บทที่ 20 รางวัลอันดับที่ 1
บทที่ 20 รางวัลอันดับที่ 1
“ทุกท่านข้าขอโทษที่ทำให้รอนาน พวกท่านชอบอาหารของข้าหรือไม่” องค์ชายที่สี่ถามและรับฟังคำตอบจากกลุ่มคน
“เป็นอาหารที่ดีที่สุดที่ข้าเคยทานมาเลย ขอบคุณท่านองค์ชายที่สี่มาก”
“องค์ชายที่สี่เจ้าควรจัดงานเลี้ยงแบบนี้เป็นประจำ ข้าจะมาทุกครั้งแน่นอน”
“ขอบคุณสำหรับอาหาร องค์ชายที่สี่”
“ข้าดีใจที่ทุกท่านมีความสุขกับงานเลี้ยง องค์ชายแบบข้ารู้สึกปลาบปลื้มมาก ข้าชอบที่จะจัดงานเลี้ยงแบบนี้อีก แต่น่าเศร้าที่ข้าไม่สามารถทำแบบนี้บ่อยๆได้ ถ้าข้าทำเช่นนั้นองค์ชายคนนี้จะต้องเจอกับความยากจนและลงเอยด้วยการขอเงินตามท้องถนนเป็นแน่” องค์ชายที่สี่กล่าวอย่างขบขันและเรียกเสียงหัวเราะจากฝูงชน
องค์ชายที่สี่ต้องรักษาภาพพจน์ของเขาอย่างมาก แต่ก็ไม่จำเป็นต้องแสดงออกมากเกินไปมิฉะนั้นมันจะออกมาเป็นอย่างเสแสร้ง เขาต้องทำให้ทุกอย่างให้พอดี ทุกคนที่เข้าร่วมงานเลี้ยงล้วนเป็นอัจฉริยะแน่นอนว่าพวกเขารู้ดีอยู่แล้วว่าการจัดงานเลี้ยงครั้งนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงยอมรับความจริงด้วยวิธีล้อเล่น การทำเช่นนั้นจะทำให้เขาได้รับคะแนนที่ดีและทำให้พวกเขารู้สึกว่าเขาอยู่ไม่ไกลเกินเอื้อม อารมณ์ขันเป็นสิ่งที่มีประโยชน์ สามารถใช้งานได้หลายวิธี
จากนั้นสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนจากตลกขบขันกลายเป็นจริงจังในขณะที่เขาเริ่มพูด “เอาล่ะสนุกกันมากแล้ว ต่อมาเราจะเข้าเรื่องของพวกเรากัน”
ทุกคนเริ่มให้ความสนใจกับองค์ชายที่สี่ทันที แม้ว่างานเลี้ยงจะยิ่งใหญ่ แต่เหตุผลหลักที่พวกเขามาที่นี่คือเพื่อการคัดเลือกมังกรทอง เรื่องอื่นต้องรองมาเป็นอันดับสอง
“อย่างที่พวกท่านทราบกันดีอยู่แล้วว่าการคัดเลือกมังกรทอง จะจัดขึ้นทุกๆสิบปี ทุกครั้งจะมีทั้งหมดสามขั้นตอน ขั้นตอนเหล่านี้จะแตกต่างกันไปในแต่ละครั้ง อย่างไรก็ตามตอนนี้มีการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยในการคัดเลือกมังกรทองครั้งนี้ ในการเลือกตั้งคัดเลือกมังกรทอง ที่กำลังจะมาถึงนี้ไม่ได้มีแค่สามขั้นตอนเท่านั้น แต่ตอนนี้ได้เปลี่ยนเป็นห้าขั้นตอน ถูกต้องพวกท่านได้ยินถูกแล้ว มีห้าขั้นตอน! นั่นหมายความว่าความยากของการคัดเลือกมังกรทองได้ถูกนำมาใช้ องค์ชายที่สี่หยุดชั่วคราวให้ทุกคนครุ่นคิดเรื่องนี้สักครู่
ตามที่คาดไว้ทุกคนตะลึงเมื่อได้ยินเรื่องนี้ อาจกล่าวได้ว่าทุกคนในงานเลี้ยงให้ความสำคัญอย่างสูงกับการคัดเลือกมังกรทอง ด้วยเหตุนี้พวกเขาส่วนใหญ่จึงได้เตรียมการล่วงหน้าหลายปีแล้ว ไม่มีใครรู้ว่ามีการเปลี่ยนแปลงที่ไม่คาดคิดในปีนี้ ซึ่งมันอาจไม่เป็นไปตามความคาดหมายอย่างสิ้นเชิงและพวกเขาจะถูกคัดออก
“ห้าด่านเหรอ? เอาล่ะ แล้วมันน่าสนใจตรงไหนกัน? จักรพรรดิย่อมรู้ดีว่าจะต้องมีอะไรดีๆเกินขึ้นแน่ๆ” ยุ่นหลิงกล่าวอย่างนึกสนุก
“สามด่านหรือห้าด่านมันก็ไม่ได้แตกต่างกันหรอก ข้าจะไปยันจุดสูงสุดโดยที่ไม่มีใครขวางข้าได้” ยู่ฉานยิ้ม
มกุฎราชกุมารไม่ได้ตื่นตระหนกใดๆกับเรื่องนี้ พ่อของเขาได้บอกรายละเอียดบางอย่างกับเขาแล้วจึงไม่มีอะไรต้องแปลกใจ
ต่างจากพวกเขาทั้งสามคน คนอื่นที่เหลือกระวนกระวายมันซึ่งมันเป็นเรื่องที่พวกเขาคาดไม่ถึง พวกเขารู้สึกสับสนวุ่นวายในขณะที่พวกเขาเริ่มพูดคุยกัน
องค์ชายที่สี่เพียงยิ้มให้พวกเขาและกล่าวเสริมว่า “ทุกท่านแม้ว่าการคัดเลือกมังกรทองจะยากขึ้นมากเมื่อเทียบกับครั้งก่อน แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องเลวร้ายเสมอไป”
คำพูดของเขาทำให้คนอื่นๆเงียบขณะที่พวกเขาเริ่มกลับมาสนใจองค์ชายที่สี่อีกครั้ง เรื่องที่องค์ชายที่สี่พูดนั่นเหมือนกับว่าจะทำให้ทุกคนตั้งใจฟังเขามากขึ้น
เขาปล่อยให้บางคนคิดต่อไปในขณะที่เขาพูดต่อ “เราทุกคนรู้ดีว่าใครก็ตามที่เข้าสู่สิบอันดับแรกจะได้รับการสนับสนุนจากจักรวรรดิ นอกจากนี้ยังมีการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย ใครก็ตามที่ได้ที่หนึ่งในการคัดเลือกมังกรทองจะสามารถขออะไรก็ได้ 1อย่างซึ่งจักรพรรดิหามามอบให้อย่างสุดความสามารถ!”
