ตอนที่ 37: ตัวปัญหา 2 (อ่านฟรี)
เสี่ยวเฉิงเริ่มครุ่นคิดอยู่สักพัก นอกจากนี้ บรรดานักพนันกว่ายี่สิบคนที่ยืนอยู่รอบโต๊ะก็พลันเฝ้ารอให้เขาวางเดิมพันลงไปก่อน
แต่ทว่า เสี่ยวเฉิงเองก็ตัดสินใจที่จะยอมแพ้ ถึงแม้ว่าเขาจะคำนวณผลลัพธ์ได้อย่างแม่นยำ แต่ใครจะไปรู้ล่ะว่าพนักงานใหม่ทำอะไรกับลูกเต๋าที่อยู่ภายในถ้วยไปบ้าง? ถึงอย่างไร ถ้าเสี่ยวเฉิงวางเดิมพันลงไปตอนนี้แล้วแพ้ เขาก็คงจะไม่สามารถทำอะไรได้อีก
“ฉันเริ่มรู้สึกเบื่อไฮโลนิดหน่อยแล้ว ขอไปเล่นเกมอื่นหน่อยก็แล้วกัน” เสี่ยวเฉิงพลันลุกขึ้นและเดินออกไปจากโต๊ะพร้อมกับชิปมูลค่าสองหมื่นหยวน
เหล่านักพนันต่างตกตะลึงไปชั่วครู่ และบางคนก็ถึงกับวิ่งไปล้อมเสี่ยวเฉิงและถามขึ้น "งั้นรอบนี้นายคิดว่ามันจะออกสูงหรือต่ำกันล่ะ?"
เสี่ยวเฉิงรู้ดีว่าผลลัพธ์ของลูกเต๋าคือสูง แต่ถ้าเขาเลือกที่จะแทงสูง พนักงานคนนั้นก็จะใช้กลอุบายเดิมของตนเพื่อพลิกลูกเต๋าเป็นต่ำแน่นอน
ด้วยเหตุนั้น เสี่ยวเฉิงจึงกล่าวคำพูดเสียงดังออกมาเพื่อให้ทุกคนได้ยิน “น่าจะต่ำแหละมั้ง”
ถึงกระนั้น ตั้งแต่เล่นมา เสี่ยวเฉิงก็ทำให้เซินเหยาหน้าแตกและอับอายไปตั้งหลายต่อหลายครั้ง และในตอนนี้ เธอก็เริ่มรู้สึกว่าทั้งโชคและดวงของเสี่ยวเฉิงน่าจะหมดลงไปแล้ว มันถึงเวลาแล้วที่เธอจะกลับมาทำการวิเคราะห์และคาดเดาผลลัพธ์ของลูกเต๋าบ้าง ทันใดนั้นเอง เธอก็พลันกระแอมพร้อมกับตะโกนขึ้นมา "เขาชนะไปเจ็ดครั้งติดต่อกันแล้ว บางที เขาอาจจะไม่มั่นใจในครั้งที่แปดก็ได้ ฉันคิดว่าครั้งนี้ต้องออกสูงแน่!"
จากนั้นไม่นาน เซินเหยาก็วางชิปมูลค่าห้าหมื่นหยวนที่เพิ่งแลกมาไปที่ช่องจำนวนสูง... ทว่า เหล่านักพนันทั้งยี่สิบกว่าคนก็ต่างไม่สนใจเธอเลย พวกเขารีบวางเดิมพันลงไปที่จำนวนต่ำทันที
อันที่จริง ผลลัพธ์ที่เสี่ยวเฉิงรู้ตั้งแต่แรกก็คือสูง แต่เขารู้ว่าพนักงานต้องทำการพลิกลูกเต๋าอย่างแน่นอน อีกทั้ง บรรดานักพนันกว่ายี่สิบคนก็ต่างเชื่อเสี่ยวเฉิงและแทงต่ำกันทุกคน
ทันทีที่เห็นว่าเหล่านักพนันกว่ายี่สิบคนวางเดิมพันรวมกันเป็นมูลค่ากว่าห้าแสนหยวน พนักงานใหม่ก็พลันกดปุ่มเล็ก ๆ ที่ข้างถ้วยและทำการเหย่าทันที ลูกเต๋าทั้งสองกลิ้งไปกลิ้งมาด้วยแรงเขย่าของถ้วยที่ส่งผลต่อแกนแม่เหล็กที่ติดตั้งอยู่ภายในลูกเต๋า
เสี่ยวเฉิงพลันหันหลังพิงโต๊ะและเผยยิ้มออกมาพร้อมกับหยิบบุหรี่ออกมา
"เปิดเลย!"
