ตอนที่ 17 ความสุขจอมปอม

เมลิน่านั่งข้างเตาผิง ดูเปลวไฟที่พริ้วไหว ความอบอุ่นจากเตาผิงช่วยไล่ความเย็นและความชื้นออกจากร่างกายนาง ทำให้นางนึกถึงความจริงที่ว่านางยังมีชีวิตอยู่

เมลิน่าแก่เกินไปที่จะออกไปเฉลิมฉลองเหมือนคนหนุ่มสาว นางยังคงมีชีวิตอยู่ต่อแม้ว่าครอบครัวของนางจะไม่เหลือ นางเตรียมพร้อมสำหรับชีวิตแสนน่าสังเวชของนางที่จะจบลงในอาณาจักรปีศาจ แต่นางก็รอดชีวิตมาได้

นางไม่เพียงรอดชีวิต แต่เทพเจ้ายังมอบเป้าหมายใหม่ให้กับนางซึ่งเป็นเหตุผลใหม่ในการมีชีวิตอยู่

“เบลล์ มะรืนนี้ข้าจะเข้าไปในเมือง”

เมลิน่าหันไปหาเด็กสาวที่นั่งอยู่อีกด้านของเตาผิง อินอร์ถือหนังสือ อ่านอยู่หน้ากองไฟ

ไม่มีสิ่งของล้ำค่าอย่างหนังสือในหมู่บ้าน หนังสือเล่มนี้เป็นหนึ่งในสินค้าไม่กี่ชิ้นที่เมลิน่าเหลืออยู่

การจู่โจมของกลุ่มโจรทำลายข้าวของของนางเกือบทั้งหมด สิ่งที่นางเหลือมีเพียงรถม้าและม้าแก่ๆ

โชคดีที่เมลิน่าเก็บเงินไว้กับตัวเอง ถึงแม้จะไม่มีสินค้า แต่นางก็ยังมีทรัพย์สินที่ได้กลับคืนมาจากเมืองเวทมนตร์ของนอร์แลนด์

ตราบใดที่นางยังมีชีวิตก็ยังมีหนทางมีชีวิตอยู่ต่อไป อย่างไรก็ตาม เมลิน่าไม่เพียงต้องการมีชีวิตอยู่ แต่นางยังต้องการส่งเด็กผู้หญิงที่ชอบอ่านหนังสือนี่ไปโรงเรียนด้วย

"เมือง? ป้าเมลิน่า…ป้าจะพาข้าไปด้วยไหม?”

อินอร์ละสายตาจากหนังสือ และถามคำถามที่น่าเศร้า ในความเป็นจริงอินอร์ไม่รู้วิธีอ่านหนังสือของมนุษย์ หรือปีศาจ

ในฐานะซัคคิวบัสที่อาศัยอยู่ในรางน้ำของอาณาจักรปีศาจ เขาคิดได้แค่ว่าจะมีชีวิตรอดภายใต้การคุกคามของการข่มเหง และความทุกข์ทรมานยังไง การเรียนจึงไม่มีทางเป็นไปได้ ดังนั้นการถือหนังสือจึงเป็นเพียงบทบาทที่ใช้หลอกมนุษย์ตรงหน้า

จนถึงตอนนี้เมลิน่าไม่ได้สงสัยเขาเลย เพราะความสัมพันธ์ของนางกับอินอร์ลึกซึ้งขึ้น พวกเขาใช้ช่วงเวลาที่ยากลำบากที่สุดในชีวิตด้วยกัน แม้ว่าจะเป็นเวลาเพียงแค่ครึ่งวัน แต่เมลิน่าก็มุ่งมั่นที่จะปฏิบัติต่ออินอร์เหมือนลูกสาวของนางเอง

“ได้สิ แต่ข้าต้องใช้เวลาสักพัก รถม้านั้นสามารถรองรับได้สองคนเท่านั้น ไม่ต้องกังวล ข้าจะกลับมาและพาเจ้าไปเมืองที่นั่นมีห้องสมุดขนาดใหญ่พร้อมด้วยหนังสือทุกประเภท ข้าจะส่งเจ้าไปโรงเรียนเพื่อเรียนรู้ทุกสิ่งที่เจ้าต้องการ”

คนรับใช้ของเมลิน่ายังคงดูแลม้าและรถม้าในคอกม้า เนื่องจากกระดูกของเมลิน่าไม่เหมาะที่จะขับรถม้าอีกต่อไป นางจึงต้องให้คนรับใช้ขับรถม้าไปที่นอร์แลนด์ให้

การเดินทางจากหมู่บ้านไปนอร์แลนด์จะใช้เวลาสามวัน และการเดินทางสองครั้งจะใช้เวลาประมาณเก้าวัน

“ขอบคุณป้าเมลิน่า…ข้าไม่รู้จะขอบคุณท่านยังไง”

