ตอนที่ 12 : เข้าฌาน

ลู่หมิงยิ้มออกมาเล็กน้อยเมื่อได้เห็นคำตอบของระบบ ก่อนจะถามเพิ่มอีกว่า

“แล้วทำไมหลอดค่าประสบการณ์ถึงไม่มีตัวเลขบอกเลยล่ะ ? หรือว่าระบบมีปัญหา ?”

ระบบที่ได้ยินคำถามของลู่หมิงมันก็ขึ้นหน้าจอตอบกลับคำถามของเขาทันที

{ ประสบการณ์ไม่สามารถนำมาวัดได้ในเชิงตัวเลข ดังนั้นหลอดค่าประสบการณ์นั้นจึงไม่มีตัวเลขกำหนดตายตัว ผู้เล่นจำเป็นจะต้องฝึกฝนตัวเอง และผ่านการต่อสู้จริงเท่านั้นจึงจะสามารถได้รับค่าประสบการณ์ }

ลู่หมิงอ่านและพยักหน้าเห็นด้วยประสบการณ์นั้นไม่สามารถนำตัวเลขมาวัดได้จริงๆ เราไม่สามารถตัดสินคนได้จากการเพียงแค่หน้าต่างค่าสถานะหรือรูปลักษณ์ภายนอกของพวกเขา

“ว่าแต่การฝึกฝนที่ว่าคืออะไร ?”

{ การฝึกฝนคือการที่ผู้เล่นนั้นฝึกฝนการใช้อาวุธหรือการซ้อมต่อสู้ อย่างเช่นหากท่านฝึกฝนการใช้ดาบ ก็จะได้รับค่าประสบการณ์เช่นกัน เพียงแต่จะได้น้อยกว่าที่ได้รับจากการต่อสู้ หรืออีกวิธีหนึ่งในการได้รับค่าประสบการณ์ก็คือการเข้าฌาน หรือการนั่งสมาธิเพื่อดูดซับพลังจากธรรมชาติ }

ลู่หมิงอ่านจบเขาก็เกาหัวเล็กน้อยเพราะความงุนงงในส่วนแรกที่บอกว่าได้รับจากการฝึกฝนการใช้อาวุธอันนี้ตัวเขาพอจะเข้าใจได้อยู่บ้าง แต่การเข้าฌานเพื่อดูดซับพลังธรรมชาตินี่คืออะไร ?

“ระบบ การเข้าฌานคืออะไร ?”

{ การเข้าฌานคือการนั่งสมาธิกำหนดรูปแบบลมหายใจตามแบบฉบับในคำภีร์ฝึกตน เมื่อผู้เล่นหมุนวนรูปแบบการหายใจพร้อมกับดูดซับพลังธรรมชาติไปด้วย จะทำให้ร่างกายของผู้เล่นได้รับการปรับสภาพให้เข้ากับการฝึกฝนในคำภีร์มากขึ้น จะทำให้ร่างกายและอวัยวะภายในของผู้เล่นแข็งแกร่งขึ้นอีกด้วย }

“แต่ฉันไม่เคยเข้าฌานมาก่อน แล้วไอรูปแบบการหายใจนี่มันเป็นยังไง ?”

{ ผู้เล่นสามารถดูได้ที่หน้าต่างระบบสกิลได้ }

ลู่หมิงเปิดหน้าต่างสถานะขึ้นมาทันทีพร้อมกับจิ้มไปที่หน้าต่างสกิล

[ เทคนิคการหายใจของเทพสงคราม : หมุนวนการหายใจพร้อมกับพลังธรรมชาติเพื่อปรับปรุงร่างกาย ]

คำอธิบายของสกิลมีเพียงเท่านี้ทำเอาลู่หมิงสับสนเล็กน้อยแต่เขาก็ไม่รู้จะทำอย่างไร จึงทำได้เพียงทดลองเท่านั้น ลู่หมิงนั่งขัดสมาธิบนเตียงพร้อมกับหลับตาก่อนจะนึกถึงเทคนิคการหายใจของเทพสงคราม

ทันใดนั้นการหายใจของลู่หมิงก็เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว วิธีการหายใจที่เขาไม่เคยรู้จักมาก่อนได้แล่นเข้าสู่หัวสมองของเขา ในใจของลู่หมิงสับสนเล็กน้อยที่การหายใจของเขาเปลี่ยนแปลงไปและทำให้อวัยวะภายในของเขาเกิดการสั่นสะเทือนเล็กน้อย หัวใจของเขาเต้นถี่ขึ้นและการไหลเวียนของเลือดถูกเร่งกระบวนการ

จากนั้นลู่หมิงก็สัมผัสได้ว่ามีบางอย่างกำลังถูกดูดเข้ามาในร่างกายของเขานอกจากออกซิเจน มันเหมือนกับสายลมอุ่นๆกำลังไหลเข้ามาผ่านจมูกหลอดลมและไหลไปตามเส้นเลือดและอวัยวะของเขา

ยิ่งลู่หมิงเข้าฌานนานมากขึ้นเขาก็เริ่มรู้สึกว่าอวัยวะภายในของเขาเริ่มมีการเปลี่ยนแปลง ลู่หมิงยังคงดูดซับพลังธรรมชาติต่อไปอีกหลายชั่วโมงก่อนจะลืมตาขึ้นเมื่อได้ยินเสียงเคาะประตูห้องของเขา

ก๊อก ก๊อก

“ลู่หมิงนายตายแล้วงั้นเหรอ ?”

เสียงของจางเหว่ยเรียกเขา ลู่หมิงถอนหายใจออกมาพร้อมกับปรับเปลี่ยนการหายใจของเขาให้กลายเป็นปกติ จากนั้นเขาก็ลุกออกไปเปิดประตูก็พบว่าจางเหว่ยกำลังยืนรอเขาอยู่

“นายมีอะไรงั้นเหรอ ?”

“พอดีว่าฉันได้รับการติดต่อจากพ่อของฉันนะ”

“แล้ว ?”

ลู่หมิงถามด้วยความสงสัย จางเหว่ยจึงบอกว่า

“ดูเหมือนว่าเหตุการณ์จะแย่กว่าที่ฉันคาดไว้ ฉันเลยกะว่าจะออกเดินทางไปเมืองหลวงพรุ่งนี้นะ ก็เลยจะมาบอกนายเอาไว้ก่อน”

ลู่หมิงได้ยินแบบนั้นก็พยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะบอกกับจางเหว่ยไปว่า

“งั้นเดียวพรุ่งนี้ฉันจะไปส่งที่สถานีก็แล้วกัน”