Dual Cultivation บทที่ 600 เรียนรู้เรื่องช่องโหว่ (ฟรี)

Dual Cultivation บทที่ 600 เรียนรู้เรื่องช่องโหว่

หลังจากที่เงียบไปชั่วขณะ ซูหยางก็พูดขึ้นด้วยสีหน้าจริงจังว่า “ช่องโหว่รึ… เจ้าพูดถึงเรื่องอะไร”

“เอ๋” ถังหลิงซีมองดูเขาด้วยดวงตาเบิกกว้าง ดูเหมือนจะประหลาดใจกับปฏิกิริยาของเขา

“เจ้ามิรู้ว่าข้าพูดถึงเรื่องอะไรรึ” เธอถามเขา

เขาส่ายหน้าแล้วกล่าวว่า “แม้ว่าข้าอาจจะได้อาศัยอยู่ที่ตำหนักจันทราศักดิ์สิทธิ์เป็นระยะเวลาหนึ่ง แต่การเคลื่อนไหวของข้าในที่แห่งนั้นก็จำกัดมาก จนถึงขั้นที่ว่าข้ามิอาจที่จะจากตำหนักหลักไปได้หากมิได้รับการอนุญาตจากเทพจันทรา”

เหตุผลเดียวที่ข้าได้รับอนุญาตให้อยู่ที่นั่นก็เพราะว่าวิชาที่ข้ามีนั้นสามารถที่จะเพิ่มความบริสุทธิ์ของสายเลือดได้ซึ่งเป็นที่สนใจจากเทพจันทรา นอกจากเยว่ไห่กับชิวเยว่แล้ว ข้าก็ยากจะได้พบกับคนอื่นในที่แห่งนั้น ส่วนเรื่องที่ว่าพวกเขามีความลับอะไรนั้น ข้าก็จะรู้ตามที่เยว่ไห่ยินดีที่จะบอกข้าเท่านั้น”

“ไม่น่าเชื่อ…” ถังหลิงซีพึมพัมด้วยเสียงตกตะลึง และเธอก็พูดต่อไปในภายหลังว่า “ถ้าเช่นนั้นเจ้ารู้ถึงเรื่องสถานะ”กระตุ้น“ของพวกเขาหรือไม่”

“เจ้าหมายความถึงเมื่อตอนที่พวกเขามีความต้องการทางเพศที่ควบคุมไม่ได้อย่างนั้นใช่หรือไม่ ข้ารู้เรื่องนั้นตั้งแต่เยว่ไห่ได้เกิดเหตุการณ์เช่นนั้นขึ้นสองสามครั้งในขณะที่ข้าอยู่ที่นั่น และข้าก็ได้ประสบกับความก้าวร้าวของเธอด้วยตัวของข้าเองในช่วงเวลานั้น” ซูหยางกล่าว และเขาก็พูดต่อไปอีกว่า “แม้ว่าปกติแล้วเธอจะต่อต้านความต้องการนั้น เหตุผลเดียวที่เธอรุนแรงขึ้นมานั้นก็เพราะว่าข้าอยู่ที่นั่น ซึ่งนั่นทำให้เธอนั้นทนไม่ได้”

“อะไรนะ เยว่ไห่สามารถที่จะควบคุมความต้องการได้รึ” ถังหลิงซีประหลาดใจเมื่อได้ยินเช่นนั้น “เธอทำเช่นนั้นได้อย่างไร เทคนิคประเภทไหนกันที่เธอใช้”

“มิได้มีเทคนิคใดอยู่เบื้องหลัง เธอทนมันด้วยพลังใจของเธอเอง เยว่ไห่เป็นผู้หญิงแกร่งที่มีจิตใจเข้มแข็ง” ซูหยางถอนหายใจ

“ว่าแต่ว่า อะไรคือช่องโหว่ที่เจ้าเอ่ยถึงรึ มีช่องโหว่สำหรับคำสาปของเธอด้วยรึ เจ้ารู้ได้อย่างไรในเรื่องประเภทนี้” เขาถามเธอ

