Chapter 203 -204: ของขวัญจากเลิ่งเชาถิง, ฝันร้ายของลี่เจินเจิน I (ฟรี)
Chapter 203: ของขวัญจากเลิ่งเชาถิง
“หืม อะไรเหรอ?” กู้หนิงถาม
เลิ่งเชาถิงหยิบกล่องออกมายื่นให้กู้หนิง “นี่สำหรับเธอ”
“อีกแล้ว? วันนี้นายให้ของขวัญฉันไปแล้วนะ!” กู้หนิงทำอะไรไม่ถูก ดูเหมือนเขากำลังสนุกที่ได้ให้ของขวัญเธอใช่ไหม?
“ครั้งนี้ไม่เหมือนกัน”
กู้หนิงรับกล่องมาเปิดดู วินาทีที่เห็นของที่อยู่ข้างในดวงตาของเธอเบิกกว้างด้วยความตกใจ “นาย...”
“เธอเคยพูดว่ามังกรและนกฟินิกซ์หมายถึงรักนิรันดร์” เลิ่งเชาถิงมองกู้หนิงขณะที่อธิบาย
กู้หนิงประทับใจอีกครั้ง เลิ่งเชาถิงซื้อจี้คู่ซึ่งมีมูลค่ากว่าสิบล้านหยวนเพียงเพราะความหมายของมันคือรักนิรันดร์ เขาให้จี้นกฟีนิกซ์กับเธอและเก็บจี้มังกรไว้กับตัว
ของขวัญชิ้นนี้มีค่ามากกว่าคำพูดหวานๆ
กู้หนิงเงยหน้ามองเลิ่งเชาถิง เธอไม่อยากให้เขารอเธออีกแล้ว ความรู้สึกของเขาไม่มั่นคงเธอเข้าใจดี เธอเดินเข้าไปหาเขา เขย่งปลายเท้าจูบไปที่ริมฝีปากของเขา
เลิ่งเชาถิงตัวแข็งทื่อไม่คิดว่ากู้หนิงจะทำแบบนั้น เมื่อริมฝีปากของเขาประกบกับริมฝีปากของเธอร่างกายของเขาก็ขดเกลียว สมองว่างเปล่า ความรู้สึกอุ่นวาบหวานค่อยๆแทรกเข้ามา เขารู้สึกราวกับอยู่ในสวรรค์
พวกเขายังอยู่ในร้านอาหาร ดังนั้นริมผีปากของกู้หนิงประทับที่ริมฝีปากของเขาแค่สองสามวิ เมื่อเห็นเลิ่งเชาถิงอยู่ในอาการตกตะลึงตัวแข็ง กู้หนิงก็รู้สึกอยากหัวเราะแต่เธอเองก็อายเหมือนกัน
“นี่คือคำตอบของฉัน” พูดจบกู้หนิงก็วิ่งหนีไป เลิ่งเชาถิงยังไม่ได้สติกลับมาจนกระทั่งเธอวิ่งหนีไปแล้ว
ใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อเพราะถูกจูบกะทันหัน หัวใจของเขาเต้นเร็วรัว เธอจูบเขาแทนคำตอบแสดงว่าเธอตอบตกลงเป็นแฟนกับเขาใช่ไหม?
กู้หนิงวิ่งหนีไปไกลแล้วแต่หน้ายังแดงก่ำ เธอเข้าไปเปลี่ยนชุดให้ดูเหมือนหญิงสาวโตเต็มวัย จากนั้นก็มุ่งหน้าไปยังหยงเล่อคลับ
หยงเล่ออคลับเป็นสถานบันเทิงหรูหราในเมือง G คนที่มาที่นี่มีแต่เศรษฐีไม่ก็เจ้าหน้าที่รัฐ คนธรรมดาไม่มีทางมาที่นี่เพราะพวกเขาสู้ค่าใช้จ่ายไม่ไหว
กู้หนิงมาถึงหยงเล่อคลับตอนสามทุ่ม เธอไม่แน่ใจว่าลี่เจินเจินอยู่ที่หรือไม่ เธอเดินไปที่ห้องส่วนตัวใช้ตาทิพย์มองหาลี่เจินเจิน
ภายในห้องห้องส่วนตัวมีแสงสลัว มีเสียงเพลงเบาๆ กำลังเล่นในระดับเสียงปานกลาง กู้หนิงสังเกตเห็นว่าซูจิงและแฟนหนุ่มของเธอพร้อมกับชายอีกคนนั่งอยู่ข้างในนั้นแล้ว
ซูจินลุกขึ้นและเดินไปห้องน้ำ ในขณะที่หลินเหวินจงแฟนหนุ่มของซูจิงล้วงเอาซองกระดาษขนาดเล็กออกมาแล้วยื่นให้ชายอีกคน “ถึงนายจะเอาชนะใจของลี่เจินเจินไม่ได้ นายก็สามารถเชยชมร่างกายของเธอได้ ถ่ายวิดิโอไว้ซะ ที่นี้ลี่เจินเจินก็ไม่สามารถแจ้งความนายได้แล้ว”
หยวนเสิ่นคือคนที่ซูจิงพูดถึงก่อนหน้านี้ ความเหี้ยมเกรียมปรากฏบนใบหน้าของเขา “ฉันรู้ว่าเธอไม่มีทางยอมเป็นผู้หญิงของฉันและฉันรู้ว่านายก็สนใจเธอด้วยเหมือนกัน ทำไมพวกเราไม่เล่นกับเธอด้วยกันล่ะ?”
