ตอนที่ 16 ถูกบล็อกโดยนักข่าว (ฟรี)
วิลเลี่ยมมองดูแม่ที่มีความสุขและพออกพอใจมากแม่ของเขาดูเหมือนกับว่าวันนี้เธอได้เกิดใหม่ เธอเต็มไปด้วยพลังและพูดได้มากกว่าปกติ ฉันไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับอนาคตของลูกชายฉันอีกต่อไปแล้ว ฉันสามารถใช้ชีวิตได้ง่ายขึ้น
"วิลเลี่ยมหนังสือพิมพ์เดอะซันฉบับนี้น่าทึ่งจริงๆ ใช้เวลาเพียงวันเดียวในการค้นหาสถานการณ์ส่วนใหญ่ในครอบครัวของเราได้ แม้ว่ามีบางอย่างที่ผิดไปบ้าง แต่ส่วนใหญ่ก็เป็นเรื่องจริง แต่น่าเสียดายที่ยายของลูกเป็นผู้หญิงและไม่สามารถสืบทอดตำแหน่งของคุณตาของลูกได้ แต่ดูเหมือนว่าลูกยังพอมีโอกาสที่จะได้รับตำแหน่งเอิร์ล แม่ได้ยินมาจากป้าของคุณแมรี่ เฮนดริกซ์แห่งอ็อกซ์ฟอร์ดว่า เอิร์ลแห่งอ็อกซ์ฟอร์ดทำงานหนักมาสิบปีแล้ว และไม่มีลูกหลานเกิดมา"
"ไม่เอาครับแม่ ไม่รู้ว่าชนชั้นสูงในอังกฤษเป็นอย่างไร ขุนนางสมัยนี้ไม่กล้าบอกผู้คนว่าเป็นขุนนาง ไม่มีผลประโยชน์อะไรแถมถูกจำกัดทุกหนทุกแห่ง ก็ไม่รู้ว่าทำไมหลายๆ คนถึงอยากเป็นขุนนางนัก.."
ลีน่าพยักหน้าอย่างเศร้า ๆ
"ใช่ถ้าไม่ใช่เพราะกฎหมายมรดกขุนนาง คุณตาของลูกก็คงจะไม่ยืมเงินเพื่อสืบทอดตำแหน่งสุดท้ายพอได้มรดกตำแหน่ง เขาต้องขายปราสาทและทรัพย์สินของครอบครัวและคืนเงิน ในส่วนของรุ่นแม่ ไม่มีบารอนที่จะสืบทอดตำแหน่ง สิ่งที่ไม่เต็มใจที่สุดเกี่ยวกับคุณตาของลูกก็คือตำแหน่งนั้น ได้รับการสืบทอดโดยญาติห่าง ๆ ที่ไร้ประโยชน์คนนั้น เมื่อคุณตาของคุณป่วยเขาก็เต้นเป็นเจ้าเข้าอยากได้ตำแหน่ง แล้วยังไงต่อล่ะ สิบปีมานี้เขาก็ไม่สามารถให้กำเนิดลูกได้ สุดท้ายก็กลับมาที่บ้านของเรา" ลีน่าพูดอย่างขมขื่น
วิลเลี่ยมมองไปที่ใบหน้าเศร้าโศกของแม่ พลางพูดโน้มน้าวเธออย่างรวดเร็ว : "โอเคครับแม่ไม่ต้องพูดแล้ว ตอนนี้ไม่ใช่เรื่องที่จะมาพูดถึงเรื่องนี้ เมื่อถึงเวลามาค่อยมาพูดถึงเรื่องอัศวินกันเถอะครับ อังกฤษอาจจะยกเลิกระบบขุนนางก็ได้ครับ ตอนนี้ผู้คนจำนวนมากกำลังต่อต้านระบบขุนนางกัน ปล่อยมันไว้อย่างนั้นแหละครับ "
