ตอนที่ 16 ถ่ายทำ

หมู่บ้านที่ถูกโจรบุกเข้ามาชื่อว่าหมู่บ้านมอคคานาลี มันตั้งอยู่ริมภูเขาทางตะวันตกเฉียงเหนือของเมืองแห่งเวทมนตร์นอร์แลนด์ บ้านส่วนใหญ่ในหมู่บ้านเป็นบ้านไม้

ก่อนที่กลุ่มโจรจะเข้ามาในหมู่บ้าน ชาวบ้านส่วนใหญ่หนีไปซ่อนตัวอยู่ในป่า มีเพียงส่วนน้อยเท่านั้นที่ถูกซีนาร์ทจับ

ดังนั้นเมื่อโจชัวนำชาวบ้านที่ได้รับการช่วยเหลือกลับมาจากอาณาจักรปีศาจ การรวมตัวที่น่าประทับใจจึงเกิดขึ้นภายในหมู่บ้านเล็ก ๆ

ท้ายที่สุดแล้ว การกอดและน้ำตาคือการเฉลิมฉลองการกลับมาอย่างปลอดภัยของคนที่เรารัก ชาวบ้านรวมตัวกันรอบบ้านที่ใหญ่ที่สุดในหมู่บ้านเพื่อเฉลิมฉลอง

“ทำไมเจ้าไม่พักสักหน่อยละ มีนมแพะสดให้ดื่มมากมายเชียวนะ”

น่าเสียดายที่ซิริไม่มีความจำเป็นในการอยู่ที่นี่ นางต้องการหนีไปจากโจชัว

“นั่นเป็นเพราะข้าถ่ายภาพจนพอแล้ว”

ผลึกออริจินัมในมือของโจชัวได้บันทึกภาพถ่ายมาเป็นจำนวนมากแล้ว

ภาพดังกล่าวมาจากตอนชาวบ้านชื่นชมโจชัว มีฉากหนึ่งใน“โฉมงามกับเจ้าชายอสูร” ที่ชาวบ้านต่างโห่ร้องและชื่นชมแกสตัน โจชัวจึงใช้โอกาสนี้ในการถ่ายภาพความชื่นชมของชาวบ้านที่มีต่อแกสตัน

กระบวนการถ่ายทำราบรื่นกว่าที่โจชัวคาดไว้มาก แม้แต่ส่วนที่ยากที่สุดในแผนของเขาก็ได้รับการแก้ไขแล้ว

วิธีการนำเสนอ“โฉมงามกับเจ้าชายอสูร” ในรูปแบบภาพยนตร์มีการใช้ละครเพลงเพื่อถ่ายทอดเรื่องราวบางส่วนของเนื้อเรื่อง

โฉมงามกับเจ้าชายอสูรเริ่มต้นด้วยการแสดงขับร้องโดยเบลล์และชาวเมืองในเมือง

โจชัวต้องการรักษาเสน่ห์ดั้งเดิม แม้เขากำลังทำการดัดแปลง เขาก็หวังว่าจะรักษาบรรยากาศดั้งเดิมของหนังเอาไว้ด้วย

โชคดี ปัญหาที่ทำให้เขาหนักใจในตอนแรกดูเหมือนจะไม่เกิดขึ้น เนื่องจากชาวบ้านในหมู่บ้านนี้ ... มีความสามารถในการร้องเพลงและเต้นรำเป็นอย่างมาก

โจชัวสนุกกับการแสดงของชาวบ้านสูงวัยที่ได้ถ่ายทอดประสบการณ์ของพวกเขาในแดนปีศาจลงในสัมผัสและบทเพลง

เขาไม่เคยเรียนละครเพลงแบบดั้งเดิมมาก่อน ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถตัดสินได้ว่ามันดีหรือไม่ เขาบอกได้แค่ว่ามันค่อนข้างดี

อย่างไรก็ตาม โจชัวไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้มากนัก อินอร์เป็นซัคคิวบัสและเสียงของซัคคิวบัสก็มีความสามารถในการส่งผลต่อจิตใจของสิ่งมีชีวิตเช่นเดียวกับไซเรนในตำนาน สำหรับโจชัว ความต้านทานของเขาในฐานะปีศาจโกลาหลนั้นสูงเกินกว่าที่มันจะได้ผลกับเขา ดังนั้นเขาจึงไม่รู้สึกอะไรเลย