อินอร์ไม่รู้ว่าความใจดีของมนุษย์คนนี้มาจากไหน เขาอาศัยอยู่ในอาณาจักรปีศาจมานาน แต่ไม่เคยมีใครปฏิบัติกับเขาดีขนาดนี้

ไม่…บางทีมันอาจจะเป็นแค่ว่าตอนนี้เขามีตัวตนที่แตกต่าง เป็นเพราะเขาคือเบลล์ เด็กผู้หญิงที่สวยงามและอ่อนโยน

ถ้าเมลิน่าพบตัวตนที่แท้จริงของเขาในฐานะซัคคิวบัสแสนต่ำต้อย นางจะมองเขาแบบเดียวกับที่คนอื่น ๆ ในอาณาจักรปีศาจมอง มองเขาเป็นขยะน่ารังเกียจ

ดังนั้นอินอร์จึงไม่คิดมาก เขาพยายามอย่างเต็มที่เพื่อทำภารกิจที่โจชัวมอบให้กับเขา มันเป็นทางเดียวที่เขาจะอยู่รอดได้ในฐานะอินอร์ ไม่ใช่ในฐานะเบลล์ที่เขาสวมบทบาท

“ไม่เป็นไรลูก ในอนาคตถ้าเจ้าเรียนได้คะแนนสูงในโรงเรียน นั่นก็แทนคำขอบคุณแล้ว”

เมลิน่าตั้งหน้าตั้งตารอชีวิตที่นางจะมีในนอร์แลนด์

อย่างไรก็ตาม อินอร์กำลังทุกข์ทรมาน เป็นความทุกข์ที่รู้สึกเมื่อถูกเจ้านายจ้องมองในที่ทำงาน

ความรู้สึกโดยธรรมชาติของเขาในฐานะซัคคิวบัสทำให้เขารู้สึกได้อย่างคลุมเครือว่าโจชัวเข้ามาในห้องแล้ว และเขาก็สัมผัสได้ถึงการจ้องมองของโจชัว…ความรู้สึกของการถูกมองโดยปีศาจชั้นสูงเป็นสิ่งที่อินอร์ไม่สามารถทำใจให้ชินได้

“เป็นอะไรไปเบลล์”

เมลิน่ามองเห็นความไม่สบายใจบนหน้าของอินอร์ นางคิดว่าอินอร์อาจนึกถึงความทรงจำที่ไม่พึงประสงค์บางอย่างเช่นพ่อแม่ของนางถูกพวกโจรฆ่า ดังนั้นนางจึงยื่นมือออกไปสัมผัสอินอร์

"ไม่เป็นไรค่ะ"

อินอร์ตะลึงเล็กน้อยเมื่อรู้สึกถึงความอบอุ่นจากหลังมือของนาง ในไม่ช้าความไม่สบายใจของเขาก็บรรเทาลงด้วยสัมผัสอันอ่อนโยน

นี่คือสิ่งที่ผู้คนเรียกว่าการดูแลด้วยความรักใช่ไหม? มัน ... น่าเหลือเชื่อมาก

แม้ว่าอินอร์จะรู้ดีว่าทั้งหมดนี้เป็นเพียงภาพลวงตา และเขาจะสูญเสียทุกอย่างเมื่อภารกิจของโจชัวสิ้นสุดลง แต่หากเขาสามารถเพลิดเพลินกับความอบอุ่นได้ แม้ในช่วงเวลาสั้น ๆ มันก็ยังดี

…

“การหลอกลวงหญิงชราเช่นนั้นถูกต้องหรือไม่”

ซิริเพิ่งออกมาจากห้องของเมลิน่า ข้างนอกมีฝนตกเบา ๆ เมื่อฝนตกปรอยๆใส่ซิริมันก็ชะล้างฝุ่นพิโรธทั้งหมด

"หลอกลวง? นั่นไม่ใช่สิ่งที่มนุษย์คิดว่าพวกเราปีศาจถนัดอย่างนั้นหรือ?” โจชัวถามขณะที่เขาเก็บกล้องและผลึกลงในกระเป๋าเอกสาร

ด้วยความช่วยเหลือของซิริ โจชัวใช้เวลาตลอดช่วงบ่ายในการถ่ายภาพยนตร์

องค์ประกอบไม่เป็นที่น่าพอใจ แต่ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะคาดหวังว่าฉากจะสวยงามเหมือนกับฉากในภาพยนตร์ดิสนีย์

"ก็...จริง”

ซิริจำได้ว่ามนุษย์มองปีศาจยังไง นอกเหนือจากความโหดร้ายและความชั่วร้ายแล้วปีศาจยังเจ้าเล่ห์และน่ารังเกียจอีกด้วย

ซิริเคยได้ยินนิทานที่ว่าถ้าใครได้ฟังเสียงกระซิบของปีศาจ คน ๆ นั้นจะถูกล่อลวงให้ตกอยู่ในความมืดมิด แต่มันก็เป็นเพียงแค่คำบอกเล่าเท่านั้น

วันนี้ในที่สุดซิริก็ได้เห็นกับตา มันเป็นเรื่องจริง นางสามารถเขียนสารคดีและตั้งชื่อว่า“หญิงชราที่ถูกซัคคิวบัสหลอกลวง”?