“ช่องโหว่จะยอมให้ชิวเยว่หรือใครก็ตามจากตำหนักจันทราศักดิ์สิทธิ์มีเพศสัมพันธ์กับคนภายนอกได้” เธออธิบาย

“อะไรกัน มีอะไรแบบนั้นเกิดขึ้นด้วยรึ” ซูหยางเกิดความตระหนกขึ้นมาจริงๆในคราวนี้

ถังหลิงซีพยักหน้าและอธิบายให้กับเขาว่า “คำสาปนั้นจักมิทำงานตราบเท่าที่เจ้ามิได้ทะลวงช่องคลอดของเธอ กล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือตราบเท่าที่เจ้าเพียงแค่ทะลวงประตูหลังเธอเท่านั้น เจ้าก็จักมีเพศสัมพันธ์กับเธอได้”

ซูหยางจ้องมองดูเธอโดยที่ปากอ้าจนคางจรดพื้น เขาไม่คาดว่าช่องโหว่สำหรับคำสาปนั้นจะเป็นอะไรที่เรียบง่ายอย่างเช่นการมีเพศสัมพันธ์ทางทวารหนัก

“เจ้าไปเรียนรู้เรื่องนี้มาจากไหนกัน” เขาถามเธอหลังจากผ่านไปชั่วขณะ

“บางทีเจ้าอาจจะมิรู้ในเรื่องเธอ ในเมื่อเธอปรากฏตัวขึ้นหลังจากที่เจ้าสิ้นไปแล้ว แต่ก็มีหญิงงามเมืองเลื่องชื่อที่มาจากตำหนักจันทราศักดิ์สิทธิ์”

“อะไรกัน มีคนจากตำหนักจันทราศักดิ์สิทธิ์ทำงานเป็นหญิงงามเมืองด้วยรึ มิมีทางที่เทพจันทราจักปล่อยให้อะไรทำนองนี้เกิดขึ้น” ซูหยางกล่าวด้วยใบหน้าประหลาดใจ

“แน่นอนว่าต้องเป็นเช่นนั้น เทพจันทราได้พยายามที่จะเข้าไปแทรกแซงหลายครั้ง แต่ด้วยว่าเธอได้รับการหนุนหลังจากการทำงานเป็นหญิงงามเมืองปกป้องเธอไว้ กระทั่งเทพจันทราก็ยังถูกขัดมือขวางเท้า อย่างไรก็ตามข้าเคยได้พูดกับเธอครั้งหนึ่ง และเธอก็ได้บอกข้าในเรื่องช่องโหว่”

“....”

ซูหยางพูดไม่ออกเป็นเวลานานหลังจากที่ได้เรียนรู้ข้อมูลใหม่นี้

“ข้าสามารถที่จะกอดชิวเยว่โดยมิจำเป็นต้องที่จะจัดการกับเทพจันทราอย่างงั้นรึ” เขาคิดในใจ

หลังจากนั้นชั่วขณะ เขาก็ถามเธอว่า “ชิวเยว่รู้เรื่องช่องโหว่นี้แล้วรึ”

“ใช่ข้าได้บอกเธอไปในวันนี้”

“ข้าเข้าใจ….”

“เจ้ามิอยากให้เธอรู้เรื่องนี้รึ” เมื่อเห็นท่าทางของเขา ถังหลิงซีก็ถามเขาพร้อมกับเลิกคิ้ว

“ไม่ มิใช่เช่นนั้น ถ้าเจ้ายังมิได้บอกกับเธอ ข้าก็จะบอกเธอด้วยตัวของข้าเองเมื่อข้ารู้เรื่องนี้แล้วในตอนนี้ แต่ทว่า ชิวเยว่… มิได้เหมือนแม่ของเธอ เธอเป็นสิ่งมีชีวิตที่ละเอียดอ่อนมาก ข้ามิต้องการให้เธอรู้สึกกดดันและรีบตัดสินใจในเมื่อตอนนี้เธอมีทางเลือกจริงที่จะทำได้”

“ส่วนในเรื่องที่ว่าคนของตำหนักจันทรากับความต้องการทางเพศนั้น… ข้ามีแผนที่จะบอกความจริงกับเธอยามเมื่อพวกเราไปถึงยังสวรรค์ศักดิ์สิทธิ์แล้วในเมื่อเธอได้รับความกดดันมากพอแล้ว”

