Ep.610 - ทำคุณบูชาโทษ
5/5
Ep.610 - ทำคุณบูชาโทษ
แน่นอน คนพวกนี้แตกต่างจากผู้คนในเมืองหวัง พวกเขาไม่โลภจนเกินไป ยังคงให้ความสำคัญต่อสัญญา
แต่กระนั้น เมื่อเทียบกับผู้คนในเมืองหวังแล้ว พวกเขาหวาดกลัวต่อความตายกว่ามาก
แต่สิ่งหนึ่งที่ทุกคนกระจ่างแจ้งในวันนี้ก็คือ ความแข็งแกร่งอันลึกล้ำของฉินเฟิง!
การล่าสังหารดำเนินไปกว่าสี่ชั่วโมงเต็ม แต่การเก็บกวาดสินสงครามหลังจากนั้น ผลปรากฏว่าใช้เวลาแทบไม่ต่างกัน มากถึงสามชั่วโมงเต็ม กว่าพวกเขาจะแล้วเสร็จ ท้องฟ้าก็เริ่มมืดครึ้ม เนื่องจากสภาพอากาศในฤดูหนาว ทำให้กลางคืนมาถึงเร็วกว่าปกติ
“ถอนกำลังได้!” ฉินเฟิงสั่งการ บัญชาให้ผู้คนล่าถอย แต่คนที่เหลือก็ยังกวาดสายตา และปลดปล่อยพลังสมาธิออกมาอยู่หลายครั้ง คล้ายเกรงว่าตนจะพลาดพลั้งบางสิ่งไป
พวกเขาเสพติดการเก็บสมบัติไปแล้ว!
อย่างไรก็ตาม นี่เป็นงานที่หนักจริงๆ
วัตถุดิบเผ่าแมลง แม้มีมูลค่าเพียงเล็กน้อย ทว่าส่วนที่แพงที่สุดของผึ้งบรรพกาลก็คือเข็มพิษของพวกมัน ที่อานุภาพร้ายแรงไม่ต่างจากปืนไรเฟิล รองลงมาก็จะเป็นกระดองและปีกผึ้ง ปีกผึ้งบางเบามาก แต่สามารถใช้หลอมกลายเป็นวัตถุสำหรับทำเครื่องร่อนได้
สุดท้ายคือช่วงหน้าท้องของผึ้งบรรพกาล เป็นถุงสีเหลืองอมเขียวดูน่าขยะแขยง
หากเก็บสิ่งเหล่านี้ลงไปในสุสานเทพสงครามโดยตรง ด้วยกลิ่นและสภาพอันน่ารังเกียจของมัน เกรงว่าคงมอบความลำบากให้แก่ซูซิงฝูกับคนอื่นๆแล้ว
เพราะเหตุนี้เอง ฉินเฟิงถึงได้ว่าจ้างใครบางคน ให้รับหน้าที่แยกชิ้นส่วน ส่วนดีนำกลับไปขายต่อ ส่วนเสียนำมากองรวมกัน แน่นอน ส่วนเสียที่ไม่จำเป็น ถูกฉินเฟิงจัดการเผาโดยตรง ไม่ปล่อยทิ้งไว้ให้กลายเป็นอาหารเสริมกับแมลงสัตว์ร้ายตัวอื่นๆ
ทั้งแปดล่าถอยออกมา พร้อมวัตถุดิบโหลดเต็มพื้นที่มิติ ใบหน้ายิ้มแย้มเบิกบานมีความสุข
และไม่ทราบว่ามันเป็นเรื่องบังเอิญหรือโชคชะตา การกลับมาของพวกเขาในวันนี้ ระหว่างทางได้พบกับทีมของซื่อฉิงพอดิบพอดี
พื้นที่เขต 5 และเขต 7 อยู่ใกล้เคียงกัน และเนื่องจากพวกเขายังอยู่ในพื้นที่สีส้มที่มีระดับอันตรายเล็กน้อย ดังนั้นเลยตัดสินใจร่วมขบวน เดินทางกลับพร้อมกัน ทั้งสองสนทนาผ่านกำลังภายใน
แน่นอนว่าคนอื่นๆก็ย่อมได้ยินมัน
“ผลงานเก็บเกี่ยววันนี้เป็นยังไงบ้าง?” ซื่อฉิงเอ่ยถาม
“ก็ไม่เลว ทางฝั่งคุณล่ะ เป็นยังไง?”