ลีน่าตะคอกวิลเลี่ยมอย่างเคืองๆ ว่า : "ไม่ได้ ลูกต้องได้รับบรรดาศักดิ์คืน วิลเลี่ยมตอนนั้นลูกยังเด็กและยังไม่ได้ตระหนักถึงความเจ็บปวด จากการทำอะไรไม่ถูกของคุณตาของลูก ตำแหน่งนี้ยังมีประโยชน์มากมาย ไม่อย่างนั้นลูกคิดว่าทำไม สภาจึงจงใจปราบปรามขุนนางงั้นหรือ ถ้าไม่ใช่เพราะกลัวว่าขุนนางจะได้รับผลประโยชน์มากเกินไปน่ะ”
"คร้าบๆๆ แม่ของผมพูดถูกทุกอย่าง แต่แม่อย่าลืมว่าผมไม่ใช่คนอังกฤษที่มีสายเลือดบริสุทธิ์ ผมไม่รู้ว่าจะมีกี่คนที่ต่อต้านถ้าผมได้รับตำแหน่ง ตอนนี้พวกเราก็สบายกันดี แม่สามารถใช้ชีวิตอย่างที่ต้องการได้อย่างสบายใจ แล้วหลังจากนั้นไม่กี่ปีลูกของผมก็เกิดมา ครอบครัวของเราก็จะมีชีวิตชีวา "
เมื่อวิลเลี่ยมบอกว่าจะให้เธอเลี้ยงหลานชายลีน่าบ่นกับวิลเลี่ยมอย่างเคืองๆ ว่า "อ๋า วิลเลี่ยม แม่บอกลูกเลยนะไม่ต้องพาหลานชายมาให้แม่ ตอนนี้แม่ยังไม่พร้อมที่จะเป็นยายตอนอายุ 39 แม่ยอมรับความจริงที่ว่าลูกโตแล้วไม่ได้ คิดถึงตอนที่แม่จะเป็นยายฉันล่ะกลุ้ม พระเจ้า นั่นหมายความว่าฉันจะแก่แล้ว…
วิลเลี่ยมคิดว่าในอนาคตจะมีเด็กน่ารักร้องไห้หาพ่ออย่างเขา วิลเลี่ยมก็มีความสุข แต่ในใจก็แอบเหงื่อตกเหมือนกัน เขาไม่ได้เป็นพ่อคนมาสองชั่วอายุคนแล้ว ไม่รู้ว่าจะต้องเผชิญหน้ากับลูกอย่างไร ว่าแล้วก็พูดอย่างรีบร้อนว่า : "ไม่หรอกครับแม่ ผมอายุแค่ 19 ปีและยังไม่มีแฟนด้วยซ้ำ ผมจะไปเป็นพ่อได้ยังไงกัน"
ลีน่าได้ยินว่าวิลเลี่ยมพูดถึงแฟนก็เป็นห่วงพลางพูดว่า: "วิลเลี่ยมลูกควรมีแฟนนะ ไม่งั้นพวกหนังสือพิมพ์จะหาว่าลูกเป็นเกย์"
วิลเลี่ยมพยักหน้าเห็นด้วย ตอนนี้เขาไม่ใช่คนขรึมที่คอยแต่อ่านหนังสืออย่างเดียว วิลเลี่ยมเมื่อก่อนเขาก็อายุเกิน 30 แล้ว แต่การมีแฟนควรปล่อยให้เป็นเรื่องของธรรมชาติ
ตี่ริดๆๆ เป็นเสียงโทรศัพท์ของวิลเลี่ยมดังขึ้นพอเขาหยิบออกมาก็เห็นว่าเป็นสายของแอนโธนี วิลเลี่ยมลุกขึ้นและเดินไปที่หน้าต่างเพื่อรับสาย
"ฮัลโหล ว่าไงครับ แอนโธนี่"
เสียงกังวลของแอนโธนี่ดังเข้ามาในโทรศัพท์ : "สวัสดีครับคุณเดวอนเชอร์ คุณคิดวิธีที่จะจัดการกับข้อข่าวของเดอะซันประจำวันนี้หรือยังครับ บางทีเราอาจส่งหมายของทนายความไปเตือนพวกเขา เราจะปล่อยให้พวกเขาทำตัวไร้ยางอายไม่ได้”
