ระบบใช้จ่ายตอนที่283
บทที่ 283: หอสมุดเทคโนโลยีดารารันทาวเวอร์
“เหมือนที่เราคิดไว้ไม่มีผิด เพราะไม่มีทางที่ลุงหัวหน้าจะต้องมาหาเราเพื่อให้ซองแดงเล็กๆน้อยๆเป็นการส่วนตัว” หงต้าหลี่แสยะยิ้มและถามว่า “สรุปแล้วลุงหัวหน้ามาที่นี่เพื่ออะไรเหรอครับ? ดู ๆ จากใบหน้าที่มีพลังและเปล่งประกายของลุงแล้ว มันต้องเป็นอะไรที่ดีมากๆเลยใช่มั้ย?”
อาจมีเพียงหงต้าหลี่คนนี้เท่านั้นที่จะเรียกซองแดงมูลค่า 10 ล้านเหรียญสหรัฐว่า "เล็ก" ได้ ...
ลุงหัวหน้าพูดไม่ออก ไม่มีใครสามารถพูดคุยเรื่องเงินกับหงต้าหลี่คนนี้ได้เลย ใครก็ตามที่ทำเช่นนั้นคงจะต้องรู้สึกเจ็บปวดทรมานกับคำที่เขาพูดเป็นแน่
“พูดง่าย ๆ ก็คือพิมพ์เขียวของหลายเซียงที่เธอพูดถึง บุคลากรด้านการออกแบบของเราได้ดำเนินการเสร็จเรียบร้อยแล้ว” ลุงหัวหน้าหยิบไดรเวอร์ USB ออกมาและเสียบเข้ากับแล็ปท็อป หลังจากนั้นก็ทำหน้าเศร้า ...
เสียง ซี่ ซี่ ซี่ ... ดังขึ้นและผมของลุงหัวหน้าก็ตั้งขึ้น เมื่อได้ยินแบบนั้น หงต้าหลี่ก็ได้จ้องมองเขาด้วยความสับสน “ลุงหัวหน้ากล้าหาญมากเลยนะครับ ถึงขนาดกล้าใช้แล็ปท็อปของหยูหยิน…”
เสือน้อยเคลตินก็กลัวเช่นกัน มันร้องเสียงหลงออกมา “ฮู้วววว” และฝังตัวเองไว้ในอ้อมแขนของหงต้าหลี่ ...
ควันพุ่งออกมาจากหัวของลุงหัวหน้า ขณะที่เขาโกรธและพูดว่า “เด็กบ้า ทำไมเธอไม่บอกล่ะว่าโน๊ตบุ๊คนี้มันเป็นของใคร!”
“ผมก็อยากจะพูดนะ” หงต้าหลี่ก็รู้สึกสลดใจเช่นกัน “ปัญหาคือลุงไวไปหน่อย …”
“ข้อมูลถูกทำลายไปแล้วไหมเนี่ย?!” ลุงหัวหน้าหยิบไดรเวอร์ USB ออกมาอย่างใจจดใจจ่อและอยากจะร้องไห้ แต่ทำไม่ได้ “ข้อมูลนี้สำคัญมากเลยนะ…”
“โอ้ รอสักครู่” หงต้าหลี่อุ้มเคลตินออกจากห้องทดลองและตะโกนว่า “มีใครเอาแล็ปท็อปมาไหม ลุงหัวหน้าต้องการให้ฉันดูข้อมูลน่ะ”
ไม่นานนัก.. ชายคนหนึ่งก็เอาแล็ปท็อปมาให้และเข้าไปในห้องปฏิบัติการอย่างระมัดระวัง เขาวางแล็ปท็อปไว้บนโต๊ะ จากนั้นก็เดินกลับออกไป
ลุงหัวหน้าไม่ได้ใส่ใจกับความเจ็บของร่างกาย ในขณะที่เขารีบเสียบไดรเวอร์ USB ลงในแล็ปท็อปอีกครั้งและอ่านรายการเนื้อหาอย่างละเอียด จากนั้นเขาก็ถอนหายใจยาว ๆ อย่างโล่งอกและพึมพำกับตัวเอง “โชคดีที่ข้อมูลยังอยู่ในนี้…”
“ลุงไม่ได้สำรองข้อมูลทั้งหมดไว้เหรอ?” หงต้าหลี่ถามอย่างแปลก ๆ “ถ้ามันเสียล่ะ?”
