บทที่ 207 – ข้าดูแลเด็กคนนี้
บทที่ 207 – ข้าดูแลของเด็กคนนี้ ในเมืองที่ไม่รู้ จักขอทานตัวเล็กๆถูกปกคลุมไปด้วยดิน เขาทานอาหารกลางวันอย่างดี แต่ไม่มีอะไรกินสำหรับมื้อเย็น อย่างไรก็ตามทั้งนาฬิกาและขอทานไม่กังวลเรื่องนั้น นั่นเป็นเพราะปากของขอทานนั้นหวานและดวงตาของเขาก็คมมาก เขาสามารถบอกได้ว่าใครรวยหรือจนไม่ว่าใครจะใจดีหรือโหดเหี้ย...
