ตอนที่ 90 ร่วมมือกันสู้
ตอนที่ 90 ร่วมมือกันสู้
เคิร์ตและบรูซที่ตอนนี้เมื่อเห็นว่าไนเรลและเนโคหนีถอยไปที่ซากคฤหาสน์ ทั้งสองก็มองไปที่เหล่าทหารของกองกำลังศูนย์วิจัยนานาชาติ เหลือกันอยู่ไม่กี่สิบนายเท่านั้น พร้อมด้วยปืนใหญ่พลังงานอีกหนึ่งกระปอกที่มีหุ่นยนต์สี่ขาแบกอยู่
ทั้งสองเองก็คิดจะพาทุกคนถอยออกไปอีกทางก่อน เพราะดูแล้วภารกิจในการจับตัวเนโคคงล้มเหลวแล้ว อย่างน้อยพวกเขาก็ต้องรักษากองกำลังที่เหลือรอดกลับไปให้ได้ก็ยังดี
แต่มันก็ไม่ทันเสียแล้ว เพราะฝูงมาป่าได้ตามเข้ามาประชิดแล้ว และดูท่ามันก็คงไม่คิดที่จะปล่อยให้มีใครรอดไปได้
บรู้ววว!!!
หมาป่า ขั้น 4 ที่รวดเร็วโจมตีเข้ามา มันกัดร่างของทหารที่ใสชุดสูท M2 จนร่างของทหารคนนั้นขาดครึ่ง จากนั้นก็มีหมาป่าตัวอื่น ๆ ที่เข้ามาขย้ำพวกเขา กรงเล็บที่แหลมคม เขี้ยวที่น่ากลัว และตัวที่ใหญ่ของมันนั้นเป็นเหมือนกับมัจราชกลางสายฝนทหารเหล่านี้ไม่มีทางที่จะสู้ได้เลย
บรูซที่เห็นก็รู้ว่าหมาป่าพวกนี้ไม่ใช่คัตรูที่จะอาศัยแค่พลังแล้วจะไปสู้ได้ เพราะถ้าอาศัยแค่พลังทั้งเขาและเคิร์ตนั้นก็ไม่ได้มีพลังมากกว่าสัตว์ขั้น 4 แต่ในฝูงมันยังมีจ่าฝูงขั้น 5 ที่บนหลังมียักษ์เถื่อนขั้น 5 ผู้น่ากลัว และต้องการที่จะฆ่าพวกเขาทั้งหมด
“ตามเนโคไปพวกเราจะต้องร่วมมือกับเขาถึงจะพอรับมือได้” เคิร์ตกล่าวออกมาด้วยท่าทีที่เคร่งเครียด
“เป็นไปไม่ได้ มันเป็นนักโทษที่เราต้องจับกับไป”
“ถ้างั้นนายก็รอความตายอยู่ที่นี่เถอะ และหวังว่าเมื่อนายขอร้องเจ้ายักษ์นั้นมันจะยอมไว้ชีวิต” เคิร์ตกล่าวออกมา และเขาก็ไม่สนใจอะไรอีกแล้วใช้ความสามารถที่เคลื่อนไปบนผิวนี้อย่างรวดเร็วตามไนเรลไป
บรูซที่ได้ยินคำพูดของเคิร์ตตัวเขาก็ลังเลขั้นมา แต่แล้วมันก็ไม่มีเวลาให้เขาได้คิดมาก รีบสั่งให้โกเลมลาวาวิ่งตามเคิร์ตไป
ถึงบรูซจะไม่อยากร่วมมือกับเนโคจัดการกับยักษ์เถื่อนตนนั้น แต่มันก็ไม่มีทาง อย่างน้อยทั้งเขาและเนโคก็ยังคงเป็นมนุษย์การที่จะร่วมมือกันจัดการกับศัตรูเผ่าพันธุ์อื่นก็คงจะได้อยู่
แต่ในใจของบรูซคิดไว้ว่าถ้าเนโคเผลอเมื่อไหร่ เข้าก็จะลงมือจัดการกับเนโคทันทีเช่นกัน
เมื่อผู้กองที่ตอนนี้กำลังหลังชนฝาตอนนี้โดนฝูงหมาป่าร้อมฆ่าอย่างกลับไป เขาก็สังเกตเห็นว่ามนุษย์ชั้นสูงทั้งสองคนหนีออกไปแล้วทิ้งให้ตัวเขาและทหารกลายเป็นเหยื่อล่อ