หลังจากคิดอย่างถี่ถ้วนแล้ววิลเลี่ยมก็พูดกับแอนโธนี่ด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “แอนโธนี่ยังไม่เป็นไรหรอก รายงานของวันนี้ยังปกติดี แม้ว่ามันจะส่งผลร้ายต่อเราบ้าง แต่รายงานในวันนี้จะช่วยเราได้มากยิ่งขึ้น นี่ยังไม่ใช่เวลาที่จะรุกรานสื่อ การละเมิดของพวกเขาจะยิ่งทำอันตรายต่อเรามากขึ้น ตอนนี้เราต้องการให้สื่อพูดสิ่งดีๆให้กับเรา อีกไม่กี่วันคนทั้งโลกจะได้รู้เกี่ยวกับเกม Plants vs. Zombies และปล่อยให้พวกเขารายงานไป ตราบใดที่ไม่จงใจแพร่ข่าวลือเสียๆ หายๆ ก็อย่าได้แคร์”
หลังจากคิดอยู่ครู่หนึ่งแอนโธนี่ก็พยักหน้าและกล่าวว่า "โอเคครับ คุณเดวอนเชอร์ ผมจะทำตามที่คุณพูดรวมทั้งตรวจสอบคำพูดของหนังสือพิมพ์ทุกฉบับอย่างละเอียด เพราะงั้นผมจะไม่รบกวนแล้วครับ สวัสดีครับคุณเดวอนเชอร์"
"บายครับ แอนโธนี่โทรหาผมได้นะครับ ถ้าคุณมีอะไร โอเคไหม?"
"โอเคครับ"
หลังจากวางสายโทรศัพท์วิลเลี่ยมก็เปิดผ้าม่านทันใดนั้นก็มีแสงแฟลชวาบขึ้นมาตรงหน้าเขา แล้วก็มีแสงแฟลชส่องผ่าน
วิลเลี่ยมเห็นผ่านหน้าต่างว่าตอนนี้บ้านของเขาเต็มไปด้วยผู้สื่อข่าว
"วิลเลี่ยมครับวิลเลี่ยมยอมรับการสัมภาษณ์ของเราได้ไหม?"
"วิลเลี่ยม เดวอนเชอร์ ฉันเป็นนักข่าวของ The Times ได้โปรดให้ฉันสัมภาษณ์ทีค่ะ"
"วิลเลี่ยมฉันมาจาก Telegharp ฉันขอสัมภาษณ์คุณได้ไหม"
วิลเลี่ยมได้ยินว่าหนังสือพิมพ์เดอะไทม์ส เดอะเดลี่เทเลกราฟและเดอะการ์เดียนซึ่งเป็นหนังสือพิมพ์ที่ใหญ่ที่สุดในอังกฤษยืนเรียงตัวกัน คนเหล่านี้มาเร็วมากมองมาทางเขาด้วยสีหน้าตื่นเต้นจากนอกบ้าน นักข่าวที่ตะโกนโหวกเหวก วิลเลี่ยมรู้ดีว่าเขาไม่ได้คิดเกี่ยวกับ An Sheng ถ้าเขาไม่ออกไปให้สัมภาษณ์ในวันนี้เขาสามารถจับมือนักข่าวและส่งคำพูดที่เป็นประโยชน์ต่อเกมได้
หลังจากคิดเรื่องนี้ได้เวลาแล้ววิลเลี่ยมพูดกับแม่ของเขาที่เดินเข้ามาทางหน้าต่าง: "แม่มีผู้สื่อข่าวอยู่ข้างนอกมากเกินไป ผมจะส่งพวกเขาออกไปเอง"
"ก็ดีนะลูก ในเมื่อวิลจะจัดการเองแล้วระวังอย่าไปโดนกับดักของพวกเขาเข้าล่ะ" ลีน่าเตือน
“เข้าใจแล้วครับแม่มั่นใจได้ ผมจะระวังนะครับ”