“ใครจะคิดล่ะว่าระบบป้องกันของหยูยินจะมีขนาดนี้?” ลุงหัวหน้าพูดอย่างสิ้นหวัง “เอาล่ะ ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว รีบไปดูพิมพ์เขียวหลานเซียงที่ทำใหม่สิ คนที่ออกแบบได้ออกแบบไว้ เป็นโมเดล 3 มิติเต็มรูปแบบ หากมีการเพิ่มพื้นผิวก็สามารถใช้เป็นภาพเคลื่อนไหว CG ได้”
"ครับ ครับ!" หงต้าหลี่เดินมาดูหน้าจอแล็ปท็อปอย่างตื่นเต้น
ตามที่คาดไว้ ไม่น่าแปลกใจเลยที่ลุงหัวหน้ามาหาเขาเป็นการส่วนตัว พิมพ์เขียวนี้น่าประทับใจ!
ลุงหัวหน้าชี้ไปที่พิมพ์เขียวบนจอภาพและอธิบายให้หงต้าหลี่ฟังทีละอย่าง “หอคอยสูงตรงกลางแห่งนี้กำลังจะก่อสร้างสำหรับห้องสมุดที่ใหญ่ที่สุดในประเทศ นายสามารถตั้งชื่อได้ ปัจจุบันมีขนาด 468 เมตร เส้นผ่านศูนย์กลาง 120 เมตร ลิฟต์ 18 ตัว รวม 120 ชั้น หนังสือข้างในมีผลงานวรรณกรรมที่มีชื่อเสียงทั้งหมดที่หาได้ในปัจจุบัน มีนิยายบนเว็บด้วย!”
"ว้าว!" ดวงตาของหงต้าหลี่สว่างขึ้นและเขาพยักหน้า “ดี มากเลยนะครับนั่น! แบบนี้สิที่ผมต้องการ!”
“เด็กน้อย เธอพอใจแล้วหรือยัง?” ผมของลุงหัวหน้ายื่นออกมาตรง ๆ ขณะที่เขาพูดอย่างยินดี “พวกเราน่ะลงทุนไปเยอะเลยนะ เธอนี้เหมือนกับคนที่ส่งมาจากสวรรค์จริงๆ!”
"พอใจอยู่แล้วครับ!" หงต้าหลี่แสยะยิ้มและพูดว่า “ว่าแต่ประเทศถึงกับร่วมลงทุนสร้างโรงเรียนกับผมถึงขนาดนี้เลยเหรอครับ?”
หอคอยไซไฟดังกล่าวจะไม่เสียค่าใช้จ่าย หงต้าหลี่ไม่คิดว่าประเทศชาติจะกล้าลงทุนด้วยเงินมากมายแบบนี้ ความตั้งใจเดิมของเขาคือสร้างโรงเรียนที่เจ๋งก็แค่นั้น ...
“เด็กน้อย เธอยังไม่รู้เหรอ?” ลุงหัวหน้ายิ้มและพูดว่า “โชคดีของเธอน่ะเป็นที่รู้จักอย่างกว้างขวาง ชาติมุ่งมั่นที่จะสนับสนุนเธอในครั้งนี้ อย่างไรก็ตาม มันย่อมจะไม่ขาดทุนแน่นอน เพราะนี่เป็นโอกาสที่หายาก แน่นอนว่าเราจะต้องใช้เงินก้อนโตมากๆ เพียงแค่ห้องสมุดนี้เพียงอย่างเดียวก็คงต้องใช้เงินลงทุนถึง 4 พันล้าน
“จริงเหรอครับเนี่ย!” หงต้าหลี่ก็ตกตะลึงเช่นกัน “ว่าแต่ทำไมมันถึงคิดว่ามันจะไม่ขาดทุนเลยล่ะครับ?”
