ตอนที่ 242 ฉันให้กำเนิดขยะที่ทำให้เธอต้องผิดหวัง
“คุณเป็นคนโปรดอันดับที่สองของโลก รองจากพี่สาวของผมเลยฮะ ขอบคุณฮะพี่เขย!”
ลุงหลี่พูดไม่ออก
น้องชายของคุณผู้หญิงประจบประแจงเขาได้เก่งมาก
เขาทำให้นายน้อยมีความสุขมาก
ทันใดนั้น ลุงหลี่ก็รู้สึกได้ว่านายน้อยยิ้มมากขึ้นในช่วงเวลาตั้งแต่แต่งงาน เขาเพิ่งจะเคยเห็นมากกว่าทศวรรษที่ผ่านมารวมกันได้
ที่ผ่านมานายน้อยแทบจะไม่ยิ้มตลอดทั้งปี
แม้ว่าครอบครัวของคุณผู้หญิงจะไม่ค่อยดีนักและครอบครัวของเธอก็ไม่ได้รับการพิจารณาว่าเข้ากันได้กับตระกูลเหมา แต่การที่เธอสามารถทำให้นายน้อยมีความสุขได้ก็เพียงพอแล้ว
ความสุขของนายน้อยนั้นสำคัญมาก
แต่แน่นอนว่านี่เป็นเพียงความคิดเห็นส่วนตัวของเขาเท่านั้น
สำหรับนายหญิงที่ให้ความสำคัญกับภูมิหลังของลูกสะใภ้มากกว่านั้นอาจจะเป็นคนละกรณีกัน
......................
แม่บ้านวัยกลางคนออกมาพาเฉียวเมียนเมียนเข้าไปในบ้าน
เช่นเดียวกับแม่ซู แม่บ้านคนนี้ก็ชอบเฉียวเมียนเมียนมากเช่นกัน เธอปฏิบัติกับเฉียวเมียนเมียนมาเป็นเวลานานในฐานะคุณผู้หญิงน้องของตระกูลซู
เธอเองก็รู้สึกเสียดายเช่นกัน เมื่อรู้ว่าเฉียวเมียนเมียนเลิกกับซูเจ๋อ
“คุณเฉียวคะ คุณกับคุณชายเลิกกันแล้วเหรอคะ” เสียงของเธอฟังดูค่อนข้างหดหู่
“คุณรู้จักกันมานานและสนิทกันมาก ทำไมต้องเลิกรากะทันหันด้วยค่ะ”
เฉียวเมียนเมียนตอบแบบง่าย ๆ
“เราเข้ากันไม่ได้น่ะค่ะ ป้าซ่ง ซูเจ๋ออยู่บ้านด้วยหรือเปล่าคะ”
“คุณชายอยู่ที่บ้านคะ”
ทันใดนั้น ป้าซ่งก็จำอะไรบางอย่างได้และกล่าวเสริมว่า
“โอ้ คุณเฉียว น้องสาวของคุณก็มาที่นี่ด้วย”
ป้าซ่งไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นที่ห้องนั่งเล่น
เธอเพิ่งพบว่ามันแปลกที่เฉียวอันซินมาเยี่ยม
คุณเฉียวที่สองแทบจะไม่มาเยี่ยมด้วยตัวคนเดียว ดังนั้นเธอจึงไม่แน่ใจว่าเธอมาทำอะไรที่นี่
“เฉียวอันซินอยู่ที่นี่หรือคะ” เธอขมวดคิ้วอย่างช่วยไม่ได้
ป้าซ่งพยักหน้า “ใช่ค่ะ เธอแค่พูดกับนายน้อยและคุณผู้หญิงอยู่ในห้องนั่งเล่น ฉันไม่แน่ใจว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ท่านผู้หญิงกลับลุกขึ้นและขว้างถ้วยน้ำชาออกไป ฉันได้ยินว่าคุณเฉียวที่สองกลัวจนน้ำตาไหลเลยค่ะ”
“อารมณ์ของคุณผู้หญิงดีมากและแทบไม่เคยมีอารมณ์วู่วามเลย ฉันสงสัยว่าใครไปยั่วเธอ”
เฉียวเมียนเมียนเม้มริมฝีปากและนิ่งเงียบ
เธอคิดว่าแม่ซูต้องเสียอารมณ์ เมื่อพบว่าซูเจ๋อและเฉียวอันซินอยู่ด้วยกัน
แม้ว่าแม่ซูจะรักซูเจ๋อมาก แต่เธอก็ไม่ยอมรับความผิดพลาดของเขาได้
เธอต้องโกรธอย่างแน่นอนที่รู้ว่าซูเจ๋อนอกใจเธอ
...................
ในห้องนั่งเล่น
เฉียวเมียนเมียนเห็นซูเจ๋อและเฉียวอันซินทันที
พวกเขายืนอยู่ใกล้กันมากจนเหมือนตัวจะติดกัน
เฉียวอันซินดูเหมือนจะร้องไห้ในขณะที่ซูเจ๋อ ค่อย ๆ เช็ดน้ำตาให้เธอ
เฉียวเมียนเมียนรู้สึกเบื่อหน่ายเมื่อเห็นว่าเขาทำตัวเป็นสุภาพบุรุษ
ยืนอยู่ตรงข้ามพวกเขาคือแม่ซู ซึ่งการแสดงออกของเขาดูน่ากลัวและดวงตาของเขายังคงเต็มไปด้วยเปลวเพลิงแห่งความโกรธ
“คุณผู้หญิง คุณชาย คุณเฉียวมาแล้วค่ะ” ป้าซ่งร้องบอก
แม่ซูเงยหน้าขึ้นทันที เมื่อเห็นเฉียวเมียนเมียน ดวงตาของเธอก็สว่างขึ้นชั่วครู่ก่อนที่จะกลายเป็นสีแดง
“เมียนเมียน”
เธอเดินไปหาเฉียวเมียนเมียน และกอดเธอไว้
จากนั้นเธอก็เริ่มร้องไห้
“ตระกูลทำให้เธอผิดหวัง ฉันให้กำเนิดขยะ เราทำให้เธอผิดหวังจริง ๆ”
เฉียวเมียนเมียนรู้สึกตะลึงเล็กน้อยในตอนแรก แต่เมื่อเห็นว่าแม่ซูร้องไห้เสียใจแค่ไหน เธอก็ลูบหลังเธอเบา ๆ
“ป้าซูคะ อย่าร้องไห้เลยค่ะ ฉันไม่เคยคิดโทษป้าเลยค่ะ”