ระบบใช้จ่ายตอนที่266
บทที่ 266: ทักษะการแปรงอัญมนีที่เยี่ยมยอด
"ปู่ คือว่าหนู..." เสี่ยวหมิงค่อนข้างกังวล ตอนนี้หลิวจ้องหยวนเดาเหตุผลที่เธอมาอยู่ที่นี่ได้แล้ว
หลิวจ้องหยวนรู้ทุกอย่าง เพราะเขาอยู่มานานแล้ว แผนการของหมิงซินแบบนี้ ความหมายมันชัดเจนอยู่แล้ว ใครกันจะไม่รู้? ดังนั้นเขาจึงยิ้มและพูดกับเธอ "สาวน้อยไม่ต้องกังวล ฉันเข้าใจหมิงซินดี เขาเป็นคนที่ใส่ใจและรักครอบครัวมาก แน่นอน เขาไม่ได้ตั้งใจที่จะทำอะไรไม่ดีต่อเธอกับฉัน“เมื่อพูดถึงจุดนี้ หลิวจ้องหยวนก็ถอนหายใจเบา ๆ และค่อย ๆ พูดว่า”ตอนนี้ฉันรู้ดีว่าสถานการณ์ของฉันเป็นยังไง อย่างน้อยฉันก็สามารถเห็นหมิงซินพาผู้หญิงมาที่นี่ ฉันมีความสุขมากแล้ว”
“ท่านปู่ ฉัน…เราไม่ได้ตั้งใจจะหลอกท่านจริง ๆ นะคะ…” เสี่ยวหมิงเม้มริมฝีปากและร้องไห้ “ท่านหลิวแค่อยากให้ท่านปู่มีความสุข โปรดอย่าตำหนิเขาเลยค่ะ!”
“สาวน้อย ทำไมฉันถึงต้องโกรธเขาด้วยล่ะ” หลิวจ้องหยวนยื่นมือออกมาและลูบผมของเธอเบา ๆ “ทุกคนก็อยู่ในวัฏจักรเกิด แก่ เจ็บ ตาย กันทั้งนั้นล่ะ จริง ๆ แล้วฉันไม่รู้หรอกว่าฉันจะอยู่ได้อีกกี่ปี แน่นอนว่าถ้าฉันได้เห็นวันที่เธอสองคนแต่งงานกัน ฉันจะมีความสุขมากกว่านี้”
“ท่านปู่ ฉัน ฉันไม่คู่ควรกับเขาค่ะ…” เสี่ยวหมิงเอามือของท่านปู่มาทาบที่หน้า แม้ว่าตอนนี้เธอกำลังร้องไห้ แต่เธอก็ไม่ได้รู้สึกเสียใจหรืออะไรเลย สิ่งที่เธอรู้สึกได้ คือชื่นชมผู้อาวุโสที่เปี่ยมไปด้วยสติปัญญา
จริง ๆ แล้วตั้งแต่แรกเริ่มเธอไม่เคยคิดอะไรเลยเกี่ยวกับการแต่งงานกับครอบครัวที่ร่ำรวยหรืออะไรก็ตาม
เพราะเธอเข้าใจ จริง ๆ แล้วเธอเป็นเด็กผู้หญิงที่ฉลาดมาก
“เด็กโง่” หลิวจ้องหยวนยิ้มและพูดว่า “หมิงซินไม่ใช่เด็กที่ดูถูกคน การที่เขาพาเธอมาที่นี่ แสดงว่าเขาไม่ได้พาเธอไปหาคนนอกจริงๆ ฉันไม่แน่ใจว่าพวกเธอสองคนพบกันได้อย่างไร นั่นไม่สำคัญ ถ้าฉันไม่อยู่ เธอต้องดูแลเขาด้วยนะ ...”
"ท่านปู่..."
เมื่อได้ยินหลิวจ้องหยวนพูดแบบนี้ เสี่ยวหมิงก็ไม่สามารถควบคุมตัวเองได้และร้องไห้หนักขึ้น
“ฉันจะดูแลท่านหลิวให้ดีค่ะ!”