หลังจากวิลเลี่ยมเปิดประตูและเดินออกไปเขาก็ยืนอยู่ที่หน้าประตูบ้านและยิ้มให้นักข่าวที่กำลังถ่ายรูป
"โอเคครับทุกคน ผมยอมรับการสัมภาษณ์ของพวกคุณ แต่โปรดใส่ใจในความปลอดภัยของพวกคุณเองด้วยนะครับ พวกคุณสามารถถามผมได้แค่สามคำถาม หลังจากที่คุณถามครบโปรดออกจากถนน แล้วกรุณาอย่าทำเสียงดังรบกวนผู้อยู่อาศัยคนอื่นๆ มิฉะนั้นโปรดระวังพวกเขาเรียกตำรวจมาได้ครับ"
เมื่อวิลเลี่ยมบอกว่าอาจมีคนโทรแจ้งตำรวจเหล่าผู้สื่อข่าวก็เงียบลง แต่หลังจากนั้นไม่นานคนเหล่านี้ก็ถามเสียงดังอีกครั้งสำหรับผู้สื่อข่าวพวกเขาไม่กลัวตำรวจ ตำรวจมาและก็จากไป
"โอเคแค่สามคำถามครับ หรือจะผมปฏิเสธที่จะยอมรับการสัมภาษณ์ ผมมีสิทธิ์ที่จะปฏิเสธนะครับ" วิลเลี่ยมกล่าวเสียงดัง
เป็นสิทธิของวิลเลี่ยมที่จะปฏิเสธการสัมภาษณ์เช่นเดียวกับสิทธิของนักข่าวที่จะสัมภาษณ์อีกครั้ง แต่คนอื่นๆ ไม่ต้องการคุยกับคุณ คุณก็ไม่สามารถจับตัววิลเลี่ยมไว้ได้ มิฉะนั้นคุณจะได้รับหมายแจ้ง
ยังมีบางคนฉลาดอยู่บ้าง วิลเลี่ยมได้ยินใครบางคนถามเขาโดยไม่รีรออีก..
"วิลเลี่ยมคะ ฉันเป็นนักข่าวไทม์ส ลินดา ฉันอยากถามคุณว่าคุณคำนวณราคาที่เสนอมา 100 ล้านด้วยตัวคุณเองได้อย่างไรคะ คุณคิดว่าจะมีคนซื้อมันในราคาที่สูงขนาดนี้หรือคะ"
"คุณมีสองคำถามนะครับมาดาม ผมคงไม่สนใจคำถามแรกเพราะคุณเป็นผู้หญิง"
"รายงานเมื่อเช้าของ The Sun ได้บอกชัดเจนแล้วว่าแผ่นเกมสามารถขายได้มากกว่า 60 ล้านแผ่นหลังจากที่เกมดังเป็นพรุแตก ผมไม่คิดว่ามันจะเป็นปัญหาในการขายมากกว่า 100 ล้านปอนด์ ภายใน 1 ปี โปรดทราบว่าผมกำลังพูดถึงแค่หนึ่งปี และนี่ยังไม่นับพวกของเล่น ตุ๊กตา ภาพยนตร์ หนังสือ ทีวี สนามเด็กเล่นและสภาพแวดล้อมอื่นๆ รวมถึงโบนัสการมองที่จับต้องไม่ได้ของเกม สำหรับบริษัทที่มีลิขสิทธิ์สิ่งเหล่านี้มีความสำคัญมากกว่าสำหรับบริษัทที่จดทะเบียนครับ ผมคิดว่าการเพิ่มขึ้นของราคาหุ้นอาจเป็นลิขสิทธิ์ผลคืออาจจะต้องซื้อมันหลายครั้งหรือหลายสิบครั้งและตอนนี้อุตสาหกรรมไอทีกำลังร้อนแรง ผมคิดว่าถ้าผมขายได้ 200 ล้านปอนด์หลายบริษัทจะต้องตื่นเต้นกันแน่ครับ"
========================
