ตอนที่ 117 ก่อตัว

ตอนที่ 117

ก่อตัว

“เป็นหัวหน้ากิลด์ใหญ่โตจริงๆซะด้วยสิ ลูกน้องแกคงผิดหวังน่าดูถ้ารู้ว่าหัวหน้ากิลด์มีหนี้เป็นสิบๆล้านแบบนี้”อาร์มหรือก็คือลูกน้องของเจมส์เดินเข้ามานั่งภายในห้องด้วยท่าทีสบายๆก่อนจะเอนหลังพิงโซฟาแล้วยกขาขึ้นมาไขว่ห้างเสียอย่างนั้น

“พี่อาร์ม เรื่องนั้นอย่าพูดเสียงดังสิครับ”พายัพว่าพลางเหล่มองไปทางประตูที่ลูกน้องของตัวเองเพิ่งจะออกไป หวังว่าเสียงของอาร์มจะไม่ดังไปถึงข้างนอกนะ

“ก็ได้ๆ แต่พวกเรามาวันนี้ก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับหนี้แกหรอกนะ”อาร์มว่าพลางสั่งให้ลูกน้องของตัวเองไปนั่งตามเก้าอี้ในห้อง ตรงนี้ให้อาร์มเป็นคนคุยเองน่าจะดีกว่า

“แล้วพี่มีธุระอะไรเหรอครับ ถ้าจะมาเจอผมละก็แค่โทรมาก็น่าจะพอแล้ว”พายัพถามด้วยท่าทีสงสัย เพราะกำหนดใช้หนี้ก็ยังไม่ถึงเวลานี่นา

“ไม่มีอะไรหรอก พวกเราเกิดอยากเล่นเกมขึ้นมานะสิก็เลยลองเข้ามาเล่นกันดู แล้วเกมเนี่ยมันก็สนุกไม่เลวเหมือนกัน”อาร์มตอบพลางชักดาบที่เอวออกมาถือ พวกเขาเป็นนักเลงกันข้างนอกอยู่แล้ว เรื่องต่อยตีไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรสำหรับพวกเขาเลย พอมาเล่นเกมในระบบโลกเสมือนจริงแบบนี้ก็ทำให้ถูกอกถูกใจไม่น้อยเลย แถมในนี้ใช้กำลังใส่มอนสเตอร์ได้เต็มที่ไม่มีใครห้ามอีกต่างหาก

“แต่ไอ้ไอเทมในเกมเนี่ยมันหายากจริงๆ พวกเราก็เลยแวะมาหาแกเพื่อแกจะช่วยอะไรได้”อาร์มพูดจบก็โยนดาบในมือตัวเองลงพื้นด้วยท่าทีไม่สนใจ ดาบของเกาะเริ่มต้นเอามาใช้ในแผ่นดินข้างล่างแทบจะไร้ประโยชน์เลยก็ว่าได้ ในเกมไม่เหมือนข้างนอกที่หยิบจับอะไรมาเป็นอาวุธก็ได้ เพราะในเกมมีระบบค่าโจมตีของอาวุธแต่ละชิ้นอยู่ ซึ่งสำหรับมือใหม่อย่างอาร์มแล้วการหาอาวุธพวกนั้นมันยากเอาเรื่องเลย

“ได้ครับ เดี๋ยวผมจะบอกให้เด็กๆหาไอเทมให้พวกพี่ใส่กันเต็มที่เลย พี่มาเล่นเกมทั้งทีไม่ให้ผมต้อนรับได้ไง”พายัพได้ยินก็รีบเข้าไปต้อนรับทันที อาร์ม และลูกน้องเป็นคนที่ถือหนี้ของพายัพเอาไว้ ในบางครั้งที่พายัพใช้หนี้ไม่ทันก็ได้พวกอาร์มนี่ล่ะช่วยขอร้องเจ้านายให้ยืดเวลาออกไป เพราะงั้นความสัมพันธ์ของอาร์มและพายัพเลยไม่ได้แย่อะไรมาก

“จริงสิ ในเกมเนี่ยกิลด์แกใหญ่เอาเรื่องเลยนี่ ให้พวกเราอยู่ในกิลด์ของแกด้วยก็แล้วกัน”ชายอีกคนหนึ่งที่นั่งอยู่มุมห้องพูดด้วยท่าทีดุดัน แค่มองมาก็สัมผัสได้ถึงจิตสังหารแล้ว