เงียบ…
ความเงียบเข้ามาในสวนขณะที่พวกเขาจ้องมององค์ชายที่สี่อย่างเหม่อลอย
จากนั้น ...
ก็เกิดความโกลาหลขึ้น
“โอ้วววววววววว!”
“จริงๆหรือ?! มันเป็นเรื่องจริงใช่ไหม?!”
“แม่งบ้าไปแล้วว! นี่มันสุดยอดเกินไปป!”
“ข้าไม่เชื่อ นี่เป็นความฝันใช่ไหม? ใครก็ได้ช่วยตบข้าที?”
ป้าบ!
“มันเจ็บนะโว้ย! เจ้าตบข้าจริงๆทำไมกัน! ข้าแค่หลอกเล่นโว้ย!”
“มือของข้าเจ็บมาก นี่มันไม่ใช่ความฝันแล้ว”
“ไอ้เวรเอ้ย! หน้าของข้ามันเจ็บกว่าอีก! เจ้าตบข้าทำไมกัน!”
ทุกคนไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่พวกเขาได้ยิน ผู้ชนะขออะไรก็ได้กับจักรพรรดิหนึ่งอย่าง? มันบ้าแค่ไหนกัน? แม้ว่าจะเป็นเพียงผู้ชนะที่จะได้รับโอกาสเช่นนี้ แต่ก็เพียงพอที่จะทำให้พวกเขาตกใจ การเข้าสู่สิบอันดับแรกและการได้รับการสนับสนุนจากจักรพรรดิทำให้พวกเขาพร้อมที่จะทำทุกอย่างโดยไม่คิดถึงชีวิตตัวเอง มันจะมีอะไรมากกว่านี้อีกไหม?
แม้แต่ ยุ่นหลิงและ ยู่ฉานก็ไม่สามารถอยู่เฉยๆได้ พวกเขาก็ตกตะลึงเช่นกันหลังจากได้ยินเรื่องนี้ อย่างไรก็ตามในไม่ช้าพวกเขาก็สงบลง
ยุ่นหลิงตกอยู่ในห้วงความคิดและพึมพำกับตัวเอง “ฮืม ขออะไรก็ได้งั้นรึ?”
เป้าหมายของยุ่นหลิงคือการเป็นผู้ฝึกตนที่ทรงพลังซึ่งไม่มีใครทัดเทียมได้ภายใต้สวรรค์ หากเขาต้องการจะขอสิ่งใดๆ เขาก็จะได้เช่นนั้นแต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่จักรพรรดิจะช่วยเขาได้ นั่นขึ้นอยู่กับตัวเขาเองเท่านั้น หากมีสิ่งใดสิ่งเดียวที่จักรพรรดิจะช่วยให้เขาประสบความสำเร็จได้ก็คือการให้ทรัพยากรในการฝึกตนแก่เขา แต่นั่นก็เป็นสิ่งที่เขาจะได้รับอยู่แล้วหากเขาได้เป็นหนึ่งในสิบอันดับแรก
ยู่ฉานก็เหมือนกัน เขาแค่อยากแข็งแกร่งขึ้น โลกที่พวกเขาอาศัยอยู่คือโลกแห่งการแข่งขัน ใครกันที่ไม่อยากแข็งแกร่งขึ้น? หากเจ้าอ่อนแอเจ้าก็ถูกรังแกได้ง่าย ถ้าเจ้าเข้มแข็งไม่มีใครกล้าต่อต้านเจ้า แต่จักรพรรดิไม่สามารถช่วยเขาได้โดยตรง
ตอนที่เขาคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้เขาไม่มีคำขอใดๆ ที่เขาสามารถขอจากจักรพรรดิได้ แม้ว่าเขาจะไม่ได้ที่หนึ่ง แต่ก็เป็นสิ่งที่ทำให้เขาอยากติดหนึ่งในสิบอันดับแรก เพราะเขายังคงได้รับการสนับสนุนจากจักรพรรดิดังนั้นจึงไม่สำคัญ
อย่างไรก็ตามนี่ยังคงเป็นโอกาสที่ดี พวกเขาอาจไม่มีคำขอในตอนนี้ แต่หากมีบางอย่างที่ต้องการในภายหลังพวกเขาสามารถใช้คำขอนี้และทำให้จักรพรรดิทำบางอย่างได้ มันเป็นรางวัลที่ดึงดูดใจมาก ตอนนี้ทุกคนมีเหตุผลมากกว่าหนึ่งอย่างที่จะเป็นอันดับหนึ่งในการคัดเลือกมังกรทอง