“ถ้านายไม่คิดจริงจังกับเธอ งั้นฉันเอาด้วย” หลินเหวินจงทำหน้าหื่น เขาอยากจะนอนกับลี่เจินเจินมาตั้งนานแล้ว
กู้หนิงได้ยินบทสนทนาระหว่างพวกเขาอย่างชัดเจน
หลังจากได้ยินแผนชั่วของพวกเขา กู้หนิงก็ยิ้มอย่างพึงพอใจ เธอมาวันนี้เพราะอยากเอาคืนลี่เจินเจินแต่ดูเหมือนว่ามีคนทำแทนเธอแล้ว เอาเป็นว่าเรื่องนี้เธอขอเป็นผู้ชมแล้วกัน ถ้าแผนของพวกเขาไม่สำเร็จเธอจะเป็นคนช่วยเอง
กู้หนิงจองห้องที่อยู่ติดกับห้องของหลินเหวินจง เธอนั่งดื่มไวน์แดงรอดูสิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อไป
ลี่เจินเจินมาถึงไม่นานหลังจากที่กู้หนิงเข้าไปนั่งอยู่ในห้องส่วนตัวใกล้ๆ อันที่จริงลี่เจินเจินไม่อยากมาแต่ฉินอี้ฟานไม่สนใจเธอตลอดทั้งวัน เธอจึงออกมาหาอะไรดื่มเพื่อผ่อนคลาย
ทั้งสี่คนดื่มไปด้วยสนทนาไปด้วย หลินเหวินจงและหยวนเสิ่นไม่ได้ทำอะไรที่ไม่เหมาะสม พวกเขาแสดงบทบาทเป็นเพื่อนที่ดีร่วมพูดคุยและหัวเราะกับลี่เจินเจินและซูจิน
เลิ่งเชาถิงกลับไปที่ห้องของเขาที่โรงแรม เขาไม่สามารถหยุดคิดเรื่องจูบได้เลย มันเหมือนฝันที่เป็นจริง
เมื่อซูจิงและลี่เจินเจินกำลังเมากรึ่มๆ หยวนเสิ่นและหลินเหวินจงก็แอบวางยาในแก้วไวน์ หลังจากที่พวกเธอดื่ม ซูจิงและลี่เจินเจินก็หมดสติหลับไป
หยวนเสิ่นและหลินเหวินจงเขย่าหญิงสาวทั้งสองเพื่อตรวจดูว่าหลับจริงรึเปล่า เมื่อเห็นว่าพวกเธอไม่ขยับ หยวนเสิ่นก็ขึ้นค่อมร่างลี่เจินเจินโดยไม่ลังเลราวกับหมาป่าหิวกระหาย เขากระหน่ำจูบเธออย่างบ้าคลั่ง มือของเขาทั้งลูบและขยำไปทั่วร่างกายของเธอ ตอนนี้เขาจุดติดแล้ว แต่ภายในไม่กี่วินาทีถัดมาหลินเหวินจงก็เอ่ยปากห้ามเขา
“ทำไมนายถึงรีบร้อนนัก? พวกเราถูกจับที่นี่ไม่ได้ ไปที่อื่นดีกว่า”
หยวนเสิ่นทำหน้ามุ่ยไม่เต็มใจถอนมือออกจากร่างกายของลี่เจินเจิน แต่สถานที่ตอนนี้ไม่เหมาะสมตามที่หลินเหวินจงพูดจริงๆนั่นแหละ ดังนั้นพวกเขาจึงพยุงซูจินและลี่เจินเจินเดินออกไปจากหยงเล่อคลับ
กู้หนิงลุกขึ้นตามพวกเขาไปเงียบๆ
กลุ่มของหลินเหวินจงมาที่คลับแห่งนี้บ่อยจนพนักงานร้านรู้จักพวกเขา พนักงานรู้ว่าพวกเขาเป็นเพื่อนกันจึงไม่ได้เข้ามาถามไถ่ ต่างคิดว่าซูจิงและลี่เจินเจินดื่มจนเมา
หลินเหวินจงและหยวนเสิ่นพาซูจินและลี่เจินเจินมายังลานจจอดรถ วางพวกเธอเข้าไปในรถและขับออกไป
กู้หนิงโบกแท็กซี่ตามไปทันที เธอบอกคนขับรถให้ขับตามรถของหลินเหวินจง
