ตอนที่ 20 ค่ายกลโบราณ
“ท่านลุงจิ่ว..”
หลงขุ่ยจ้องหลงจิ่ว ผู้จ้องจั๋วฝานอย่างสงบด้วยตาข้างเดียวของเขา
จั๋วฝานจ้องกลับพร้อมแสยะยิ้ม“ต่ำไป”
“ว่า-”
พวกเขากรีดร้องลั่น
1.8 ล้านเป็นจำนวนที่ตระกูลลั่วไม่คิดฝันแล้ว ลั่วหยุนชางไม่เคยฝันว่าตัวเองจะร่ำรวยได้ถึงขนาดนั้น แต่ในสายตาจั๋วฝาน มันไม่พอ
ลั่วหยุนชางกับหัวหน้าผางมองเขา ถ้าไม่ใช่เพราะเกิดและถูกเลี้ยงมาในคฤหาสน์เมฆ พวกเขาคงคิดว่าเขาคือลูกหลานตระกูลใหญ่
สายตาของเขาทอดมองไปไกลมาก
แต่ก่อนคนอื่นจะได้สติจากคำพูดของจั๋วฝาน คำตอบของหลงจิ่วก็มาถึง
“ข้าเข้าใจ แต่นี่เป็นตัวเลขมากสุดที่ตาแก่คนนี้จะให้ได้”
“อึก งั้นข้าจะขายมันให้ท่านปู่จิ่วด้วยราคานี้”ลั่วหยุนชางหัวเราะอย่างกระดากปาก
นางไม่เคยคิดฝันว่าภาพวาดสั่วๆจากจั๋วฝานจะขายได้มากขนาดนี้
และจากแววตาของตาเทพ หลงจิ่วแล้ว อีกฝ่ายดูเหมือนจะต้องการมันมาก เช่นนั้น มันดีกว่าที่จะได้รับความโปรดปรานจากเขาและสร้างสายสัมพันธ์อันดีกับศาลาเฉียนหลง
หลงจิ่วแสดงรอยยิ้มขอบคุณ ตามคาด เขารีบม้วนภาพวาดอย่างระมัดระวังสุดขีด
แต่ทว่า จั๋วฝานกลับตบโต๊ะ“ในเมื่อท่านให้สูงกว่านี้ไม่ได้ งั้นข้อตกลงก็เป็นอันยกเลิก”
“จั๋วฝาน!”
ลั่วหยุนชางแหกปากมองเขา แต่เขาไม่สนใจนางขณะเอื้อมมือไปจับม้วนภาพ
หลงจิ่วหรี่ตา ปลดปล่อยพลังอันน่าสะพรึงกลัว“เจ้าหนู ตาแก่คนนี้อยากได้มัน”
ภายใต้แรงกดดันมหาศาลเช่นนั้น ทุกคนต่างหดตัว ขณะที่ลั่วหยุนชางกับหัวหน้าผางตกใจจนคิดอะไรไม่ออก
หลงจิ่วเหนือกว่าไช่หรง การตอแยเขาเท่ากับความตาย
แต่จั๋วฝานกลับไม่สนใจอำนาจของอีกฝายและยังเย้ยหยัย“ปู่จิ่ว ท่านกำลังทำให้ชื่อเสียงของศาลาเฉียนหลงเสื่อมเสีย”
“เจ้าหนู ไม่กลัวเลยหรือไง?”หลงจิ่วเพิ่มแรงกดดันเข้าไปอีก
“ฮึ่ม แล้วท่านละ?”
พวกเขาจ้องตากันอยู่หนึ่งวินาที จากนั้นหลงจิ่วก็สลายแรงกดดันและหัวเราะ“ฮ่าๆๆ เด็กดี ด้วยการที่เจ้าคอยดูแลตระกูลลั่ว พวกเขาคงไม่มีอะไรให้ต้องกังวลแล้ว”
คนอื่นตกตะลึง ทั้งสองก้าวห่างออกจากกันและสลายหมอกควันทั้งหมดซะดื้อๆ
แต่ ไม่มีใครรู้ว่าทั้งคู่ได้ต่อสู้กันในหัว
หลงจิ่วปลดปล่อยพลังเขาเพื่อให้จั๋วฝานยอมขายภาพวาดกับเขา แต่จั๋วฝานก็พุ่งผ่านแรงกดดัน ถามชายชราถึงศักดิ์ศรี ศาลาเฉียนหลงคือตระกูลผู้ประเมินอันดับหนึ่งท่ามกลางเจ็ดตระกูลใหญ่ ถ้าเรื่องนี้รั่วไหลไป ภาพลักษณ์พวกเขาคงเสียหายหนัก
จั๋วฝานเดิมพันด้วยโชคชะตาเขาว่าศักดิ์ศรีของตระกูลในหัวใจของหลงจิ่วต้องเป็นอันดับหนึ่ง และชนะ
จั๋วฝานแสยะยิ้ม ผลักม้วนภาพไปตรงหน้าหลงจิ่ว“สิบล้าน จ่ายมาก่อนสิบล้านและที่เหลือก็ค่อย ๆ ทยอยจ่าย”
“นั่น..”