ต่อให้เขาที่เป็นมนุษย์ชั้นสูงสีทามันก็ไม่มีหวังจะรอดจากหมาป่าระดับ 4 พวกนี้เลย
“พี่น้องถ้าจะตายพวกเราก็มาพาหมาป่าพวกนี้ตายไปกับพวกเราเถอะ” ผู้กองหันไปกล่าวกับทหารที่ตอนนี้แต่ระคนมีสภาพที่อนาจมา
ทหารทุกคนพยักหน้าในทันทีพร้อมกับที่วิ่งเข้าใส่หมาป่ายักษ์เพื่อถ่วงเวลาให้กับผู้กอง เมื่อเห็นแบบนั้นผู้กองก็เอาแก่นพลังงานขั้น 2 และ 3 ทั้งหมดที่มีเหลืออยู่ราว ๆ 5 ก้อนใส่เข้าไปในช่องปืนใหญ่พลังงาน E2
แก่นพลังงานที่ใส่ไปทั้งหมด แต่ยังไม่ทันที่ผู้กองจะได้กดปุ่มใด ๆ เพื่อเริ่มทำงานและให้ปืนใหญ่นั้นระเบิด เหมือนกับที่การระเบิดกระบอกแรกในช่วงที่เครื่องบินตก
อยู่ ๆ ตัวของเขาก็สั่นสะท้านมือที่กำลังกดปุ่มก็นิ่งค้างอยู่แบบนั้น นั้นก็เป็นเพราะว่าตอนนี้ตั้งแต่คอขึ้นไปจนถึงศีรษะมันได้หายไป
อูคาลูปไปที่หัวของหมาป่าอย่างอ่อนโยน ขณะที่หมาป่ากำลังเคี้ยวร่างที่หายไปของผู้กอง แต่มันก็ดูเหมือนว่าหมาป่าจะไม่สบอารมณ์เล็กน้อยกับการกระทำทุกครั้งของอูคาที่อยู่บนหลังของมัน
หลังจากจัดการทหารจนหมดมันก็เหลือแค่หุ่นยนต์ที่พังโดยที่มีปืนใหญ๋พลังงานทิ้งไว้ตรงนั้นพร้อมกับคราบเลือดและเศษชิ้นส่วนร่างกายที่เหลือจากการที่ฝูงหมาป่ากัน
จากนั้นอัศวินยักษ์เถื่อนก็เคลื่อนที่ไปหาไนเรลต่อ ซึ่งเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนี้มันก็ใช้เวลาแค่ไม่กี่นาที
ในด้านของไนเรลที่วิ่งมาข้าง ๆ ปู่ของเขา อยู่ ๆ เคิร์ตและบรูซก็ตามมาด้านหลังพร้อมทั้งยังยื่นข้อเสนอว่าให้ร่วมมือกันจัดการรับมือกับยักษ์เถื่อนขั้น 5 นั้น อย่างน้อยถ้าพวกเขาทั้ง 4 คนร่วมมือกันมันก็ยังมีโอกาสรอดมากกว่า
เนโคไม่ได้พูดอะไรออกมา แน่หันไปมองไนเรล เพราะเขาคิดว่าไนเรลน่าจะตัดสินใจได้ดีที่สุด
“ได้ แต่พวกคุณทั้งสองคนต้องทำตามแผนของผม” ไนเรลกล่าวออกมา บรูซที่ไม่สบอารมณ์อยู่แล้วก็แสดงสีหน้าฮึดฮัดไม่พอใจในทันที แต่ก่อนที่เขาจะได้กล่าวอะไรเคิร์ตก็ตอบตกลงในทันที
ไนเรลมีโอกาสพูดถึงแผนไม่ถึงสองนาที อัศวินยักษ์เถื่อนอูคาก็ตามมาถึงพร้อมกับฝูงหมาป่าแล้ว
“เจ้านั้นเอง” อูคาจ้องไปที่ไนเรลและมนุษย์ชั้นสูงอีก 3 คน แต่ก่อนที่อูคาจะได้กล่าวอะไรมากกว่านี้ไนเรลก็ส่งสัญญาณให้ทั้ง 3 คนลงมือทันที
ไนเรลพุ่งตรงออกไปเป็นคนแรกโดยเขาใช้ทุกอย่างที่มีในทันที ร่างที่ขยายใหญ่ด้วยความสามารถ [ร่างไททัน B] [ปีกแห่งความตาย B] [ราชานักวิ่ง C] [กิ้งก่ายักษ์ B] ตรงเข้าหาอัศวินยักษ์เถื่อนอูคาในทันที