“ข้าเข้าใจ… ที่ว่าทำไมเจ้าจึงมิได้บอกกับเธอในเรื่องนี้” ถังหลิงซีพยักหน้าด้วยท่าทางเข้าใจ

“มิว่าอย่างไร ช่องโหว่นี้… มันอาจจะเป็นจุดพลิกผันในความสัมพันธ์ของเจ้ากับชิวเยว่”

“ทั้งหมดนั่นก็ต้องขึ้นอยู่กับเธอ ตามจริงแล้วข้าจักทำตัวเหมือนกับว่าข้ามิรู้อะไรเพื่อที่ว่าเธอจะมิได้รู้สึกอึดอัด”

“ตามที่เจ้ารู้สึกว่าถูกต้อง ซูหยาง”

เช้าวันถัดมา ซูหยางก็ออกจากศาลาหยินหยางไปร่วมฝึกกับศิษย์อีกครั้ง

หลังจากที่ฝึกกับศิษย์แล้ว เขาก็ไปฝึกกับผู้อาวุโสนิกาย

“สุดท้ายท่านก็นึกขึ้นได้ว่าข้ายังมีตัวตนอยู่” ซุนจิงจิงกล่าวขึ้นพร้อมกับทำสีหน้าไม่มีความสุขหลังจากที่เห็นเขาที่ประตูห้องของเธอ

“ขออภัย ข้าวุ่นวายอยู่ในช่วงก่อนหน้านี้”

“ข้าเพียงล้อท่านเล่น ซูหยาง” เธอพลันหัวเราะ “มิว่าอย่างไร อะไรที่ชักนำท่านมาที่นี่ในวันนี้ ท่านกำลังหวังที่จะมาร่วมฝึกกับข้ารึ”

“เจ้ามิต้องการข้ารึ”

“ข้ามิได้กล่าวเช่นนั้น” เธอรีบตอบก่อนที่จะกอดแขนเขาและดึงเขาเข้าไปในบ้านสู่ห้องของเธอ

ยามเมื่อพวกเขาอยู่ภายในห้องของเธอแล้ว ซุนจิงจิงก็ล้มตัวลงไปบนเตียงโดยที่ยังมีซูหยางติดอยู่กับแขนของเธอ

“เจ้าก้าวร้าวมากกว่าปกตินะ หรือว่ามีสิ่งใดเกิดขึ้น” ซูหยางกล่าวพร้อมรอยยิ้ม

อย่างไรก็ตามซุนจิงจิงไม่ได้ตอบคำถามของเขาในทันทีแต่กลับให้จูบที่เปี่ยมไปด้วยความหลงไหลแทน

“อืมม”

หลังจากที่จูบกันเป็นเวลาชั่วขณะ ซุนจิงจิงก็กล่าวว่า “ข้าพบกับหลานลี่ชิงตามที่ท่านได้บอกไปแล้ว… หรือว่าข้าควรจะเรียกเธอว่าซูลี่ชิงดี ท่านควรจะบอกข้าก่อนหน้านี้ว่าเธอก็ได้รับประทับประจำตระกูลเช่นเดียวกัน”

“นั่นคงมิสนุกนักหากว่าข้าบอกเจ้าไปทุกสิ่ง ใช่ไหม”

“มันน่าประหลาดใจเกินไป เมื่อมาคิดว่าท่านได้ร่วมฝึกกับผู้อาวุโสนิกายในขณะที่ยังเป็นศิษย์นอก ทั้งยังเป็นถึงผู้อาวุโสหลานซึ่งมีชื่อเสียงว่าเป็นผู้อาวุโสนิกายพรหมจรรย์เพียงคนเดียวจากทั่วทั้งนิกาย”

“งั้นรึ แล้วเจ้าคิดอย่างไรกับเธอ” ซูหยางถามเธอ

“อืมม…” เมื่อได้ยินคำถามของเขา ซุนจิงจิงก็เริ่มครุ่นคิดด้วยสีหน้าจริงจัง