…
ในทางกลับกัน
ทั้งสามคนออกมาและหลิวหมิงซินก็ได้ถามว่า “พ่อ ท่านปู่ เขา…”
“เขาเป็นมะเร็งกระเพาะอาหารระยะแรก” เสียงของหลิวอี้หุยดูสิ้นหวัง “โชคดีที่เรารู้เรื่องนี้ตั้งแต่เนิ่น ๆ ถ้าเราพาเข้ารับการรักษาโดยเร็วที่สุด พ่อคิดว่าท่านปู่ยังอยู่ได้อีกหนึ่งหรือสองปี อย่างไรก็ตามลูกทั้งสองก็รู้ดีว่าท่านปู่นิสัยยังไง…”
“จริง ๆ แล้วท่านปู่เป็นมะเร็งกระเพาะอาหารระยะเริ่มต้น…” หลิวหมิงซินทรุดตัวลงบนเก้าอี้ตรงทางเดินและเอามือปิดศีรษะ “เป็นไปได้ยังไงท่านปู่ถึงได้ป่วยแบบนี้…ทำไม…เราจะทำยังไงดี…”
ดวงตาของหลิวอี้หุยเริ่มเป็นสีแดง “ตั้งแต่เกิดเหตุการณ์นี้ขึ้น พ่อก็คิดไม่ออกเหมือนกัน สิ่งเดียวที่เราทำได้ตอนนี้คือแนะนำให้เขาอยู่โรงพยาบาลเพื่อรับการรักษาตัว แต่...”
เมื่อพูดถึงจุดนี้ หลิวอี้หุยก็หมดหนทาง “ท่านปู่ไม่ใช่คนที่อยู่ที่เดิม ๆ ได้ ถ้าเขายังอยู่ในโรงพยาบาลนี้อีกหลายวัน เขาอาจจะป่วยกว่าเดิม แต่ถ้าเขาไม่ได้นอนโรงพยาบาลล่ะก็…”
“ผมคิดอะไรได้ ผมคิดออกแล้ว!” หลิวหมิงซินกำหมัดแน่นและพึมพำ “ไม่ต้องกังวล ไม่ต้องกังวล! ต้องใจเย็น ต้องสงบ!”
หลิวหมิงเฉิงยืนอยู่ข้าง ๆ เขารู้สึกกังวล แต่ไม่สามารถทำอะไรได้ อย่างไรก็ตามเขาไม่กล้าที่จะพูดและได้แต่เดินไปรอบ ๆ เท่านั้น
โรคมะเร็งเป็นปัญหาที่มนุษย์ยังไม่เคยเอาชนะมันได้
ในโลกนี้อาจกล่าวได้ว่าไม่มีโรงพยาบาลใดสามารถรักษาโรคชนิดนี้ได้
บรรยากาศมืดมนและหดหู่
"ฉันควรทำยังไงดี? ฉันควรทำยังไงดี?" หลิวหมิงซินเอามือกุมศรีษะและพึมพำ “ท่านปู่อายุ 66 ปีแล้ว เขาเพิ่งจะอายุแค่ 66 ปีเองนะ ... ตอนที่ฉันยังเล็ก สิ่งที่ปู่ชอบที่สุดคือพาฉันออกไปเดินเล่น ตกปลา,กินบาร์บีคิว… แต่ตอนนี้ฉัน…ฉันไม่มีทางแก้…”
เมื่อเขาคิดถึงจุดนี้ เขาก็ใช้มือทุบหัวตัวเองอย่างรุนแรง “ทำไมปู่ถึงโชคร้าย! ทำไมปู่ถึงป่วยแบบนี้…” ในขณะที่เขาคิดถึงเรื่องนี้ ดวงตาของหลิวหมิงซินก็สว่างขึ้นและพึมพำ “เดี๋ยวก่อน โชคดี? โชค!?”
เขาพึมพำอีกสองสามครั้งและทันใดนั้นก็ตะโกนราวกับว่าชีวิตของเขาขึ้นอยู่กับมัน “ผมเข้าใจแล้ว! ผมคิดออกแล้ว พ่อตามหาหงต้าหลี่เร็ว! ตามหาหงต้าหลี่! บนโลกใบนี้คนที่สามารถพึ่งได้อาจจะเป็นเขา คน ๆ นั้นอาจเป็นหงต้าหลี่! เร็ว!”
