ตอนที่ 172 เขากำลังใจนอกใจเธอหรือเปล่า
เฉียวอันซินยังคงหงุดหงิดและตอบอย่างไม่พอใจ “เขาบอกว่ากำลังคุยธุระสำคัญอยู่ จะมาหาภายหลัง”
“อะไรกัน?!” หลินฮุ่ยเซินไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด
“เขายังมีกะจิตกะใจคุยเรื่องอื่นในสถานการณ์แบบนี้อีกเหรอ เธอไม่ได้บอกเขารึไงว่าอยู่ที่โรงพยาบาล หะ?”
“บอกไปแล้ว.”
เฉียวอันซินรู้สึกน้อยใจอยู่เล็กน้อยเช่นกัน
“เขาไม่คิดว่าเราจะอยู่ในภาวะร้ายแรงใด ๆ”
เมื่อนึกถึงชายลึกลับคนนั้นยืนหยัดเพื่อเฉียวเมียนเมียนได้อย่างไร ในขณะที่ซูเจ๋อไม่ได้ใส่ใจกับเรื่องนี้เป็นพิเศษเลย เฉียวอันซินก็โกรธมาก
เธอคิดว่าซูเจ๋อจะรีบมาทันทีเมื่อรู้ว่าเธอโดนทำร้าย แต่เขาไม่ทำเช่นนั้น
เขาพูดด้วยความห่วงใยทางโทรศัพท์สองสามคำ แต่เขากลับไปทำงานต่อได้อย่างรวดเร็ว
แม้ว่าเฉียวอันซินจะมีเป้าหมายใหม่แล้ว แต่ท่าทีของซูเจ๋อก็ยังทำร้ายจิตใจเธออยู่ดี
เธอจำสิ่งที่คล้ายกันที่เกิดขึ้นกับเฉียวเมียนเมียน เมื่อไม่กี่ปีก่อน
ซูเจ๋อกำลังคุยเรื่องข้อตกลงสำคัญอยู่ แต่เขากลับทิ้งมันและรีบไปหาเฉียวเมียนเมียน
ย้อนกลับไปตอนนั้นเธอรู้สึกอิจฉาเป็นอย่างมาก
“แฟนสาวและแม่ยายในอนาคตของเขาอยู่ที่โรงพยาบาลหลังจากถูกทำร้าย นี่ยังไม่ร้ายแรงพอหรือ?”
หลินฮุ่ยเซินกำลังฟูมฟาย
“เขาเป็นห่วงเราทั้งสองคนด้วยหรือไม่? เขาบอกว่าชอบและห่วงใยเธอไม่ใช่เหรอ? เขาปฏิบัติต่อเธอทั้งที่รู้ว่าเธออุ้มลูกของเขาอยู่ นึกสินึก อนาคตจะเป็นยังไง หะ”
“หรือ...”
การแสดงออกของหลินฮุ่ยเซินเปลี่ยนไปทันที เมื่อเธอจับมือของเฉียวอันซิน
“เขามีผู้หญิงคนอื่นซ่อนไว้หรือเปล่า”
เธอรู้ดีว่าตอนนี้ ลูกสาวของเธอตั้งท้อง เธอก็ไม่สามารถทำให้ซูเจ๋อพอใจในแง่นั้นได้อย่างแน่นอน
ซูเจ๋อเป็นถึงผู้จัดการใหญ่ของบริษัทในวงการบันเทิง และมีผู้หญิงสวยมากมายเซ็นสัญญากับพวกเขา
นี่เป็นเวลาที่ดีที่สุดสำหรับผู้สนใจที่จะติดตามเขา
เพราะคิดเช่นนี้ การแสดงออกของหลินฮุ่ยเซินมืดมนลง
“อันซิน รีบโทรหาซูเจ๋อ ถามเขาสิว่าเขาอยู่ที่ไหน เธอควรไปดู ฉันสงสัยว่าจะมีจิ้งจอกบางตัวมาเกาะเกะเขา นั่นอาจเป็นเหตุผลให้เขามาที่นี่ไม่ได้”
“เขามีหลาย ๆ มากพอที่จะทำให้จิ้งจอกมากมายจับจ้องเขาอยู่ เธอควรระวังให้ดีกว่านี้”
เฉียวอันซิน หันไป “แม่คะ พี่อาเจ๋อไม่ใช่คนแบบนั้นนะ”
หลินฮุ่ยเซินยิ้มเยาะ “ผู้ชายก็เหมือนกันหมด มีกี่คนที่สามารถต้านทานการล่อลวงอย่างงั้นได้จริง ๆ กันหะ? ถ้าเขาไม่ใช่คนแบบนั้น เธอจะพรากเขามาจากเฉียวเมียนเมียนได้ไม่ล่ะ”
นี่เป็นการตบหน้าเฉียวอันซิน
เธอแทบจะรู้สึกได้ว่าแก้มของเธอร้อนเจียนจะไหม้
เธอตะโกนว่า “แม่!”
หลินฮุ่ยเซินเท่านั้นที่รู้ว่าเธอลากลูกสาวของตนเข้าไปในภาพไหน
เธอพยายามชดเชยด้วยรอยยิ้ม “ฉันหมายความว่า อันซิน แม่ไม่ได้หมายถึงเธอ แม่กำลังหมายถึงพวกจิ้งจอกไร้ยางอายคนอื่น ๆ”
ใบหน้าของเฉียวอันซินมืดลงขณะที่เธอให้ผู้ช่วยจัดการส่วนตัวแต่งเติมเครื่องสำอางบนใบหน้าให้ เธอระบายความไม่พอใจใส่เธอ
“โง่จริง เธอไม่สามารถทำเรื่องง่าย ๆ นี้ได้เลยหรือไง”
ผู้จัดการส่วนตัวตกใจ เธอรีบขอโทษ “ฉันขอโทษค่ะ คุณอันซิน”
ผู้จัดการส่วนตัวคนนี้มีความคล้ายคลึงกับเฉียวเมียนเมียน
นี่เป็นส่วนหนึ่งของเหตุผลที่เฉียวอันซิน เลือกเธอมาเป็นผู้จัดการส่วนตัว
เธอจะระบายความทุกข์ทั้งหมดของเธอที่มีต่อผู้จัดการคนนี้ เนื่องจากการปฏิบัติไม่ดี ๆ ต่อเธอ เหมือนกับว่าเธอได้ทำกับเฉียวเมียนเมียน
มันทำให้เฉียวอันซินรู้สึกดีขึ้นและรู้สึกว่าตนเองเหนือกว่า