“ได้สิครับ พี่โจ้จะเข้ากิลด์ผมทั้งทีก็ต้องต้อนรับอยู่แล้ว”พายัพว่าพลางหัวเราะออกมาด้วยท่าทีอ่อนน้อมอย่างมาก โจ้ เป็นมือดีของอาร์มเลยก็ว่าได้ มีครั้งหนึ่งที่พายัพเห็นโจ้กระทืบลูกหนี้ที่ไม่ยอมจ่ายเงินเข้าอย่างจังทำเอาพายัพไม่กล้าหือกับโจ้เลย ตัวพายัพนั้นไม่เหมือนกับแก้วหรอก ถ้าเป็นในโลกภายนอกละก็ตัวเขาไม่สามารถสู้ใครได้เลย

.

.

.

“ดูเหมือนจะเข้ากิลด์ไปแล้วสินะ”กวีที่กลับมายังเมืองการ์กันเรียบร้อยแล้วได้รับข้อความจากเจมส์พอดี ดูเหมือนพายัพจะไม่รู้ว่าเจ้านายของพวกอาร์มก็คือลุงของเจมส์ ทำให้พายัพรับอาร์มเข้าไปในกิลด์อย่างง่ายดาย เท่านี้ทางฝั่งของแก้วก็เป็นไปตามแผนแล้ว เหลือแค่ให้พวกอาร์มค่อยๆลงมือเท่านั้น

ติ๊ง....

ระหว่างกำลังอ่านรายงานของเจมส์ที่ส่งมา อยู่ๆก็มีข้อความอีกฉบับเข้ามาหากวีพอดี ข้อความฉบับนี้เป็นข้อความที่กวีรออยู่นานแล้วทำให้กวีอดที่จะยิ้มออกมาไม่ได้

“หลังจากนี้คงงานยุ่งน่าดูเลย”กวีเดินผ่านเมืองการ์กันเข้าไปยังตึกของกิลด์บูรพา ฐานะเจ้าเมืองของกวีนั้นทำให้ NPC พากันเข้ามาต้อนรับด้วยท่าทียิ้มแย้ม แต่ทว่าสิ่งหนึ่งที่ต่างออกไปจากก่อนหน้านี้ก็คือ

“ท่านกวี ได้โปรดรับพวกเราเข้ากิลด์ด้วยเถอะครับ”

“ท่านกวี พวกเราอยากจะเป็นพันธมิตรกับท่านครับ ถึงพวกเราจะเป็นกิลด์เล็กๆแต่รับรองว่าฝีมือของพวกเราไม่เป็นสองรองใครแน่ๆครับ”

“ท่านกวี ผมขอเพิ่มรายชื่อเพื่อนได้หรือเปล่าครับ”

เสียงคนที่เข้ามารอที่หน้าอาคารของกิลด์บูรพาทำเอาบรรยากาศรอบๆอื้ออึงไปหมด เพราะการต่อสู้ในกิจกรรมยักษ์แห่งหุบเขากระดูกทำให้กิลด์ของกวีเป็นที่รู้จักในทันที และเมื่อประกอบกับชื่อเสียงของผู้เล่นแต่ละคนที่โผล่ในการถ่ายทอดสดทำให้มีผู้เล่นและกิลด์จำนวนมากต้องการเข้ามาหาอย่างไม่ขาดสาย ถึงขั้นยกคนมารอกันหน้าอาคารกิลด์เลยทีเดียว

“ใจเย็นๆนะครับทุกคน กิลด์บูรพาของเรายินดีตอบรับคำขอของทุกคนแน่นอนครับ เชิญทุกท่านติดต่อที่ประชาสัมพันธ์ได้เลยครับ”กวียิ้มรับก่อนจะพาแขกที่มารอเข้าไปในตึกด้วยท่าทีเป็นมิตรก่อนจะพาพวกเขาไปพบกับสมาชิกกิลด์ของกิลด์บูรพาที่เตรียมเอาไว้แล้วเพื่อรับมือเรื่องที่จะเกิดขึ้น ระหว่างนั้นกวีเดินต้อนรับแขกที่เข้ามาพบด้วยท่าทีอ่อนโยนและเป็นกันเองจนกระทั่งถึงเวลาประชุมและต้องขอตัวขึ้นไปชั้นบนก่อน

.

.

.