อย่างไรก็ตาม มนุษย์ปกติจะได้รับผลกระทบจากอินอร์อย่างแน่นอน ผลกระทบเป็นเพียงการชี้นำทางความรู้สึกเช่นการกระตุ้นอารมณ์ของคน ๆ หนึ่งเมื่อมองซัคคิวบัส

ดังนั้นตราบใดที่ชาวบ้านได้ยินเสียงร้องของอินอร์ มันก็ต้องล่อใจพวกเขาให้อยากเข้าร่วมด้วยเช่นกัน

สิ่งที่เหลือสำหรับโจชัวคือการเริ่มต้นการถ่ายทำ ฉากระหว่างเบลล์กับพ่อของนางหรือแม่ของนาง มันถือเป็นฉากที่สำคัญที่สุดฉากหนึ่งในภาพยนตร์

โจชัวหยิบขวดผงล่องหนออกมาจากกระเป๋าเอกสาร ผงนี้ไม่ได้เป็นสิ่งประดิษฐ์ของเจ้าชาย แต่มันถูกสร้างขึ้นจากผลึกที่ถูกทิ้งไว้โดยวิญญาณที่ทรงพลัง มันคือสิ่งที่ใคร ๆ เรียกว่าวัตถุดิบอสูร

ผงนี้มีราคาแพงมากในอาณาจักรมนุษย์เนื่องจากมันมีประโยชน์มากมาย นอกจากการทำให้ทุกอย่างที่แตะต้องกับมันล่องหนแล้ว, มันยังสามารถทำหน้าที่เป็นวัตถุดิบปรุงยาล้ำค่า

“เจ้า…เจ้าจะใช้ ผงพิโรธแบบนั้นเหรอ?”

ซิริจำสิ่งที่อยู่ในขวดของโจชัวได้ เพียงแค่หยิบผงนั้นเพียงเล็กน้อยก็เพียงพอที่จะเลี้ยงผู้วิเศษยากจนแบบนางเป็นเวลาสิบปี

กระนั้นโจชัวกลับป้อนอาหารมูลค่าสิบปีของนางอย่างไม่ไยดีให้กับอุปกรณ์วิเศษที่นางไม่รู้จัก!

“มีอะไรงั้นเหรอ?”

โจชัวกำผงพิโรธไว้ในมือและโรยมันให้ทั่วกล้อง ไม่นานกล้องก็กลมกลืนไปกับสภาพแวดล้อมเหมือนกิ้งก่า

“ไม่มีอะไร…”

มันไม่ใช่ของนางอยู่ดี และซิริก็ไม่ควรรู้สึกแย่กับมัน

“หลับตา” โจชัวพูดกับซิริ ขณะที่เขาหยิบ ผงพิโรธขึ้นมาอีกหนึ่งกำมือ

“ข้าไม่คิดว่า…ต้องใช้มากขนาดนั้น”

ซิริต้องการบอกโจชัวให้รู้ว่าส่วนผสมมีค่าเพียงใด

“การลงทุนเป็นสิ่งจำเป็น”

นอกจากภาพยนตร์ทุนต่ำ ภาพยนตร์ไหนที่จะไม่ลงทุนเป็นล้าน? การแสวงหามุมถ่ายและเอฟเฟกต์ที่ดีที่สุด งบประมาณเป็นแนวคิดที่แปลกใหม่สำหรับผู้กำกับบางคน

แม้โจชัวจะไม่ใช่คนประเภทที่ยอมเสียเงินล้านโดยไม่คิดอะไรเลย แต่เขาคิดว่าของแพงถ้าอยู่เฉยก็ไร้ค่า!