เหตุที่ไนเรลคิดจะเปิดฉากโจมตีก่อนนั้น ก็เป็นเพราะว่าอย่างน้อยเขาอยากจะควบคุมความได้เปรียบแม้จะในช่วงแรกของการต่อสู่ก็ยังดี แต่ที่สำคัญกว่านั้น คือเขาต้องไม่ให้เคิร์ตและบรูซรู้ว่ายักษ์เถื่อนตนนี้มาตามล่าเขา ไม่เช่นนั้นทั้งสองคนต้องคิดที่จะหนีออกไปแค่สองคนแน่นอน
ซึ่งนั้นจะทำให้เขาต้องรับมือกับยักษ์เถื่อนแค่ 2 คนปู่กับหลาน มันมีแต่ตายกับตายเท่านั้น
เมื่ออูคาเห็นว่ามนุษย์ที่ตนได้ตามเลือกที่จะเข้ามาสู้กับตนเอง เขาก็เกิดความสนใจขึ้นมาเล็กน้อยทันที
ไนเรลที่ตัวใหญ่กว่าอูคาเล็กน้อยเขาใช้ขวานยักษ์ฟาดเข้าไปที่อากลับไปที่อยู่บนหลังของหมาป่า การโจมตีนั้นรุนแรงมาก เสียงของขวานที่ฟาดผ่านอากาศดังฟิ้ว...ตรงเข้าหาอูคา
ตูม! แล้วการโจมตีของไนเรลก็ถูกหยุดด้วยมือเปล่าของอูคา
ไนเรลได้แต่คิดว่ามันเหลือเชื่ออยู่ในใจอยู่แล้ว แต่เขาก็ไม่ได้เสียสมาธิมากนัก ไนเรลพยายามดึงขวานออกมาในทันที แต่มันก็แทบจะไม่ขยับเลยแม้แต่น้อย
เมื่อเห็นเช่นนั้นเขาก็ส่งแรงไปที่มืออาศัยด้ามจับเป็นที่หมุนตัว พร้อมกับลูกแตะที่หนักหน่วงไม่แพ้การโจมตีเมื่อสักครู่เข้าไปที่ใบหน้าที่อยู่ภายใต้หมวกเกาะของอาคูในทันที
อาคูที่เห็นดังนั้นก็แค่ใช้แขนยกขึ้นมากันอย่างง่ายดาย จากนั้นแตะสวนกลับไปที่ไนเรลกลางอากาศ
อั๊ก! ไนเรลถึงกับกระอักเลือดร่างกระเด็นออกไปในทันที แต่เขาก็ใช้ปีกที่อยู่ด้านหลังทรงตัวกลับมาได้
“สมแล้วที่สามารถฆ่าเลฟอนได้ พละกำลังของเจ้านั้นไม่น้อยกว่าเผ่ายักษ์เถื่อนแบบพวกข้าเลย” อูคากล่าวออกมาด้วยใบหน้าที่นิ่ง แต่แล้วก็มีลูกไฟขนาดใหญ่ยิงตรงมาที่เขาอยู่
อูคาส่งเสียงหายใจ หึ! ออกมาจากจมูกอย่างเย็นชาและรีบหลบมันในทันที
ตูม! ลูกไฟแตกกระจายละลายไปที่ด้านหลังที่แล้วก็มีมนุษย์ชั้นสูงอีกคนที่โจมตีเข้ามาอย่างรวดเร็วพละกำลังของเขานั้นไม่ได้น้อยกว่าไนเรลเลย
ดาบหนักคู่โจมตีเข้าไปที่ท้องของอูคาในทันที
“กระจอก” อูคากล่าวออกมา แต่ก่อนที่เขาจะได้ขยับตัวก็มีสายน้ำมารัดไปที่ขาเพื่อหยุดการเคลื่อนไหวของเขา และคนนั้นก็คือ เคิร์ต
ก่อนที่อูคาจะรู้ตัวขาทั้งสองข้างก็โดนคุกน้ำจัดการจำกัดการเคลื่อนไหวไว้แล้ว
“ตอนนี้ลงมือเลย” เคิร์ตกล่าวออกมา เนโคก็พยักหน้าตอบรับ ดาบหนักฟันเข้าไปที่กลางลำตัวของยักษ์เถื่อนอูคา
เคล๊ง!