“กวาดล้างไปได้ส่วนหนึ่ง แต่จากที่คำนวณแล้ว คิดว่าต้องใช้เวลาอย่างน้อยสิบวันถึงครึ่งเดือน ถึงจะทำลายรังของพวกมันได้”
“โอ้ ถือว่าเร็วอยู่นะนั่น”
“นายยังสนใจมาร่วมภารกิจกันอยู่ไหม? ถ้านายมาด้วย มันต้องเร็วกว่านี้แน่!”
“อย่าเลย สำหรับผมลุยคนเดียวสะดวกกว่า”
ทั้งสองพูดคุยอย่างเป็นกันเอง ขณะที่ลูกน้องของแต่ละฝ่าย ต่างเม้มริมฝีปากแน่น
ฝั่งลูกน้องของซื่อฉิง แน่นอนย่อมคิดว่าฉินเฟิงคุยโว ทัศนคติหยิ่งทะนงเกินไป ต่อให้สามารถทำลายรังแมลงได้ก็ตาม แต่คิดว่าน่าจะเกิดจากการพึ่งพาอาวุธดัดแปลงระดับสูงมากกว่า
แต่ฝั่งลูกน้องของฉินเฟิง หยวนเสี่ยวกวงและคนอื่นๆ แทบลืมหายใจ ฉินเฟิงสามารถอ้าปากเอ่ยเรื่องโกหกอย่างไม่ยี่หระได้อย่างไร เพราะพวกเขาเห็นกับตาว่ารังผึ้งได้ถูกทำลายไปแล้ว แต่ยังบอกคนอื่นแค่ว่า ‘ก็ไม่เลว’ เนี่ยนะ?
หากให้พูดกันโดยทั่วไป แผนการของซื่อฉิงถือว่าเป็นเรื่องปกติ การคิดนำกลุ่มคนออกล่าสังหาร ก่อนอื่นต้องระมัดระวังไม่ให้รังแมลงเกิดจลาจล เริ่มเก็บกวาดจากรอบนอก จนจำนวนของพวกมันบางตา แล้วเริ่มควบคุมพื้นที่ ขยับลึกเข้าไป สุดท้ายถึงค่อยโจมตีรังแมลง ล่อลวงจักรพรรดิสัตว์ร้ายออกมา แล้วสังหารพวกมัน
หากกระบวนการนี้ ในแต่ละครั้งใช้ระยะเวลาครึ่งเดือน ในหนึ่งฤดูหนาว อาจสามารถสังหารจักรพรรดิสัตว์ร้ายได้ถึงสามตัว และนั่นถือเป็นสถิติสูงสุดในสมรภูมิแล้ว
อ้างอิงตามกรณีนี้ ตราบใดที่มีเลเวล B เข้าร่วมภารกิจแค่สัก 3 - 4 คน แล้วแยกย้ายกันไปใช้กลยุทธ์ที่กล่าวมา ก็น่าจะสามารถควบคุมสถานการณ์ทุกเขตทั้งพื้นที่ลุ่มน้ำตู่ซานได้
เพราะท้ายที่สุดแล้ว สติปัญญาของพวกแมลงสัตว์ร้ายต่ำต้อยเกินไป ต่อให้กำลังถูกรุกคืบเข้าถึงรังอย่างช้าๆ พวกมันก็ไม่สนใจ
ทว่าการกระทำของฉินเฟิง ออกจากแหวกแนว ไร้เหตุผลอย่างสิ้นเชิง
ตั้งแต่แรกเขาเลือกที่จะบุกเข้าไปถึงรังแมลงโดยตรง ไม่จัดการแมลงสัตว์ร้ายตลอดเส้นทาง เมื่อมาถึงใช้กระสุนปืนใหญ่ยิงอัดเข้ารัง สังหารผึ้งบรรพกาลที่อยู่ในรังไปได้มากกว่า 90 % จากนั้นจึงค่อยรับมือกับพวกที่เหลือ ไล่สังหารระดับราชันย์กับจักรพรรดิ จบภารกิจโดยสมบูรณ์
เป็นการกระทำที่ไม่เหมาะกับคำอื่นใดเลยนอกจากคำว่า ‘ตำนาน!’
และถ้าให้พูดบรรยายออกไปก็คงไม่มีใครเชื่อ
ภายใต้ความคิดที่แตกต่างกันออกไป รถศึกของทั้งสองทีมก็กลับมาถึงเมืองกลางตู่ซาน ทั้งสองมุ่งหน้าไปยังตึกรับรองผู้ใช้พลัง
“ฉันกดยืนยันภารกิจว่าจ้างแล้ว นี่คือรางวัลของพวกคุณ และนี่ของแถม ยังไงก็ตาม น้ำผึ้งในขวดนี้ก่อนจะกิน อย่าลืมเจือจางมัน มิฉะนั้นอาจตัวระเบิดแตกตาย!”
