ตอนที่ 13 ปราณโลหิต

“ไม่คิดเลยว่าข้าจะพลาด”

เจ้าของแผงกำลังถือกระเป๋าขณะเดินไปตามตรอกห่างไกล เขาไม่คุย แค่ถอนหายใจขณะเดิน

จากนั้นก็มีเสียงจากด้านหลัง“เจ้าของร้าน โปรดรอสักครู่”

เขาหยุดด้วยความตกใจ หันไปเห็นจั๋วฝานกำลังเดินมา

“เจ้านี่เอง…”เขาจำจั๋วฝานได้ มันเป็นเขาที่แสดงทุกคนให้ดูว่าหยกดำนี้เป็นของปลอม

“เจ้าต้องการอะไรงั้นหรือ?”

“ฮ่าๆๆ ข้าแค่ชอบหยกดำของท่านและจะจ่ายหินลมปราณ 10 ก้อนเพื่อมัน”จั๋วฝานหัวเราะ เหลือบมองกระเป๋าของชายคนนั้น

หลังพึมพำสักพัก เจ้าของก็มองจั๋วฝานแปลกๆ“เจ้ารู้ว่าหินนี้เป็นของปลอม แล้วทำไมถึงจ่ายด้วย 10 หิน?คุณหนูบอกว่ามันมีค่าแค่ 3 เองนี่”

จั๋วฝานส่ายหัวพลางพูดเสริม“ต่อให้มันจะเป็นของปลอม มันก็ดูเป็นของจริง ข้าอาจขายมันเป็นหยกดำได้”

“โอ้ ข้าเข้าใจแล้ว เจ้าอยากหลอกคนอื่นให้ซื้อมัน”เจ้าของพยักหน้าเข้าใจ“ถ้าเป็นแบบนั้น มันก็ต่างออกไป มันคงมีค่ามากกว่าแค่ 10 หินลมปราณ”

“งั้นเจ้าต้องการเท่าไร?”จั๋วฝานหรี่ตาลง แผ่จิตสังหารออกมา

“อย่างน้อยก็50!”เจ้าของแสดงธาตุแท้ออกมา“ถ้าไม่ ข้าจะไปหาเป้าหมายเองและขายมันสักร้อย”

ต้องขอบคุณคำเตือนของจั๋วฝาน เจ้าของจึงรู้ว่ามีคนน้อยมากที่จะบอกได้ว่าหยกดำเป็นของจริงหรือปลอม เขาสามารถขายของปลอมเองได้และรับเอาโชคลา�

“เจ้าจะซื้อไหม?”

เมื่อเห็นสีหน้าของจั๋วฝาน เจ้าของก็รู้ว่าอีกฝ่ายไม่มีหินลมปราณมากขนาดนั้น แต่มันก็ดีเพราะเขาจะได้เอาไปขายเอง เขาจึงรีบเดินหนีไป

“รอก่อน!’

ขณะที่เขากำลังจะก้าวเดิน มือหนึ่งก็คว้าจับไหล่เขาไว้เหมือนกรงเล็บเหล็ก ทำให้เจ้าของส่งเสียงร้องเจ็บปวด

“เจ้าของร้าน อย่าโลภไปหน่อยเลย”จั๋วฝานเตือน

“ฮึ่ม โลภแล้วไง?หยกดำเป็นของข้า ข้าจะขายมันในราคาเท่าไรก็ได้...”

เสียงของเขาขาดช่วงขระที่ปราณดำไหลเข้าตัวเขา

หลังร่างเขาเปลี่ยนเป็นสีดำ สายลมก็พัดผ่าน ทำให้ร่างเขาสลายเป็นฝุ่น หายไปพร้อมกับสายลม

จั๋วฝานพ่นลมหายใจ รู้สึกว่าปราณของเขาแข็งแกร่งขึ้น เขาเป็นผู้เชี่ยวชาญกลั่นปราณขั้น 1 เจ้าของร้านที่เป็นแค่ระดับสร้างรากฐานขั้น 7 ไม่มีทางต่อต้านเขาได้

เขาแค่อยากซื้อขาย แต่เจ้าของร้านบังคับให้เขาต้องโหดเหี้ยมเอง

จั๋วฝานหยิบหยกดำออกมา กลับไปโรงเตี๊ยม

เขาไม่ได้เสพติดการฆ่า แต่บางคนเสพติดความตายเอง

จั๋วฝานพบหัวหน้าผางที่โรงเตี๊ยมและโยนกระเป๋า“เฒ่าผาง นี่”

หัวหน้าผางไม่เข้าใจ“เอ๊ะ? 10 หินลมปราณนี่?เจ้าไม่ได้ซื้อมันเหรอ?”