เสียงของเหล็กปะทะกันอย่างรุนแรง แต่ก่อนที่เนโคจะได้ฟันเข้าไปมากกว่านี้ เขาก็โดนหมัดขนาดใหญ่ของยักษ์เถื่อนกระเด็นออกมาในทันที
แต่ด้วยความคมของดาบหนัก เกราะอัศวินที่อูคาใส่อยู่ถึงกับมีรอยฟันของดาบที่ทิ้งไว้
อูคามองไปที่รอยดาบ เขาก็ขมวดคิ้วเล็กน้อยจากนั้นก็หันไปสั่งหมาป่ายักษ์ที่ตนขี่มา
“จัดการลูกเจียบพวกนี้ซะ” เสียงที่เย็นชาของอัศวินยักษ์เถื่อนออกมา หมาป่ายักษ์ก็กระโจนเข้าไปจัดการในทันที
“ปู่ระวังมันคือสัตว์กลายพันธุ์ขั้น 5” ไนเรลกล่าวออกมาพร้อมกับที่เข้าไปช่วยปู่ในทันที
แต่ก่อนที่เขาจะได้ทำอะไรก็ต้องหลบการโจมตีจากอูคาซะก่อน หอกไฟที่ยิงเข้ามาอย่างรุนแรง ตัวของไนเรลก็ยะงต้องหลบอย่างทุลักทุเล
ฟู่!!!
มันรุนแรงมากขนาดที่หลอมละลายพื้นดินและแอ่งน้ำที่ท่วมขังอยู่ด้านหลัง
“เคิร์ตทำอะไรอยู่รีบขังมันเร็ว” ไนเรลกล่าวออกมา ขณะที่มองดูปู่รับมือกับหมาป่าขั้น 5 แต่เขารู้ว่าตอนนี้คงต้องจัดการกับอัศวินเถื่อนตนนี้ก่อน
คุกน้ำแข็งที่ตอนนี้กลืนร่างของอูคาไว้ด้านใน
“สำเร็จ” เคิร์ตกล่าวออกมา แต่ความดีใจของเขาก็อยู่ไม่นานเพราะว่าอยู่ ๆ คุกน้ำก็เริ่มเดือดอย่างรวดเร็วและจากนั้นก็ระเหยออกไปในทันที แม้เขาจะพยายามดึงน้ำจากสายฝนที่อยู่รอบข้างมาช่วยเสริมแต่มันก็ไม่เป็นผล
“แค่พวกขั้น 4 คิดจะกักขังข้าผู้นี้งั้นหรือ” อูคากล่าวออกมาในขณะที่เปลวไฟเริ่มไหลไปตามตัวแขนและขาของเขา แม้แต่คุกน้ำก็ไม่สามารถสามารถทนได้ มันสลายหายไปในทันที
อูคาที่สะบัดมือออกไปทันในนั้นก็มีโซ่เพลิงที่สร้างจากเปลวไฟจนมันเกิดเป็นวัตถุตรงเข้าหาตัวของเคิร์ต
เคิร์ตเมื่อเห็นดังนั้นก็รีบยกมือขึ้นใช้ความสามารถของตน น้ำที่อยู่ในบริเวณรอบพุ่งขึ้นมาจากพื้นดินกลายเป็นกำแพงน้ำป้องกันการโจมตีจากโซ่เพลิงของอูคา
แต่แล้วเคิร์ตก็ต้องตกในเพราะแม้แต่กำแพงน้ำของเขาก็ไม่สามารถป้องกันโซ่เพลิงของอูคาได้