“ก็ถ้าสร้างห้องสมุดขนาดใหญ่ขนาดนั้น ไม่ว่ายังไงมันก็ต้องได้กำไรอยู่แล้วล่ะ” ลุงหัวหน้ายิ้ม “ลองจินตนาการถึงนักท่องเที่ยวที่หลั่งไหลเข้ามาสิ”
“ถึงผมจะไม่เคยขาดทุนเลยก็เถอะแต่ว่า….” หงต้าหลี่จ้องไปที่พิมพ์เขียว จากนั้นก็มองไปที่ลุงหัวหน้า “ผมขอพูดไว้ก่อนนะ ถ้ามันเกิดขาทุนขึ้นมา ลุงอย่ามาว่าผมล่ะ!”
แค่ก แค่ก! เมื่อได้ยินคำพูดของหงต้าหลี่ ลุงหัวหน้าก็ไอทันที ให้ตายเถอะ เขาคงลืมไปแล้วเกี่ยวกับความมหัศจรรย์ของตัวเอง! แต่ตอนนี้เขาพูดไปแล้ว เขาไม่สามารถถอนคำพูดของเขาได้ ดังนั้นเขาจึงพูดอย่างสิ้นหวังว่า “มันขึ้นอยู่กับเธอแล้วล่ะ ว่าเธอจะเล่นกับมันยังไง”
ลุงหัวหน้ายังคงแนะนำต่อไป “สิ่งก่อสร้างบางอย่างด้านล่างนี้ ได้แก่ โรงอาหาร,โรงแรม,อาคารเรียนและอื่น ๆ ฉันจะไม่ลงรายละเอียดเกี่ยวกับพวกนี้ อย่างไรก็ตามตึกต่าง ๆ มีขนาดใหญ่และมีค่าใช้จ่ายมาก อาเสี่ยน้อยคงชอบใช้จ่ายเงิน ดังนั้นเธอคงจะต้องควักเงินของตัวเองในส่วนนี้ เพราะเราสร้างห้องสมุดให้เธอ เราเลยไม่มีเงินให้เธอแล้วล่ะ…”
"เป็นอย่างนั้นเองสินะครับ" เมื่อได้ยินว่าเขาต้องใช้เงินเอง หงต้าหลี่ก็ยิ้มด้วยความยินดี “จะมีความหมายอะไรล่ะถ้าลุงไม่บอกให้ผมใช้เงินตัวเอง? โอ้ จริงสิ ห้องสมุดที่ลุงเพิ่งพูดถึง ผมขอตั้งชื่อได้ไหม?”
“อืม เธอตั้งชื่อสิ” ลุงหัวหน้าสงสัยมากว่าหงต้าหลี่จะตั้งชื่อว่าอะไร ตามที่คาดไว้ หงต้าหลี่พูดชื่อที่เขาไม่เคยนึกถึง
หงต้าหลี่มองไปที่ห้องสมุด จากนั้นมองไปที่โรงเรียนแล้วพูดว่า “ตึกนี่…จะเรียกว่า ดารารัน! วะฮ่าฮ่าฮ่า! ชื่อนี้ดี ชื่อนี้ดี!”
“ดารารัน? แปลว่าอะไรเหรอ?” ลุงหัวหน้ารู้สึกสับสน การพูดถึงชื่อนี้ มันไม่ได้คล้ายกับรูปแบบของรัฐสวรรค์เลย ...
“ดารารัน? หงต้าหลี่ชี้ไปที่ห้องสมุด”ห้องสมุดนี้จะเรียกว่า หอสมุดเทคโนโลยีดารารันทาวเวอร์! วะฮ่าฮ่า แค่ชื่อมันก็ทำให้จินตนาการของผมโลดโผนแล้ว!”
ลุงหัวหน้ายังไม่เข้าใจ…
จริง ๆ แล้วมันไม่ใช่ความผิดของเขา เขาจะรู้ได้ยังไงว่าดารารันคืออะไร?
อย่างไรก็ตาม สำหรับหงต้าหลี่แล้ว การสามารถสร้างหอสมุดเทคโนโลยีดารารันทาวเวอร์ มันเป็นความฝันของผู้ชาย!
