ตอนที่ 23 พรสวรรค์-ไม่...นี่คือผี

“ฝ่าบาท เวทมนตร์ที่ท่านสร้าง…มันไม่ธรรมดา”

ซีนาร์ทคิดถึงสงครามว่าหน้าต่างสนทนานี้จะมีค่าแค่ไหน เขาเข้าร่วมในสงครามหลายครั้งเพื่อปราบความวุ่นวายภายในอาณาจักรปีศาจ ดังนั้นเขาจึงรู้ว่าความเร็วในการส่งข้อมูลสำคัญเพียงใดในสนามรบ

“เครื่องมือแห่งสงคราม? ไม่ ไม่ ซีนาร์ทโลกข้างหน้าเจ้าจะเป็นโลกใหม่ โลกที่ทุกคนเท่าเทียมกัน”

คำพูดของโจชัวทำให้ปีศาจบาปอยู่ในอาการมึนงงอีกครั้ง ด้วยวิธีคิดในปัจจุบันของซีนาร์ท มันเป็นเรื่องยากสำหรับเขาที่จะเข้าใจว่ายุคอินเทอร์เน็ตนั้นยิ่งใหญ่เพียงใด

“ไปพักผ่อนกันเถอะ”

ลูกบาศก์ในมือของโจชัวหายไป และเขาก็ไม่ได้เล่นสนุกกับพี่เลี้ยงของเขาต่อไป แม้แต่สิ่งมีชีวิตที่แข็งแกร่งพอ ๆ กับปีศาจบาปก็ยังต้องการการพักผ่อน

นอกจากนี้ซีนาร์ทยังเปิดประตูมิติหลายครั้งติดต่อกันในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา การสร้างประตูมิติใช้มานาเป็นจำนวนมาก และเป็นเรื่องยากมากที่จะฟื้นฟูมานาทั้งหมดในเวลาอันสั้น

“ตามท่านบัญชา”

โจชัวได้ทำพันธสัญญากับดยุคแห่งกระดูก เป็นเรื่องยุติธรรมที่จะกล่าวว่าปราสาทได้กลายเป็นดินแดนของโจชัวด้วยเช่นกัน

ด้วยการสนับสนุนของดยุคแห่งกระดูก โจชัวจึงเปลี่ยนจากเจ้าชายจรจัดกับของเล่น ไปเป็นคนที่ถูกบีบให้อยู่ในแวดวงเดียวกับเจ้าชายและเจ้าหญิงในปราสาท

แน่นอนว่าถ้าโจชัวมีความตั้งใจที่จะต่อสู้เพื่อชิงบัลลังก์

โจชัวมองซีนาร์ทออกจากห้องโถงไป ก่อนที่เขาจะทุ่มความสนใจทั้งหมดกับเครื่องหมาย

เครื่องหมายดังกล่าวเป็นข้อพิสูจน์ถึงพันธสัญญาระหว่างโจชัวและดยุคแห่งกระดูก เนื่องจากตอนนี้เขาเป็นนายของชีวิตดยุค โจชัวจึงได้รับอำนาจควบคุมเหนือดินแดนของดยุค

อย่างไรก็ตามการควบคุมอัศวินแห่งความตายระดับสูงสิบกว่าตัวเป็นขีดจำกัดของโจชัว เขายังคงอยู่ห่างไกลจากความสามารถในการสั่งการกองทหารอันเดธเหมือนที่ดยุคแห่งกระดูกทำ

นอกจากนี้ในมุมมองของโจชัว อันเดธมีความสามารถมากกว่าการพรากชีวิตมนุษย์หรือกลืนกินดวงวิญญาณ

โจชัวกำมือซ้ายที่มีเครื่องหมายไว้แน่น และแสงสีดำก็ส่องออกมาจากเครื่องหมาย หลังจากนั้นวิญญาณโปร่งใสสองร่างก็ค่อยๆบินเข้ามาในห้องผ่านหน้าต่าง

วิญญาณทั้งสองมีลักษณะเหมือนหญิงสาว พวกนางสวมชุดยาวซอมซ่อฉีกขาดซึ่งมีอักษรรูนสีเข้มมากมาย

พวกนางเป็นสิ่งมีชีวิตขั้นสูงภายใต้ตระกูลวิญญาณ แบนชี ...

แบนชีไม่มีเจตจำนงของตัวเอง และหากปราศจากการควบคุมของเจ้านาย พวกนางจะโจมตีสิ่งมีชีวิตใด ๆ ที่อยู่รอบตัวอย่างบ้าคลั่ง ขณะที่พวกนางทำลายจิตใจของเหยื่อ พวกเขาจะได้ยินเสียงกรีดร้องอันแหลมคมและความเกลียดชังจากแบนชี

เห็นได้ชัดว่าพวกนางยังมีความสามารถที่สำคัญมากเช่นการทะลุผ่านกำแพงเหมือนผีทั่วไป หยิบสิ่งของและล่องหน…ที่สำคัญที่สุดพวกนางไม่กลัวแสงแดด ดวงอาทิตย์จะทำให้พลังของพวกนางอ่อนกำลังลงเพียงบางส่วน แต่จะไม่เป็นอันตรายต่อแก่นแท้พวกนาง

โจชัวเปิดกระเป๋าเดินทาง หยิบกล้องออกมา จากนั้นเขาก็ให้คำสั่งแบนชีทั้งสอง

พวกนางค่อยๆลอยไปที่กล้อง หนึ่งในแบนชีหยิบกล้องที่ไม่หนักเกินไปได้สำเร็จ ก่อนที่นางจะลอยขึ้นไปด้านบนห้อง

แม้ว่าโจชัวจะรู้ผลลัพธ์แล้ว แต่ก็ยังคงน่าแปลกใจเล็กน้อยที่เห็นแบนชีลอยอยู่ในห้องพร้อมกับกล้องในมือ

ด้วยความช่วยเหลือของแบนชี โจชัวไม่ต้องกังวลกับปัญหาเรื่องมุมกล้องอีกต่อไป ปัญหาเช่นภาพมุมกว้าง ภาพระยะใกล้ ระบบป้องกันการสั่นไหวของกล้อง และรถเข็นกล้องก็จะหมดไป!