“เจ....เรื่องที่เสนอไปคิดว่าไงบ้าง”อีกฟากหนึ่งของแผ่นดิน เจที่อยู่ในกิลด์กระทิงเหล็กมาได้หลายเดือนแล้วก็เริ่มจะมีหน้ามีตาในกิลด์ขึ้นมาบ้าง กิลด์กระทิงเหล็กมีชื่อด้านการป้องกันที่ยอดเยี่ยม เจ ที่มีพลังชีวิตมหาศาลนั้นเป็นผู้เล่นที่สามารถยืนหยัดต่อสู้กับผู้เล่นอื่นๆได้อย่างน่ากลัว แม้แต่บอสเองก็ยังสามารถชนได้อย่างง่ายดายทำให้เจกลายเป็นผู้เล่นแนวหน้าของกิลด์กระทิงเหล็กได้อย่างไม่ยากเย็นนัก

“ครับ เรื่องนั้นตอนแรกก็คิดว่าคงเกินเอื้อมไปหน่อย”เจว่าพลางยิ้มเจื่อนๆออกมาด้วยท่าทีไม่มั่นใจ แต่เพียงครู่เดียวเจก็เปลี่ยนท่าทีไป

“แต่ผมก็อยากจะลองดูครับ หน้าที่หัวหน้ากิลด์ย่อยสาขาใหม่จะพยายามครับ”เจตอบพลางยิ้มให้ชายตรงหน้าด้วยท่าทีมั่นใจ หลังจากได้เข้าไปช่วยในปาร์ตี้ของหัวหน้ากิลด์เจก็แสดงความสามารถออกมาให้พวกเขาเห็นอย่างโดดเด่นทีเดียว แม้ส่วนใหญ่จะมาจากคำแนะนำของกวีเท่านั้นก็ตาม แต่เพราะแบบนั้นเจเลยได้รับความไว้ใจให้เป็นหัวหน้ากิลด์ย่อยที่กำลังจะเปิดใหม่ของกิลด์กระทิงเหล็กนั่นเอง

“ดี พวกเราเห็นความสามารถของนายแล้ว พวกเราชื่อในตัวนายนะ”หัวหน้ากิลด์กระทิงเหล็กว่าพลางตบบ่าของเจด้วยท่าทีพึงพอใจ กิลด์กระทิงเหล็กเป็นกิลด์ใหญ่กิลด์หนึ่งของฝั่งนายทุน บางทีอาจจะเหนือกว่ากิลด์กรีนโลตัสที่กวีเคยอยากจะเข้าเป็นสมาชิกเสียอีก ตอนนี้เจแทบไม่อยากจะเชื่อเลยว่าตนเองจะก้าวมาถึงระดับนี้ได้

“ช่วงนี้มีกิลด์ใหม่น่ากลัวเพิ่มขึ้นมาหลายกิลด์ อย่างกิลด์บูรพาที่อยู่ทางตะวันออกเองก็ดี เห็นว่าเจ้าพวกนั้นล้มกิลด์อัศวินนภากับกิลด์เมฆาลงได้ พวกเราเองก็ต้องพัฒนาขึ้นอย่าปล่อยให้พวกหน้าใหม่เข้ามาทาบรัศมีได้เข้าใจหรือเปล่า”หัวหน้ากิลด์กระทิงจ้องมองดวงตาของเจด้วยท่าทีจริงจัง คนหนุ่มฝีมือดีแบบนี้นานๆจะโผล่มาสักคน ตัวเขาที่เป็นหัวหน้าย่อมยินดีที่จะสนับสนุนคนหนุ่มแบบนี้

“จะไม่ทำให้ผิดหวังเลยครับ”เจตอบพลางพยักหน้าด้วยท่าทีมั่นใจ แม้จะได้รับคำแนะนำจากกวี แต่หลายเดือนที่ผ่านมาเจก็ได้ฝ่าฟันอะไรหลายๆอย่างจนมีความมั่นใจในตัวเองขึ้นมาก ตอนนี้หากต้องเป็นผู้นำเจก็ไม่คิดที่จะหนีและยื่นอกรับมาอย่างเต็มใจเลยทีเดียว

.

.

.