“ตามหาคนของตระกูลหงงั้นเหรอ!?” หลิวอี้หุยตกใจมากจนกระโดด “แต่ความสัมพันธ์ของเรากับตระกูลหง…”
“ตอนนี้เราไม่มีเวลาคุยเรื่องนี้แล้วนะครับ!” หลิวหมิงซินพูดอย่างใจจดใจจ่อ “มันจะสายเกินไป ถ้าเราไม่ไปหาเขาตอนนี้!”
ด้านข้าง หลิวหมิงเฉิงก็ตกใจเช่นกัน "ใช่! พ่อตามหาหงต้าหลี่! เขาโชคดี! บางทีเขาอาจจะมีทางออก! ตามหาเขา! ไปหาเขากันเถอะ!“พูดอย่างนั้นเขาก็รีบวิ่งออกไป”ฉันจะไปหาเขาตอนนี้ แม้ว่าฉันจะต้องปล่อยให้เขาทุบตี ฉันก็ยอม!”
หลิวอี้หุยรีบหยิบโทรศัพท์ของเขาออกมา “งั้นฉันจะโทรหาเลยแล้วกัน!”
…
ในเวลาเดียวกันทางฝั่งของหงต้าหลี่
ในขณะที่ตระกูลหลิวตกอยู่ในความสับสนอลหม่าน หงต้าหลี่กลับไปที่อาคารเฉินหุย
เมื่อเขาได้รับอัญมณีแล้ว ก็ถึงเวลาทดลองใช้ทักษะการแปรรูปอัญมณี,การฝังและการเพิ่มประสิทธิภาพทางเวทย์มนตร์
เขาขอให้ผู้ติดตามของเขานำอัญมณีที่เพิ่มพลังสุขภาพเข้าไปในห้องประชุมและสั่งพวกเขา “ฉันจะดูหินหยกพวกนี้สักพัก ที่เหลือก็ไปพักผ่อนเถอะ” จากนั้นเขาก็ปิดประตู
“จะทำอะไรกับหินหยกน่ะ…” ถังมู่ซินและคนอื่น ๆ ต่างก็สับสน แต่โดยปกติพวกเขาจะไม่คัดค้านคำพูดของหงต้าหลี่ ถังมู่ซินมองหาลี่เนียนเหว่ยเพื่อชวนเธอไปเล่นแบดมินตันด้วย ส่วนเสี่ยวหยี่กำลังคิดหาทางเปลี่ยนอัญมณีเหล่านี้ให้เป็นเงินสดยังไง ...
ภายในห้อง
หงต้าหลี่ดึงอินเทอร์เฟซระบบออกมาและมองดูแร่ สุขภาพ+4 อยู่ตรงหน้าเขา เขายื่นมือออกมาและพูดเบา ๆ ว่า “แปรรูปอัญมณี!”
จากนั้นด้วยความประหลาดใจของเขา ตะกอนจากแร่ที่ถูกตัดครึ่งนึงก็หลุดออกมาทันทีและเผยให้เห็นหยกข้างใน!
จริง ๆ แล้วเขาไม่เข้าใจอะไรเกี่ยวกับคุณภาพของหินหยกนี้เลย เขาเพิ่งรู้ว่าสิ่งนี้สามารถเพิ่มพลังงานสุขภาพได้!
ที่จริงสุขภาพนั้นล้ำค่ากว่าสิ่งอื่นใด
10 ล้าน? ถ้ามหาเศรษฐีคนหนึ่งกำลังจะตายและมีคนบอกเขาว่ามีบางสิ่งที่จะทำให้เขามีชีวิตอยู่ได้อีกสองปีและราคาของสิ่งนั้นมีราคา 100 ล้าน คุณคิดว่าเขาจะซื้อไหม?! แน่นอนเขาซื้อ!
ดังนั้นนี่คือความคิดของหงต้าหลี่ในตอนนี้ เขาไม่เคยสนใจว่าหยกจะขายได้เท่าไร เขาเพิ่งรู้ว่าของชิ้นนี้จะเป็นของขวัญที่ดี หลังจากที่มันถูกสร้างเป็นเครื่องประดับ ...