“คุณผู้หญิง ทำไมต้องขับตามรถคนนั้นด้วยครับ?” คนขับแท็กซี่ถาม เขาไม่อยากเข้าไปเกี่ยวข้องกับปัญหาอะไรทั้งสิ้น
กู้หนิงแสร้งทำเป็นใจสลายพูดด้วยน้ำเสียงเจ็บช้ำว่า “คู่หมั้นของฉันนอกใจฉัน ฉันต้องการรูปเป็นหลักฐานเพื่อที่จะถอนหมั้นเขา!”
กู้หนิงแสดงสมจริงจนคนขับแท็กซี่เชื่อเธอสนิทใจ
เขาเร่งความเร็วตามรถของหลินเหวินจงโดยไม่ลังเลและพูดปลอบกู้หนิงว่า “คุณผู้หญิง ถือซะว่าคุณโชคดีที่รู้ความจริงก่อนแต่งงานกับเขา ดีกว่าแต่งไปแล้วค่อยรู้ว่าเขานอกใจ ถ้าหากมีลูกด้วยกันแล้วยิ่งจะเสียใจมากกว่านี้”
Chapter 204: ฝันร้ายของลี่เจินเจิน I
แท็กซี่ขับรถตามรถของหลินเหวินจงอย่างกระชั้นชิด กู้หนิงประหลาดใจที่พวกเขาเลี้ยวเข้าไปที่วอเตอร์บลูสกาย วันนี้มีเรื่องบังเอิญหลายอย่างซะจริง!
รถของพวกเขาเข้าไปในวอเตอร์บลูสกาย กู้หนิงลงจากรถแท็กซี่ทันทีและเดินเข้าไปในวอเตอร์บลูสกาย
เมื่อเห็นว่ากู้หนิงใช้กุญแจเปิดประตู คนขับแท็กซี่ก็อดไม่ได้ที่จะคิดเข้าข้างตัวเองว่าคู่หมั้นของเธอต้องเป็นผู้ชายที่ใจกล้ามากถึงขนาดพาชู้กลับบ้าน ในฐานะผู้ชาย บางครั้งคนขับแท็กซี่ก็รู้สึกตื่นเต้นกับผู้หญิงคนอื่น แต่เขาไม่เคยทำอะไรที่เป็นการทำร้ายครอบครัวของเขา
กู้หนิงเดินตามพวกเขาไปยังวิลล่าหลังหนึ่ง
มีอาคารสูงเป็นวงกลมที่ขอบด้านนอกของวอเตอร์บลูสกายโดยมีวิลล่าประมาณยี่สิบหลังอยู่ตรงกลาง รถของหลินเหวินจงหยุดอยู่ในโรงรถชั้นหนึ่งของวิลล่าหมายเลข 08 ก่อนที่พวกเขาจะพาซูจิงและลี่เจินเจินเข้าไปข้างใน
กู้หนิงหลบกล้องวงจรปิดและค่อยๆเข้าไปด้านใน เธอใช้ตาทิพย์เห็นหลินเหวินจงวางซูจินลงบนโซฟาในห้องรับแขกก่อนตามหยวนเสิ่นที่แบกลี่เจินเจินขึ้นไปยังห้องนอนใหญ่
กู้หนิงตรวจสอบตำแหน่งของห้องนอนใหญ่แล้วปีนขึ้นไปบนระเบียง
หลินเหวินจงและหยวนเสิ่นไม่รู้เลยว่ามีใครบางคนเฝ้าติดตามพฤติกรรมของพวกเขา ดังนั้นพวกเขาจึงไม่ได้ระแวดระวังและไม่คิดจะเดินไปปิดม่าน
“ให้เธอกินนี่ พวกเราจะได้สนุกกว่านี้” หลินเหวินจงหยิบยาออกมาอีกซอง ยื่นให้หยวนเสิ่น
หยวนเสิ่นยิ้มชั่วร้าย เขารู้ว่ามันคืออะไรโดยไม่ต้องถาม เขาหยิบมันแล้วเทใส่น้ำในขณะที่หลินเหวินจงตั้งกล้อง
หยวนเสิ่นก็กลับมาพร้อมกับแก้วน้ำ และบังคับให้ลี่เจินเจินที่ยังไม่ได้สติดื่มน้ำ ไม่นานลี่เจินเจินก็ตอบสนอง เธอรู้สึกเหมือนเป็นไข้และร่างกายของเธอก็ค่อยๆร้อนขึ้น ร้อนขึ้น ร้อนจนเธอฉีกเสื้อผ้าของเธอออก...