หลงจิ่วพยักหน้า“ได้ จนกว่าหนี้จะหมด ศาลาเฉียนหลงถือเป็นหนี้ตระกูลลั่ว”
หลงจิ่วรับม้วนภาพและออกไป แต่เมื่อเขาออกไป เสียงของเขาก็ดังขึ้น“เสี่ยวขุ่น เอาหินปราณให้พวกเขาล้านก้อนและส่งพวกเขาออกไปด้วย”
“อึก เจ้าค่ะ!”
หลงขุ่ยเต็มไปด้วยความคิดต่างๆนานาในนหัวเพราะนางไม่เคยเห็นหลงจิ่วแสดงสีหน้าเช่นนี้มาก่อน นางหันกลับไปมองจั๋วฝาน มันเป็นครั้งแรกที่นางเห็นเขายิ้มแบบนี้
ต่อมา นางก็ส่งหินปราณล้านก้อนให้เขาและพาพวกเขาออกไป
ที่ประตู ผู้คุมทั้งสองต่างกระตือรือร้นที่จะให้พวกเขาปรากฏตัวและสั่งสอนพวกเขา แต่ท่าทีเคารพของหลงขุ่ยก็ได้ทำลายแผนพวกเขา และเมื่อพวกเขาได้ยินข้อตกลงที่พวกเขาทำรวมถึงหินปราณล้านก้อน พวกเขาก็ตกตะลึง
พวกเขาไม่คิดว่าพวกบ้านนอกแบบนี้จะสามารถคุยข้อตกลงสำคัญแบบนี้ได้
“บ้าจริง ขอบคุณพระเจ้าที่เราไม่ได้ทำอะไร ไม่งั้นหายนะอาจเกิดขึ้นกับเรา”ผู้คุมจ้องทั้งสี่จากไป และปาดเหงื่อบนหน้าผาก ส่วนอีกคนแค่ก้มหน้า
ศาลาเฉียนหลงปฏิบัติต่อตระกูลร่ำรวยด้วยความเคารพ ถ้าคนของพวกเขากล้าทำอะไรตระกูลเหล่านั้น พวกเขาก็ต้องโดนลงโทษ
ในกรณีของตระกูลที่มีหินปราณล้านก้อน การขาดความเอื้อเฟื้อของพวกเขาอาจจบลงด้วยชีวิตของพวกเขาเอง
เมื่อคิดได้ พวกเขาก็เริ่มเหงื่อตก..
อีกด้านหนึ่ง หลงขุ่ยกลับไปหาหลงจิ่วซึ่งตอนนี้กำลังดูทุกรายละเอียดของค่ายกลระดับหนึ่ง
“ท่านลุงจิ่ว ไม่ใช่ว่านี่แค่ค่ายกลระดับหนึ่งหรอกหรือ?สิ่งนี้จะไปมีราคาถึงสิบล้านได้เยี่ยงไร?ข้าไม่เคยเห็นของที่มีค่ามากขนาดนั้นมาก่อน”หลงขุ่ยถาม
หลงจิ่วถอนหายใจ ทำท่าให้นางนั่งลงข้างเขา“เสี่ยวขุ่ย ดูให้ดี นี่อาจเป็นหนึ่งเดียวในจักรวรรดิ”
“นี่..”ดวงตาของหลงขุ่ยฉายแววตกใจ
“ค่ายกลโบราณ!”
หลงจิ่วตอบสนองต่อมัน“ค่ายกลโบราณเป็นวิชาที่สูญหาย แต่สิ่งนี้ได้พิสูจน์การมีอยู่ของพวกมันแล้ว มันประเมินค่าไม่ได้ แม้แต่สิบล้านก็ต่ำเกินไป”
“ว่างไนะ?ประเมินค่าไม่ได้?”
หลงจิ่วพยักหน้าด้วยรอยยิ้มแบบเด็กๆ ราวกับว่าเขาได้รับของเล่นที่เขาหวงแหนสุด แต่มีบางอย่างทำให้อารมณ์ของเขาขุ่นมัว
“เสี่ยวขุ่ย บอกอาเจียให้หายอดฝีมือมาห้าคนและจับตาดูตระกูลลั่ว วันนี้พวกเขาไปตอแยตระกูลซุนเข้า”
“ทำไมเราถึงควรช่วยพวกเขา?”
หลงจิ่วตะคอก“เจ้าไม่ได้ยินหรือไง?เราเป็นหนี้พวกเขา”
หลงขุ่ยนึกได้[งั้น นี่ก็คือสิ่งที่จั๋วฝานกับหลงจิ่วตกลงกัน]
แต่ลุงจิ่วผู้มีประสบการณ์ก็ยังพ่ายแพ้ต่อการเจรจากับเด็ก แน่นอน เขาจึงอารมณ์ไม่ดี
หลงขุ่ยอดไม่ได้ที่จะหัวเราะคิกคัก...
ปล.ตอนหน้าเปิดขายแล้วน้า ฝากติดตามเพจแอดด้วย พรุ่งนี้เช้าแอดน่าจะเปิดกลุ่มลับเรื่องนี้ กดเลย!!
