บทที่ 187 – ความเหงาก็สวยงามเช่นกัน
บทที่ 187 – ความเหงาก็สวยงามเช่นกัน ติ้กต๊อก ติ้กต๊อก ติ้กต๊อก เสียงดังก้องในกระท่อมไม้ มันไม่ได้หนักมาก แต่ทั้งสามคนที่แสดงอยู่ที่นี่ล้วนเฉียบคมและแน่นอนว่าสามารถได้ยินมัน เทียนกวงหมิงไม่รู้สึกอะไรและเพียงแค่มองอย่างเงียบ ๆ ต้วนมู่เยว่ดูสับสนบนใบหน้าของเขาเพราะเขาไม่รู้ว่ามันคืออะไร คนเดียวที่ฟังอย...