“ไม่เจอกันแค่สามสี่เดือน พี่เจกลายเป็นหัวหน้ากิลด์ย่อยไปแล้วงั้นเหรอ เหลือเชื่อเลย”หลังจากได้รับตำแหน่งหัวหน้ากิลด์ย่อยมาจากกิลด์กระทิงเหล็ก เจก็ออกมารับผู้เล่นใหม่เข้ากิลด์ในทันที แต่เพราะเจมีผู้เล่นหลายคนที่ติดต่อเอาไว้แล้วก็เลยสามารถหาคนเข้ากิลด์ได้ไม่ยาก

“ไม่เหมือนพวกเราเลยนะ พวกเรายังเล่นกันตามมีตามเกิดอยู่เลย คิดถึงตอนอยู่บนเกาะเริ่มต้นจริงๆ”ชายที่แบกขวานเล่นใหญ่เอาไว้บนหลังพูดพลางเดินเข้ามาหาเจด้วยท่าทีดีใจ ก่อนหน้านี้พวกเขาต้องแยกกันไปเพราะต้องไปเจอเพื่อนอีกกลุ่มหนึ่ง ไม่อย่างนั้นปาร์ตี้จากเกาะเริ่มต้นของพวกเขาก็คงยังเหมือนเดิม

“แต่ก็นะ ดีใจนะเนี่ยที่ยังไม่ลืมกัน”ไบรท์ว่าพลางยิ้มออกมาด้วยท่าทีดีใจ พอเจติดต่อมาไบรท์ก็พาเพื่อนๆมาสมัครเข้ากิลด์ทันทีเลย ท่าทางเก่งเองก็เหมือนกัน แม้จะลงมารวมตัวกับเพื่อนๆแล้วก็ยังอดคิดถึงช่วงเวลาที่อยู่ปาร์ตี้เดียวกับกวีบนเกาะเริ่มต้นไม่ได้

“เจเลือกพวกเราแบบนี้พวกเราไม่ทำให้ผิดหวังแน่นอน”เก่งที่แบกขวานเอาไว้พูดพลางยืดอกอย่างมั่นใจ ตอนนี้ในกิลด์ย่อยของเจมีสมาชิกปาร์ตี้เก่าของเจที่ออกมาจากกิลด์หลักของกิลด์กระทิงเหล็ก และยังรับปาร์ตี้ของเก่งและไบรท์เพื่อนเก่าตั้งแต่บนเกาะเริ่มต้นเข้ามาอีก ตอนนี้เจมั่นใจมากเลยทีเดียวว่าเขาจะต้องผ่านไปได้แน่ๆ

.

.

.

“ไอ้เจ้านั่นมันชักจะได้ใจเกินไปแล้ว”หลังจากเจตัดสินใจรับเป็นหัวหน้ากิลด์ย่อยของกิลด์กระทิงเหล็ก ชายร่างใหญ่คนหนึ่งที่นั่งอยู่ในอาคารของกิลด์กระทิงเหล็กกลับมองลงมาหาเจด้วยท่าทีไม่ชอบใจนัก

“ใช่ พี่เก้า ไอ้เด็กใหม่นั่นพอหัวหน้าถูกใจเข้าหน่อยก็ทำเป็นเหลิง น่าโมโหจริงๆ”ชายที่นั่งอยู่ในห้องเดียวกันพูดออกมาด้วยท่าทีเห็นด้วย เพราะเจก้าวขึ้นมาอย่างรวดเร็วเกินไปก็เลยโดนหมั่นไส้ได้ง่าย จะมีคนไม่พอใจก็ไม่แปลก

“พี่เก้า จำเรื่องกิลด์ใหม่ที่เพิ่งสร้างขึ้นมาได้หรือเปล่า”ชายคนหนึ่งถามพลางมองไปทางเก้าด้วยท่าทียิ้มๆ

“กิลด์บูรพาที่กำลังดังอยู่ตอนนี้งั้นเหรอ”เก้าaถามพลางหันไปมองฝั่งลูกน้องด้วยท่าทีสนใจ

“ใช่ ได้ยินว่าก่อนหน้านี้เจ้าเจมันอยู่กับปาร์ตี้ของหัวหน้ากิลด์บูรพามาก่อน มันฟังดูน่าสงสัยดีนะพี่นะ”ชายคนนั้นว่าพลางยิ้มออกมาด้วยท่าทีเจ้าเล่ห์ ไม่เกี่ยวหรอกว่าเจจะมีเรื่องให้สงสัยหรือเปล่า แต่ขอเพียงหัวหน้าสงสัยเจก็จบ