยี่หยู่เซว่ยังเด็ก แต่เธอน่ารัก
เขาวางแผนไว้แล้วว่าจะกำจัดหลินเฟยและเอาทั้งเด็กสาวและอาหารไปด้วยวิธีไหน.
ถูกต้อง จ้าวหมิงพาคนทั้งสองไปค้นหาในโรงแรม
"คืนนี้พักที่นี่ก่อน พรุ่งนี้เราต้องรีบแล้ว"จ้าวหมิงพูด พวกเขาต้องอาศัยอยู่ในห้องเดียวกัน.
อย่างไรก็ตามหลินเฟยยังคงนอนกับเด็กสาว
เพราะพวกเขาไม่ได้อยู่ในห้องเดียวกัน มันเลยสะดวก ที่จะใส่ถ่าน,อาบน้ำร้อนและกินอาหารอย่างมีความสุข.
"หลี่กวงคนนั้นเขาดูไม่ดี"ขณะที่นอนหลับ เด็กสาวกล่าวอย่างเงียบๆ
"ใช่"หลินเฟยพยักหน้า"พรุ่งนี้เราจะถามทางพวกเขาและเอาค่อยไปเอง"
แม้ว่านี่จะเป็นแผน
แต่วันต่อมา มีแขกไม่ได้รับเชิญมาที่วิลล่า.
เป็นเชสเตอร์สองสามตัว!
ซอมบี้เหล่านี้ถูกพบโดยหลี่กวง แต่ทันใดนั้นการแสดงออกของเขาก็เปลี่ยนจากตกใจเป็นเย็นชา
หลินเฟยถูกปลุกด้วยเสียงเคาะมาจากประตู.
เมื่อเขาเปิดประตู เขาก็เห็นหลี่กวงยืนอยู่หน้าประตูและพูดว่า"มีซอมบี้เข้ามา พวกมันเป็นซอมบี้ปกติ อยู่ชั้นล่าง ลงไปจัดการซะ"
หลินเฟยไม่ตอบ เขารับท่อนเหล็กที่หลี่กวงมอบให้และเดินไปชั้นล่าง
"มีซอมบี้เข้ามาโดยไม่คาดคิด"
หลินเฟยใช้[perspective]จากนั้นก็หยุด
ร่างเล็กๆที่ปีนกำแพงเหมือนกับแมงมุม เป็นซอมบี้ธรรมดาหรอ?
ทั้งสามคนแข็งแกร่งขนาดนี้เลย?
เขามองเห็นแผนของหลี่กวงได้อย่างรวดเร็วและจากนั้นก็หันกลับไป ดูเหมือนว่าเชสเตอร์จะเห็นพวกเขาและกำลังขึ้นมาชั้นบนอย่างรวดเร็ว.
พวกมันจะมาถึงที่นี่ในอีกไม่กี่นาที
Modifier Chapter 156
เมื่อหลี่กวงเห็นหลินเฟยเดินกลับมา เขาก็ขมวดคิ้วและพูดว่า"ทำไมนายกลับมาอีก?"
"ฉันจำได้"หลินเฟยพูด"ฉันเป็นคนธรรมดา ฉันจะเอาชนะซอมบี้ได้ที่ไหน? นายต้องมากับฉัน"
"อย่าดูถูกตัวเอง"
หลี่กวงตบบ่าหลินเฟยและพูดว่า"นายต้องเชื่อศักยภาพของมนุษย์ที่มีไม่สิ้นสุด"
หลินเฟยพูดอีกครั้ง"นายบอกว่าจะปกป้องเราไม่ใช่หรอ?"
"นี่คือโอกาสสำหรับนาย"หลี่กวงพูดอย่างเคร่งขรึม"นายต้องมีประสบการณ์ มันถึงจะเติบโตได้"
"ฉันไม่อาจยืนอยู่ข้างนายเพื่อปกป้องได้ตลอดเวลา"
หลินเฟยอดหัวเราะไม่ได้.
นี่มันพรสวรรค์จริงๆ
น่าเสียดายที่เวลามีไม่มาก หลินเฟยพูดว่า"ฉันรู้ว่ามันเป็นเรื่องจริง แต่พวกมันก็เข้ามาแล้ว นายจะยังไม่เคลื่อนไหว?"
หลังจากที่เขาพูด เขาก็ก้าวหลบหลี่กวงไปด้านข้างและเขาก็มองเห็นซอมบี้ที่คลานอยู่ระยะไกล
ทันใดนั้นใบหน้าของหลี่กวงก็เปลี่ยนไป
"ซอมบี้กำลังมา!"
เขาตะโกน
ในเวลาต่อมา จ้าวหมิงก็เปิดประตูและร่างของเขาก็มาอยู่ตรงทางเดินแล้ว.
"ฉันจัดการเอง พวกนายไปซ่อนดีกว่า"จ้าวหมิงพูดอย่างเคร่งขรึม
หลี่กวงไวมาก เขาซ่อนตัวอยู่ในห้องถัดไปโดยโผล่หน้าออกมาดูอย่างประหม่าๆ.