ดารารันเป็นชื่อรัฐในเกมวอร์คราฟต์ เกมโปรดของหงต้าหลี่ มันเป็นศูนย์กลางของเวทมนตร์ในประวัติศาสตร์ของมนุษย์และการศึกษาเกี่ยวกับความลึกลับ แม้ว่าโลกนี้จะไม่ใช่โลกแห่งเวทมนตร์ แต่ก็ยังสามารถสร้างสิ่งนี้ให้เป็นศูนย์กลางการแลกเปลี่ยนเทคโนโลยีและความรู้ทางวิทยาศาสตร์ของโลกทั้งหมดได้
เมื่อคิดอย่างรอบคอบแล้ว บุคลากรที่ทำงานด้านวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี ทุกคนจะถือว่าหอสมุดเทคโนโลยีดารารันทาวเวอร์แห่งนี้เป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ของพวกเขา… หึหึ มันเป็นอะไรที่น่าประทับใจและยิ่งใหญ่เกินคำบรรยาย!
“ช่างเถอะ ตึกนี้ตั้งชื่อตามที่เธอต้องการเลยล่ะกัน” ลุงหัวหน้าส่ายหัวและพูดต่อว่า “ความจริงแล้วแนวคิดหลักของการก่อสร้างน่ะก็คือใต้ดินต่างหาก!”
“ที่นี่จะมีใต้ดินสามชั้น!”
ชั้นแรก คือ ห้องปฏิบัติการขั้นพื้นฐานของหลินหยูหยิน โดยส่วนใหญ่จะวิจัยสิ่งประดิษฐ์ขนาดเล็กประเภทต่าง ๆ และจะรับผิดชอบในการสร้างและสิ่งประดิษฐ์ ชั้นนี้จะใช้พื้นที่ใต้ดิน 10 คูณ 10 เมตร ทางเข้าจะมาจากห้องทดลองของหลินหยูหยินรอบ ๆ พื้นที่ภูเขาของโรงเรียน
“ชั้นที่สอง คือ ห้องพัฒนาเทคโนโลยีที่แท้จริง ส่วนใหญ่จะมุ่งเน้นไปที่การวิจัยเทคโนโลยี เพื่อการใช้งานรวมถึงการปรับเปลี่ยนการใช้อุปกรณ์เทคโนโลยีและการพัฒนาเทคโนโลยีหลักเพื่อวัตถุประสงค์โดยตรง ทางเข้าอยู่อีกด้านหนึ่ง ซึ่งเป็นประตูลับที่อยู่ใต้ดินของศูนย์พักผ่อนในโรงเรียน”
เมื่อได้ยินถึงจุดนี้หงต้าหลี่ก็พูดไม่ออก
จินตนาการเหมือนเปิดประตูลับในห้องพักผ่อนเนี่ยนะ? จะให้มีห้องนวดด้านบนและเป็นห้องเทคโนโลยีด้านล่างเหรอ?
"ดี! ดีมากเลยครับ!" หงต้าหลี่ยกนิ้วให้อย่างเด็ดเดี่ยว “พอเป็นแบบนี้เราก็ให้คนมาตรวจสอบความปลอดภัยได้อีก!”
“ฮ่าฮ่า เด็กน้อย นายฉลาดจริง ๆ” ลุงหัวหน้าหัวเราะ “นี่แหละคือวิธีที่เราจะทำให้คนอื่นไม่รู้ตัว ใครจะคิดว่าฐานการวิจัยทางวิทยาศาสตร์จะอยู่ภายใต้ศูนย์พักผ่อนกัน? นอกจากนี้ลูกค้าในศูนย์พักผ่อนมีจำนวนมาก มันคงจะไม่ดึงดูดความสนใจของคนอื่น”
พอเป็นแบบนี้พวกสายลับก็คงไม่รู้ว่าจะมีสถานที่แบบนี้ใต้ห้องนวด ...