ฉินเฟิงส่งแก่นสัตว์ร้ายให้แก่ลูกจ้างทั้งหก พร้อมมอบน้ำผึ้งขวดเล็กให้อีกคนละขวดอย่างเท่าเทียม
แน่นอน ว่าน้ำผึ้งนี่ไม่ได้มาจากรังผึ้ง เพราะพวกมันทั้งหมดถูกยึดไปตั้งนานแล้ว กลายเป็นของไป๋หลีแต่เพียงผู้เดียว
“ขอบพระคุณมิสเตอร์ ว่าแต่พรุ่งนี้คุณมีแผนที่จะไปออกล่าอีกรึเปล่า?” ผู้ใช้พลังเลเวล E คนหนึ่งรีบเอ่ยถาม
“ใช่ ถ้ามิสเตอร์ไปอีก ได้โปรดพรุ่งนี้อย่าลืมเรียกใช้พวกเรา!”
“แน่ใจหรอ? งั้นก็เพิ่มหมายเลขสื่อสารของฉันทิ้งไว้นะ”
หลายคนเพิ่มหมายเลขสื่อสารของฉินเฟิง
กระทั่งหยวนเสี่ยวกวงที่พอมีชื่อเสียงในเมือง ก็ยังมีท่าทีนอบน้อม หรืออาจเรียกได้ว่ายอมกระดิกหาง เพื่อปรารถนาจะได้หมายเลขติดต่อของฉินเฟิงมาไว้ในครอบครอง
ส่วนซื่อฉิงและเหล่าลูกน้อง ขอตัวไปส่งมอบภารกิจ จากนั้นก็แยกย้ายกันไป แต่มีบางส่วนยังรั้งอยู่ในตึกผู้ใช้พลัง
เมื่อแจกจ่ายรางวัลเสร็จสิ้น ฉินเฟิงก็นำไป๋หลีมาตรวจสอบบันทึกการต่อสู้
สิบนาทีต่อมา ภายในโถงผู้ใช้พลัง ประกาศเสียงก้องกังวานแบบเมื่อวานดังขึ้นอีกครั้ง
【ติ๊งต่อง! สถานการณ์รบในพื้นที่เขต 5เกิดการเปลี่ยนแปลง】
ว่าจบ พื้นที่โซนแดงของเขต 5 ก็เปลี่ยนเป็นสีส้ม
【ภารกิจปราบปรามรังผึ้งประสบผลสำเร็จ : ผู้บรรลุภารกิจ ผู้ใช้พลังเลเวล C ฉินเฟิง】
【ภารกิจปราบปราบราชินีผึ้งระดับจักรพรรดิสัตว์ร้ายประสบผลสำเร็จ : ผู้บรรลุภารกิจ ผู้ใช้พลังเลเวล C ไป๋หลี!】
ข่าวนี้สร้างความตื่นตะลึงให้แก่ผู้คนอีกครั้ง
ทั้งยังเล่นเอาซื่อฉิงที่เพิ่งกลับมาจากสมรภูมิถึงกับพูดไม่ออก
เจ้าเด็กฉินเฟิงนี่ เมื่อกี้ไม่ใช่เพิ่งพูดว่าก็ไม่เลวหรอกเหรอ? ผลงานถึงขนาดนี้เนี่ยนะไม่เลว? ? ?
“หลอกกันได้นะเจ้าเด็กนั่น! แต่ก็ต้องยอมรับว่าเขามันสัตว์ประหลาดตัวจริง!” ซื่อฉิงอดส่ายหัวไม่ได้ ทั้งยังไม่อยากคิดเรื่องนี้อีกต่อไป
อีกด้านหนึ่ง คงถิงอาศัยอยู่ในห้องรับรองของตึกผู้ใช้พลัง ข่าวนี้ย่อมส่งมาถึงหูเธอเช่นกัน
“นายฉินเฟิงคนนี้ แข็งแกร่งถึงขนาดนี้เชียว?”
ในแววตาของคงถิงกระพริบไหว ยิ่งมายิ่งสะท้อนให้เห็นถึงความมั่นอกมั่นใจในสิ่งที่ตนคิด
“ในเมื่อเป็นแบบนั้น … ถ้าฉันได้ฉินเฟิงมาเป็นแฟน พวกผู้หญิงคนอื่นๆจะไม่อิจฉาตาร้อนไปเลยหรอ?”