จากนั้นโจชัวก็พรมผงพิโรธลงบนผมสีเทายาวของซิริอย่างไร้ความปรานี ทันทีที่ผงสีเงินระยิบระยับสัมผัสเส้นผมของซิริมันก็กลายเป็นโปร่งใส ... พูดในทางวิทยาศาสตร์  แสงได้ถูกหักเหโดยผง

อย่างไรก็ตาม นี่คือโลกแห่งเวทมนตร์ โจชัวไม่ได้ตั้งใจที่จะใช้ความรู้ทั่วไปของเขาเพื่อทำความเข้าใจกับมัน เขามีกล้องวิเศษตัวนั้นเป็นตัวอย่างที่ดี หากไม่มีอักษรรูนจำนวนมากสลัก มันก็เป็นเพียงกล่องที่ไร้ประโยชน์

เมื่อโจชัวและซิริถูกปกคลุมด้วยผงพิโรธ ในที่สุดโจชัวก็พบกับความตื่นเต้นแบบเดียวกันกับที่แฮรี่พอตเตอร์รู้สึกตอนที่เขาสวมเสื้อคลุมล่องหนเป็นครั้งแรก

"ได้เวลาทำงานแล้ว"

โจชัวหยิบกล้องขึ้นมา โยนผลึกออริจินัม ที่เคลือบด้วยผงพิโรธให้ซิริ ในขณะที่เขาเดินไปที่ริมหมู่บ้าน

ซิริมองแขนที่โปร่งใสของนาง ถ้าไม่ใช่เพราะผลึกที่คอของนางจำกัดการเคลื่อนไหว บางทีนางอาจจะฉวยโอกาสนี้หลบหนีหรือ ... อาจจะใช้โอกาสนี้โจมตีเจ้าชายปีศาจ?

นางมองไปที่ด้านหลังของโจชัวขณะดึงไม้กายสิทธิ์ออกมา หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง นางก็ล้มเลิกความคิดนั้น

“เจ้าจ้างข้ามาให้แบกของเหล่านี้ให้เจ้าหรือไง?”

ซิริอดไม่ได้ที่จะถามในขณะวิ่งไปด้านข้างโจชัว แม้ตอนนี้จะมองไม่เห็นโจชัวโดยสิ้นเชิง แต่นางก็ยังสามารถระบุได้ว่าเขาอยู่ที่ไหนโดยอาศัยรอยเท้าของเขาบนพื้นหญ้า

“เป็นเช่นนั้น แต่จะมีงานพิเศษอื่น ๆ อีกมากมายในอนาคต”

"พิเศษ…"

ไม่ใช่ว่านางต้องนอนกับเขาหรอกใช่มั้ย? ซิริปิดหน้าอกที่ไม่น่าประทับใจของนาง แต่ในขณะที่นางคิดเรื่องต่างๆนางก็พบว่ามันเป็นไปไม่ได้ ซิริไม่ได้คิดว่าตัวเองสวยขนาดนั้น โดยเฉพาะเมื่อเทียบกับซัคคิวบัสที่อยู่ข้างๆโจชัว

“มันจะเป็นงานที่น่าสนใจยิ่งกว่าการเป็นจอมเวทย์ คำอธิบายสิ้นสุดแค่นี้ ถึงเวลาทำงานแล้วซิริ”

โจชัวพาซิริมาที่ริมหมู่บ้าน

ห้องที่แม่ค้าเมลิน่าพักอยู่นั้นอยู่ริมสุดของหมู่บ้าน และเนื่องจากนางเป็นแค่คนนอก นางจึงไม่ได้เข้าร่วมในงานเฉลิมฉลองกับชาวบ้าน

จากบทของโจชัว อินอร์อาศัยอยู่กับนางและเมื่อมองผ่านหน้าต่าง เขาเห็นว่าเมลิน่าและอินอร์กำลังพูดคุยกันอยู่

ด้วยทักษะการแสดงแสนไร้ที่ติ อินอร์สามารถเอาชนะใจแม่ค้าผู้นี้ได้อย่างสมบูรณ์

ในขณะนี้โจชัวไม่มีสตอรี่บอร์ดดังนั้นเขาจึงต้องใช้สมองตัวเองในการจดจำทุกฉากที่เขาต้องถ่าย และเปรียบเทียบกับต้นฉบับ

ฉากต่อไป “เบลล์และแม่ของนาง” แอ็คชั่น