ทันทีที่ถ้วยถูกยกขึ้น เลขที่ปรากฎก็คือหนึ่งและสี่ ผลรวมคือห้า! ครั้งนี้มันคือต่ำ!
ทันใดนั้น ดวงตาของเซินเหยาก็พลันเบิกกว้าง อีกทั้ง ใบหน้าของพนักงานก็เริ่มซีดลงราวกับคนที่เพิ่งจะเห็นผี
เสี่ยวเฉิงพลันหันไปมองพนักงานและเผยยิ้มออกมาก่อนที่จะเดินจากไป ทันใดนั้น เซินเหยาก็วิ่งไล่ตามเขาไปพร้อมกับกล่าวคำพูด “นี่นายไม่ได้พึ่งโชคเลยใช่ไหม? รู้อะไรทำไมถึงไม่บอกกันบ้างล่ะ? ครั้งนี้ฉันเสียเงินไปตั้งเยอะเลยนะ!”
เซินเหยาพลันรู้สึกโกรธไม่น้อย เธอทั้งทำการวิเคราะห์ความหน้าจะเป็นทุกรูปแบบต่อหน้านักพนันคนอื่น แต่สุดท้าย เธอก็ถูกทำให้ขายหน้าและอับอายทุกครั้งไป
ทว่า ตอนนี้เซินเหย่ารู้แล้วว่าการกระทำของเสี่ยวเฉิงในคืนนี้ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกับโชคหรือดวงเลย อันที่จริง เขารู้วิธีการเล่นพนันต่างหากล่ะ!
“การพนันคือการแสวงหาความตื่นเต้นจากการไล่ตามสิ่งที่เราไม่รู้ ถ้าฉันบอกเธอไป มันจะไปสนุกได้ยังไงกันล่ะ?” เสี่ยวเฉิงเผยยิ้ม
“ให้ตายเถอะ! ฉันอยากได้เงินมากกว่าสนใจเรื่องความตื่นเต้นบ้าบออะไรนั่นอีก! ยังไงก็เถอะ นายเดาถูกหมดทุกครั้งได้ยังไงกัน?” สีหน้าของเซินเหยาในตอนนี้เต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น ทันใดนั้น เธอก็พูดโพล่งออกมา "นายอ่านใจคนได้งั้นเหรอ?"
"อ่านใจคนเนี่ยนะ? เธอคิดว่าลูกเต๋ามันมีความคิดให้ฉันไปอ่านหรือยังไงกัน?"
อย่างที่รู้กันว่าเสี่ยวเฉิงสามารถใช้ประสาทการได้ยินเพื่อรับรู้ความถี่ในการกลิ้งไปมาของลูกเต๋า ด้วยเหตุนั้น เขาจึงสามารถไปเล่นไฮโลที่โต๊ะอื่นได้อีก
แต่ทว่า ทันทีที่เสี่ยวเฉิงนั่งลง พนักงานคนเดิมเมื่อครู่ก็วิ่งตามเขามาราวกับเป็นหมากฝรั่งที่ติดอยู่ใต้เท้า
ในตอนนั้นเอง เสี่ยวเฉิงก็รีบลุกขึ้นและเดินไปเลือกโต๊ะอื่น และแทบจะในทันที พนักงานคนเดิมก็เดินตามเสี่ยวเฉิงมาอีกครั้ง
ให้ตายเถอะ! พนักงานคนนี้ไม่ต่างอะไรกับตัวปัญหาของเสี่ยวเฉิงเลย!
“ทำไมนายถึงกลัวเขาล่ะ?” เซินเหยามองออกว่าเสี่ยวเฉิงตั้งใจที่จะหลบเลี่ยงการเล่นพนันกับพนักงานคนนี้ และด้วยเหตุนั้น เธอจึงถามขึ้นมาด้วยความอยากรู้อยากเห็น
“หมอนั่นมีถ้วยลูกเต๋าที่ผลิตขึ้นมาเป็นพิเศษ ถ้าฉันเดาไม่ผิด ลูกเต๋าแต่ละลูกคงจะถูกติดแกนแม่เหล็กเอาไว้ข้างใน ฉันว่าเขาต้องใช้หลักการของขั้วบวกและขั้วลบแน่ เพราะมันสามารถทำให้ลูกเต๋าหมุนได้ตามใจชอบและเปลี่ยนผลลัพธ์ได้ด้วยการกดปุ่มสวิตช์”
ทันทีที่ได้ยินเช่นนั้น เซินเหยาก็พลันเบิกตากว้าง "พวกเขากล้าทำถึงขนาดนี้ได้ยังไงกัน?!"