“ขนาดพ่อฉันยังทำไม่ได้เลย แต่ฉินเฟิงกลับทำมันได้ อ้อ อีกอย่างนึง ฉันได้ยินมาว่ากลุ่มของฉินเฟิงยังรวยมากอีกด้วย!”
คำพูดเหล่านี้ของเธอ ไม่ได้ปิดบังมันจากใคร สองผู้ใช้พลังเลเวล C ที่ยืนอยู่ข้างกายเธอ เผยถึงความเหยียดหยันในแววตาของพวกเขา
สองคนนี้เป็นบอดี้การ์ดที่คงโบะหามาให้คงถิง หากไม่ใช่เพราะเห็นแก่เงิน พวกเขาจะไม่สนใจคงถิงเลย
อย่างไรก็ตาม พวกเขาคร้านที่จะเอ่ยเตือน ว่าต่อให้คงถิงชอบฉินเฟิง แต่เกรงว่าฉินเฟิงคงไม่สนใจ!
ไม่ว่าในเรื่องรูปลักษณ์ , ความรู้สึกแรกพบ และเรื่องผลประโยชน์ … ฉินเฟิงย่อมไม่ใช่คนโง่ ฉะนั้นไม่สนใจเธอแน่นอน
คงถิงจิบไวน์แดงราคาแพง จมจ่อมไปกับรสของมันสักพักค่อยเอ่ยปากว่า “แต่ข้างกายฉินเฟิง ดันมีนังผู้หญิงที่ชื่อไป๋หลีคอยประกบอยู่ตลอดเวลา เธอค่อนข้างรกหูรกตาฉัน พวกนายช่วยไปกำจัดเธอให้ทีสิ!”
ผู้ใช้พลังเลเวล C ทั้งสองขมวดคิ้วทันใด
“คุณหนู ถ้าอยากทำแบบนั้นจริงๆ คุณควรไปหาคนอื่นดีกว่า พวกเราไม่สามารถปลีกตัวจากไปได้ ยังต้องคอยปกป้องคุณ ครั้งก่อนที่คุณถูกลักพาตัวไป ท่านผู้ใหญ่คงได้ถ่ายทอดคำสั่งมา ว่าห้ามพวกเราปล่อยให้คุณอยู่นอกสายตาอีก!”
“ถ้าแค่งานเล็กๆน้อยๆแบบนี้พวกนายยังจัดการไม่ได้ แล้วฉันจะจ้างพวกนายไปทำไม!” คงถิงกล่าวด้วยความโกรธ
ทว่าสองบอดี้การ์ดนิ่งงันไม่ไหวติง คงถิงไม่มีทางเลือกอื่น ได้แต่ฮึดฮัดออกจากห้องนั่งเล่น กลับไปทิ้งตัวบนที่นอนของเธอ
“เหอ เหอ คิดว่าฉันจะไม่มีหนทางอื่นเลยหรอถ้าไม่พึ่งพวกนาย? นี่มันก็แค่ภารกิจฆ่าง่ายๆ ดังนั้นจ้างวานคนก็พอแล้ว!”
เมื่อคิดได้ คงถิงก็เปิดอุปกรณ์สื่อสารของเธอ เปิดรายการนักฆ่า และเสนอเงินรางวัล 5 หมื่นล้านออกไป
ไม่นาน ก็มีคนกดรับภารกิจ
“ทุกอย่างจะแล้วเสร็จในเจ็ดวัน คุณรอรับฟังข่าวดีได้เลย”
นักฆ่าส่งข้อความตอบกลับมา
คงถิงยิ้มยิงฟันด้วยความดีใจ ที่เหลือก็แค่เฝ้ารอข่าวดี บ่นพึมพำในใจ
‘คอยดูเถอะนังเครื่องประดับ อีกไม่นาน แฟนเธอต้องตกเป็นของฉัน!’
โดยที่ไม่ทราบเลยว่า อีกฝ่ายที่ส่งข้อความตอบกลับมา แท้จริงแล้วมิใช่คนจากทางพันธมิตรหัวเซี่ย
หากคงถิงอยู่ที่นี่ เธอคงสามารถระบุตัวพวกมันได้ในทันที เพราะคนกลุ่มนี้ คือกลุ่มที่เพิ่งลักพาตัวเธอไป --เป็นทีมย่อยของกลุ่มปีศาจชินระ!
ทีมของพวกติหรัง!