โซ่เพลิงพันไปที่ขาของเขาในทันที ไนเรลที่ตามมาช่วยได้ใช้ดาบยักษ์อีกเล่มของตนที่เก็บออกมา ตัดเข้าไปที่โซ่เพลิงจนขาดจากนั้นก็เข้ามาดึงเคิร์ดออกไป
โดยที่มีบรูซใช้โกเลมยิงลูกไฟเข้าขวางอูคาไว้ ในขณะที่เขาก็ฝืนใช้พลังจนสามารถสร้างโกเลมสูง 4 เมตรสองตัวขึ้นมา มันทั้งสองรับมือกับหมาป่าขั้น 4 ตัวอื่น ๆ ที่อยู่ในรอบที่พยายามเข้ามา
ถึงไนเรลจะช่วยเคิร์ตออกมาได้ แต่ด้วยความร้อนของไฟจากยักษ์เถื่อนเผ่าอัคคีขั้น 5 มันก็เผาขาของเคิร์ตจนกลายเป็นเถ้าถ่านไปแล้ว
เคิร์ตร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด แต่เขาก็รีบกัดฟันและใช้สายน้ำที่อยู่โดยรอบเข้ามาเป็นขาชั่วคราว
“สู้ต่อ” เคิร์ตกัดฟันกล่าว ไนเรลเองก็พยักหน้า เข้าปะทะกับอูคาอีกรอบ แต่ในใจของเขาก็มองทางหนีที่ไล่ไว้อยู่เช่นกัน
ไนเรล เคิร์ต และบรูซที่เปลี่ยนมาโจมตีระยะใกล้ เข้าสู้กับอูคาอย่างไม่คิดชีวิตในขณะที่เนโคตอนนี้รับมอกับหมาป่าขั้น 5 อย่างหมดหนทาง
ซึ่งบางครั้ง เขาก็ต้องถอยไปและใช้ความสามารถ [สูบวิญญาณ S] ของเขาจัดการหมาป่าแล้วสูบวิญญาณมันมาเสริมพลังที่เสียไป แต่เขาก็แทบจะไม่มีโอกาสเลย
เนโครู้ว่าเขาสู้มันไม่ได้ แต่ก็ต้องแปลกใจหมาป่าตัวนี้มันไม่ยอมใช้พลังออกมาทั้งหมด ดูเหมือนมันจะออมแรงและรอบางอย่างอยู่
ไนเรลมองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเขารู้ว่าอีกไม่นานทุกคนต้องตายอย่างแน่นอน ถ้ายังเป็นแบบนี้ต่อไป เพราะทุกการโจมตีของพวกเขานั้นไม่สามารถเข้าถึงตัวของอูคาได้เลย
อีกทั้งแค่โดนอูคาโจมตีไม่กี่ทีพวกเขาก็บาดเจ็บหนักกันแล้ว
ในขณะที่เขาคิดหาทางอยู่นั้น อยู่อูคาก็ดูเหมือนจะเบื่อที่จะเล่นแล้ว โซ่เพลิงเส้นหนึ่งก็มัดไปที่ขาของไนเรล
“บ้าเอ๊ย” ไนเรลพยายามที่จะโจมตีไปที่โซ่นั้น แต่มันก็ไม่ทันเสียแล้วโซ่พันไปที่ขาของเขาจากนั้นก็ยกตัวของไนเรลขึ้นมา และฟาดไปมากับพื้นดินอย่างรุนแรง