หยวนเสิ่นไม่สามารถรอได้อีกต่อไป เขากระโดดขึ้นไปคร่อมร่างของลี่เจินเจินตามด้วยหลินเหวินจง จากนั้นพวกเขาเริ่มมีเซ็กส์แบบสามคน
กู้หนิงรออยู่ที่ระเบียงด้านนอก เธอไม่ได้หันไปดู น่าอายเกินไปที่จะดูพวกเขากำลังมีอะไรกัน แม้แต่เสียงครวญครางอย่างสุขสมอารมณ์ก็ทำให้เธอหน้าแดงจนแทบทนไม่ได้
การเคลื่อนไหวของหยวนเสิ่นเต็มไปด้วยความดุดันไร้ปราณี
“ซูจินบอกฉันว่าลี่เจินเจินชอบผู้ชายที่ชื่อฉินอี้ฟานตั้งแต่เด็ก ฉันอุตส่าห์คิดว่าเธอจะเป็นสาวบริสุทธิ์เพื่อผู้ชายที่ชอบ! ใครจะคิดว่าเธอก็มีอารมณ์เปลี่ยวเหมือนกัน!” หยวนเสิ่นพูดประชดประชัน เขาผิดหวังเล็กน้อยที่ลี่เจินเจินไม่ใช่สาวบริสุทธิ์ แต่เขาก็ไม่ได้สนใจเรื่องนี้มากนัก ลี่เจินเจินไม่ใช่เด็กสาวแล้ว เธออายุยี่สิบกลางๆ เป็นเรื่องปกติที่เธอจะมีประสบการณ์ทางเพศมาบ้าง
“ลี่เจินเจินเคยอยู่เมืองนอกมาก่อน ไม่รู้ว่าเธอมีผู้ชายกี่คน เฮ้ยมันหลวมหรอ? ฉันได้ยินมาว่าชาวต่างชาติมี...ใหญ่” หลินเหวินจงพูดติดตลกในขณะที่เขาขยำหน้าอกของลี่เจินเจินอย่างไร้ความปราณี
“ของฉันไม่เล็กนะโว้ย!” หยวนเสิ่นแย้ง
กู้หนิงไม่อยากได้ยินพวกเขาพูดคุยโต้ตอบกันอีกแล้ว เธอเก็บกล้องของเธอ วิดีโอความยาวหลายนาทีเพียงพอแล้วและเธอก็ทิ้งเครื่องดักฟังไว้
กู้หนิงมีวิดีโออยู่ในมือแต่ไม่ได้มีแผนที่จะเปิดเผย เธอต้องการรอดูว่าพวกเขาจะแก้แค้นกันอย่างไร
หลังจากสิ่งที่เกิดขึ้นในคืนนี้ กู้หนิงก็ไม่มีความจำเป็นต้องแก้แค้นลี่เจินเจินแล้ว
ลี่เจินเจินจำต้องยอมจำนนภายใต้การชมขู่จากหลินเหวินจงและหยวนเสิ่นและยังคงมีความสัมพันธ์ทางเพศที่ผิดศีลธรรมกับพวกเขาทั้งคู่ หรือเธอจะแจ้งความพวกเขาก็ได้ แต่ต้องถูกผู้คนรับรู้ว่าเธอตกเป็นเหยื่อของการข่มขืนนับจากนี้ นอกจากนี้มันคงไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะแจ้งความพวกเขาทั้งสองคน
ปัจจุบันหญิงสาวที่ยังไม่แต่งงานต่างมีความสัมพันธ์ทางกายกับแฟนหรือวันไนท์สแตนจนเป็นเรื่องปกติธรรมดา แต่การมีเซ็กซ์แบบสามคนนั้นยังไม่เป็นที่ยอมรับ หากมีใครรู้เข้าจะกลายเป็นเรื่องอื้อฉาวที่ไม่สามารถลบออกไปได้ ไม่ว่าต่อจากนี้อะไรจะเกิดขึ้น ลี่เจินเจินคงใช้ชีวิตยากลำบากแล้ว