จั๋วฝานทิ้งหัวหน้าผางไว้ที่โรงเตี๊ยมหลังยืม 10 หินลมปราณ บอกว่าเขาพบบางอย่างต้องหา แต่หินจำนวนเดิมยังอยู่ในกระเป๋า

“โอ้ ตาแก่นั่นใจดี เขามอบให้ข้าฟรี”จั๋วฝานหาข้ออ้าง

“ใช่แล้ว เฒ่าผาง ช่วยเฝ้าประตูข้าหน่อย อย่าปล่อยให้ใครเข้ามา”

จากนั้น เขาก็ปิดประตูห้องเขา หัวหน้าผางพบว่ามันแปลก แต่เนื่องจากพวกเขาเป็นพี่น้องกันแล้ว เขาจึงยอมช่วยเหลือ เช่นนั้น เขาจึงนั่งลงตรงหน้าประตูห้องจั๋วฝาน

จั๋วฝานได้ยินเสียงด้านนอกประตูและพยักหน้าพอใจ เขาโชคดีที่พบคนซื่อสัตย์แบบนี้

ต่อไป เขาวางหยกดำลงบนโต๊ะ ปล่อยปราณมืดของเขา

แกร๊ก!

เปลือกชั้นนอกของหินแตก เผยให้เห็นแสงสีแดงเลือด

มันไม่ใช่หยกดำอีก แต่เป็นสีแดงเลือด ยิ่งไปกว่านั้น มันยังเหมือนหัวใจที่กะพริบเป็นจังหวะเหมือนหัวใจเต้น

"มันคือปราณโลหิต!"

จั๋วฝานปลื้มปิติ ไม่สามารถปิดบังการแสดงออกบนหน้าได้อีก

ปราณโลหิตจะเกิดจากหิน มันแค่ต้องการอย่างเดียวคือการอาบเลือดของคนนับล้าน ดูดซับแก่นแท้ของดวงอาทิตย์และดวงจันทร์เป็นเวลาพันปี มันถึงจะเกิดเป็นปราณโลหิต มันคือสมบัติของผู้บ่มเพาะปีศาจ ถือเป็นสมบัติที่หายากมาก

ผู้บ่มเพาะจะใช้ปราณโลหิตเพื่อสร้างทารกโลหิต ในการต่อสู้ เขาสามารถส่งทารกโลหิตไปดูดซับเลือดของศัตรู จากนั้นก็ฆ่าอีกฝ่ายทิ้ง ทารกโลหิตยังสามารถเติบโตไปพร้อมผู้บ่มเพาะ เมื่อจั๋วฝานแข็งแกร่งพอ แม้กระทั่งจักรพรรดิก็ยังไม่กล้าตอแยกับมัน

ตามคัมภีร์ลับ 9 สมถะ เคยมีผู้บ่มเพาะปีศาจโบราณ ราชาปีศาจโลหิต ที่ฝึกฝนทารกโลหิตจนถึงขั้นนักบุญ แม้กระทั่งจักรพรรดิโบราณทั้งสิบก็ไม่เต็มใจเป็นศัตรูกับเขา

ราชาปีศาจโลหิตรู้สึกไร้เทียมทานและไปท้าทายจักรพรรดิ 9 สมถะเพื่อฉายาผู้บ่มเพาะปีศาจที่แข็งแกร่งสุด มันจบด้วยการเสมอ ด้วยจักรพรรดิ 9 สมถะที่บาดเจ็บหนัก แทบจะแพ้ราชาปีศาจโลหิต

แต่ทว่า จักรพรรดิ 9 สมถะก็ได้รับเคล็ดบ่มเพาะลับของราชาปีศาจโลหิตมาเพื่อชุบเลี้ยงทารกโลหิต พัฒนามัน และเสริมด้วยเคล็ดปีศาจแปลงกาย จักรพรรดิ 9 สมถะเองก็อยากฝึกฝนทารกโลหิตเช่นกัน แต่ก็ไม่เคยมีโอกาส

ส่วนจั๋วฝาน จักรพรรดิปีศาจเองก็ไม่เคยมีโอกาสเช่นนั้น เขาคิดว่าเขาโชคดีมากที่หลังเกิดใหม่ก็ได้รับโอกาสฝึกฝนทารกโลหิต

ถ้าเขามีมันในชาติที่แล้ว นักบุญก็คงไม่นับเป็นอะไร

ความคิดนั้นยิ่งทำให้เขากระตือรือร้นที่จะเฉือนข้อมือ เทเลือดใส่หยกโลหิตนั่น