หงต้าหลี่ลูบคางของเขา “ฉันจะให้อะไรพ่อดีนะ? แหวน? สร้อยข้อมือ? สร้อยคอ? ทุกอย่างดูไม่แพงเลย…”
เครื่องประดับพวกนี้ดูธรรมดาเกินไป ถ้าเป็นผู้หญิงก็คงไม่เป็นไร ตัวอย่างเช่น ถังมู่ซิน,ลี่เนียนเหว่ย,เสี่ยวหยี่,ซี่ฉวน,จือซาน และคนอื่น ๆ … แต่การมอบเครื่องประดับให้ผู้ชายนั้นมันไม่เหมาะจริง ๆ
“ฉันจะให้อะไรดี…” หงต้าหลี่ครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง “ลืมไปเถอะ เพราะอันนี้เป็นเพียงหยก+4 เท่านั้น เรามาทำเป็นสร้อยข้อมือหรือสร้อยคอแล้วมอบให้ผู้หญิงของฉันสักคน ฉันสงสัยว่าหยกชิ้นนี้สามารถนำมาทำเป็นเครื่องประดับได้กี่ชิ้น…”
ในขณะที่เขากำลังคิดเรื่องนี้ เขาก็ใช้ทักษะโดยตรง: “แปรรูปเป็นสร้อยคอ!”
ทันใดนั้นเสียงอันเยือกเย็นของระบบก็พูด: “โปรดกำหนดลักษณะภายนอก”
จากนั้นหยกชิ้นหนึ่งก็ปรากฏขึ้นในความคิดของหงต้าหลี่และเขาก็เริ่มคิดถึงรูปลักษณ์ของสร้อยคอ เขาเป็นคนที่ไม่เก่งเรื่องงานศิลปะเลย เขายังไม่รู้วิธีแกะสลักด้วยซ้ำ แน่นอนว่ารูปลักษณ์ไม่สำคัญ สิ่งที่สำคัญคือพลังงานของตัวอัญมนี ทันใดนั้นหยกในความคิดของเขาก็กลายเป็นภาพที่คดเคี้ยวของเทพธิดาแห่งความเมตตา ...
เมื่อเขาคิดเสร็จ หยกตรงหน้าก็แตกออกเป็นสามส่วนทันที อันที่อยู่ตรงกลางคือสร้อยคอที่เขาจินตนาการถึงเทพธิดาแห่งความเมตตา หน้าตามันอัปลักษณ์ ...
ส่วนอีกสองชิ้นที่เล็กกว่านั้น ยังคงเป็นหยก แต่ไม่มีคุณสมบัติ ...
“ฮ่าฮ่า อันนี้ดี” เมื่อมองไปที่คะแนนสุขภาพ+4 หงต้าหลี่ก็ส่งเสียงดีใจ “ฉันจะมอบสร้อยนี้ให้ซินซิน!” ส่วนชิ้นที่เล็กกว่าก็โยนทิ้ง!
ส่วนที่เหลือเขาก็เอาทิ้งไป หงต้าหลี่สร้างแหวนอีกเส้นอย่างรวดเร็ว “อันนี้สำหรับเนียนเหว่ย!”
เขามีหยก +4 ประมาณสี่ชิ้น ซึ่งมีขนาดต่างกัน เครื่องประดับชิ้นใหญ่สามารถสร้างเป็นเครื่องประดับสองหรือสามชิ้นได้ ในขณะที่เครื่องประดับชิ้นเล็กสามารถทำเป็นเครื่องประดับได้ชิ้นเดียวเท่านั้น ท้ายที่สุดหงต้าหลี่ก็ทำแหวนสามวง,สร้อยคอสี่เส้นและสร้อยข้อมือ เขารู้สึกพอใจและพูดว่า “ใช่ เนียนเหว่ย,ซินซิน,เสี่ยวหยี่,ซี่ฉวน และ จือซาน จะได้อย่างละชิ้น ส่วนที่เหลือก็ให้ผู้ติดตามละกัน ฮ่าฮ่า!”
เมื่อเขาทำเสร็จแล้ว เขาก็คิดอยู่พักหนึ่งแล้วเริ่มทำงานกับหินหยก+5 คราวนี้เขาคิดว่าจะให้พ่อแม่ “แม่ไม่มีสร้อยคอเลย ฉันจะให้สร้อยคอเทพธิดาแห่งความเมตตา ส่วนพ่อ…ใช่ ให้เป็นไปป์ยาสูบกับเขาแล้วกัน ฮ่าฮ่า และขอให้เขาพกติดตัวไปด้วยแล้วกัน!”
