ตอนที่ 192 คุณเฉียวมีความสามารถมากจริง ๆ

​​​​​​​ก่อนที่เธอจะพูดจบ เขาก็ตัดบทพูดของเธอออกไปเช่นกัน

“คุณไม่ต้องพูดอะไร นี่คือเรื่องระหว่างผมกับเขา”

เฉียวเมียนเมียนพูดไม่ออก

น้ำเสียงของชายคนนี้ไม่อ่อนโยนเหมือนก่อนหน้า

แม้ว่ามันจะฟังดูใจดีกว่าตอนที่เขาพูดกับหยางเชาชิง

แต่เฉียวเมียนเมียนก็ยังคงสั่นเทาในวิธีที่เขาพูดกับเธอ

เธอคุ้นเคยกับความอ่อนโยนของเขา และรู้สึกแปลกใจเล็กน้อยที่อยู่ข้าง ๆ เขา

เธอตั้งใจจะเกลี้ยกล่อมเขา แต่เมื่อเห็นท่าทางเย็นชาของเขา เธอก็ตัดสินใจที่จะไม่ทำอะไร

หลังจากเงียบไปชั่วครู่

เซินโย่วเห็นว่าเหมาเยซื่อจะไม่ยอมปล่อยผ่านเรื่องนี้ไปได้ เธอรู้สึกแย่มาก เธอจึงเกลี้ยกล่อมกงเซลีอย่างเงียบ ๆ

“เจ๋อหลี่ เพียงแค่ยอมรับความผิดพลาดของตัวเองต่ออาซื่อเถอะนะ คุณอยากจะเลิกคบกับเขาเพราะเรื่องแค่นี้จริง ๆ หรือ”

กงเจ๋อหลี่กัดริมฝีปากของเขาแล้วหมุนตัวช้า ๆ

สายตาที่เย็นชาของเขาจ้องไปที่เฉียวเมียนเมียน หลังจากสบตาเธอสองสามวินาที เขาก็ยิ้ม

“คุณเฉียว มีความสามารถมาก การปรากฏตัวของคุณได้พลิกความสัมพันธ์ฉันพี่น้องที่มีมานานกว่า 10 ปี คุณไม่รู้สึกถึงความสำเร็จเหรอ”

เฉียวเมียนเมียนเบิกตากว้าง

....มันเกี่ยวอะไรกับเธอ?

เธอไม่ได้ทำอะไรเลยนะ

“ฉันได้ยินว่าคุณเฉียวยังเป็นนักศึกษาอยู่ใช่ไหม? อา คุณยังเด็ก แต่มีความสามารถมาก”

ช่วงเวลาที่เขาพูด เขาเห็นแก้วไวน์ตรงดิ่งมาทางเขา เขาบ่ายเบี่ยงหลบอย่างรวดเร็ว

แก้วไวน์ที่อาจกระแทกเขา แตกเป็นเสี่ยง ๆ กับผนังกระจก เศษชิ้นส่วนตกลงไปที่พื้น

“อะ!” เซินโย่วร้องเสียงหลง

กงเซลีเงยหน้าขึ้นมองเหมาเยซื่อ อย่างช้า ๆ และไม่อยากจะเชื่อ

“ไปซะ” น้ำเสียงของเหมาเยซื่อนั้นทุ้มและเย็นชา ราวกับน้ำแข็ง

“ออกไปจากสายตาของฉันเดี๋ยวนี้ อย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีก”

“อาซื่อ คุณ...”

เซินโย่วไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเขาจะขว้างแก้วไวน์ใส่กงเซลี

เพียงเพราะเฉียวเมียนเมียน?!

ผู้หญิงคนนั้นสำคัญขนาดนั้นเลยเหรอ?

สำคัญกว่าน้องของเขาที่รู้จักกันมาหลายปีอีกเหรอ?

ณ จุดนี้เซินโย่ว รู้สึกราวกับว่าเธอไม่รู้จักเหมาเยซื่ออีกต่อไป

เขาแตกต่างจากคนที่เธอรู้จักมาตลอด

เหมาเยซื่อไม่ได้มองไปที่เธอ เขาเพียงแค่สบตากับกงเซลี ขณะที่เขาพูดต่อไป

“ไม่ได้ยินที่ฉันพูดเหรอ ออกไป”

การแสดงออกของกงเซลีมืดลงก่อนที่เขาจะหัวเราะเยาะ

“ดีมาก เหมาเยซื่อ นายเป็นบ้าไปแล้ว เพราะผู้หญิงคนนี้สำคัญกว่าใคร ๆ ก็ถือว่าเราได้รู้จักกันอย่างเปล่าประโยชน์ คุณไม่ต้องการพี่น้องอีกต่อไป คุณแค่ต้องการผู้หญิงของคุณไปตลอดชีวิต”

เมื่อพูดจบแล้ว เขาก็เดินออกห้องไป

“เซลี เดี๋ยวก่อน...”

เซินโย่ว มองไปที่เหมาเยซื่อ อย่างลึกซึ้ง ถอนหายใจแล้วเดินออกไป

หยางเชาชิงถอนหายใจเช่นกัน เขาเหนื่อยกับเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดนี้

ในที่สุดสิ่งที่เขากลัวก็เกิดขึ้น

.........

ออกจากคลับเฮ้าส์แล้ว

“พี่รอง ฉันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับน้องสี่วันนี้ แต่พี่รู้ว่าเขาเป็นคนที่ค่อนข้างเอาแน่เอานอนอะไรไม่ได้ มักจะอารมณ์เสียอย่างไม่มีเหตุผลในบางครั้ง แค่คิดว่าเขากำลังเครียดของช่วงวัยกลางคน อย่าได้ถือสาเขาเลยนะ”

“ถ้าเขาอารมณ์เย็นลง เขาก็คงรู้ว่าตัวเองทำผิด แล้วมาขอโทษพี่อย่างแน่นอน”

“ฉันจะคุยกับเขาด้วย พี่สะใภ้ ผมขอโทษคุณ แทนน้องสี่ด้วย”