หลินเฟยยืนอยู่ข้างหลังเขาและพูดว่า"นายจะไม่ช่วยหรอ?"
"มีแค่จ้าวหมิงก็พอแล้ว มอนเตอร์เหล่านี้ยังไม่ต้องให้ฉันลงมือ"หลี่กวงพูดอย่างทรนงตน
หลินเฟยหยุดยิ้ม
ในตอนนี้ เด็กสาวที่เปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จแล้วก็เดินมาทางด้านหลังหลินเฟยและพูดด้วยหางตาว่า"คุณต้องการจัดการไหม?"
"ดูไปก่อน"หลินเฟยตอบ
ปัง ปัง ปัง--
อีกด้าน.
จ้าวหมิงยิงปืนออกไปสามนัดติดต่อกัน แต่พวกมันทั้งหมดไม่โดน การเคลื่อนไหวของเชสเตอร์นั้นเร็วกว่าการยิงอย่างมาก เมื่อพวกมันเห็นปืนของจ้าวหมิง พวกมันไม่มีแม้แต่อาการชะงักเลย
มันยังคงกระโดดไปมา.
แม้ว่าจ้าวหมิงจะมีความสามารถของนักแม่นปืน แต่ตอนนี้มันก็ไร้ประโยชน์ ถ้ายิงไม่โดน
นี่คือครั้งแรกที่ความสามารถของเขาไร้ผล.
ใบหน้าของจ้าวหมิงซีดเผือดและเขาไม่อาจถอยหลังแม้แต่ก้าวเดียว มองไปที่ซอมบี้ที่เข้ามาร่างกายของเขาสั่นมากขึ้นเรื่อยๆ
"ดูเหมือนว่าเขาจะตายจริงๆนะ ยังไม่ลงมืออีกหรอ?"หลินเฟยถามหลี่กวง
"มันก็แค่ภาพลวงตาไม่มีอะไรมากกว่านั้นหรอก"
หลี่กวงเช็ดเหงื่อและพูดว่า"จ้าวหมิงแข็งแกร่งมากจริงๆ"
แต่เสียงของเขาก็ขาดหายไป.
ปึก!
เชสเตอร์ตัวหนึ่งกระแทกจ้าวหมิงกระเด็นออกไป มันรวดเร็วราวกับสายฟ้าและปืนก็ลั่นออกมา.
ปืนตกลงมาที่พื้นและไถลมาที่ด้านหน้าของพวกเขา ก่อนที่เขาจะเก็บมันและยิงออกไป.
ปัง!
จ้าวหมิงล้มลงกับพื้นเพราะว่าเขาไม่ได้แข็งแกร่งนัก.
เชสเตอร์ทั้งสามตัว มีตัวหนึ่งล้มลงต่อหน้าจ้าวหมิงและเข้าไถลหาพวกเขาเล็กน้อย ในขณะที่อีกตัวได้มองมาที่หลินเฟยและหลี่กวงที่เดินเข้ามา.
หลินเฟยพูด"ปืนของเขาถูกกระแทกออกไปแล้ว ถ้าไม่ไปเก็บมัน เราก็จะยิงไม่ได้ นายจะยังไม่ไปอีกหรอ?"
"ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้พวกมันมาหาเราแล้ว นายจะไม่เคลื่อนไหวจริงๆ?"
หลี่กวงมองไปที่ซอมบี้ด้านหน้าของเขา
ความกังวลใจแต่เดิมหายไปและคลื่นสยดสยองก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา เขาคว้าแขนของหลินเฟยและเหวี่ยงเข้าหาซอมบี้.
"ไปลงกนรกซะ ไอ้โง่!"
เขาอุทานว่า"ตั้งแต่ที่เห็นแกเมื่อวาน ฉันก็วางแผนที่จะกำจัดแกออกไปยังไง"
"ฉันอย่างจะให้แกตายที่ชั้นล่างอย่างเงียบๆ แต่ฉันไม่คิดเลยว่านายจะเชื่อใจฉันขนาดนี้"
"ที่เป็นอย่างนี้ อย่ามาโทษกันเลยนะ"
คุยท้ายเรื่อง
ขอบคุณทุกท่านที่สนับสนุนมาตลอด ผมพยายามจะแปลให้ได้มากกว่าสองตอนแต่ก็ยังคงทำไม่ได้ แต่จะพยายามเรื่อยๆ สำหรับคนที่ช่วยสนับสนุนผม ผมก็ไม่อาจตอบแทนอะไรไปได้มากกว่านี้แล้ว ขอบคุณทุกท่านจริงๆ และถ้าเรื่องนี้ไปได้ดีก็อาจจะมีเรื่องใหม่เข้ามาใหม่ ขอให้สนุก อาจจะไม่ค้าง พรุ่งนี้ว่าจะหยุดแต่ถ้าหยุดตอนนี้อาจจะค้างได้เลยจะรีบเร่งแปลให้นะครับ อ่อ เรื่องนี้โครงเรื่องมาจาก L4D ตอนนี้อยู่ในภาค2-ภาคใหม่ที่กำลังจะเอามาลง ซอมบี้เชสเตอร์ก็มีโครงร่างมาจากรูปด้านล่าง