ดังนั้นจึงทำสร้อยคอและไปป์ยาสูบที่มีค่าพลังชีวิต+5
ในตอนนี้ยังคงเหลือหยกก้อนใหญ่ที่สุด+5 และเขายังสามารถทำเครื่องประดับได้สองชิ้นด้วย หงต้าหลี่ลูบคางของเขา “ฉันจะทำอะไรดี…”
หลังจากคิดสักพัก หงต้าหลี่ก็นึกถึงปู่หงตูและก็หัวเราะทันที “ฉันจะสร้างลูกบอลหยกสุขภาพสองลูก! ปู่หงตูและปู่คนที่สองหงเหว่ยจะได้เอาไว้เล่นกับมันได้ทุกวัน ไม่เลว! ใช่สำหรับคุณย่าคนที่สาม มันไม่พอ… ลืมไปเลย ครั้งหน้าฉันจะซื้อหินหยกเพิ่ม เนื่องจากเป็นเพียงการพนันหิน ฉันสามารถซื้อหินได้ตราบใดที่ฉันมีเงิน มันง่าย ๆ!”
เขาไม่ได้เก่งเรื่องอื่น แต่การใช้เงินเป็นเรื่องถนัดของเขา!
ทันใดนั้นเขาก็สร้างลูกบอลสุขภาพสองลูก มันเป็นเพียงสองลูกกลม ๆ ง่ายมาก
หลังจากเสร็จสิ้นทั้งหมด หงต้าหลี่ก็มองไปที่อินเทอร์เฟซของระบบ “ใช่ ตอนนี้ฉันใช้เงินไป 10 ล้านไปกับหินแร่ ควบคู่ไปกับจ่ายเล็ก ๆ น้อย ๆ ตอนนี้ฉันมีคะแนนค่าสถานะ 11 คะแนนแล้ว ฉันจะเพิ่มมันทั้งหมดช่องทักษะการเพิ่มประสิทธิภาพทางเวทย์มนตร์ จากนั้นฉันสามารถเพิ่มคุณสมบัติได้อีกหนึ่งอย่าง! ฮ่าฮ่า สุดยอด!”
ประมาณห้านาทีต่อมา หงต้าหลี่มองดูเครื่องประดับหยกสองสามชิ้นบนโต๊ะด้วยความพึงพอใจ “แม้ว่ามันจะดูน่าเกลียดไปหน่อย แต่ก็ยังดีอยู่ ฮ่าฮ่า!”
ตอนนี้มีแหวน 3 วง สร้อยคอ 4เส้น และสร้อยข้อมือหนึ่งอันที่มีทักษะสุขภาพ+6! ไปป์สูบยา 1 อัน,สร้อยคอ 1 เส้นและลูกบอลเพื่อสุขภาพ 2 ลูก พร้อมกับทักษะสุขภาพ+7!
ผู้ที่ไม่เข้าใจก็คงคิดว่าของเหล่านี้เป็นเครื่องประดับหยกธรรมดา แต่ผู้ที่รู้ว่าของพวกนี้สามารถเพิ่มทักษะพลังชีวิตของพวกเขาได้ พวกเขาคงต่อสู้เพื่อได้มันมา ไม่ว่าจะต้องเลือดตกยางออกแค่ไหนก็ตาม!
อืม มันช่างเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดสำหรับมอบให้กับครอบครัวและเพื่อน ๆ จริง ๆ วะฮ่าฮ่าฮ่า!
โอเค ทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ได้เวลากลับบ้าน!
อย่างไรก็ตามในขณะที่เขากำลังจะออกไป โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น หงต้าหลี่หยิบโทรศัพท์ของเขาออกมาดู เสียงเรียกเขาเป็นเบอร์ของพ่อของเขา หงเหว่ยกู!
“พ่อโทรมาทำไมตอนนี้?” หงต้าหลี่รีบกดรับสาย หงเหว่ยกูก็ถามทันทีว่า “ต้าหลี่ ตอนนี้แกอยู่ไหน? กลับบ้านเดี๋ยวนี้ เรามีเรื่องด่วน!”