กู้หนิงยังคงรู้สึกขยะแขยงหลังจากที่เธอกลับไปยังอพาร์ตเมนต์ของเธอ เพราะเธอได้ยินเสียงครางและเสียงพูดคุยของพวกเขาผ่านหูฟังตลอดทาง
“ทำไมนายไม่พาซูจินขึ้นมาด้วย? นายไม่สนใจยัยนั่นอยู่แล้วนี่?” หยวนเสิ่นพูด ในฐานะเพื่อนสนิทของหลินเหวินจงเขารู้นิสัยของเพื่อนดี รักแท้ก็เหมือนการผายลมในสายตาของพวกเขา พวกเขาจะนอนกับผู้หญิงคนไหนก็ได้ พอได้พวกหล่อนแล้วก็ทิ้งไปเหมือนขยะ
“ฮ่า ฮ่า ไม่มีปัญหา ฉันเล่นกับยัยนั่นพอแล้ว ถึงเวลาเปลี่ยนคนใหม่แล้ว” หลินเหวินจงพูดสบายๆ
เขาไม่ใช่คนซื่อสัตย์ตามภาพที่เห็น ในขณะที่เขาเป็นแฟนกับซูจิงเขาก็ไปมีเซ็กส์ผู้หญิงคนอื่นอยู่ตลอดเวลา แต่เขาปกปิดและโกหกเก่ง ดังนั้นซูจินจึงไม่รู้ว่าเขาทำอะไรลับหลังเธอบ้าง เธอเชื่ออย่างสุดใจว่าเขารักเธอคนเดียว ในความเป็นจริงไม่มีทายาทคนรวยที่เชื่อถือได้เลย!
ภายในไม่กี่นาทีต่อมา กู้หนิงก็ได้ยินเสียงครวญครางของคนสี่คน ท้องของเธอกำลังหมุนแต่เธอต้องฟังต่อเพื่อให้รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป
กู้หนิงส่งข้อความถึงเลิ่งเชาถิง บอกเขาว่าเธอเพิ่งเสร็จธุระ
เลิ่งเชาถิงตอบกลับในไม่กี่วินาที บอกว่าเขารับทราบแล้ว
เขาคงถือโทรศัพท์รอข้อความจากเธอตลอดทั้งคืน
เลิ่งเชาถิงถือโทรศัพท์ไว้ในมือรอข้อความหรือโทรศัพท์จากกู้หนิง เธอบอกเขาว่าเธอมีเรื่องต้องไปจัดการ เขาจึงไม่กล้ารบกวนเธอ นอกจากนี้เขายังไม่รู้ว่าจะเผชิญหน้าเธออย่างไรหลังจากจูบ
เมื่อเวลาเกือบเที่ยงคืน พวกเขาจึงหยุดส่งข้อความหากันและตกลงที่จะพบกันในวันพรุ่งนี้ เลิ่งเชาถิงนอนไม่หลับทั้งคืน
หลินเหวินจงและหยวนเสิ่นเสร็จกิจกรรมตอนตีหนึ่ง กู้หนิงต้องยอมรับกับตัวเองว่าพวกเขามีพลังล้นเหลือจริงๆ
วันรุ่งขึ้นกู้หนิงกลับไปที่อพาร์ทเมนต์หลังจากออกมาวิ่งตอนเช้า เธอใส่หูฟังที่เชื่อมต่อกับเครื่องดักฟังก่อนจะเปลี่ยนเสื้อผ้า
ภายในวิลล่า
ในห้องนอนใหญ่ มีร่องรอยจากการกิจกรรมทางเพศอย่างหนักหน่วงเมื่อคืน…