“นอกจากนี้ข้าไม่คิดว่าจะมีอะไรผิดปกติกับการหลอกลวงนี้”

โจชัวยืนอยู่ที่ริมป่า ขณะที่เขามองเข้าไปในห้องที่เมลิน่าอยู่ เขายังคงได้ยินเสียงเมลิน่าและอินอร์คุยกัน

เมื่อพิจารณาจาก“ผลงาน” ก่อนหน้านี้ แม่ค้าคนนี้ถือว่าอินอร์เป็นครอบครัว และเห็นได้ชัดว่ามีความสุขที่ได้อยู่กับคนที่นางรัก

ดูเหมือนว่าอินอร์จะมีความสุขอยู่ไม่น้อยเช่นกัน

โจชัวไม่ต้องการให้อินอร์มีอารมณ์ร่วมกับหญิงชรา เพราะความเสน่หาจากการหลอกลวงนั้นยอดเยี่ยมและร้ายแรงพอ ๆ กับฝิ่น

เมื่อการถ่ายทำสิ้นสุดลง ตัวละครเบลล์จะไม่มีอยู่อีกต่อไป ... ไม่ ...

ทำไมถึงไม่มีอยู่?

ถ้าแม่ค้าคนนั้นยอมรับตัวตนที่แท้จริงของอินอร์ได้ โจชัวก็ไม่ว่าอะไรถ้าอินอร์อยู่กับนาง

“บางทีข้าอาจจะพัฒนาธุรกิจอัญเชิญปีศาจได้ในอนาคต”

โจชัวไม่คิดว่าจะมีสิ่งที่น่ากลัวหรือชั่วร้ายในการอัญเชิญปีศาจ เนื่องจากทุกคนต้องทำตามสัญญา นอกจากนี้ในแง่ใหม่ พวกมันก็ไม่ต่างจากพันธมิตรทางธุรกิจ

ในความเป็นจริงชีวิตมนุษย์ไม่ได้มีประโยชน์อะไรกับปีศาจ พวกเขาไม่สามารถกินหรือใช้เพื่อเสริมความแข็งแกร่งให้กับตัวเองได้ พวกเขาต้องการสิ่งที่เป็นประโยชน์มากกว่า ... เช่นทองคำหรือเงินตรา สิ่งเหล่านี้มีประโยชน์กว่ามาก

"ธุรกิจ?"

ซิริได้ยินโจชัวพูดคำศัพท์แปลก ๆ

“มันคืออะไรบางอย่างอย่างเช่นบริษัทปีศาจ, ตัวแทนปีศาจ หรืออะไรก็ได้ บางทีมันอาจขับเคลื่อนเศรษฐกิจได้ทั้งในอาณาจักรปีศาจและอาณาจักรมนุษย์ จากนั้นข้าสามารถโปรโมตได้โดยใช้” วงเวทย์อัญเชิญ“อืม..มันแค่ความคิด”

มันเป็นเพียงสิ่งที่โจชัวจินตนาการไว้ และมันขึ้นอยู่กับว่ามนุษย์ต้องไว้วางใจปีศาจ

เพื่อที่จะไปให้ถึงเป้าหมายนั้นโจชัวต้องใช้เวลามากมาย แต่ขั้นตอนแรกตอนนี้คือการถ่ายทำภาพยนตร์ก่อน

ปัจจุบันโครงเรื่องเดียวที่เหลือคือเบลล์ร้องเพลงกับชาวบ้านตอนกลางวัน อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เป็นช่วงเย็นแล้ว ดังนั้นโจชัวจึงต้องรอจนถึงวันรุ่งขึ้นเพื่อถ่ายทำต่อ

“ได้เวลาไปดูจุดถ่ายภาพอื่น ๆ แล้ว”

ฉากต่อไปอยู่ในปราสาท และปราสาทหลวงในอาณาจักรปีศาจอยู่ไกลเกินไป ดังนั้นก่อนที่เขาจะเริ่มถ่ายทำ เขาได้ระบุปราสาทที่เหมาะสมกว่าในอาณาจักรปีศาจไว้แล้ว

เจ้าของปราสาทจะอนุญาตให้โจชัวใช้เป็นสถานที่ถ่ายทำหรือไม่นั้นยังคงเป็นคำถาม และเป็นเรื่องที่โจชัวต้องจัดการเดี๋ยวนี้