หากมีแบนชีบนโลก ผู้กำกับฮอลลีวูดทุกคนจะต้องจ้างพวกนางให้เป็นตากล้องอย่างแน่นอน ผู้จัดอาจจะไม่งกกับเงินสำหรับอุปกรณ์กล้อง เนื่องจากแบนชีสามารถให้ภาพพาโนรามาได้สามร้อยหกสิบองศาโดยไม่มีมุมอับ

พวกเจ้าเสียเวลาไปกับการเป็นเพียงวิญญาณ ไปฮอลลีวูดกับข้า และเริ่มต้นอาชีพใหม่กับข้าซะเถอะ!

แบนชีมีพรสวรรค์ด้านตากล้องอย่างเห็นได้ชัด…เอ่อ…เป็นความสามารถที่น่ากลัวมาก!

น่าเสียดายที่แบนชีไม่มีเจตจำนงของตัวเอง

โจชัวคลายหมัดที่กำแน่น แบนชีทั้งสองวางกล้อง จากนั้นก็หายไปในอากาศ ในเวลาเดียวกันโจชัวจ้องมองซิริข้างเตาผิง นางได้ตื่นขึ้นจากการหลับใหลแล้ว

“นอนไม่หลับเหรอ?”

“บอกข้าทีว่าข้าจะนอนหลับได้ยังไงในเมื่อมีผีสองตัวจ้องมองข้า”

ซิริมองไปในจุดที่แบนชีหายไป นางตื่นขึ้นมาทันทีที่แบนชีเข้ามาในห้อง และแม้แต่การแสดง“Canon in D” ของดยุคแห่งกระดูกก็ไม่สามารถทำให้นางกลับไปนอนต่อได้

“นอนต่อเถอะ คืนนี้จะไม่มีอะไรมารบกวนเจ้าอีก”

โจชัวอ้าปากหาว เขาไม่ได้นอนในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา และแม้ว่าสายเลือดของเขาจะแข็งแกร่งแค่ไหนเขาก็ไม่สามารถทนได้อีกต่อไป

“เจ้า…คงไม่ได้นอนที่นี่ด้วยหรอก ใช่ไหม?”

ซิริมองไปรอบ ๆ และเห็นว่านางมีหมอนอยู่ในมือ หากโจชัวตัดสินใจมองหาห้องในปราสาทเพื่อนอนหลับ ผลึกบนคอของนางจะบังคับให้นางตามเขาไปที่ห้องนั้น

“เจ้าไม่พอใจที่ข้ามาที่นี่หรอ?” โจชัวถาม

“แน่นอน ข้าไม่ อืม…อย่างแรกก่อนอื่นข้าไม่สนใจเจ้า ไม่เคยเลย!”

แม้ซิริจะต้องการมีชีวิตอยู่ แต่นางก็ไม่กลัวความตาย นางไม่เคยซ่อนความไม่พอใจใด ๆ ไว้ในใจ เพียงแค่นางได้ยินบทสนทนาของโจชัวกับซีนาร์ทก่อนหน้านี้ และมันทำให้นางสับสนเล็กน้อย

“นอนเร็ว ๆ ล่ะ วันพรุ่งนี้เรามีงานต้องทำ”

โจชัวไม่สนใจคำเยาะเย้ยของซิริโดยสิ้นเชิง ในขณะที่เขาดึงเก้าอี้ออกมา เขาเอนตัวพิงพนักเก้าอี้และหลับตาลง

ซิริมองไปที่โจชัวที่หลับตาและเงียบไป นางคำนึงถึงว่าแม้โจชัวจะจำกัดอิสรภาพของนาง แต่การอยู่รอดของนางในอาณาจักรปีศาจล้วนเป็นเพราะเขา ในแง่หนึ่งโจชัวเป็นผู้ช่วยชีวิตของนาง

กระนั้นการที่นางจะของคุณโจชัวนั้นเป็นเรื่องยาก โจชัวคงจะหัวเราะเยาะนางแน่ ๆนางแน่ใจ

"ขอบคุณ" ซิริพึมพำกับหมอนด้วยเสียงที่มีเพียงนางเท่านั้นถึงได้ยิน

“ซิริเจ้าพูดว่าอะไรนะ?”

โจชัวหูดีมาก เขากรองเสียง“Canon in D”ออก เพื่อฟังคำสองคำที่ซิริกระซิบออกมา

“ข้า…ข้า…ข้าจะหาทางหนีไปจากเจ้าให้ได้!” ใบหน้าของซิริแดงก่ำทันที เพื่อรักษานิสัยที่เข้มแข็งของนาง นางต้องพ่นคำพูดที่โหดร้ายเช่นนี้ออกมา

"ข้ารู้"

กระนั้นคำตอบของโจชัวบ่งชี้ว่าเขาไม่ได้ฟังสิ่งที่นางพูดออกมา เขายังคงหลับตาพักผ่อนเพื่อการทำงานในวันถัดไป

ซิริขบริมฝีปากล่างเบา ๆ นางทำหน้ามุ่ย กอดหมอน และหลับไปในที่สุด