ลุงหัวหน้าพูดต่อว่า “ชั้นที่สาม สร้างขึ้นเพื่อมุ่งเน้นไปพัฒนาอุปกรณ์ทางทหารยุคใหม่ ทางเข้าของชั้นนี้จะอยู่ที่บริเวณด้านในของภูเขาเทียนจิงในตอนนี้ ก่อนหน้านี้เราได้ค้นพบถ้ำที่เชิงเขาแห่งหนึ่งที่ภูเขาเทียนจิง ส่วนด้านในของถ้ำทอดลงไปจนสุดและลึกมาก เหมาะมากที่จะเป็นทางเข้าโรงทหาร อย่างไรก็ตามมีถ้ำเล็ก ๆ อยู่ในนั้นมากเกินไปและในขณะนี้เรายังไม่ได้สำรวจทั้งหมด ดังนั้นเราจึงไม่แน่ใจว่าเส้นทางของมันจะนำไปสู่จุดไหน”
สุดท้ายนี้ลุงหัวหน้าสรุปว่า “ดังนั้นในปัจจุบันโรงเรียนอยู่บนพื้น แต่ใต้ดินเป็นฐานการวิจัย ค่อนข้างปลอดภัยและไม่ดึงดูดความสนใจ”
“ครับลุงหัวหน้า” หงต้าหลี่จ้องจนตาเบิกกว้าง “ว่าแต่ลุงหัวหน้าคงไม่ได้คิดจะค้นคว้าเรื่องระเบิดนิวเคลียร์และระเบิดทั้งโรงเรียนเป็นชิ้น ๆ ใช่ไหม?!”
“จะไปทำแบบนั้นได้ไงล่ะ” ลุงหัวหน้าส่ายหัวและยิ้มอย่างขมขื่น “เพราะที่แห่งนี้ถูกตั้งให้เป็นที่อยู่อาศัย ดังนั้นทิศทางการวิจัยหลักของเราคือสร้างความมั่นคงและปลอดภัย ดังนั้นเราจึงไม่สามารถทำเกี่ยวกับระเบิดได้หรอก”
"โอ้ ดีเลย นั้นดีมาก!" เมื่อได้ยินสิ่งที่ลุงหัวหน้าพูด ทันใดนั้นหงต้าหลี่ก็นึกถึงความสามารถในการ "สลายเครื่องจักรการประกอบและการเปลี่ยนแปลง" ที่ได้มาใหม่ ดังนั้นเขาจึงถามอย่างระมัดระวังว่า “ถ้าลุงพัฒนาอะไรดี ๆ ลุงช่วยบอกให้ผมรู้ด้วยได้ไหมครับ? ตัวอย่างเช่น หากลุงพัฒนารถรุ่นใหม่หรืออะไรก็ตาม ให้ผมสักหนึ่งหรือสองร้อยคันได้ไหมครับ? ถ้ามันต้องใช้ทุน เดี๋ยวผมออกช่วย!”
"มากขนาดนั้นเลยเหรอ?!" ลุงหัวหน้าตกใจทันที “100-200คันเนี่ยนะ?!”
“อ่า ผมแค่พูดเล่นน่ะครับ คงจะมีเพียงไม่กี่คนที่ทำได้แบบนั้น” หงต้าหลี่ชี้ไปข้างนอก “แต่ถ้ามีก็ดีสิครับ เพราะผมเองก็มีลูกน้องเยอะขึ้นแล้ว…”
“ไว้ค่อยมาคุยเรื่องนี้ทีหลัง” ลุงหัวหน้าคัดลอกพิมพ์เขียวใต้ดินลงในคอมพิวเตอร์จากนั้นนำไดรเวอร์ USB ออก “ถ้าเธอพอใจกับแผงบนภาคพื้นดิน เราจะทำตามนั้น ฉันอยู่ที่นี้นานแล้ว พาฉันออกไปข้างนอกหน่อย ฉันได้ยินมาว่าเธอเพิ่งเริ่มต้นทำบางอย่างเมื่อเร็ว ๆ นี้ ทั้งยังวางแผนที่จะลงทุน 50 ล้านเพื่อถ่ายทำภาพยนตร์อนิเมชั่นใช่ไหม?”
"อ่า ใช่ครับ! ไปดูข้างนอกกันเถอะครับ" หงต้าหลี่อุ้มเคลตินและนำทางไป
หลังจากนั้นเมื่อทั้งสองคุยกันจบ ลุงหัวหน้าก็รู้สึกหดหู่ หงต้าหลี่มอบการ์ดให้กับหลิงเสี่ยวหยี่โดยตรง “แจกซองแดงเล็ก ๆ 10 ล้านเหรียญสหรัฐนี้ให้กับคนอื่นที รู้สึกไม่ชินเลยแฮะกับการใช้เงินดอลลาร์สหรัฐ…”
